Wanneer een Miljardair Valt voor een Surrogaatmoeder

Hoofdstuk 8

Fiona was meteen verheugd en aarzelde geen moment. "Oké, ik ga meteen."

"Meneer Newton? Wie is meneer Newton?" Harold was behoorlijk voorzichtig.

"Hij is de persoon die ik zoek," fluisterde Fiona. "Harold, heel erg bedankt voor vandaag. Ik moet nu gaan, maar ik trakteer je binnenkort op een maaltijd."

Na deze woorden volgde ze de lijfwacht.

Even later, in de luxe suite op het cruiseschip, keek William achterom naar Fiona en vroeg direct, "Van welk bedrijf ben je?"

"Meneer Newton, ik ben van de Atlas Groep," antwoordde Fiona.

William was verrast en fronste toen. "Je speelt prachtig piano, en dat waardeer ik. Maar ik werk niet met onprofessionele teams, dus..."

"Meneer Newton, u heeft waarschijnlijk de laatste tijd veel voorstellen van topbedrijven in de industrie gezien, nietwaar?" Fiona sprak zachtjes, zonder enige agressie, waardoor mensen hun waakzaamheid lieten varen.

William knikte. "Inclusief jouw bedrijf, maar de Atlas Groep heeft me echt teleurgesteld."

"Het spijt me voor de onjuiste gegevens in het voorstel," zei Fiona oprecht, "maar meneer Newton, ik weet zeker dat u het volledige voorstel van ons bedrijf nog niet heeft gezien."

"Volledig voorstel?" William werd geïnteresseerd.

"Ja, als u het volledige voorstel had gezien, zelfs met zorgen over de gegevensfouten, geloof ik dat u het nog steeds zou kiezen."

William had zijn bedrijf al vele jaren geleid en kwam zelden iemand tegen die zo zelfverzekerd was.

"Ik kan je een nieuwe kans geven, maar als je voorstel me niet overtuigt, zal mijn bedrijf nooit meer overwegen om met de Atlas Groep samen te werken," zei hij langzaam. "Wil je nog steeds dat ik je voorstel opnieuw bekijk?"

Fiona zweeg.

Ze was alleen verantwoordelijk voor het binnenhalen van dit contract; de rest was niet haar zaak.

"Goed!" Fiona stemde zonder aarzeling in.

Toen kwam er een bekende stem van buiten de deur. "Wilt u doorgeven dat Darwin Solomon hier is om meneer Newton te bezoeken."

Fiona draaide zich onmiddellijk om.

"Laat hem binnen," riep William, en keek toen weer naar Fiona.

Fiona bleef stil.

De lijfwacht opende de deur en Darwin kwam binnen.

"Meneer Newton," groette hij.

Fiona draaide zich niet om, maar kon een brandende blik in haar rug voelen.

"Meneer Solomon," grijnsde William, "mevrouw Woods zei dat ik uw voorstel opnieuw zou moeten bekijken..."

Hij legde het akkoord zorgvuldig uit en benadrukte dat Fiona al had ingestemd.

"Als mijn secretaresse heeft ze altijd de beslissingen namens mij kunnen nemen," zei Darwin na het luisteren, terwijl hij achter Fiona ging staan.

"Is mevrouw Woods dus uw secretaresse?" William was een beetje verrast.

"Ja, ze is al vele jaren bij me," antwoordde Darwin, zijn hand stevig op Fiona's schouder drukkend alsof hij een punt wilde maken.

William voegde eraan toe, "Meneer Solomon, aangezien u heeft ingestemd, laten we dan zien wat er zo speciaal is aan uw voorstel!"

Na een korte voorbereiding pakte Fiona haar telefoon en projecteerde de PPT op het high-definition projectiescherm van de suite.

Ze begon het voorstel uit te leggen, precies wetende wat William's echte behoeften waren, en richtte zich op het detailleren van die behoeften.

In het begin luisterde William met een nonchalante houding. Maar naarmate Fiona verderging, werd zijn uitdrukking serieuzer en onderbrak hij haar vaak met vragen. Fiona kon al zijn vragen in detail beantwoorden.

