Hoofdstuk 2
Nicolette's POV
Gefrustreerd liep ik terug naar huis. Ik had het belangrijkste kruid niet gevonden en alle planten waren al aan het verwelken. Ik zette het mandje op het aanrecht in de keuken en begon alles in de juiste bakjes te sorteren.
Ik waste de bessen en legde ze in de koelkast. Ik zuchtte en begon te bedenken wat ik voor het avondeten zou maken.
Ik pakte een bloedzak uit de onderste lade van mijn koelkast en stak er een rietje in alsof het een pakje sap was. Als ik van de weerwolven zou eten die ik dood, zou mijn wolf zich voelen alsof ze haar soort verraadt. Dus drink ik dierenbloed. Het geeft mijn demon minder kracht, maar ik hou er ook niet van om van mensen te eten.
Ik dronk de bloedzak leeg en gooide hem in de prullenbak. Ik haalde wat groenten en twee eieren tevoorschijn en besloot een omelet voor het avondeten te maken.
Beta Lucas White
Ik draaide me om nadat ik een harde knal achter me hoorde. Toen ik me weer omdraaide, was ze weg. Ze rook menselijk. Hoe in hemelsnaam is een mens zo diep het bos in kunnen dwalen? Ik gromde en draaide me weer om om te zien waar de harde knal vandaan kwam.
"Lucas, Malcom is weer gefrustreerd over het papierwerk," zei Seth via de gedachtenlink. Ik zuchtte en gaf de zoektocht op.
"Oké, ik kom eraan," antwoordde ik. Ik veranderde in mijn blonde wolf en begon terug te rennen naar het packhuis. Ik rende langs het packdorp en langs Malcom's huis.
Ik vond een korte broek, veranderde terug en kleedde me om voordat ik ons kantoor in het packhuis binnenliep. Malcom zuchtte toen ik binnenkwam en gooide zijn pen weg. "Waar ben je geweest?" vroeg Seth. Ik haalde mijn schouders op en ging in een van zijn comfortabele stoelen zitten.
"Ik was aan het trainen in het bos toen ik iemand rook. Dus ik keek rond en zag dit prachtige meisje. Haar donkerbruine haar hing tot aan haar heupen. Ze was zo perfect," begon ik uit te leggen.
"Denk je dat zij de ware is?" vroeg Malcom. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd.
"Ik zag haar ogen. Ze zag mij. Mijn wolf had geen reactie op haar. Ze rook menselijk, maar hoe is ze zo ver het bos in gekomen?" begon ik te vragen.
"Er was iets vreemds," mompelde ik.
"Wat zag je?" vroeg Logan.
"Toen ik haar ogen zag, gloeiden ze blauw," begon ik.
"Dan is ze een heks," gromde Malcom. Ik schudde mijn hoofd en liet hem zwijgen.
"Er is meer. Ik zag haar toen ze voor het eerst op de plek aankwam. Haar ogen gloeiden rood en ze rende met een onvoorstelbare snelheid."
"Een vampier," zei Logan.
"Hoe is ze in hemelsnaam op mijn packgebied gekomen?" gromde Malcom terwijl hij opstond. Zijn stoel schoof achteruit en raakte de muur van zijn kantoor.
"Hoe kan ze zowel een heks als een vampier zijn?" vroeg Logan. Ik haalde mijn schouders op en stond op met de andere twee.
"Meestal als een heks en weerwolf paren, volgt hun kind hun vader," probeerde ik uit te leggen.
"We gaan haar vinden," gromde Malcom.
Nicolette's POV
Ik nam de laatste hap van mijn omelet en dronk de laatste slok van mijn verbena-thee. Het liet nog steeds een branderig gevoel achter in mijn keel, maar het was niet zo erg als toen ik net begon met het drinken van deze thee.
Ik drink al bijna 400 jaar verbena, zodat als ze er ooit achter komen dat ik een vampier ben, de verbena niet zo veel pijn zal doen.
Het was nu donker buiten en ik besloot nog een keer te proberen dat laatste kruid te vinden. Ik wisselde van mijn rok naar een joggingbroek en een shirt met lange mouwen. Ik wil geen kou vatten vanavond.
Ik trok een sweatshirt aan en pakte mijn mandje. Ik opende de deur en de koude nacht sloeg in mijn gezicht. Ik rilde en liet mijn wolf naar buiten komen om ons op te warmen.
Ik begon door het bos te rennen en sprong in de bomen. Ik reis graag door de bomen. Dat maakt het makkelijker om te verbergen.
Ik kom terug op dezelfde plek en kijk rond naar dat kruid. Ik zie het en spring naar de grond. Ik steek mijn handen uit naar de plant en begin mijn mand te vullen.
