Hoofdstuk drie
Kane verspilde geen tijd en stormde naar voren, moordlust in zijn ogen. Waarom zou hij ook niet? Hij had net vier zielige wolven zijn partner zien verwonden! Hij kon hen niet laten leven na het schaden van zijn Koningin! Kane sprong naar de eerste mormel die hij zag, maar voordat hij hen kon grijpen, was Theodore er snel bij om hem tegen te houden.
"Je moet nadenken voordat je deze pups afslacht, Kane. We proberen de koninkrijken te verenigen, niet een oorlog te beginnen... bovendien houdt iemand je elke beweging in de gaten... je wilt haar nu toch niet wegjagen, of wel?" fluisterde Theodore tegen zijn broer en gebaarde lichtjes naar de kleine vrouw die op de grond lag. Toen Kane naar haar keek, stond zijn hele wereld stil.
~ ~ ~
Trixie was gewoon wat aan het studeren toen de ergste mensen die ze kende naar haar toe kwamen. Toen ze opkeek naar de vier, kreeg ze een klap in haar gezicht. Verbijsterd staarde Trixie naar de grond terwijl de vier ongewenste gasten begonnen te lachen. Ze genoten ervan om Trixie te pesten omdat ze duidelijk zwak was. Ze had geen wolf, dus ze kon niet terugslaan, zelfs als ze dat wilde, zou het nutteloos zijn.
Voor hen was ze een verspilling van ruimte en verdiende ze het om zo behandeld te worden. Terwijl ze haar begonnen uit te schelden en absurde dingen naar haar en over haar riepen, begonnen ze haar ook te slaan en te schoppen. Elke dag proberen ze haar leven steeds ellendiger te maken, maar op haar verjaardagen proberen ze de meeste schade aan te richten omdat ze weten dat het al een dag vol pijn voor haar is. Ze geloofden echt dat ze elk beetje ervan verdiende.
Net toen Max de hoek om kwam, wilde hij naar de groep rennen om hen te stoppen, maar voordat hij dat kon doen, zwaaide de voordeur open en kwamen de twee Koningen zelf binnen. Max trok zich snel terug om vanachter de hoek te kijken.
Trixie was in trance vanaf het moment dat de deuren opengingen, ze werd getroffen door de beste geur ooit. Het rook naar sandelhout en kersencheesecake, haar favoriete dessert! Ze staarde gewoon naar de man voor haar. Hij was lang, heel lang, ze moest raden dat hij niet kleiner was dan twee meter tien. Hij had zwart haar met de diepste, donkerbruine ogen. Zijn shirt leek als een tweede huid voor hem, het toonde elke spier die hij had, was dat een sixpack, nee, een eightpack die hij had? De manier waarop zijn spieren zich uitstrekten en opzwollen bij elke beweging en stap die hij nam, maakte haar hele lichaam zwak... Ze kon niet geloven dat dit haar partner was. Met die gedachte werd ze meteen bezorgd. Zou hij haar accepteren, ook al was ze wolvenloos? Zou hij haar als vuilnis weggooien? Dat is wat iedereen zei dat zou gebeuren als ze haar partner vond, dat hij haar zou wegwerpen zodra hij haar ontmoette.
Haar gedachten werden onderbroken door een vreemd gevoel op haar wang. Toen ze haar blik scherp stelde, werd ze geconfronteerd met die diepe donkerbruine ogen waar ze al verliefd op was. Zijn hand streelde haar wang, tilde haar hoofd een beetje op om in haar ogen te kijken. Ze hapte naar adem bij zijn aanraking. Het was meer dan alleen vonken die ze voelde, ze waren krachtig, schoten door haar hele lichaam en de vonken werden vergezeld door een warm tintelend gevoel. Het was een van de beste dingen die ze ooit had gevoeld.
~ ~ ~
Kane kon niet geloven hoe ongelooflijk zacht haar huid was, hij kon niet eens in woorden uitdrukken wat hij voelde toen ze elkaar aanraakten. Het was compleet euforisch voor hem. Hij wist al dat deze vrouw zijn nieuwe verslaving zou worden en hij had daar geen problemen mee. Zijn kleine partner jammerde en leunde in zijn aanraking terwijl hij gewoon verdronk in haar ogen. Die grote heldere groene ogen, hij viel dieper en dieper in hen. Ze pasten ook bij de rest van haar. Ze had het glanzendste donkerbruine haar, het reikte tot haar taille. Hij kon niet wachten om zijn handen erdoorheen te laten gaan. Terwijl hij de rest van haar bekeek, merkte hij hoe mager ze was en dat brak hem meteen uit zijn trance.
"Wat is er met je gebeurd, mijn lief?" vroeg Kane met de zachtste stem die hij kon opbrengen. Theodore was een beetje geschokt door het aanzicht van zijn broer.
Trixie zei niets, maar boog in plaats daarvan haar hoofd en keek naar de grond. Kane tilde langzaam haar hoofd op met zijn vingers onder haar kin en glimlachte hulpeloos. Hij wilde haar niet bang maken of zich zorgen laten maken, dus knikte hij kalm en zei: "Ik begrijp het, laten we gaan. Ik wil je ergens mee naartoe nemen waar we in privé kunnen praten, oké?"
