Wanneer een Miljardair Valt voor een Surrogaatmoeder

Hoofdstuk 6

Op dat moment renden een paar mannen die eruitzagen als lijfwachten van achteren tevoorschijn. Toen ze de knappe halfbloed zagen, slaakten ze zichtbaar een zucht van verlichting. "Meneer Klein, het feest is al begonnen!"

De knappe halfbloed keek angstig in de richting waar Fiona naartoe was gegaan en tilde zijn voet op om haar achterna te gaan.

De lijfwachten wisselden een blik, tilden hem toen op en sleepten hem weg. Ze brachten hem terug naar zijn ouders.

Vandaag was zijn verjaardag. Hij zou oorspronkelijk op vakantie zijn op een eiland met een zwart zandstrand, maar zijn ouders stonden erop om een verjaardagsfeest voor hem te geven.

Ze wilden dat hij enkele invloedrijke mensen zou ontmoeten, aangezien dit de mensen waren met wie hij te maken zou krijgen wanneer hij het familiebedrijf zou overnemen.

Fiona, met haar lange en goed geproportioneerde figuur en mooie gezicht, trok veel aandacht onder de lichten van het cruiseschip.

Ze negeerde de verschillende blikken om haar heen en nam kalm een glas champagne van een dienblad van een ober, terwijl ze naar William zocht.

Het feest van vanavond was de viering van de 20e verjaardag van de erfgenaam van een bekend high-end juwelenmerk.

Alle opmerkelijke figuren die konden komen, waren hier.

Wyatt's ouders waren in het buitenland om een project te inspecteren, dus Wyatt was gedwongen dit evenement bij te wonen.

"Darwin, je hebt Fiona nog nooit naar dit soort gelegenheden gebracht." Hij zat op een bank op het dek en wierp een blik op Bella, die niet ver weg foto's nam. "Ze lijkt meer op Lilian, maar haar persoonlijkheid..."

Darwin draaide nonchalant de wijn in zijn glas rond. "Je hebt het de laatste tijd veel over Fiona. Wat? Geïnteresseerd in haar?"

"Mag ik?" Wyatt's ogen glinsterden terwijl hij naar Darwin staarde.

Darwin keek op naar Wyatt en waarschuwde kil, "Je kunt het proberen."

"Ik geef me over!" Wyatt stak beide handen op.

Op dat moment kwam Bella in paniek aanrennen.

Wyatt ving duidelijk een spoor van afkeer op Darwin's gezicht.

"Darwin! Ik zag Fiona!" zei Bella angstig.

Darwin's wenkbrauwen fronsten lichtjes. "Waarom is ze hier?"

Hij stond toen op en liep naar de rand van de mast, kijkend naar beneden.

Hij zag Fiona meteen, die te opvallend was om te missen.

Hij zag haar mooie gezicht met een vage glimlach terwijl ze een visitekaartje aannam van een gezette man van middelbare leeftijd en het in haar delicate handtas stopte.

Darwin was somber.

Bella, vol zorgen, zei: "Darwin, meneer Durham, Fiona is hier toch niet om een nieuwe rijke man te vinden?"

"Dat is niet juist. Darwin heeft jou, dus waarom zou Fiona niet iemand anders kunnen vinden?" Wyatt, met één hand in zijn zak en de andere een glas rode wijn ronddraaiend, glimlachte naar Bella.

"Ik denk gewoon dat het niet de moeite waard is voor Darwin." Bella kwam dichter bij Darwin.

"Maak je niet druk om anderen; geniet gewoon van jezelf." Darwin verschoof subtiel zijn lichaam om Bella te ontwijken.

Bella's lichaam verstijfde en ze knikte met een gekwetste blik. "Begrepen."

Voordat ze wegging, wierp ze nog een blik op Fiona.

Fiona's charmante houding was totaal anders dan hoe ze op kantoor was.

Gelukkig hield Darwin niet van vrouwen met zware make-up.

Plotseling dacht ze aan iets, haar ogen lichtten op en ze liep meteen naar beneden.

