Hoofdstuk tien
"Ik kan niet geloven dat ze echt maatjes zijn! Dit is belachelijk! Ik ben degene die er vanaf het begin is geweest! Ik ben degene die haar probeert veilig te houden! Niet die waardeloze zielenzuiger!" Max is zijn verstand aan het verliezen sinds die scène op school. Hij had degene moeten zijn die haar kwam redden, degene die haar troostte! Niet dat verdomde beest!
"Je moet kalmeren. Je zult niet helder kunnen denken als je dat niet doet." Ashley probeerde deze gek tot bedaren te brengen. Eerst wilde ze Max. Hij zou hun toekomstige alfa worden en zij wilde die luna-positie. Ze heeft haar maatje nog niet gevonden en wil dat ook nooit. Ze zou hem ter plekke afwijzen als hij niet iemand met macht was. Ze kwam naar Max om te proberen hem te verleiden tot paren en markeren, maar faalde daarin toen ze Max zijn kamer zag vernielen. Ze had niet verwacht dat hij zijn gevoelens voor Trixie zo gemakkelijk zou bekennen en was nog meer geschokt toen ze ontdekte dat ze gekoppeld was aan de Eeuwige Koning. Toen vertelde ze Max dat ze hem zou helpen Trixie te krijgen en dat ze dan Kane voor zichzelf zou nemen. "Ik weet dat je denkt dat dit een onmogelijke missie is en dat zal het ook zijn als je niet kalmeert!" Ze begon haar geduld te verliezen met deze dwaas.
"Ik kan het idee niet verdragen dat die kerel mijn Trixie zelfs maar aanraakt! Ik weet zeker dat hij bij haar thuis blijft en ik wed dat hij zelfs bij haar in bed ligt! Het is walgelijk. Ik weet dat ze te puur voor hem is en zichzelf nooit zo gemakkelijk aan hem zou geven. Wat als hij haar dwingt iets te doen wat ze niet wil? Hoe kan ik haar dan helpen???" Max was nu gewoon onzin aan het uitkramen. Het enige wat Ashley kon doen was met haar ogen rollen. Deze man was compleet waanzinnig.
"Nou, terwijl jij jezelf een medelijdenfeestje geeft, ga ik mijn nagels laten doen. Ik kan nu niet met je omgaan. Toodles!" Ashley was veel te enthousiast om weg te gaan.
Max staarde alleen maar naar de deur. Ik kan niet geloven dat je haar hulp echt wilt. Ze is waardeloos. Max' innerlijke wolf haat die vrouw. Ze gaat ons niet helpen om onze Trixie te krijgen. Ze wil alleen Kanes koningin zijn, trouwens, dat zou nooit gebeuren. Ik voel het, ze gaat proberen Trixie uit de weg te ruimen. Zijn wolf was rusteloos. Hij geeft veel om Trixie en wil haar net zo graag als zijn menselijke kant.
Kalmeer. Ik laat haar niet in de buurt van Trixie komen. Ik laat haar denken dat ze ons helpt. Ze is slechts een pion in dit spel. Niets meer en niets minder. Max probeerde zijn wolf te kalmeren. Hij had geen twee gekke geesten nodig om het plan uit te voeren. Zij zal degene zijn die de schuld krijgt. Wanneer we Trixie hebben en haar hier weghalen, zal ik het laten lijken alsof zij Trixie heeft meegenomen. Iedereen weet immers hoe geobsedeerd ze is door macht, dus ze zouden er geen tweede keer over nadenken. En wanneer Kane geen informatie uit haar kan krijgen, zal hij haar doden. Terwijl dat gebeurt, zullen wij Trixie als de onze claimen en ver weg van hier zijn. Max had alleen het perfecte moment nodig voor zijn plan om in werking te treden.
~ ~ ~
"Wat vind je van deze plek?" vroeg Theodore aan William terwijl ze hun wandeling begonnen richting het huis van Kane en Trixie. Ze hadden besloten om het drinken en het lastigvallen van Gabriel even uit te stellen. Kane moest weten dat de situatie met Jackson een groot misverstand was. Ze vreesden allebei dat Goliath achter hem aan zou gaan zodra Trixie vanavond in slaap viel en ze wilden geen onnodige oorlog beginnen.
