Hoofdstuk negen
Goliath draaide zijn hoofd zo snel om dat je zou denken dat het zou afbreken. Goliath was compleet sprakeloos. Trixie keek woedend. Goliath kon een kleine lach niet onderdrukken die uit hem ontsnapte. Hoeren? Wat voor onzin is ze aan het praten?? Kane was net zo verward als zijn beest. Goliaths kleine lach veranderde in een volledige lachbui. Hij kon het niet tegenhouden.
Trixie daarentegen, haar woede begon langzaam te vervagen. Ze realiseerde zich niet eens dat de tranen al over haar gezicht stroomden. Ze liet haar hoofd zakken. "Dus d-die bewakers hadden g-gelijk d-dan.." Trixie kreeg het nauwelijks over haar lippen, je kon haar stem horen breken.
Goliath stopte onmiddellijk met lachen. "Waar heb je het over? Welke bewakers? Waarom zouden bewakers jou lastigvallen??" Goliath begon een beetje in paniek te raken. Wie de fuck zou haar vertellen dat we hoeren hebben of wat dan ook!! Kane kookte van woede. Mensen vertelden zijn meisje allerlei leugens over hen! Haar zien huilen hielp ook niet.
Wat moet ik doen? Ze denkt dat we een andere vrouw hebben, Kane! Ik weet niet wat ik moet doen! Goliath was doodsbang voor wat er kon gebeuren als ze weigerde naar hem te luisteren.
Vertel haar de waarheid! Begin met te zeggen dat we geen andere vrouw hebben en vertel haar dan wie Demy is! Kalm aan! Ze zei dat ze ons een kans zou geven, ik denk niet dat ze zomaar willekeurige bewakers meer zou geloven dan ons! Leg haar dit allemaal uit! En vertel haar over demonische paringen. Het zou haar zenuwen moeten kalmeren. Ze is zo kwetsbaar, Goliath. We moeten haar rust geven. Vertel haar wat ze voor ons betekent! Alsjeblieft... Kane smeekte Goliath bijna.
Oké, oké, ik kan dit doen. Goliath was nooit iemand die veel sprak. Altijd stil totdat het nodig was, maar voor Trixie zou hij uit zijn comfortzone stappen en de partner zijn die ze nodig had.
Trixie antwoordde Goliath niet toen hij vroeg naar die bewakers. Ze was ze helemaal vergeten totdat dit allemaal begon. Ze wachten waarschijnlijk nog steeds tot ze klaar waren met hun vergadering die zo'n dertig minuten geleden eindigde. Terwijl Goliath verloren leek in zijn gedachten, liep Trixie gewoon naar haar kleine bank en plofte neer met een diepe zucht. Ze wilde niet nadenken over Kane en Goliath als mannelijke hoeren, maar ze kon het hen niet echt kwalijk nemen, toch? Ik bedoel, ze zijn veel, veel, veel ouder dan zij. Ze kon niet verwachten dat ze nog maagd zouden zijn na duizenden en duizenden jaren...
"Laat maar." Dat was alles wat Trixie wilde zeggen. Ze wilde dit gesprek niet eens meer voeren.
"Schat, luister, er zijn geen ho..." Goliath werd halverwege de zin onderbroken.
"Laat maar, oké?! Ik wil er niets van horen! Ga gewoon weg met je vriend en bel wie je maar wilt. Het kan me niet schelen. Ga gewoon weg, oké.." snauwde Trixie.