Wyatt wendde zijn blik af en keek naar Darwin. "Darwin, al die jaren heb je echt een schoonheid verborgen gehouden!"

In het verleden gaf Fiona de indruk saai en onopvallend te zijn. Maar nu was ze een verbluffende schoonheid geworden.

Wyatt vond dat de zaken interessant begonnen te worden.

"Verdorven," spuugde Darwin koud uit.

Wyatt glimlachte sluw.

Sommigen zouden het misschien niet toegeven, maar het leek erop dat hij op het punt stond uit elkaar te barsten van woede. Maar was Fiona echt hier om een nieuwe beschermheer te vinden?

Wyatt volgde Fiona met zijn ogen terwijl ze door de menigte bewoog.

Het was duidelijk dat ze een specifiek doel had.

Hij keek in de richting waarin ze liep.

Aan het einde van het dek stond een klassiek muziekensemble.

"Is dat niet William, de eigenaar van R&K?" Wyatt knikte in die richting.

Darwin wierp slechts een blik en toonde geen verrassing.

Wyatt reageerde, zijn ogen wijd open van schok. "Je zei dat je niet naar dit feest zou komen, maar ineens ben je er toch! Je wist dat William hier zou zijn, en je kwam om hem te vinden! Voor dat project waar Fiona aan werkt?"

Darwin keek hem aan, zijn blik zo koud dat het iemand kon bevriezen. "Een afgedankte vervanger, verdient ze dat wel?"

Wyatt viel stil.

"Ik kwam naar het feest omdat Bella hierheen wilde," voegde Darwin eraan toe.

Wyatt gaf een ongemakkelijke glimlach.

Darwin was meestal een man van weinig woorden, en hoe meer hij sprak, hoe meer het leek alsof hij iets verborg.

Na zijn woorden besefte hij ook zijn ongebruikelijke gedrag.

Hij zag er zichtbaar geïrriteerd uit.

Fiona slaakte een zucht van verlichting toen ze eindelijk haar doelwit voor de avond spotte. Maar ze had niet verwacht dat het vinden van William makkelijk zou zijn, terwijl het dichtbij hem komen moeilijk bleek.

Slechts een paar stappen verwijderd van William, werd ze gestopt door een bodyguard. "Mevrouw, u kunt niet verder."

"Ik ben op zoek naar meneer Newton," zei Fiona.

De bodyguard bleef uitdrukkingsloos. "Meneer Newton behandelt vandaag geen zaken. Als u een afspraak wilt maken, kunt u dat doen via zijn secretaresse."

Fiona viel stil.

Misschien hoorde William de commotie en keek hij haar kant op.

Toen hij Fiona zag, fronste hij met afkeer.

William was begonnen als technicus, was zeer rechtvaardig en had een geweldige relatie met zijn vrouw. Een paar jaar geleden overleed zijn vrouw, en hij was zo verdrietig dat hij zes maanden in het ziekenhuis lag.

Hij was niet geïnteresseerd in vrouwen en had zelfs een afkeer van degenen die probeerden hem te verstrikken.

Hij zei een paar woorden tegen de mensen om hem heen en begon naar de feestzaal te lopen.

Toen hij langs een harp liep die op het muziekpodium stond, hoorde Fiona vaag dat William spijtig tegen de persoon naast hem zei: "Het is zo jammer dat de organisatoren geen harpiste hebben ingehuurd om deze harp te bespelen; het is alleen voor de show."

Haar blik bleef hangen op de gouden harp.

Fiona's grootmoeder was harpiste geweest.

Sinds haar kindertijd had ze van haar grootmoeder geleerd om harp te spelen en speelde ze elke keer als ze haar bezocht.

William vertrok, gevolgd door zijn bodyguards, en niemand hield Fiona meer tegen.

Fiona dacht even na en liep toen rechtstreeks naar de harp, waar ze ging zitten.

Ze haalde diep adem en haar delicate vingers plukten voorzichtig aan de snaren.