Hoofdstuk 9: Katrina
"Katrina, ik moet je iets vragen," zei Samael, waarbij hij mijn volledige aandacht kreeg. "Wil je dit weekend met me naar de onderwereld gaan?"
"Luister, Samael, ik weet dat we een moment hadden in de les vandaag, maar dat maakt nog steeds niet goed wat je gisteravond zei over dat je me niet wilde omdat je dacht dat ik een zwakke mens was."
Samael gromde, waardoor de hele klas naar ons staarde. "Ik heb nooit gezegd dat ik je niet wilde, Katrina, dus stop met woorden in mijn mond te leggen. Op het moment dat ik je zag, stopte mijn hart. De aantrekkingskracht die ik voor je voelde was zo sterk dat ik meteen met je wilde paren. Mijn hart klopt alleen voor jou, Katrina. Ik was bang toen ik dacht dat je een mens was. Ik dacht dat het lot een wrede grap met me uithaalde door me iemand zo perfect en onschuldig als jij te geven, alleen om mijn wereld jou te laten vernietigen. Hoe kon ik je altijd beschermen tegen de verschrikkingen die op deze school gebeuren, tussen de andere Goden en Godinnen, en tussen de engelen en demonen, terwijl ik zelf word klaargestoomd om op een dag koning te worden? Ik wilde je niet verliezen." Samael keek me recht in de ogen aan, alsof ik de enige persoon in deze kamer was.
"Samael, waarom zei je dat gisteravond niet?" vroeg ik me af waarom hij, als hij zo voelde, het niet gisteravond had uitgelegd.
"Omdat ik vreselijk ben met woorden, ik ben slecht in het delen van mijn gevoelens. Katrina, ik ben opgegroeid in de onderwereld; als daar enige genegenheid wordt getoond, voeden de demonen zich ermee. De verbintenis van mijn ouders was gedwongen, mijn vader ontvoerde mijn moeder omdat hij verliefd op haar werd zodra hij haar zag. Mijn moeder beantwoordde uiteindelijk die liefde, maar zelfs dan zijn de emoties tussen de twee zeldzaam. Ik zal niet de partner zijn die je bloemen en chocolade geeft, noch zal ik de partner zijn die je gedichten en liefdesliedjes schrijft. Ik zal zelfs niet de partner zijn die je knuffelt, maar ik zal wel de partner zijn die het meest direct met je is. En bovendien," hij lachte, "gaf je me niet echt de kans om mezelf uit te leggen voordat je uitbarstte."
Ik bloosde, beschaamd door mijn reactie van gisteravond. "Waar ging je daarna heen?" vroeg ik, terwijl ik niet luisterde naar onze professor die door droneerde over hoe magisch Michaels kracht van Hemels Licht was.
"Ik ging naar huis, ik moest onze familiearchieven doornemen. Ik denk dat ik iets heb gevonden dat je kan helpen je verleden te achterhalen. Daarom moet je met me mee naar huis."
"Oké," stemde ik in, opgewonden bij de gedachte informatie te vinden over wie ik ben. "Ik ga met je mee."
Samael glimlachte, zijn scheve grijns vergezeld door zijn kuiltjes.
Kan deze man nog heter worden dacht ik bij mezelf terwijl ik mijn kern voelde pulseren van verlangen.
De bel ging, wat het einde van de les aangaf, en Samael pakte mijn tas voor me, terwijl hij me naar mijn volgende les bracht; sparren. We stopten in de gang net buiten de gymzaal, Samael nam me onverwachts, hij klemde me tegen de muur met beide handen boven mijn hoofd, waardoor ik vastzat.
"Ben ik nu vergeven, kleine partner?" vroeg hij met een hese stem, zijn ogen kolkend van verlangen.
"Hmm.. ik weet het nog niet," antwoordde ik plagend. "Je zult iets harder moeten werken om me te laten vergeven."
"Hoe harder?" vroeg Samael terwijl hij zijn hoofd naar de mijne boog.
Ik beet op mijn lip in afwachting, verlangend om zijn lippen tegen de mijne te voelen.
"Zo?" vroeg hij, terwijl hij zijn lippen naar de mijne bracht en me zachtjes kuste.
"Mmm.. iets harder dan dat," antwoordde ik terwijl zijn lippen nog steeds de mijne raakten.
