Hoofdstuk 5 - De autorit
"Ik moet weten wat er aan de hand is. Houd niets achter." Cat keek naar Trey en kon zien dat hij zijn opties aan het afwegen was.
"Ik ben sterker dan ik eruitzie, en de enige manier waarop ik veilig kan blijven is door alles te weten. Je hebt je zin gekregen. Ik ben bij je. Hoewel ik erover heb gedacht je achter te laten op de parkeerplaats van het ziekenhuis, heb ik dat niet gedaan. Ik beloof niet dat ik je later niet zal verlaten, maar het is in mijn eigen belang om nu bij je te blijven, dus vertel me alsjeblieft alles." Cat keek weer naar hem, en hij bestudeerde haar gezicht.
"Goed, ik zal je alles vertellen, maar je moet bij me blijven. Ik heb dit allemaal gedaan om je veilig te houden. Als je belooft bij me te blijven, zal ik eerlijk tegen je zijn." Cat voelde zijn ogen op haar gericht terwijl ze reed. Ze besloot dat ze voorlopig zou instemmen om bij hem te blijven, maar dat zou in de toekomst kunnen veranderen.
"Oké, maar je moet me nog één ding beloven. Je mag me niet aanraken. Het kan me niet schelen hoe onschuldig je denkt dat het is. Elke vorm van aanraking maakt me bang en veroorzaakt veel pijn." Cat sprak zachtjes, hopend dat hij haar niet zou dwingen om verder uit te leggen. Ze praatte nooit over haar verleden met iemand, vooral niet met iemand die ze net had ontmoet.
Trey kon zien dat Cat niet wilde uitleggen waarom ze niet aangeraakt wilde worden. Hij wist een paar dingen over haar jeugd, maar niet alle details. Hij besloot voorlopig akkoord te gaan met haar eisen. Hij was van plan haar uiteindelijk te laten zien hoe fijn aanraking kon zijn.
"Ik beloof je niet aan te raken. Zoals ik in het ziekenhuis zei, Leo is vroegtijdig vrijgelaten. Rechercheur Cummings heeft je niet gecontacteerd omdat ze je probeerde te beschermen. Ze hoopte dat je door kon gaan met je leven, dus hield ze hem in de gaten na zijn vrijlating om te zien wat zijn plannen waren. Leo bleef een tijdje in Indianapolis, maar toen verloor ze hem uit het oog. Rechercheur Cummings wilde je toen bijna bellen, maar ze wist niet waar hij naartoe ging en wilde je niet onnodig ongerust maken. Ze begon contact op te nemen met politiebureaus over het hele land waar ze wist dat hij contacten had, om hen te vragen haar te laten weten als hij in hun gebied werd gezien. Ze liet ons een paar weken geleden weten dat jij in Sacramento woonde, en dat hij misschien deze kant op zou komen om je te vinden."
Cat was woedend dat rechercheur Cummings haar niet had gecontacteerd zoals ze had beloofd. Als ze haar had gewaarschuwd, zou ze voorbereid zijn geweest en ondergedoken zijn zodra hij werd vrijgelaten. Nu zat ze met een rechercheur die net had gedaan alsof hij medische zorg nodig had om haar alleen te krijgen.
"Wat deed je denken dat Leo in Sacramento was en dat ik in gevaar ben?" vroeg Cat.
"Mijn team heeft je in de gaten gehouden, wat vrij eenvoudig was omdat je nooit ergens anders naartoe gaat dan naar je werk. We houden ook de deep web in de gaten, op zoek naar enige communicatie tussen Leo en zijn bekende contacten. We kwamen informatie tegen die verdacht leek. Het waarschuwde ons dat hij mogelijk je locatie had gevonden. Het bericht kwam van een bekende van Leo die in Carmichael woont. Hij zei in een chat dat de Kat was gevonden en dat er een hereniging zou komen. Omdat jij jezelf Cat noemt, concludeerden we dat ze het over jou hadden. Toen begonnen we een plan uit te werken voor de volgende stappen." Trey stopte met praten, en Cat keek naar hem.
Hij keek naar haar, en ze ging ervan uit dat het was om haar reactie te peilen op alles wat hij haar had verteld. Ze besloot geen commentaar te geven op het feit dat ze haar gevolgd hadden. Cat wist dat ze niet paranoïde was als ze voelde dat iemand naar haar keek. Ze maakte zich echter zorgen. Wie anders had haar kunnen volgen? Ze voelde zich een beetje beter nu ze niet langer in het duister tastte over wat er aan de hand was.
"Van wie was het idee om jou als patiënt het ziekenhuis binnen te laten komen?"
"Het was mijn idee. Ik stond erop een privékamer te hebben omdat ik niet zeker wist of jij mijn toegewezen verpleegster zou zijn. Ik dacht dat het makkelijker zou zijn om weg te sluipen om jou te vinden als ik geen kamergenoot had. Rechercheur Cummings zei dat je onafhankelijk en koppig was, dus de enige manier om je veilig te houden was misschien om je te verrassen. Het kostte echter niet veel moeite om je te laten vertrekken. Ik had niet verwacht dat je zo bereid zou zijn om met me mee te gaan." Trey klonk verward.
