Hoofdstuk zeven
Ik was klaar voor de 'gevolgen' die kwamen met het vermoorden van deze waardeloze alfa. Maar ik was niet klaar om mijn metgezel door die deur te zien lopen met rode, gezwollen ogen. Dat beeld bracht me naar een heel ander niveau van woede waarvan ik niet wist dat ik het had. Ik zou deze hele wereld tot de grond afbranden als dat haar veiligheid betekende. Nadat hij zichzelf had gekalmeerd met haar geur, realiseerde hij zich dat ze oké was en alleen hier was om naar hem te kijken. Goliath grijnsde van oor tot oor van binnen. Hij hield zijn pokerface in stand voor de andere mannen. Hij was nog niet klaar om Jackson te laten gaan. Goliath wilde zijn hoofd. Hij was de oorzaak dat zijn metgezel de afgelopen 10 jaar zo verschrikkelijk was behandeld. Hoewel haar vorige alfa de man leugens had gevoerd, wist hij wat goed en fout was. Het hele roedel tegen een kind opzetten zou bij hem niet door de beugel kunnen, vooral omdat het zijn metgezel was.
Goliath begon zijn aandacht terug te richten op Jackson toen hij de zoetste stem hoorde, zijn eigen persoonlijke melodie. "Wil je me naar huis brengen? Ik wil dat we naar huis gaan, alsjeblieft?" Hij keek neer op zijn kostbare kleine metgezel en smolt weg in haar woorden. Zijn gedachten werden volledig gewist van alle eerdere gedachten. Ze zei dat ze wil dat WIJ naar huis gaan! Kane schreeuwde tegen Goliath met zoveel opwinding. Goliath kon geen woorden vormen, hij keek alleen maar naar Trixie alsof hij in een trance was.
Trixie greep deze kans en pakte zijn hand vast en begon hem uit de kamer te leiden om naar huis te gaan. Ze was bang dat hij uit zijn trance zou ontwaken en niet met haar mee zou gaan. Trixie wist niet dat Goliath en Kane geen plannen hadden om terug te keren naar de vergadering. Goliath kneep in haar hand en volgde zijn metgezel gelukkig naar huis. Hun thuis. Hij was in de zevende hemel toen ze 'thuis' zei. Ze dacht dat dit hun thuis was en hij was gewoon helemaal in de wolken met die gedachte.
~ ~ ~
Het was zeker een spektakel om te zien hoe Trixie Goliath midden in een 'jacht' stopte. Toen liep hij gewoon met haar mee naar buiten als een verloren puppy. Theodore wist dat metgezellen een soort macht over elkaar konden hebben, maar hij wist niet dat de band sterk genoeg was om Goliath te stoppen. Hij was er zeker van dat er allerlei gekke geruchten zouden ontstaan nadat iedereen die twee naar huis zag lopen. Theodore schudde zijn gedachten weg en richtte zich weer tot de mannen in de kamer.
"Gabriel, wist je wat er gaande was binnen dit roedel?" Theodore was klaar voor het ondenkbare. Hij wilde Gabriel niet ook de schuld geven, maar als hij wist hoe Jackson iedereen Trixie liet behandelen, zou Kane dit koninkrijk vernietigen en zijn volk terug naar huis brengen. Hoe graag Theodore ook naar huis wilde, hij kon niet. Niet totdat hij zijn metgezel gevonden had.
"Ik heb geen idee wat hier in godsnaam aan de hand is! Alfa Jackson, wat heb je in hemelsnaam met Trixie gedaan!? Ik ken Kane al sinds ik een pup was! Mijn vader heeft ons voorgesteld en ik heb Goliath NOOIT aan de oppervlakte gezien! Ik begon te geloven dat alle geruchten over zijn demon vals waren. Nou, verrassing, verrassing, hij is echt en hij wil je kop op een zilveren schaal!" Gabriel was roodgloeiend. Wanneer Gabriel zijn geduld verloor, zou iedereen in het kasteel zich verstoppen en het zou doodstil zijn totdat Evy kwam om hem te kalmeren. Een razende lycan loslaten, was niet iets om licht op te vatten.