"Wat dacht je hiervan?" gromde hij, terwijl hij zich stevig tegen me aanduwde. De harde bult in zijn broek wreef tegen de onderkant van mijn rok, zo dicht bij mijn kern, terwijl zijn lippen tegen de mijne botsten. Hij dwong mijn mond open met zijn tong en streelde de binnenkant van mijn mond zodra hij toegang had gekregen, waardoor ik een zachte kreun liet ontsnappen voordat hij zich terugtrok, mijn verlangen naar hem opvlammend.
"Dat is zeker een begin," zeg ik ademloos terwijl ik tussen zijn armen vandaan glip, mijn lippen pijnlijk van onze gepassioneerde kus, en richting de deuren van de gymzaal loop. "Ik ben benieuwd wat je tong nog meer kan," zeg ik tegen hem, terwijl ik hem een kleine knipoog geef en door de deuren loop.
Ik sla linksaf en loop de dameskleedkamer binnen, waar ik me snel omkleed in mijn sparringoutfit, bestaande uit een rode sport-bh en zwarte shorts. Ik denk dat de leraar wil dat we volledige bewegingsvrijheid hebben, zonder dat kleding in de weg zit.
"Slet," snuift Hilda terwijl ze langs me loopt en haar schouder tegen de mijne stoot.
"Kun je geloven dat ze gekoppeld is aan alle vier de Goden?" zegt haar vriendin met rood krullend haar.
"Meer hun doorgeefmeisje," antwoordt Hilda terwijl ze de kleedkamer uitlopen.
Ik haal diep adem en adem langzaam uit, in een poging mezelf te kalmeren. Ik kon mijn woede niet de overhand laten nemen, ik wilde mijn hellevuur niet loslaten. Ik besloot toen en daar dat ik Hilda tijdens de sparringles zou aanpakken, haar van haar voetstuk zou stoten dat zo ver in haar kont zat. De bel ging, wat het begin van de les aangaf, en ik rende de kleedkamer uit, alleen om in een paar bekende armen gewikkeld te worden.
"Hé Kitten," spint Miles tegen mijn rug, "je ziet er ontzettend sexy uit in je sparringoutfit."
Ik kon zijn buikspieren tegen mijn blote huid voelen en ik wilde zijn sparringoutfit goed bekijken. Ik draai me in zijn armen om en zet een stap achteruit, waardoor Miles me loslaat. Mijn ogen dwaalden over zijn perfect gebeeldhouwde lichaam, hoewel ik de hele nacht in zijn armen had gelegen, kon ik nog steeds niet wennen aan hoe knap deze man was. Hij was met ontbloot bovenlijf, zijn buikspieren volledig zichtbaar, leidend naar de heerlijke V-vorm van zijn taille, waar hij zwarte gymschoenen laag droeg, waardoor zijn heupbeenderen zichtbaar waren.
"Je moet ophouden met staren, kitten. Je zou kunnen gaan kwijlen."
Ik rolde met mijn ogen naar hem en draaide me van hem weg naar de professor die net de kamer was binnengekomen. Ze was een prachtige vrouw met een mooie donkere huid en lang krullend zwart haar, haar ogen een prachtige chocoladekleur.
"Mijn naam is Herja, ik ben jullie verdediging lerares, voor degenen die het nog niet weten," zei ze terwijl ze naar mij keek, "ik ben een Walkure, een ervaren vechter. Mijn soort bepaalt normaal wie leeft en wie sterft in de strijd. Ik ben door Odin gezegend met de kans om les te geven aan de Divine academy en onze jongeren de nodige verdedigingsvaardigheden bij te brengen." Ze pauzeerde even en keek toen de hele klas rond, haar ogen bleven hangen op Miles. Aan de blik die ze hem gaf, vroeg ik me af of zij een van zijn veroveringen was. "Vandaag gaan we takedowns oefenen. Ik heb jullie allemaal gekoppeld op basis van jullie vaardigheidsniveau. Miles, aangezien jij deze les eigenlijk niet nodig hebt, heb ik je gekoppeld aan je partner, zodat je haar goed kunt trainen en op niveau kunt brengen."
Miles gaf me een ondeugende glimlach. "Na deze les, Kitten, smeek je me om je naar je kamer te brengen."