Gekookt aan een weerwolf
Victoria's POV
''Maat.'' hoorde ik hem luid jammeren.
Op het moment dat ik die woorden van hem hoorde, voelde ik mijn benen slap worden en kon ik mijn blik niet van hem afwenden. Ik keek hem recht in de ogen en merkte dat de kleur van zijn ogen donkerder werd, wat me doodsbang maakte.
Ik probeerde mijn blik van hem af te wenden, maar ik voelde me erdoor bedwelmd en kon geen centimeter bewegen.
Ik zag dat hij zijn vuisten balde en een dierlijk geluid maakte dat ik niet kon begrijpen of uitleggen.
We stonden daar een tijdje naar elkaar te staren, totdat ik hem zag knipperen en hij van me wegliep.
Snel liep ik van hem weg en ging de kamer in, waar ik de man aantrof die glimlachte alsof er iets heel grappigs was.
“Hallo, meneer”. begroette ik,
“Kom zitten.”
Ik glimlachte naar hem voordat ik plaatsnam naast hem.
“Bedankt voor eerder vandaag.''
“Het was niets, meneer.'' antwoordde ik.
Ik voelde dat iemand me van achteren aanstaarde en draaide me nerveus om, alleen om zijn blik op mij gericht te vinden. Nerveus draaide ik me weer om en haalde diep adem.
“Maak kennis met mijn zoon, Eric. Eric, dit is Victoria, de jonge dame die mijn leven heeft gered.''
De jonge man verliet de deur en liep naar ons toe, maar zei geen woord, hij bleef me alleen maar aanstaren en verborg het niet.
''Aangenaam kennis te maken.'' Ik glimlachte naar hem en stak mijn hand uit voor een handdruk, maar hij negeerde me, waardoor ik mijn hand ongemakkelijk terugtrok en naar zijn vader glimlachte.
''Ik kwam alleen even kijken hoe het met u gaat en neem nu afscheid.'' zei ik snel en stond op, wensend dat ik kon verdwijnen.
“Ben je bang voor mijn zoon?'' vroeg de oude man toen hij merkte dat ik haast had om te vertrekken.
“Natuurlijk niet.'' giechelde ik nerveus.
“Dat zou je wel moeten zijn.'' sprak een ruwe en dominante stem van achteren.
Bij het horen van zijn stem voelde ik een koude rilling door mijn lichaam gaan en mijn benen trilden van angst.
“Stop met haar bang maken, Eric,'' waarschuwde zijn vader.
“Ik moet gaan, meneer.'' Ik liet de woorden niet eens mijn mond verlaten voordat ik de kamer uit rende.
Op het moment dat ik de kamer verliet, liet ik een adem los waarvan ik niet wist dat ik die inhield.
Wat was dat in godsnaam? Waarom gedroeg ik me zo toen ik hem ontmoette? Deze mysterieuze man gedroeg zich alsof hij een spirituele kracht had of iets ongebruikelijks.
Verward schudde ik mijn hoofd en verliet het ziekenhuis.
Toen ik thuiskwam, was mijn kamergenoot al thuis.
“Hoe is het met hem?'' vroeg ze,
“Hij maakt het goed,'' antwoordde ik.
“Is er iemand bij hem?'' vroeg ze, bezorgd klinkend. Dit was een van de dingen die ik zo waardeerde aan Sonia. Ze maakte zich altijd zorgen om iedereen.
“Maak je geen zorgen, zijn zoon was daar.'' toen ik zijn zoon noemde, voelde ik mijn lichaam beven en herinnerde ik me alles wat er in het ziekenhuis was gebeurd.
“Is alles oké?'' vroeg Sonia,
“Er gebeurde iets vreemds in het ziekenhuis.'' mompelde ik.
“Vertel me.'' drong ze aan.
Ik legde alles uit wat er in het ziekenhuis was gebeurd en Sonia bleef de hele tijd stil.
''Je zei dat hij je maat noemde?''. vroeg ze,
“Ja”. antwoordde ik.
''Verdorie!.'' riep Sonia luid en pakte haar laptop.
"Wat is er aan de hand?'' vroeg ik, terwijl ik dichterbij kwam om te zien wat ze op haar laptop typte.