Ik draai me om om terug te gaan, maar ik hoor beweging om me heen. Ik begin te ruiken en een bekende geur dringt mijn neus binnen. De man die me eerder zag. Ik vloek in mijn hoofd en zucht. Ik hoor het kraken van botten, het ritselen van kleren, en drie figuren komen uit de schaduwen. Ik zie de man die ik eerder zag. Lucas.
"Weet je zeker dat zij het is, man?" hoor ik iemand vragen. Ik kijk naar rechts en zie iemand anders. Gamma Seth.
"Ja, zij is degene die ik zag." De haren in mijn nek staan overeind en ik voel de aanwezigheid van de derde persoon.
Ik haal diep adem en zeg eindelijk iets: "Kan ik jullie helpen?" Ik verberg snel mijn geur en doe mijn best om me als een mens te gedragen.
"Ik zag je. Je krachten, je ogen," begint hij.
"Ik heb geen idee waar je het over hebt. Ik was alleen kruiden aan het verzamelen voor mijn kookkunsten," zeg ik, alsof ik van niets weet.
"Hoe ben je hier gekomen?" hoor ik van achter me. Zijn diepe stem was als muziek in mijn oren. Het deed de oren van mijn wolf spitsen. Ik wilde het opnieuw horen. Ik draai me om en zijn hazelnootkleurige ogen doorboren mijn groene ogen.
"Mate, dat is onze mate," zegt mijn wolf. Ik wist niet dat ik een mate kon hebben. Ik was de enige tribrid in de wereld en ik was gekoppeld aan de Alpha Koning.
Zijn ogen gloeiden en ik voelde zijn wolf naar buiten komen.
"Mate," gromt hij. Ik haal diep adem en mijn hart begint sneller te kloppen.
"Wat?" vraag ik hem.
"Ik heb haar niet nodig, ze is nutteloos voor me. Ik heb al die andere she-wolves," gromt hij. Het voelde alsof er bakstenen op mijn hart vielen. Mijn wolf jankte bij de gedachte dat hij ontrouw zou zijn.
"Malcom, zij is je mate," gromde Lucas. Hij schudt zijn hoofd en de wind werd uit me geslagen. Ik heb mijn missie gemaakt, ik wil hem niet. Ik heb hem niet nodig. Ik heb 683 jaar zonder een mate geleefd, wat is nog eens 683 jaar?
"Het spijt me dat ik dit moet afkappen, maar ik moet echt gaan," zeg ik terwijl ik langs Malcom loop. Hij gromt en gaat voor me staan.
"Je betreedt het territorium van de roedel en je verlaat dit gebied niet," gromt hij. Ik laat een klein lachje horen en zucht.
"Ik heb geen idee wat een territorium en roedelgebied is," zeg ik. Hij grijpt mijn handen en tintelingen schieten door mijn arm. Ik weet dat hij hetzelfde voelde als ik, want hij trok zijn handen bijna terug na de schok. Ik laat een zucht horen en voel iets mijn huid doorboren.
Ik voel wat ze injecteren van mijn nek naar de rest van mijn lichaam stromen. IJzerhard en Toverhazelaar. De ijzerhard prikte niet, maar de toverhazelaar deed verdomd veel pijn.
"IJzerhard gemengd met toverhazelaar omdat Lucas je ogen niet goed kan zien," gromde Malcom. Hij draait mijn schouders en laat zijn vinger over de injectiewond glijden.
"IJzerhard zou een ontsteking van de huid veroorzaken. En gezien wat ik je net zag doen met de plant, ga ik ervan uit dat je een heks bent," zei hij. Ik grijp zijn hand en duw hem van me af.
"Je onderschat me," gromde ik. Ik sloeg mijn hand om zijn nek en duwde hem tegen de boom. Ik liet mijn ogen oranje gloeien en gromde.
"Wat de hel," mompelde Lucas. Ik voelde een hand om me heen, maar ik trapte het lichaam van me af.
"Ik zou het niet proberen, Beta. Als ik je Alpha in een wurggreep kan houden, zou ik oppassen," gromde ik naar hem.
"Wie denk je wel niet dat je bent?" gromde hij. Ik duwde zijn nek verder tegen de boom.
Ik liet een klein lachje horen, "Je wilt het niet weten." Ik liet hem los en sprong de bomen in.
"Zoek me niet," gromde ik. Ik reisde door de bomen en mengde me met hen tot ik weer thuis was. Ik liet mijn mand op de grond vallen.
Mijn rug raakte de muur en ik gleed op mijn knieën naar beneden en liet een snik horen. Waarom moesten mijn ouders me verlaten? Ik had met hen moeten sterven.