Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 91 We kunnen niet voor altijd zo doorgaan

Douglas zat al vijftien minuten te wachten in het kantoor, en de vertaalafdeling had nog steeds niet geleverd wat hij nodig had.

Hij leunde achterover in zijn stoel, benen wijd, een zwakke lichtstraal viel op hem. Zijn luie houding wierp een opvallende schaduw.

"Wat sta je daar nog?" riep hij.

Ja...