"Ja, Alfa Jackson, wat heb je gedaan met onze koningin.." spotte Theodore. Hij wilde dat Gabriel met Jackson zou afrekenen in plaats van Kane. Op die manier zouden er geen complicaties zijn voor deze deal om door te gaan.
"Trixie kwam 10 jaar geleden naar ons roedel. Alfa Kurt van het Red Wood roedel bracht Trixie naar ons weeshuis in de hoop dat wij haar konden opnemen. Wij zijn het grootste en dichtstbijzijnde bovennatuurlijke weeshuis bij hem in de buurt. Natuurlijk stemde ik toe. Ze was nog maar een pup, net een week of zo na haar achtste verjaardag, geloof ik. Haar ouders waren gedood bij een aanval door zwervers en de krijgers kwamen net op tijd voordat ze Trixie te pakken kregen. Ik wist niet waarom Alfa Kurt geen gezin vond om haar daar bij haar bloedroedel op te voeden, maar ik ging het niet in twijfel trekken omdat het om een pup ging. Nadat het papierwerk was afgerond en ze nu een lid van Full Moon was, begon Alfa Kurt me te vertellen hoe het Trixies schuld was dat haar ouders waren vermoord. Ze wilde naar de 'weide' voor haar verjaardag. Hij zei al deze vreselijke dingen over haar, wat ze doet en hoe ze zich gedraagt. Ik was gewoon geschokt dat een alfa zo'n hekel kon hebben aan een kind. Ik geloofde natuurlijk niets van wat hij zei.. Mijn Beta, Gamma en hoofd Delta waren verslaafd, ze vertrouwden Kurt onmiddellijk. Ik negeerde het helaas. Ik bracht de pup naar het weeshuis en ging terug naar mijn alfa taken." Jackson begon vanaf het begin, stopte om te controleren of ze het volgden.
"En toen?" Gabriel werd ongeduldig.
"Na ongeveer een week dat Trixie hier was, begon ik telefoontjes en brieven te krijgen van het weeshuis. De directeuren klaagden constant over Trixies gedrag. Ik dacht er niet veel van omdat ze nog maar een pup was. Wat voor kwaad kon ze doen? Ik stuurde mijn Gamma en Delta om haar te controleren en ze rapporteerden allebei terug dat ze de andere pups lastigviel, wat eigendommen beschadigde en niet naar de volwassenen of directeuren luisterde. Dus ging ik zelf kijken. Toen ik daar aankwam, zat ze gewoon tv te kijken en was ze het liefste kind dat ik ooit had gezien. Ze wist niet dat ik haar in de gaten hield. Ik wilde niet dat ze zich anders gedroeg alleen omdat ik er was. Maar de directeuren vertelden me dat Trixie had gehoord dat ik zou komen en alleen maar deed alsof ze goed was. Ik vertelde hen dat ze gewoon hun werk moesten blijven doen en dat ik persoonlijk zou betalen voor eventuele schade die ze veroorzaakte. Ze was nog maar een pup, als ze haar eruit wilden hebben, zou dat niet gebeuren. Ik zou een pup niet wegsturen. Ze zouden met haar moeten omgaan. Ze konden wel een wilde kleine pup aan. Ze hebben er elke dag mee te maken. Dus ik vertrok en ging weer aan het werk. Ik heb nooit een rekening gekregen voor enige schade van die plek en de telefoontjes en brieven stopten, dus ik nam aan dat ze haar hadden doorgrond, tenslotte had ze net haar ouders verloren. Natuurlijk kon ze dan zich misdragen. Dus het checken van haar kwam nooit meer in me op." Jackson pauzeerde weer.
"Even voor de duidelijkheid, Jackson, Theo hier is extreem goed in het herkennen of iemand liegt." William sprak op, klaar om deze kerel neer te slaan als hij probeerde te liegen. Een van de vele gaven die Theodores moeder hem had gezegend, was dat hij mensen kon doorgronden, praktisch een menselijke leugendetector." William waarschuwde.