Darwin zat op de bank, zijn kille blik de hele tijd op Fiona gericht.

Fiona's professionaliteit bij het uitleggen van het voorstel was vergelijkbaar met die van de directeur van de verkoopafdeling.

Hij had altijd gedacht dat ze een fragiele wijnstok was die aan hem vastklampte om te overleven, zijn bescherming nodig had om te gedijen.

Maar blijkbaar was dat niet zo. Hij kende haar helemaal niet.

Het voorstel kwam tot een einde.

"Ik heb het voorstel uitgelegd. Als we uiteindelijk gaan samenwerken, zullen beide teams moeten samenwerken aan verdere technische optimalisaties," zei Fiona met een flauwe glimlach, terwijl ze naar William keek. "Meneer Newton, de beslissing ligt nu in uw handen."

William keek naar Fiona en schudde zijn hoofd. "Eerlijk gezegd wilde ik echt niet dat je zou winnen. Maar ik moet toegeven, dit voorstel is precies wat ik zocht."

Hij glimlachte vervolgens vriendelijk. "Mevrouw Woods, gefeliciteerd met het winnen. Laat iemand morgen naar kantoor komen om de contractdetails te bespreken."

"Dank u." Fiona straalde van vreugde.

William klopte Darwin op de schouder. "Meneer Solomon, waar heeft u zo'n gedurfde en nauwkeurige secretaresse gevonden? Ze is een echt talent!"

"Meneer Newton, u bent te vriendelijk." Darwin stond op. "Het is al laat, dus we zullen u niet langer ophouden."

"Prima." William knikte lichtjes, zonder enige intentie om hen langer te houden.

Fiona en Darwin liepen samen naar buiten.

Buiten leunde Harold tegen de muur, zijn kasjmier sjaal over zijn arm gedrapeerd, ogenschijnlijk wachtend op hen.

"Meneer Solomon," zei Fiona met een professionele glimlach, "ik heb het contractprobleem opgelost. De persoon die met de gegevens heeft geknoeid, wordt u morgen overhandigd, tenzij er verrassingen zijn."

Darwin keek haar onbewogen aan.

"Meneer Solomon, goedenacht." Fiona liep vervolgens naar Harold toe.

"Laten we gaan. Je hebt nog niet gegeten, toch? Ik heb veel eten voor je laten klaarmaken!" Harold stond meteen rechtop met een glimlach.

Hij merkte de subtiele spanning tussen Fiona en Darwin helemaal niet op.

"Oh, en deze! Doe hem om!" Harold drapeerde de kasjmier sjaal over Fiona's schouders.

"Dank je," zei Fiona, verrast.

Darwin stond daar, terwijl hij hen samen zag weglopen, met het gevoel dat Fiona hem had verlaten om lief te zijn met een andere man.

Hij onderdrukte de drang om achter haar aan te gaan.

Zijn ogen waren ijskoud terwijl hij in de tegenovergestelde richting vertrok.

Het cruisefeest zou meestal de volgende ochtend aanmeren.

Vanavond zou er een feest zijn dat de hele nacht doorging, met luxe kamers beschikbaar voor rust.

Als gastheer van het feest moest Harold de gasten vermaken. Na een tijdje met Fiona te hebben gepraat, regelde hij een gastenkamer voor haar en vertrok.

Fiona voelde zich een beetje moe en keerde terug naar haar kamer.

Het eerste wat ze deed, was Thalassa bellen om verslag uit te brengen over haar werk.

Thalassa, die het erg naar haar zin had, hing na een paar woorden op.

Fiona viel op het bed, legde voorzichtig haar hand op haar onderbuik. "Baby, wees lief. Zodra ik mijn werk heb afgerond, zal ik goed voor je zorgen."

Ze had nog niet lang gelegen toen Darwin's exclusieve ringtone op haar telefoon klonk.

Ze ging instinctief rechtop zitten en nam meteen de telefoon op.

"Kom naar 1899." Darwin's stem was koud en emotieloos, ijzig zelfs door de telefoon heen.