Wanneer een Miljardair Valt voor een Surrogaatmoeder

Hoofdstuk 2

Fiona verliet het bedrijf en ging rechtstreeks naar het huis van Darwin. Meestal was Darwin bij haar op de plek die hij voor haar had geregeld of in de lounge van de secretaresse.

Fiona kwam daar niet vaak, en ze had niet veel spullen.

Ze pakte zorgvuldig in, zorgde ervoor dat ze niets had achtergelaten voordat ze gerustgesteld vertrok.

Daarna keerde ze terug naar haar appartement. Ze begon haar werknotities en enkele taken te organiseren die overgedragen moesten worden en bereidde haar ontslagbrief voor.

De overdracht van het werk van de secretaresse was geen groot probleem. Het lastige deel was een groot infrastructuurproject dat ze vorig jaar had moeten opvolgen. Het was de eerste keer dat ze zo'n groot project behandelde, en ze had er veel moeite in gestoken. Nu, halverwege stoppen, maakte ze zich zorgen dat het de voortgang van het project zou kunnen beïnvloeden.

Een slapeloze nacht en het droge overgeven van gisteren maakten Fiona een beetje onrustig.

Haar beste vriendin, Thalassa Carey, die terug was van studeren in het buitenland, stond er ook op dat Fiona er te zwak uitzag en had herhaaldelijk aangedrongen op een controle.

Uiteindelijk besloot Fiona om een halve dag vrij te nemen om in de rij te staan in het ziekenhuis voor een controle. Toen kreeg ze het vreselijke nieuws dat ze acht weken zwanger was.

Fiona herstelde zich en keerde terug naar het bedrijf met haar voorbereide ontslagbrief, op weg naar het kantoor van de CEO.

Net toen ze op het punt stond aan te kloppen, hoorde ze de plagerige stem van Darwins vriend, Wyatt Durham, van binnen. "Darwin, je gaat trouwen. Wat ga je doen met mevrouw Woods?"

Binnen was er een kort moment van stilte, gevolgd door Darwins koude stem. "Niets, business as usual."

"Ze is bereid om je minnares te zijn?" vroeg Wyatt.

"Als je genoeg betaalt, waarom zou ze dat niet zijn?" Darwins toon was vol spot en minachting.

Fiona stond daar, haar hart deed scherp pijn. Ze had zichzelf aanvankelijk aan Darwin verkocht, en uiteindelijk was ze in Darwins ogen slechts een handelswaar die vernieuwd kon worden voor plezier als de prijs goed was.

"Echt?" Wyatt's stem werd plotseling hoog van opwinding. "Dus, als ik een hogere prijs bied dan jij, zou ze zichzelf dan aan mij verkopen?"

Net toen Wyatt klaar was met praten, riep Darwins assistent, Henry Clark, van buiten de deur. "Mevrouw Woods?"

Fiona draaide zich om en knikte naar Henry, klopte toen op de deur van het kantoor en liep naar binnen.

Wyatt zweeg.

Daarna kneep hij zijn charmante ogen samen en begroette haar met een warme glimlach, "Hallo, mevrouw Woods."

Fiona voelde zich misselijk door zijn eerdere woorden en negeerde hem. Ze liep rechtstreeks naar Darwin, die haar koud aankeek en met duidelijke ontevredenheid in zijn ogen.

"Meneer Solomon." Fiona keek naar Darwin. Ze wilde geen seconde langer doen alsof ze zachtaardig en gehoorzaam was.

Ze overhandigde haar ontslagbrief met waardigheid. "Dit is mijn ontslagbrief."

Darwin keek haar koud aan. "Wat bedoel je?"

"Vijf jaar geleden kwamen we overeen dat ik geen minnares zou zijn. Als je zou trouwen, zou ik vertrekken." Fiona legde de ontslagbrief neer. "Ik zal mijn werk en onafgemaakte projecten zo snel mogelijk overdragen. Ik zal jou en meneer Durham niet langer storen."

Nadat ze had gesproken, draaide ze zich om en liep weg.

Toen ze de verbijsterde Wyatt passeerde, stopte ze.

Ze keek Wyatt koud aan en antwoordde vastberaden op zijn eerdere vraag: "Ik verkoop niet."

Tegen de tijd dat Wyatt bij zinnen kwam, was Fiona al verdwenen.

Wyatt keek Darwin geschokt aan. "Was zij jouw delicate 'mevrouw Woods'?" Darwin stond op, straalde woede uit en beende naar buiten.

Er was een vleugje paniek en verwarring in zijn ogen die hij zelf niet eens had opgemerkt.

Hij herinnerde zich zeker de afspraak die hij met Fiona had. Door de jaren heen was ze volledig gehoorzaam aan hem geweest, hoe buitensporig zijn eisen ook waren, dus hij had nooit gedacht dat zijn huwelijk ervoor zou zorgen dat Fiona zou vertrekken.

Fiona hield er niet van om dingen te rekken. Ze keerde terug naar het kantoor van de secretaresse en begon onmiddellijk met het overdrachtsproces.

Maar toen ze zich omdraaide, zag ze Darwin, vol kilheid, haar volgen.

"Meneer Solomon, is er nog iets dat u moet uitleggen?" Fiona keek hem aan, niet langer zachtaardig en gehoorzaam.

Darwins gezicht werd nog somberder. "Fiona, ben ik niet goed genoeg voor je geweest? Waar maak je zo'n drama van?"

Hij kwam dichter bij Fiona, uitstralend een sterke sfeer van onderdrukking.

Fiona's gezicht werd een beetje bleek. Ze deed instinctief een stap achteruit, proberend afstand te nemen van Darwin.

Maar Darwin stapte naar voren en greep haar pols, trok haar terug voor zich.

"Meneer Solomon, u trouwt, dan vertrek ik. Dit was onze afspraak vijf jaar geleden," zei Fiona met zachte stem.

Darwin grinnikte, "Dus, twintig miljoen dollar en die villa zijn niet genoeg, toch?"

Fiona's lichaam verstijfde. Ze dacht aan wat Darwin eerder had gezegd, dat als hij genoeg betaalde, ze niet zou weigeren; haar maag draaide weer om.

Ze worstelde hard om haar arm vrij te maken, willen ontsnappen aan deze man die haar vernederde en vertrapte. "Darwin, laat me los!"

"Fiona, hou op met deze hard-to-get spelletjes. Zeg gewoon wat je wil hebben." Darwin's toon was ijzig, en hij hield Fiona's pols zo stevig vast dat het leek alsof hij die zou breken.

Fiona gaf een bittere glimlach.

Zelfs nu dacht Darwin dat ze wilde vertrekken omdat hij niet genoeg had betaald. Net als in het begin wilde Fiona zichzelf niet verkopen. Maar later, toen het geld voldoende was, klom ze gehoorzaam in zijn bed en liet hem met haar spelen. Dus moest het zijn dat het geld niet genoeg was. Ze kon onmogelijk willen vertrekken.

Fiona keek naar Darwin. Door de jaren heen was ze altijd helder van geest gebleven, zich herinnerend dat ze slechts een stand-in was. Alle tederheid en genegenheid van Darwin waren voor iemand anders, niet voor haar. Als ze zelfs maar een beetje had toegegeven, zou ze nu totaal verwoest en in ondraaglijke pijn zijn. Gelukkig had ze haar hart beschermd en zichzelf niet verloren.

"Darwin, ik ben klaar hiermee! Begrijp je dat?" Fiona keek hem boos aan. "Mijn moeder werd door een minnares de dood in gedreven. Ik zou liever sterven dan er een te zijn."