Verdorie, Mijn Kind is de Erfgenaam van de Miljardair Baas!

Hoofdstuk 5 De taak starten

Sadie en de man vielen zwaar op de grond, haar zicht werd wazig.

De menigte barstte uit in schok, iedereen staarde ongelovig naar het tafereel. Sadie worstelde om haar hoofd op te tillen en zag een moment van verwarring op het gezicht van de middelbare man flitsen, alsof hij verbaasd was door wat er net was gebeurd.

"Ik... ik wilde alleen maar wraak," mompelde hij, zijn stem vol hulpeloosheid en wanhoop.

Sadie voelde een steek van verdriet in haar hart. Ze stond op en probeerde kalm te blijven. Edmond had haar ooit verteld dat de zakenwereld als een slagveld was, maar op dit moment voelde het meer als de hel.

Eén verkeerde stap, en je kon in een afgrond zonder terugkeer vallen. En de mysterieuze man in de Phantom-auto was de duivel die het lot controleerde.

Helaas moesten de armen voor de duivel werken om te kunnen leven.

Ondanks de chaos scheurde de zogenaamde duivel, Micah, weg in zijn Rolls-Royce zonder een tweede blik te werpen. De beveiliging overmeesterde snel de radeloze man. Zijn boze kreten vervaagden in de zware atmosfeer, vermengd met de uitlaatgassen van de auto, terwijl hij door de bewakers werd weggesleept als een geslagen hond.

Na de commotie, net toen Sadie de Skyline Tower verliet, trilde haar telefoon plotseling. Ze opende het bericht en zag een melding van de kleuterschool over een afschrijving. Haar hart kromp ineen, en naarmate haar saldo afnam, groeide haar bezorgdheid.

"Het collegegeld was €20.000, en er is nog maar €1.988 over op de rekening, niet veel," mompelde ze tegen zichzelf, een vleugje hulpeloosheid op haar gezicht. De formule voor drie kinderen kost bijna €2.000 per maand, om nog maar te zwijgen over de kosten van levensonderhoud.

Verslagen door het leven, haalde Sadie diep adem en moedigde zichzelf stilletjes aan: 'Het is maar de VIC Group, alleen Samuel. Overdag, met zoveel mensen die naar hun werk gaan, wat zou hij me kunnen aandoen?'

Vroeg de volgende ochtend arriveerde Sadie ruim op tijd bij de VIC Group. Terwijl ze in de lobby op de lift wachtte, zag ze een groep bodyguards een man naar de VIP-lift begeleiden niet ver daarvandaan.

Waar die man ook ging, al het personeel boog hun hoofd en begroette respectvol, "Goedemorgen, meneer Clemens!"

Vanwege de afstand en de hoek kon ze het gezicht van de man niet duidelijk zien, maar ze wist dat het Micah was, de president van de VIC Group.

De afstand was te groot, en de hoek was lastig, waardoor Sadie zijn gezicht niet kon zien, maar ze vond dat zijn figuur leek op die van een mannelijke escort.

Sadie verwierp de gedachte snel. Waarom deed elke lange en sterke man haar denken aan die mannelijke escort van jaren geleden? Hoe kon een president die de zakenwereld beheerste een mannelijke escort uit een nachtclub zijn?

Op haar eerste werkdag zag Sadie Samuel weer. "Mevrouw Roth, welkom bij de VIC Group," Samuel's stem had een vleugje amusement. Terwijl hij sprak, kwam hij dichter bij Sadie, zijn ogen toonden een ongewone blik. "Ik hoop dat u snel kunt wennen aan de werkomgeving hier."

Ondanks dat ze zich extreem ongemakkelijk voelde, probeerde Sadie haar emoties te onderdrukken. Ze antwoordde zachtjes, "Dank u, ik zal hard werken." Voor het salaris moest ze wel. Natuurlijk zei ze dat laatste deel niet hardop; ze berekende alleen stilletjes hoe ze haar maandelijkse uitgaven kon beheren.

Na het afronden van het introductieproces voelde Sadie een lichte opluchting. Hoewel ze Samuel niet onder ogen wilde komen, wist ze dat ze hard moest werken om zich aan te passen aan deze nieuwe omgeving.

"Sadie, welkom bij de VIC Group! Onze administratieafdeling is erg hecht, dus voel je vrij om naar ons toe te komen als je vragen hebt," begroette een collega haar hartelijk, ogen vol vriendelijkheid.

"Dank jullie wel, ik zal hard werken!" zei Sadie, een vleugje warmte in haar hart voelend.

"Zoals gebruikelijk hebben we een welkomstceremonie voor nieuwe medewerkers. Heb je tijd?" vroeg een collega.

Sadie glimlachte. "Natuurlijk, geen probleem. Ik trakteer iedereen!"

"Leuk! Laten we na het werk gaan!" lachte de collega.

Sadie knikte. "Zeker!"