Hoofdstuk 7
Cole
Ik word wakker en loop naar de keuken. Marie en Julian hebben ontbijt gemaakt en ik ga aan tafel zitten. Ik begin te eten terwijl Marcus binnenkomt met zijn partner Shelly. We beginnen een gesprek en dan komt James binnen en gaat zitten.
"Goedemorgen allemaal," zegt James veel te vrolijk. "Wisten jullie dat moeder heeft besloten dat we een paringsbijeenkomst moeten houden?"
"Meen je dat echt," zegt mijn zus terwijl ze de keuken binnenloopt. "Ze kan het niet verdragen dat zowel haar jongste dochter als oudste zonen geen partners hebben. Wat vind jij hiervan, Cole? Denk je dat je haar kunt overhalen om het te laten vallen? Ik bedoel, ik ben net 19 geworden, het is pas een jaar. Ik snap dat ze jou onder druk zet. Jij bent de alfa, maar ik ben jong en ik heb tijd om mijn partner te vinden."
Ik rol met mijn ogen en ga verder met mijn omelet en toast. Oh, lieve kleine zus, ik heb mijn partner gevonden en ik ben van plan om dingen uit te zoeken. Maar ik denk dat het misschien een goed idee is om de paringsbijeenkomst te houden, aangezien ik mijn partner misschien moet afwijzen als ze inderdaad een crimineel is.
Ik schraap mijn keel. "Marcus, kun jij de boel in de gaten houden? Ik ga wat papierwerk doen en dan een stuk rennen." Hij knikt alleen maar en geeft me een glimlach. Hij weet dat ik later vandaag zal ontdekken wat mijn partner precies inhoudt. Hij is enthousiast voor mij, dat kan ik zien. Ik weet dat hij gewoon wil dat dit een positieve richting op gaat, niet een negatieve.
Marcus weet dat ik ouder word. Ik heb nog steeds geen partner, en dat betekent dat hij meer druk voelt om een erfgenaam te produceren. Want als ik me niet snel settel, zal hij een erfgenaam moeten voortbrengen om mij op te volgen als Alfa. Gelukkig voor hem heeft hij zijn partner al gevonden.
Zo werkt het gewoon. Als om de een of andere reden de Alfa geen mannelijke zoon voortbrengt om de rol van Alfa over te nemen wanneer hij aftreedt of overlijdt, zal de beta zoon de volgende Alfa worden. Dat is gewoon hoe onze hiërarchie werkt.
Ik ga naar mijn kantoor en begin een paar brieven van enkele naburige roedels te lezen. Ik merk dat het tijd is om te vertrekken wanneer ik een klop op mijn deur hoor. "Kom binnen," zeg ik en kijk op om Charlotte te zien. Verdomme, ik heb geen idee waar ze het idee vandaan heeft dat onze fling zou blijven duren. Om een of andere onbekende reden denkt ze dat ze iets belangrijks voor me betekent.
"Hallo daar, Cole, wil je vanavond wat plezier hebben? Ik verlang ernaar om je weer te hebben."
"Nee, ik ben niet geïnteresseerd. Ik heb je gezegd dat we klaar zijn. Dat heb ik maanden geleden gezegd, waarom kun je dat niet begrijpen?"
"Aww, je weet dat je me wilt. Ik zie dat je eenzaam bent, en ik wil je gewoon helpen."
"Rot op, Charlotte. Je komt niet meer in mijn bed, oké." Daarmee sta ik op om te vertrekken. Terwijl ik wegga, duw ik langs Charlotte.