“Vicky, je hebt net een weerwolf ontmoet.''
“Wat bedoel je, ik heb net een weerwolf ontmoet”? vroeg ik verward.
“Kijk hier.'' ze gaf me haar laptop en wat ik las, verbaasde me.
“Dit kan niet waar zijn. Ik dacht dat weerwolven alleen in films en verhalen bestonden.'' mompelde ik geschokt.
“Ze zijn echt, Vicky, ze zijn verdomd echt. En jij bent de maat van een.'' ze klonk geschokt en ook opgetogen.
“Stop meteen, wat bedoel je?'' vroeg ik verward.
“Je bent zijn maat, meer als een zielsverwant, daarom noemde hij je meteen maat toen hij je zag.''
“Nooit.'' schreeuwde ik,
"Nooit wat?'' vroeg Sonia met opgetrokken wenkbrauwen.
“Ik kan zijn maat niet zijn, ik ken hem niet, en aan alles te zien, is het duidelijk dat hij me niet mag.''
“Hoe weet je dat?'' vroeg Sonia ongelovig.
“Zijn houding tegenover mij zei alles.''
Sonia rolde met haar ogen naar mij en stond op.
''De meeste weerwolven zouden hun leven geven voor hun maat. Zo sterk is de band tussen jullie twee.'' Sonia stond voor me met een serieuze blik,
Gefrustreerd zuchtte ik voordat ik weer sprak. “Misschien heb ik hem verkeerd verstaan.''
''Nee, dat heb je niet. Je wilt het gewoon niet accepteren. Je bent gekoppeld aan een weerwolf. Oh mijn God, hij is misschien zelfs een alfa!'' riep Sonia blij uit.
Ik rolde met mijn ogen om haar woorden en vroeg me af waarom ze zo blij voor me was.
''Weet je wat het betekent om gekoppeld te zijn aan een alfa?''. vroeg ze opgewonden.
''Ik weet het liever niet.'' Ik stond snel op van het bed en ging naar de badkamer, zette de douche aan en stond eronder, terwijl mijn gedachten naar hem afdwaalden.
Ik kon me zijn prachtige groene ogen nog herinneren en hoe donker ze werden toen we elkaar in de ogen keken.
"Stop met aan hem te denken, stop ermee.'' spoorde ik mezelf aan voordat ik de douche verliet.
Toen ik de kamer binnenkwam, was Sonia nog steeds druk aan het typen op haar computer.
"Je moet dit komen zien." Sonia wenkte me om bij haar te komen,
"Ik wil niet," mompelde ik.
Ze sprong uit bed en stond voor me. "Je moet gemarkeerd worden door je partner," zei ze met een brede glimlach op haar gezicht.
"En wat betekent dat?" vroeg ik verward.
"Hij zal je tijdens de seks in je nek moeten markeren om je als de zijne te claimen," zei Sonia met een duivelse glimlach.
"Wat in hemelsnaam!" schreeuwde ik.
"Waarom schreeuw je?"
"Ik kan dit allemaal niet aan," zei ik tegen haar en ging op het bed zitten.
"Je moet wel, en weet je dat ze heel bezitterig zijn over hun partners?" ging ze verder.
"Kun je alsjeblieft ophouden?"
"Het belangrijkste, weet je dat je een periode genaamd de hitteperiode zult doormaken?" voegde ze opgewonden toe.
"Kun je alsjeblieft ophouden," schreeuwde ik boos en legde mijn handen op mijn oren.
Ze merkte dat ik boos was en liet het onderwerp voor het moment rusten, want ik wist dat ze het zeker een andere keer weer zou aansnijden.
Ze zuchtte zachtjes en liep terug naar bed.
"Het spijt me," verontschuldigde ze zich.
"Het is oké, ik ben niet boos op jou," zei ik met een glimlach, die ze beantwoordde voordat ze weer achter haar computer kroop.
Stilletjes keken we de hele dag films en vielen uiteindelijk in slaap.
De volgende dag!
"Sonia, kun je er alstublieft mee ophouden, ik ben niet klaar om te luisteren."