"Allereerst, je gaat naar elk verdomd woord luisteren dat ik zeg, oké maat? Ik heb geen idee waar je het in godsnaam over hebt! Er zijn geen hoeren. Ik weet niet wie je leugens heeft gevoerd, maar ik zal hun keel doorsnijden als ik ze vind. Je zei dat je me een kans zou geven, dus geef ons alsjeblieft niet op. We hebben niets verkeerd gedaan. Het spijt me dat ik lachte, ik dacht eerlijk gezegd dat je een grapje maakte of zo. Lieverd, ik heb, nee, wij hebben nooit met een andere vrouw iets gehad. Zelfs niet een enkele kus, schat. Al onze eerste keren zullen met onze partner zijn, jij. Demonen gaan niet met anderen naar bed. Wij zijn geen wolven. Zij hebben belachelijk hoge seksuele driften en om de een of andere reden kunnen ze hun zaakjes niet in hun broek houden totdat ze hun partner ontmoeten. Het is eerlijk gezegd zielig." Goliath pauzeerde, om te controleren of Trixie luisterde. Natuurlijk deed ze dat, dat deed ze altijd. "Onze moeder heeft eeuwenlang de Maan Godin andere wezens zien zegenen met partners en vervolgens zag ze die partners elkaar als stront behandelen, vreemdgaan, slaan, verkrachten, hun partners en anderen. Onze moeder zwoer aan de Maan Godin dat als zij ooit gezegend zou worden met een partner, zij en haar soort nooit zoals die mormels zouden worden. Ik denk dat de Maan Godin haar hoorde en haar 'uitdaging' accepteerde. Zie je, mijn lief, de Maan Godin en onze moeder zijn zussen. Wie ook alle Goden en Godinnen heeft gecreëerd, ze zorgden ervoor dat de Maan Godin en de Vuur Godin tweelingen waren. Ik weet niet waarom, maar dat deden ze. Hoe dan ook, toen onze moeder ontdekte dat haar zus haar en haar volk zou zegenen met partners, vertelde ze hen meteen alles. Ze waren zo opgewonden. Zelfs voordat ons volk gezegend werd met partners, gingen ze niet met anderen naar bed. Dat was niet hoe onze moeder hen leidde. Natuurlijk werden sommigen van hen op de menselijke manier verliefd en begonnen gezinnen en zo, maar mijn moeder geloofde sterk in het wachten op ware liefde of 'partners' en verwachtte niets minder van haar koninkrijk. Natuurlijk accepteerde ze de koppels die verliefd werden en steunde hen, maar dat was voordat de Maan Godin ons met partners zegende." Goliath begon hoofdpijn te krijgen. Kane hield niet op, hij zorgde ervoor dat Goliath het verhaal correct vertelde en geen enkel detail miste. "Zelfs met haar belofte dat haar koninkrijk hun partners nooit zou schaden zoals de andere wezens van de Maan Godin, denk ik dat het niet goed genoeg voor haar was. De Maan Godin besloot toch een 'vloek' op ons soort te leggen. Ze wilde ervoor zorgen dat we aan haar verwachtingen voldeden. Zie je, lieverd, we kunnen niet paren met iemand anders dan onze partners. Mannen krijgen geen erectie, vrouwen kunnen niet opgewonden raken, we kunnen niets doen of voelen op seksueel gebied met iemand anders dan onze voorbestemde partner. Het is niet noodzakelijk een vloek voor vijfennegentig procent van ons soort, maar voor de andere procent proberen ze de vloek te breken of ze schaden hun partners en sterven. Er is geen grijs gebied, het is simpelweg zwart en wit, Trixie. We kunnen de zegeningen van de Maan Godin accepteren en echt van onze partner houden of we kunnen de meest onbeschrijflijke dood lijden. Ja, als demonen op aarde sterven, kunnen we ze in de hel weer tot leven wekken, maar als ze de Maan Godin op deze manier verraden, sterven ze voorgoed en zelfs ik kan ze niet redden. Niet dat ik dat soort man of vrouw in mijn koninkrijk zou willen." Goliath stopte zijn verhaal om te zien of Trixie vragen had.
"Oh.. Ik.. Wat... Dus.." Trixie kon dit allemaal niet verwerken. Ze was echt geschokt. Ze had geen idee van deze geschiedenis, ze hadden haar dit nooit geleerd in de geschiedenisles over bovennatuurlijke wezens op school zoals ze zouden moeten. Weten anderen dit wel?