Cat was ook verward. Ze begreep niet waarom ze zo geneigd was geweest om in een auto te stappen met een vreemde en naar een onbekende bestemming te gaan. Ze probeerde snel een antwoord te bedenken op wat hij zei.
"Eén ding dat je over mij moet weten, is dat ik alles doe voor zelfbehoud. Daarom heb ik er geen probleem mee om op te pakken en weg te rennen. Je gaf me bijna een paniekaanval elke keer dat je me aanraakte, dus onthoud gewoon om je handen thuis te houden, dan komt het goed. Heeft rechercheur Cummings je verteld wat Leo heeft gedaan?" vroeg ze.
Cat hield haar adem in. Ze moest weten wat hij wist. Wist zijn team alle gruwelijke details? Rechercheur Cummings had beloofd dat als het ooit zover zou komen, ze alleen zou vertellen wat cruciaal was om te weten. Ze zag dat Trey aarzelde om te antwoorden. Cat voelde haar hart bonzen in haar borst terwijl ze probeerde te beslissen of het beter was dat hij het wist of niet.
"Ze vertelde ons dat je moeder stierf toen je jong was, Leo je jarenlang misbruikte, en dat hij in de rechtszaal schreeuwde dat hij je terug zou pakken. Ze zei dat verdere details van jou moesten komen. We hebben toegang tot je dossier en rechtbankdocumenten uit Indiana, maar ik heb ze niet bekeken. Ik wilde je privacy respecteren en je de kans geven om me te vertellen wat je dacht dat ik moest weten wanneer je er klaar voor bent." Trey antwoordde eerlijk. Hij keek naar haar gezicht om te zien wat haar reactie zou zijn.
Cat liet de adem los die ze had ingehouden. In ieder geval had rechercheur Cummings die belofte gehouden. Ze hoorde hem zeggen dat hij haar dossier niet had bekeken omdat hij wilde dat zij hem alles zelf zou vertellen, maar dat zou nooit gebeuren.
"Je hebt de dossiers niet bekeken? Wat maakt je denken dat ik je ooit de details zal vertellen?" Ze keek hem vragend aan.
Cat had nooit iemand alles over haar verleden verteld. Zelfs rechercheur Cummings kende niet alle details. Ze begreep niet waarom Trey dacht dat hij anders was. Hij keek haar in de ogen, en ze moest wegkijken. Hij liet haar zich weer vreemd voelen. Cat hield ervan om de controle te hebben, en op dit moment voelde ze zich alsof ze niks onder controle had, vooral niet het effect dat hij op haar had.
"Nee, ik heb niet naar de dossiers gekeken en zal dat ook niet doen. Ik wil dat je me vertrouwt zodat je je op je gemak voelt om het me zelf te vertellen. Het leek me geen goede manier om je vertrouwen te winnen door alle details te lezen die je naar waar je was voordat ik je ontmoette." Cat wierp een snelle blik op hem. Ze voelde zich aangetrokken tot Trey, iets wat ze nog niet wilde toegeven. Ze wist dat ze hem zou moeten dumpen en verdwijnen, maar iets liet haar willen blijven.
"Wat is nu het plan? Ik neem aan dat we niet het hele land gaan doorrijden." Cat voelde zich overweldigd door alles en wilde uit de auto stappen. Trey was zo groot dat in haar kleine auto ze zo dicht bij elkaar zaten dat ze de warmte van zijn lichaam kon voelen, en dat maakte haar nerveus.
"We moeten naar een hotel waar we kunnen blijven totdat er een plan is om Leo te pakken. Een van de patiënten die je vanavond hebt opgenomen is een van zijn handlangers, dus ik wist dat ze zich mogelijk voorbereiden om een zet tegen je te doen." Cat wist meteen over welke patiënt hij het had.
"Jack Davis, ik wist toen ik in zijn ogen keek dat hij slecht was. Mensen kunnen een glimlach op hun gezicht zetten en met hun mond liegen, maar de ogen houden de waarheid vast." Ze sprak zacht. De ogen logen nooit tegen haar.
"Je bent erg scherpzinnig. Misschien had je bij de politie moeten gaan." Cat hoorde bewondering in zijn stem. Dat was nieuw voor haar. De meeste mensen behandelden haar als een freak wanneer ze zo sprak.
"Laten we zeggen dat als je je deel monsters hebt gezien, het makkelijk is om degenen te identificeren die schapenkleren dragen. Waarom ben je hier om mij te beschermen? Dit is niet de gebruikelijke procedure om één persoon onder te laten duiken die mogelijk in gevaar is. Wat is er nog meer aan de hand dat je me niet hebt verteld?" Cat zag Trey naar haar staren. Ze wist dat er meer aan het verhaal moest zijn dan haar veiligheid. Ze betwijfelde of de politie van Sacramento een heel team kon samenstellen om één onbeduidende vrouw te beschermen.