"Luister, je partner is een van de rijkste vrijgezellen van dit land, hij heeft verschillende bedrijven onder zich," zei Sonia opgewonden.
"Hoe weet je dat?" vroeg ik ongelovig.
"Nou, je zei dat zijn naam Eric was, en ik heb rijke mannen met de naam Eric opgezocht en hem gemakkelijk gevonden," zei ze enthousiast.
"Dat is belachelijk," zei ik geïrriteerd. Ik was haar geklets zat.
"Maak je een grap, meid? Je bent gewoon rijk," giechelde ze blij.
"Stop met deze onzin, en hoe heb je deze informatie gekregen?" vroeg ik terwijl ik haar aankeek.
"Ik heb gisteravond onderzoek naar hem gedaan," zei ze met een grote glimlach op haar gezicht.
"Je bedoelt dat je de hele nacht wakker was," vroeg ik geschokt.
"Het was het waard," antwoordde ze met een brede grijns.
"Je bent echt iets anders," zei ik en ging douchen.
We zouden vanochtend naar een sollicitatiegesprek gaan in een populaire BDSM-club. Een vriend van ons had ons verteld dat ze op zoek waren naar barmannen en dat de beloning goed was.
We kleedden ons aan en verlieten het appartement, maar Sonia bleef maar praten over Eric. Het leek alsof ze hem beter kende dan ik, terwijl ze hem eigenlijk nog nooit had ontmoet.
We kwamen bij de club en moesten wachten op de manager.
Een paar minuten later werd ik geroepen voor mijn interview.
Na het interview werd ons verteld dat ze contact met ons zouden opnemen om ons de uitslag te vertellen.
"Ik denk dat ik het goed heb gedaan," zei ik tegen Sonia.
"Dat kan ik ook over mezelf zeggen," antwoordde Sonia, en we giechelden allebei en gingen naar huis.
We waren thuis een film aan het kijken toen Sonia's telefoon ging. Ze sprak een tijdje met de persoon voordat ze ophing. Ik wilde haar net vragen wie het was, toen mijn telefoon ging.
"Ik denk dat ze jou bellen."
"Wie?" vroeg ik.
"Neem eerst op."
Ik nam op en realiseerde me dat het van de BDSM-club was. Ze hadden me aangenomen en vroegen me om morgen te beginnen omdat er een groot feest zou zijn. Opgewonden bedankte ik hen en hing op.
"Het lijkt erop dat we allebei zijn aangenomen," giechelde ik blij.
"Ik wist dat we het konden," zei Sonia met een grote trotse glimlach op haar gezicht.
"We moeten dit vieren," zei ik en ging op zoek naar drankjes.
Maar toen ik in de koelkast keek, waren alle drankjes op.
Ik keek terug naar Sonia en zag dat ze deed alsof ze druk bezig was met haar telefoon.
Boos ging ik met mijn armen over elkaar voor haar staan.
"Sonia!"
"Ja," antwoordde ze zonder me aan te kijken.
"Waar zijn de drankjes?" vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.
"Oh, dat," mompelde ze.
"Ja," zei ik terug.
"Ik heb ze allemaal gisteravond opgedronken," fluisterde ze.
"Serieus?" vroeg ik terwijl ik op het bed ging zitten.
Ze negeerde me en bleef typen op haar computer.
Ik gaf haar een boze blik voordat ik wegkeek.
De rest van de dag gebeurde er niet veel, en ik kon niet wachten tot morgen.
Later op de avond van de volgende dag gingen Sonia en ik naar de club. We kregen een rondleiding door de club en werden aan al het personeel voorgesteld. We kregen een uniform van een zwarte korte rok en een wit T-shirt.
We kleedden ons om en maakten ons klaar voor het werk.
Ik keek naar Sonia en merkte hoe ontspannen ze was, en vroeg me af hoe ze zo ontspannen kon zijn in een situatie als deze.
We zouden vanavond een heleboel rijke mannen en vrouwen ontmoeten, en om de een of andere reden voelde ik me nerveus en bang.
Sonia werd toegewezen aan bar 3 terwijl ik aan bar 2 werd toegewezen.
Nerveus haalde ik diep adem en ging aan het werk.