"We hebben meer dan tienduizend jaar op jou gewacht, Trixie. We zouden je nooit verraden, nooit pijn doen. Nooit je enige reden geven om ons niet te vertrouwen. Jij bent onze wereld, meisje. We zullen nog duizenden jaren op je wachten. Niemand op deze planeet, in dit universum, in deze melkweg is belangrijker dan jij." Goliath hield de hele tijd oogcontact met Trixie zodat ze wist dat hij alleen de waarheid sprak. VERGEET NIET OM HAAR TE VERTELLEN WIE DEMY IS, SUKKEL!! Kane schreeuwde als een wilde furie. "En meisje, Demy is geen vrouw. Demy is kort voor Demon. Hij is onze hellehond. Wil je hem ontmoeten?" Goliath lachte zachtjes toen hij de geschokte blik op haar gezicht zag die snel veranderde in schaamte. Ze was zo schattig.
"Hoe zit het met je uitstel..."
Ahhh! Trixie sprong op en viel van de bank. Ze was die man bij de deur vergeten. "PROBEER JE ME EEN HARTVERZAKKING TE BEZORGEN!" Trixie probeerde haar snelle hartslag te kalmeren.
Goliath verspilde geen tijd en tilde zijn partner op, wetende dat zijn aanraking haar zou helpen kalmeren, zelfs als het maar een kleine schrik was. Dat weerhield hem er niet van zijn oude vriend de ergste doodsblik te geven die hij kon opbrengen, en geloof me, zijn blikken kunnen doden.
"Waarom ben je hier echt, Jake?" Goliath en Kane waren allebei vergeten dat Jake hier was.
"Ik had niet door dat onze koningin je al in een grote teddybeer had veranderd, Goliath." Jake probeerde niet eens de grijns op zijn lippen te onderdrukken. "Ik bedoel, niemand kan je echt temmen, toch? Dat heb je altijd gezegd. 'Niemand zal me ooit kunnen controleren, het kan me niet schelen wie ze zijn of hoe speciaal ze denken dat ze zijn. Zelfs mijn partner kan me niet controleren.' Ik geloof dat dat je exacte woorden waren, toch? Ik bedoel, het klinkt niet zo slecht, maar de haat in je stem was angstaanjagend. Ik herinner het me nog zo levendig." Jake wist wat hij deed, hij genoot er altijd van om Kane en Goliath te plagen, vooral met Theodore.
"Ik had het mis." Goliath sprak kalm, zonder zich echt om Jake te bekommeren of hem op te merken. Goliath kon geen greintje woede in zich hebben terwijl hij zijn meisje vasthield. Ze maakte alles beter met de kleinste aanraking.
Jakes mond viel bijna open van verbazing. Hij was er zeker van dat hij zijn vriend kon prikkelen door gewoon op te komen dagen, maar toen dat niet werkte, dacht hij zeker dat hij hem in verlegenheid kon brengen voor zijn partner, en opnieuw faalde hij jammerlijk.
Goliath en Kane lachten allebei in zichzelf. Ze genoten er altijd van om de gedachten van anderen te lezen. Natuurlijk zouden ze Trixies gedachten nooit meer lezen zonder haar toestemming, ze voelden hoe boos ze werd toen ze haar gedachten in de auto naar huis lazen na net ontmoet te hebben en ze wilden niet dat ze zich ooit nog zo voelde. Ze wilden dat ze hen volledig vertrouwde.
Jake was nog steeds verloren in zijn eigen gedachten terwijl hij toekeek hoe Goliath met zijn partner omging. Het was echt een gezicht om te zien. Het grote, boze, enge beest was getemd. Het was ongelooflijk.
"Het spijt me dat ik jou en Theo in de steek heb gelaten... Ik wil gewoon naar huis komen. Ik was niet klaar voor al die verantwoordelijkheid, maar dat ben ik nu wel. Ik ben lang genoeg weg geweest. Ik wil mijn plek als jouw kapitein terug." Jake sprak zelfverzekerd.
Goliath keek hem niet eens aan. "Je bent vervangen."