"Het is oké, ik bedoel, het is geen thuis. Begrijp me niet verkeerd, het bos is prachtig. Ik hou van de kleine vijvers en beekjes die ze hier hebben. Het is rustig daarbuiten, een goede plek om je gedachten te ordenen, maar het is gewoon geen thuis. Ik mis ons koninkrijk, maar ik weet dat we dit nu ons thuis moeten maken. Ik ben daar oké mee, zolang ik jullie heb en mijn partner kan vinden." zei William met een kleine glimlach, hopend dat Theodore hem niet zou gaan plagen om zijn sentimentele opmerking.
"Thuis is waar mijn broers zijn." Dat was alles wat Theodore zei terwijl hij zijn hand op Williams schouder legde en zachtjes kneep. Theodore kon soms een eikel zijn, maar hij wist wanneer zijn familie hem nodig had. "Nou, dit is het huis van onze koningin, William." Theodore keek opzij en zag de frons op zijn gezicht ontstaan. Hij keurde het ook niet goed, maar wat konden ze eraan doen? Als Trixie daar wilde blijven, dan zij het zo.
"Wacht!" fluisterde William tegen Theodore. "Wat als ze daar binnen baby's aan het maken zijn? Goliath zou ons vermoorden als we binnenlopen terwijl hij bezig is met zijn partner en eerlijk gezegd, Theo, ik wil leven." William haastte zijn woorden, hij wist dat Kane hen nooit pijn zou doen, maar Goliath is onvoorspelbaar. Daarom vreest iedereen hem zo erg.
"Oh mijn god, hahahah, je bent belachelijk!" Theodore kon zijn lach niet inhouden. "Ik denk niet dat deze garage geluidsdicht is en ik hoor geen enkel geluid van liefde maken, dus kalmeer, gekkie." Theodore klopte op de deur en wachtte op een antwoord.
"Wie is het nu weer!" Theodore hoorde Goliath aan de andere kant, al geïrriteerd klinkend. Geweldig, dacht hij bij zichzelf. De deur zwaaide open en onthulde een geïrriteerde teddybeer. "Theo! William! Kom binnen en doe mee met de pret." zei Goliath met een sarcastische toon.
Theodore en William wisselden een blik en liepen voorzichtig de kamer in. William glimlachte alleen maar naar Trixie en ging op de bank zitten, terwijl Theodore verstijfd op zijn plek bleef staan. Hij kon zijn ogen niet geloven! "Wat doe jij hier in godsnaam!?" spuugde Theodore naar Jake. Hoe durfde hij te denken dat hij zomaar kon opduiken wanneer hij maar wilde!
"Theo... Ik..." Voordat Jake iets kon uitleggen, was Theodore bovenop hem en sloeg hij hem keer op keer.
"Hou je mond!" klap "Je mag me niet Theo noemen!" klap "Je bent vuilnis!" klap "Ik haat je!" klap "Je hebt ons verlaten en denkt dat je zomaar terug in ons leven kunt komen alsof er niets is gebeurd?!?" nog twee klappen "Rot op!" Theodore bleef maar doorgaan. Hij had zoveel opgekropte woede naar deze man. Het werd hoog tijd dat hij het allemaal losliet!
Goliath greep onmiddellijk Trixie vast toen Theodore zich op Jake wierp. Hij wist dat dit niet goed zou aflopen en wilde niet dat zij in de vuurlinie zou staan. Trixie begroef haar gezicht in zijn buik, niet in staat om te kijken. William was compleet geschokt, hij probeerde Theodore van de arme man af te trekken, maar faalde keer op keer.
Jake probeerde geen moment om Theodore te stoppen, hij wist dat hij het allemaal verdiende. Hij had zijn twee beste vrienden in de steek gelaten voor zijn eigen egoïstische redenen. Kane had hem de positie van kapitein van zijn Eliteteam aangeboden. Ja, het kwam met veel verantwoordelijkheid, maar het was een grote eer om een plek naast de koning te krijgen. Maar wat deed Jake? Hij rende weg. Hij vertrok midden in de nacht en kwam nooit meer terug. In het begin dachten Kane en Theodore misschien dat hij voelde dat hij het moest aannemen, ze zouden hem nooit dwingen. Jake was de beste krijger die ze in het koninkrijk hadden. Het leek alleen maar logisch om hem de baan aan te bieden, maar wat kregen ze ervoor terug? Ze werden in de steek gelaten door hun eigen beste vriend. Jake vertrok niet voor slechts een paar dagen, nee, hij was al meer dan achtduizend jaar weg. Na lange tijd vond Kane eindelijk iemand anders die waardig genoeg was om zijn Eliteteam te leiden en onderwierp hem aan de zwaarste training die een van zijn krijgers ooit had meegemaakt. William gaf nooit op, hij slaagde voor alle tests, alle trainingen en het belangrijkste, hij heeft Kane of Theodore nooit verlaten. Nadat hij kapitein van Kane was geworden, werden de drie mannen close. Theodore en Kane zouden niet eens weten wat ze zonder William moesten doen. Hij is al vijfduizend jaar bij hen en hij gaat nergens heen.
