Hoofdstuk 5: Wie is zij?
Hoofdstuk 5: Wie is zij?
Riccardo
We zijn al jaren op zoek naar de perfecte slaaf voor ons, ik was moe en verveeld van al dat zoeken. Je zou denken dat het hebben van een kerker zou helpen, maar niemand trok onze aandacht, in ieder geval niet die van ons allemaal. Het gebeurde vaak dat Marshall of ik iemand vonden die we een kans wilden geven, maar die persoon hield zelden langer dan een paar keer onze interesse vast.
Ik wreef gefrustreerd over mijn nek, kijkend naar de zee van mensen zonder echt iets of iemand op te merken.
"Kom je dit weekend naar de bruiloft?" vroeg Marshall, waardoor ik uit mijn gedachten werd gehaald.
"Wat?" Ik draaide me naar hem toe en negeerde de mensen beneden.
Ik zou waarschijnlijk naar beneden moeten gaan om ervoor te zorgen dat de open dag soepel verliep, maar daarvoor had ik mensen in dienst, zodat ik dat niet hoefde te doen. Marshall was de meest charmante man van ons drieën, met zijn vuilbruine haar, warme hazelnootkleurige ogen en gemakkelijke glimlach, hij was een hit bij de vrouwen. Mensen werden altijd naar hem toegetrokken, ze konden er niets aan doen. Hij had een charmante uitstraling en zag er altijd ontspannen uit, maar ik wist dat het slechts een façade was. Natuurlijk, hij was zorgelozer dan Kingston en ik, maar hij kon zijn houding in een oogwenk veranderen. Niet veel mensen zagen die kant van hem.
"De bruiloft van mijn vader, kom je? Laat me alsjeblieft niet alleen lijden, Adanna zal er zijn." Hij huiverde bij de vermelding van Adanna. Hij deed zijn best om haar te vermijden, maar dat was niet zo eenvoudig aangezien ze in de club werkte en de beste vriendin van zijn zus was.
"Is het zijn vijfde bruiloft?" Kingston's ruwe stem was laag, ik kon hem bijna niet horen.
Kingston praat niet graag, maar als hij het doet, is het altijd fluisterend. Als een berg van een man, met tatoeages op bijna elke centimeter van zijn huid behalve zijn gezicht, kwam zijn stem altijd als een verrassing voor de mensen die het geluk hadden hem te horen spreken. Zijn stem paste niet bij zijn uiterlijk, zijn kalmte was als die van de stilte voor de storm, je kon gewoon voelen dat er iets gewelddadigs onder de oppervlakte schuilde.
"Zesde bruiloft." corrigeerde Marshall.
"En hij trouwt deze keer met een twintigjarig meisje." voegde hij eraan toe, met een walgelijke blik alsof de gedachte hem afstootte. Zijn vader is vijfenzestig jaar oud.
"Verdomme, die varken komt overal mee weg. Het loont om geld te hebben." grapte ik.
Marshall had geen nauwe band met zijn miljardair-vader, het enige familielid met wie hij close was, was zijn zus en geen van zijn familieleden wist van zijn duivelse seksuele kant en dat wilde hij graag zo houden.
"Ja, vertel mij wat..." Hij stopte abrupt, starend naar de mensen beneden en zijn hele lichaam verstijfde terwijl zijn adem met een zucht zijn longen verliet.
"Wat is er..." Ik volgde zijn blik en landde op een vrouw die ik nog nooit eerder had gezien.
Haar ravenzwarte lange haar en een huid zo wit als porselein. Ze leek op een pop, mooi en delicaat. Ik kon haar niet goed zien vanaf onze positie, maar wat ik zag, beviel me erg. De vrouw stond langzaam op van haar stoel aan de bar, onthullend een verrukkelijk zondig lichaam, een zandloperfiguur bedoeld om elke man die haar pad kruiste te teasen en hijgend achter te laten terwijl ze voorbij liep. Ze verborg niets met een strakke korset en verdomme, ze droeg zelfs een jarretelgordel, waardoor ik wilde zien hoe dat eruitzag als ze naakt was met niets anders dan die gordel en haar hakken. Ja, de hakken zouden zeker ook aanblijven.