Winter
Ik sta op bij het krieken van de dag en besluit dat vis geweldig zou zijn voor het ontbijt. Dus pak ik mijn speer en ga naar de rivier. Ik zie de forel en gooi de speer. Hij raakt zijn doel. Ik loop het water in om mijn vangst te pakken en doe dat nog een paar keer totdat ik denk dat ik genoeg vis heb. Ik ga terug naar mijn schuilplaats en kook het op. Het is een prachtige dag. Ik besluit dat ik een deken moet neerleggen en lezen totdat Cole hier is. Ik vraag me af of hij me raar zal vinden. Ik bedoel, eerlijk gezegd hebben de meeste mensen in roedels nooit anders met zwervers omgegaan dan ze weg te jagen of te doden.
Alleen al de gedachte om vermoord te worden omdat ik een zwerver ben, doet me huiveren. Ik probeer immers niets tegen de roedels te doen. Ik zou graag weer deel uitmaken van een roedel. Ik mis het om anderen om me heen te hebben, en Athena voelt zich eenzaam. Het is niet altijd slecht. Ik houd mezelf bezig en heb een behoorlijk goed leven, voor zover ik weet. Het is een goed leven. Ik heb andere zwervers ontmoet die er veel slechter aan toe zijn dan ik.
Cole
Ik kom bij haar kamp aan, maar ik zie haar niet. Ik loop wat rond en merk een kleine open plek op. Daar is ze. Winter zit met haar neus diep in een boek. Ze ligt daar met haar voeten omhoog. Ze ligt op haar buik, waardoor haar kont omhoog steekt. Godin, ze is sexy in een spijkerbroek. Ik begin me af te vragen hoe ze er naakt uitziet. Alles wat ik wil doen is naar haar toe rennen, bovenop haar kruipen en haar volle lippen kussen. Nee, dat is niet waarom ik hier ben. Ik ben hier voor antwoorden.
"Hé," roep ik terwijl ik naar haar toe loop. Ze kijkt niet op. Dat moet wel een goed boek zijn. Ik hurk neer en tik op haar schouder; ze schrikt.
"Oh, hallo, geef me even een minuutje, ik ben bijna klaar met dit hoofdstuk." Wat? Ze laat me wachten om een hoofdstuk af te maken. Dit is niet wat ik gewend ben. Ik ben de verdomde Alpha van mijn roedel. Wanneer ik praat, stoppen mensen om te luisteren. Behalve mijn goede vrienden en familie dan. Ze respecteren me en volgen mijn bevelen op, maar ze zijn wat meer ontspannen.
"Oké, ik ben klaar. Wil je terug naar mijn kamp gaan, dan kunnen we praten. Ik heb nog wat vis over van vanochtend. Je kunt me helpen het op te maken. Overgebleven vis bewaart niet goed hier, tenzij het echt koud is."
Deze vrouw... Ik kan niet geloven dat ze vis heeft gevangen. Ik dacht dat ze gewoon als wolf zou jagen en alles zou opeten, maar nee. Ze ging in menselijke vorm op jacht en at. Deze vrouw is interessant.
"Ik zou wel wat vis lusten," zeg ik.
"Cool, ik heb ook wat water, maar je moet mijn veldfles met me delen, als dat oké is?"
We lopen terug, het is maar een paar meter van haar kamp. Ze gaat in het zand zitten, pakt een paar vissen en begint ze voor mijn neus te fileren. Godin, dat is heet. Ze is zeker geen timide vrouw. Nadat ze de vis in een pan heeft gegooid en op het vuur heeft gezet, kijkt ze naar me op. Ze zegt niets terwijl de vis kookt. Wanneer ze klaar zijn, zet ze de pan tussen ons in en spreekt.
"Sorry, ik heb maar één vork. Omdat jij de gast bent, mag jij hem hebben. Ik gebruik wel mijn vingers. Geen probleem."
Ze is zo nonchalant, zo verdomd zelfverzekerd en gewoon een badass. Eerlijk gezegd moet ik mezelf even verstellen zodat ze niet ziet dat ik behoorlijk opgewonden raak.
"Nou, ik weet niet hoe ik dit beleefd moet zeggen, maar waarom ben je een zwerver? Wat heb je gedaan?"