"Goed om te weten. Hoe dan ook, ik hoorde niets meer van hen tot haar 16e verjaardag. Ik bedoel, ik hoorde de geruchten die rondgingen over haar, maar ik hoorde altijd geruchten over iedereen en ik deed hetzelfde als ik geruchten hoorde over iemand. Ik vertelde hen altijd om ermee op te houden, ik ben de alfa, dus ik ging ervan uit dat ze echt zouden luisteren en dat deden ze meestal ook. De persoon die ik vertelde om te stoppen, noemde nooit meer iets over haar of iemand anders in mijn bijzijn. Kort daarna stopte ik met het horen van geruchten helemaal. Maar op haar 16e verjaardag belden de directeuren me om langs te komen en dus ging ik. Ze vertelden me dat Trixie niet was veranderd, dat ze wolvenloos was en dat ze er erg van overstuur was geraakt en uit het weeshuis was vertrokken. Ik was in de war waarom dat haar zou doen verhuizen, ze was nog steeds een pup en had nergens anders om naartoe te gaan. Dus ging ik persoonlijk naar haar op zoek en ze was aan het verhuizen naar de kleine garage van de heer en mevrouw Clays appartement. Mijn zoon Max hielp haar, dus ik ging ervan uit dat ze echt op zichzelf was gaan wonen. Mijn zoon zou me anders hebben verteld. En dat is alles wat ik weet. Niemand heeft contact met me opgenomen om me iets meer over Trixie te vertellen. Ik weet dat ik een oogje op haar had moeten houden, maar dat deed ik niet en ik faalde als alfa voor haar. Ik was haar kans op een goed, gelukkig leven hier en ik faalde haar. Het spijt me!" Jackson fluisterde die laatste paar zinnen, schuld en schaamte rolden van hem af.
Theodore lachte alleen maar. Dat was alles wat Jackson wist en waarom hij zo bang was voor Kane en Goliath. Jackson weet niet eens van het misbruik en hij is al een zielig hoopje ellende. Theodore kon niet wachten om Kane hierover te vertellen, nu hoefde Kane hem niet te doden. Alles zou goedkomen, dacht Theodore bij zichzelf.
"Laat me dit even goed begrijpen. Je stuurde je Gamma en Delta die blijkbaar een probleem hadden met Trixie vanaf het moment dat Alpha Kurt hun al die onzin voerde. Dus wat deed je denken dat ze je de waarheid zouden vertellen? Natuurlijk logen ze. Ze wilden van Trixie af. Dus nadat alle telefoontjes en brieven stopten, heb je nooit één keer gecontroleerd hoe het ging met de pup die je in de roedel had opgenomen? Je weeshuis zit vol met JOUW roedelleden. Trixie is de enige buitenbeentje! Oh mijn Godin, ik kan niet geloven dat je zo blind bent. Ze wilden van haar af en jij liet het gewoon gebeuren. Ik kan me alleen maar voorstellen wat ze haar hebben aangedaan." Gabriel was compleet van slag. "Ik zal het niet kunnen verdragen als ze haar pijn hebben gedaan. Oh Godin, ik kan me alleen maar voorstellen hoe bang ze was, ik schaam me om de Volle Maan roedel mijn koninkrijk te noemen." Gabriels hoofd hing laag in zijn handen terwijl hij probeerde alles te verwerken.
"Nou, Koning Gabriel, laat me je vertellen wat er met onze Koningin is gebeurd terwijl ze hier was." Theodore wist alleen wat er was gebeurd omdat Kane het hem had verteld. Trixie zou boos zijn als ze wist dat Kane haar gedachten had gelezen. Kane wist dat ze niet bereid zou zijn om hem de waarheid te vertellen, bang voor wat hij die mensen zou aandoen. Dus nam Kane het heft in eigen handen. Trixie zou hem uiteindelijk wel vergeven als ze erachter kwam, hoopte hij. Theodores gedachten werden onderbroken door een van Gabriels mannen.
"Wat is de blauwe put?" vroeg Kol, Gabriels derde in bevel.