Nadat hij had gezien hoe Theodore Jake in elkaar sloeg, besloot Goliath dat hij hem moest losrukken, nou ja, Kane besloot dat voor hem. Goliath zou Theodore hebben laten slaan tot zijn hart vol was, maar Kane was altijd de meer redelijke van de twee.
"Ben je nu tevreden?" vroeg Goliath.
"Nog lang niet," siste Theodore.
"Wat dan ook." Goliath maakte het niet uit. Hij draaide zich om naar Trixie en sloeg zijn armen stevig om haar heen. "Lieverd, ik moet nu gaan. Kane en Theo hebben veel te bespreken met Jake en we weten allemaal dat ik niet de beste ben in dingen uitpraten. Maar ik ben er altijd voor je, wanneer je me ook nodig hebt of gewoon om te praten, bel me maar, oké schat?" Goliath liet zijn neus langs de zijkant van haar nek glijden en ademde zoveel mogelijk van haar zoete geur in. Ze rook zo verdomd zoet. Met een laag gerommel in zijn borst, zei hij: "Ik hou van je, dag lief meisje." Goliath keek naar zijn schattige kleine partner. "Ik hou ook van jou." Trixie glimlachte en gaf hem een klein kusje op zijn wang. Toen ze zich terugtrok, zag ze hoe Goliaths ogen weer veranderden in Kanes donkere bruine ogen en glimlachte gewoon naar hem omhoog.
"Hoi." Kane grijnsde naar haar.
"Hoi, jij." antwoordde Trixie. De manier waarop hij naar haar keek, alsof zij de enige persoon ter wereld was, de meest kostbare persoon ooit, ze kon het niet helpen maar blozen elke keer weer.
"Dus je hebt me vervangen, hè?" Jake ging langzaam rechtop zitten vanaf de grond.
"Het is niet zo simpel, Jake." Theodore legde alles aan Jake uit. Hij vertelde wat er met hen was gebeurd toen hij vertrok, hoe lang het duurde om William te vinden, hoeveel William voor hen betekent, en hoe ze nooit over zijn vertrek heen zijn gekomen. Ze spraken een paar uur over alles en waar ze vanaf daar naartoe zouden gaan. Kane maakte heel duidelijk dat William de kapitein is en zal blijven, wat er ook gebeurt, en dat als Jake echt terug naar huis wilde komen, hij zich aan hen zou moeten bewijzen. Theodore probeerde het hele Jackson-gedoe aan te kaarten, maar Kane wuifde het meteen weg. Daar zou hij zich morgen wel zorgen over maken.
Trixie was er de hele tijd bij, en nam alle informatie in die op haar werd afgevuurd. Ze werd erg moe. Een kleine geeuw ontsnapte uit haar mond en ze verplaatste haar lichaam op de bank en legde haar hoofd op Kanes schoot. Kane verstijfde meteen, zijn partner lag op zijn schoot met haar gezicht recht in zijn kruis. Hij staarde gewoon naar haar en kon zijn gedachten niet tegenhouden.
Kijk naar die dikke, volle lippen, ik vraag me af hoe ze smaken en hoe ze zouden voelen op de onze en om onze.. Goliaths plagerijen werden onderbroken door Kane die plotseling opstond en licht schreeuwde: "Iedereen eruit nu!" William en Jake keken hem verward aan, maar Theodore zag de bult in zijn spijkerbroek en greep de twee idioten en sleurde ze naar buiten.
Trixie, die een beetje versuft was door de plotselinge beweging, vroeg bezorgd: "Wat is er mis? Wat is er gebeurd? Gaat het wel goed met je?"
"Trixie, schat, kijk wat je met me doet.." Kane draaide zich om naar Trixie en zag hoe haar verwarde gezicht roder werd dan een tomaat.