"Wie de fuck is dat?" vroeg Marshall terwijl hij bleef staren en haar elke beweging volgde. Aan mijn andere kant zag ik dat ook Kingston naar haar keek, zijn handen tot vuisten gebald.
"Ik heb echt geen idee, misschien wil ze zich bij ons aansluiten?" gokte ik, hopend dat dat het geval was.
Maar terwijl we bleven kijken, vervaagde mijn hoop langzaam. De vrouw zei iets tegen Jolene voordat ze haastig wegliep, haar stappen gehaast alsof haar broek in brand stond. Voordat mijn vrienden iets anders konden zeggen, was ik al in beweging, doelbewust de trap aflopend en richting de bar. Ik hoefde niet om te kijken om te weten dat ze me volgden.
"Hallo, Meester Riccardo, Kingston en Marshall," begroette Jolene ons. Ze was een mooie oudere vrouw, maar niet ons type, hoewel ik de aantrekkingskracht wel kon zien. Haar make-up was perfect, waardoor haar rimpels verborgen bleven.
"Jolene, wie was de vrouw met wie je net sprak?" Ik kwam meteen ter zake, ik hield er niet van om om de hete brij heen te draaien, dat kostte te veel tijd. Haar wenkbrauwen schoten omhoog, verbazing op haar gezicht geschreven.
"Angelia?" vroeg ze ter verduidelijking.
"Hoe zou ik dat moeten weten? Was dat de vrouw met wie je net sprak? Die zo snel hier wegging dat je zou denken dat ze de duivel had gezien." Mijn stem was onnodig scherp, maar ik moest het weten. Ik wist niet waarom, maar ik moest haar gewoon kennen.
"Ja, dat was Angelia," antwoordde ze.
"Angelia wat?" vroeg Marshall, duidelijk niet blij dat hij buiten dit gesprek werd gelaten.
"Ik..." ze knipperde met haar ogen, verbaasd over onze vasthoudendheid.
"Ik weet het niet, ze heeft haar achternaam niet verteld."
"Verdomme," Marshall echode mijn gedachte, hoe konden we nu achterhalen wie ze was?
"De gastenlijst!" riep hij uit, zijn ogen lichtten op toen hij het antwoord op mijn stille vraag vond.
Iedereen die het Pleasure Palace bezocht, moest zijn naam en contactgegevens opschrijven, voornamelijk om veiligheidsredenen en voor het geval we ze moesten opsporen als ze onze regels overtraden door bijvoorbeeld foto's en video's te maken.
Marshall liep snel naar de deur, met Kingston en mij vlak achter hem. Het leek erop dat ik niet de enige was die de naam van deze vrouw moest weten. We haastten ons door de gang, de foto's aan de muur vlogen in een waas voorbij.
"Adanna, geef ons de gastenlijst!" beval Marshall zodra we de balie bereikten.
Hoewel ik de eigenaar van de club was, maakten mijn vrienden zich net zo thuis als ik deed wanneer ik Kingston's nachtclub bezocht. Adanna sprong op bij het bevel en gehoorzaamde zonder aarzeling. Zodra ze de gastenlijst tevoorschijn haalde, keek ze hem zo indringend aan dat het me ongemakkelijk maakte. Ze had een ongezonde interesse in Marshall en enigszins ook in Kingston en mij.
Ik liet hem door het boek bladeren, vertrouwend dat hij wist waar hij moest zoeken. In plaats daarvan richtte ik mijn ogen op Adanna wanneer ze niet keek. Geen van ons hield ervan dat ze hier werkte, maar het was als een gunst voor Marshall's zus. Het gaf me de kriebels om te zien hoe ze Marshall zo intens opnam, alsof ze hem met haar ogen verslond.
Ze scandeerde elk deel van hem meerdere keren en stopte alleen bij specifieke lichaamsdelen die ze het leukst vond. Zijn dijen, armen, handen en borst, ze kon niet veel van hem zien met zijn pak aan, maar het was duidelijk dat hij gespierd was. Dat waren we allemaal, hoewel Kingston ons beiden overtrof.