Trixie glimlachte verlegen en knikte instemmend.
De vier tieners die alles hadden gadegeslagen, waren een beetje geschokt dat het meisje dat ze hadden mishandeld, de partner van de Koning van de Hel bleek te zijn en ze wisten dat dit niet goed voor hen zou aflopen.
Kane vergat hen niet. Hij wierp een kalme en stille blik op de vier om zijn kostbare kleine partner niet bang te maken. Ze verraste hem toen hij haar hielp opstaan. Haar hoofd kwam net boven zijn buik uit. Ze was de kleinste vrouw die hij ooit had gezien en dat maakte hem alleen maar meer van haar houden, terwijl hij alle posities voor zich zag waarin hij haar kon plaatsen terwijl hij...
"aheem" ... Kane werd uit zijn gedachten gehaald toen zijn broer zijn keel schraapte. Theodore zag al hoe de radertjes in Kanes hoofd draaiden en besloot zijn aandacht weer op de taak te richten.
"Goed, jullie vier, leg me uit waarom jullie je toekomstige koningin pijn deden?" Kane zei met een eisende maar toch kalme toon.
"KONINGIN?!?! DIE WEERLOZE SLET IS NIET MIJN KONINGIN!!" riep een meisje met zoveel haat.
Voordat Kane haar nek kon breken, had Theodore haar al tegen de muur gedrukt met zijn hand stevig om haar keel. "Als je ooit nog zo over mijn koningin praat, als je ooit mijn koningin respectloos behandelt, zal ik je persoonlijk levend villen terwijl je familie toekijkt." Theodore kneep nog een keer in haar keel voordat hij haar op de grond liet vallen, happend naar adem.
"Als iemand van jullie ook maar een haartje krult aan het lichaam van mijn koningin, zal het een oorlogsdaad zijn en geloof me, je wilt niet dat de hele Hel over je heen valt." Theodore sprak met zoveel autoriteit, zijn aura straalde van hem af. Niemand durfde te protesteren. Ze knikten allemaal en bogen respectvol. "Maak dat je wegkomt voordat ik mijn broer je laat doden omdat je zijn partner pijn hebt gedaan." Theodore sprak opnieuw. Hij wist dat Kane hen zou doden en hij wilde geen bloedbad, vooral omdat ze de koninkrijken wilden verenigen. Hij had die pups net gered.
Trixie was in shock dat deze man voor haar opkwam, ook al hadden ze elkaar nog niet eens ontmoet. Kane daarentegen stond trots rechtop over zijn kleine broertje. Hij had zijn koningin nog maar net gezien en was al klaar om voor haar ten strijde te trekken. Hij wist dat de rest van zijn koninkrijk ook zou volgen, maar hij kon niet trotser zijn om Theodore zijn broer en tweede te noemen.
~ ~ ~
Max kon niet geloven wat hij zag. Trixie had haar partner gevonden en het bleek Goliath zelf te zijn. Dat harteloze wezen zal Trixie ruïneren! Hij moest haar helpen, maar hoe kon hij dat? Hij was volledig machteloos tegen de Eeuwige Koning. Iedereen weet wat voor monster hij is en toch claimt hij Trixie al als de zijne! Trixie was van hem! Hij was degene die voor haar opkwam en probeerde haar te beschermen. Hij kon niet toestaan dat iemand anders zich bemoeide met wat van hem was! Geïrriteerd en gefrustreerd sloop Max stilletjes weg en ging naar het roedelhuis, al plannen makend voor zijn "reddingsmissie".
"Jij bent van mij, Trixie. Niemand anders, wacht maar af." dacht Max bij zichzelf. Zijn plan moest waterdicht zijn, geen fouten, geen misstappen en niemand mocht er iets van weten. Het zou al moeilijk genoeg zijn met Goliath als haar partner en met prins Theodore die verklaarde dat hij klaar was om voor haar te vechten.
~ ~ ~
Theodore glimlachte zachtjes naar Trixie en stelde zichzelf voor. "Ik ben Theodore Hell. De Prins van de Hel of De Eeuwige Prins, die titel bevalt me persoonlijk niet. Het past niet bij me. Je kunt me gewoon Theodore of Theo noemen. Ik ben het kleine broertje van deze kerel." zei Theodore met een oogrol, wijzend naar Kane.
Kane keek naar zijn partner en zag de geschokte blik op haar gezicht. Hij tilde haar hoofd voorzichtig op om haar aan te kijken. "Gaat het goed met je, mijn liefste?" vroeg Kane met een vleugje bezorgdheid, maar dat verdween snel toen hij het kleine glimlachje langzaam op haar gezicht zag verschijnen. "Mijn naam is Trixie Tells." Haar naam is Trixie. De mooiste en meest sexy naam die hij ooit had gehoord. Zijn Trixie, Koningin Trixie, zijn kleine Trix.
"Mijn naam is Kane Goliath Hell. Ik ben de Koning van de Hel, De Eeuwige Koning zoals de meesten me noemen. Wij zijn partners, wat jou mijn koningin maakt, liefje." kondigde Kane trots aan. Hij boog zich naar beneden en fluisterde met een heesere stem.. "Ben je klaar voor mij om elke centimeter van je geest, lichaam en ziel te aanbidden, schatje?"