"Wat doet je denken dat we niet tot deze uitersten zouden gaan om één persoon te helpen?" vroeg Trey haar voorzichtig.
"Je reactie bevestigt alleen maar voor mij dat er iets meer aan de hand is. Ik wil dat je me de waarheid vertelt, anders ben ik niet bereid om hiermee door te gaan. Ik mag dan klein zijn, maar ik ben in staat om voor mezelf te zorgen." Cat werd weer boos. Ze moest weten waarom ze deze stappen namen. Ze was niet de naïeve jonkvrouw in nood die achterover zou leunen en de knappe rechercheur haar veilig zou laten houden. Cat wist dat er een andere reden moest zijn waarom ze zoveel interesse in Leo toonden.
"De waarheid is dat toen we het gerucht over Leo en jou oppikten, het ons leidde naar een mogelijke ring van pedofielen. Ik ben hier om je te beschermen, maar we hopen ook Leo naar buiten te lokken en hem ons naar de leiders van de ring te laten leiden." Ze voelde zijn blik op haar gericht, en Cat vermoedde dat hij dacht dat ze van streek zou zijn omdat het niet alleen om haar ging.
"Dank je dat je me de waarheid vertelt. Ik ben meer dan bereid om deel uit te maken van iets dat meerdere roofdieren van de straat haalt." Cat voelde zich beter wetende dat ze kinderen kon helpen beschermen tegen de terreur die zij had doorgemaakt. Maar dat betekende ook dat ze Trey niet alleen kon laten om zichzelf te verstoppen. Als ze dat deed, zou ze kinderen in gevaar brengen. Hoewel ze liever alleen zou zijn, was haar verlangen om die kinderen te beschermen sterker dan de angst die ze had om alleen met Trey te zijn.
"Was je van plan om de hele tijd mijn auto mee te nemen, of heb je een voertuig bij het ziekenhuis achtergelaten?" vroeg ze.
"Nee, ik ben afgezet. Ik wilde je auto meenemen, zodat het leek alsof je gewoon was vertrokken. Ik had niet veel tijd om te plannen, dus behalve de kleren die ik aanheb en wat contant geld, heb ik niets anders." antwoordde Trey. Misschien had hij iets moeten inpakken, maar ervoor zorgen dat Cat veilig was, was alles waar hij aan kon denken.
"Weet je, door jezelf een allergische reactie te bezorgen, nam je het risico dat er iets mis zou gaan. Wat als het zo erg was geweest dat je zou stoppen met ademen en het niet teruggedraaid kon worden? Je nam een kans met je leven. Doe dat alsjeblieft niet nog eens." Cat keek hem bezorgd aan. Trey kon haar niet vertellen dat hij een weerleeuw was, en de allergische reactie was nauwelijks meer dan een kleine irritatie die maar een paar minuten duurde.
"Het was het eerste waar ik aan dacht om mezelf opgenomen te krijgen, en ik beloof dat ik het niet nog eens zal doen. Ook, aangezien ik eerlijk ben, moet ik je vertellen dat het mijn idee was om je mee te nemen. Mijn team wilde wachten en blijven kijken of iemand een zet zou doen. Ik wilde je niet in gevaar brengen. Daarom had ik geen tijd om me voor te bereiden. Ik was bang dat mijn team me misschien zou proberen te stoppen, dus ik moest bij je komen voordat zij dat deden."
Cat keek naar hem en kon zien dat hij haar reactie afwachtte. Ze wist niet hoe ze zich moest voelen over wat hij zei. Aan de ene kant maakte het haar zorgen dat hij tegen zijn team inging, en aan de andere kant was ze blij dat hij haar veiligheid boven alles stelde. Helaas was dat het aardigste wat iemand ooit voor haar had gedaan. Ze keerde zich weer naar de weg voordat ze sprak.
"Dank je dat je aan me dacht. Ik zou liever rennen en me verstoppen dan iemand dichtbij genoeg laten komen om me aan te raken." zei ze zachtjes.
"Graag gedaan, en zolang ik bij je ben, beloof ik dat niemand de kans krijgt om hun handen op je te leggen." Trey's woorden verwarmden haar hart een beetje. Ze wist dat hij niet wist hoeveel die simpele uitspraak voor haar betekende. Cat wilde niet dat hij dacht dat ze zich op haar gemak bij hem begon te voelen, want dat kon alleen maar tot problemen leiden, dus ze hield zich stil.
Trey glimlachte in zichzelf terwijl ze verder reden op de snelweg. Hij kon merken dat hij langzaam door de muur heen brak die ze om zichzelf heen had gebouwd. Hij was van plan die muur af te breken totdat Cat ermee instemde om de zijne te zijn.