Hoofdstuk 1 - Surveillance
Achttien jaar later
Amsterdam, Nederland
Trey keek opnieuw naar haar foto en voelde zijn hart sneller kloppen, een gevoel dat hem de afgelopen weken maar al te bekend was geworden. Wat was het toch met deze vrouw?
In eerste instantie wilde hij de opdracht niet, omdat hij een undercover rechercheur was, geen veredelde oppas. Maar na één blik op haar foto veranderde hij snel van gedachten. Hij wilde niet alleen de opdracht hebben, hij eiste zelfs om de leiding te nemen.
De foto die hij bekeek was slechts haar pasfoto van het gemeentehuis, maar hij kon nog steeds de droefheid in haar ogen zien. Trey wilde wanhopig degene zijn die die droefheid zou wegnemen.
Het maakte hem bang dat hij zo tot haar aangetrokken was, niet vanwege zijn gevoelens, maar omdat hij bang was dat zij hem zou afwijzen als hij haar ooit zou vertellen hoe hij zich voelde. Wie zou er nu een vreemde man willen die op je afkomt en zegt dat hij geobsedeerd door je is?
Trey was een weerleeuw, maar hij was ook een rechercheur. Niemand van zijn collega's wist dat hij een weerleeuw was, behalve zijn sergeant en diens vrouw. De anderen wisten niets van shifters of andere bovennatuurlijke wezens in hun wereld.
Trey had besloten zijn kracht en verlangen om anderen te helpen op de beste manier die hij kende in te zetten. Hij was een rechercheur die undercover ging om kinderen en jongvolwassenen te redden die verhandeld werden. Trey's leeuw Atlas hield van de avonturen in hun werk en het uitschakelen van de slechteriken.
Atlas geloofde dat het object van Trey's obsessie hun partner was. Weerleeuwen waren anders dan weerwolven als het ging om het identificeren van hun partners. Ze konden niet afgaan op geur. Het ging meer om de eerste aanraking. Als de vonken er waren, wisten ze dat ze hun partner hadden gevonden.
Caterina was prachtig met lang pikzwart haar, een volle mond en lichtblauwe ogen. Haar huid was romig wit en leek op porselein. Ze was zo klein dat Trey een overweldigend verlangen voelde om haar te beschermen, vooral toen hij de droefheid en angst op haar mooie gezicht zag.
Ze was gemakkelijk te volgen omdat ze nooit ergens heen ging. De twee plaatsen waar ze het meest naartoe ging waren haar werk en de supermarkt om de hoek van haar appartement. Trey's team hield haar in de gaten voor haar bescherming, en hij nam zelf de meeste diensten voor zijn rekening. Het was niet dat hij de anderen in zijn team niet vertrouwde. Hij wilde gewoon degene zijn die haar in de gaten hield.
Trey keek naar beneden toen ze uit de winkel kwam. Caterina liep langs hem terwijl hij tegen het gebouw naast de winkel leunde. Hij ving een vleugje van iets bloemigs op toen ze voorbij liep. Het was niet een specifieke bloem, maar meer alsof hij in een weiland stond op een warme zomerdag, omringd door de geur van vele bloemen.
Wat het ook was dat die aantrekkelijke geur achterliet, het was nu zijn nieuwe favoriete geur. Caterina keek niet in zijn richting, hoewel ze maar een paar meter van hem verwijderd was. Zijn hart bonkte zo hard in zijn borst dat hij verbaasd was dat ze het niet kon horen. Trey moest voorzichtig zijn terwijl hij haar volgde, omdat ze altijd om zich heen keek alsof ze wist dat iemand haar in de gaten hield.
Hij vond het fijn dat Caterina zo voorzichtig was, maar het baarde hem zorgen dat ze hem misschien een moeilijke tijd zou geven wanneer hij haar eindelijk kon benaderen. Het was duidelijk dat ze geen man in haar leven had, maar dat was geen verrassing, aangezien rechercheur Cummings had gezegd dat ze niemand dichtbij liet komen. Trey voelde een steek van jaloezie wanneer hij andere mannen bewonderend naar haar zag kijken. Maar zij leek het nooit op te merken.
De blik op Caterina's gezicht weerhield elke bewonderaar ervan om met haar te praten. Ze leek ijskoud als ze mensen in de ogen keek, maar hij wist dat ze ergens een zachte kant had. Trey was ervan overtuigd dat ze gewoon iemand nodig had die ze kon vertrouwen om de muren af te breken die ze had opgetrokken om zichzelf te beschermen, en hij was klaar voor die uitdaging.
Terwijl hij haar naar huis volgde, zwaaide Caterina's lange haar heen en weer, wat hem hypnotiseerde. Hij stelde zich voor hoe het zou voelen om zijn vingers erdoorheen te laten glijden.
Hij keek toe hoe ze haar appartementencomplex binnenliep en overwoog even om haar te volgen, maar veranderde snel van gedachten. Hij keek naar binnen toen ze de lift instapte en uit het raam keek. Toen haar ogen kort de zijne ontmoetten, bevroor hij, maar het was alsof ze recht door hem heen keek. Trey kon zien dat ze hem niet echt zag.
Haar ogen waren zo vol pijn en verdriet dat het zijn hart brak. Hoewel het oogcontact niet langer dan een paar seconden duurde, leek de tijd stil te staan. Trey had kunnen verdrinken in die prachtige ogen en zou een gelukkig man zijn gestorven. Nadat ze de lift was ingegaan, liep hij naar zijn truck.
Hij zou snel een beslissing moeten nemen, want het zat hem niet lekker dat mensen haar opjaagden en elk moment konden toeslaan. Trey kreeg een knoop in zijn maag bij de gedachte dat iemand dicht genoeg bij Caterina kon komen om haar te ontvoeren. Het was zijn missie om ervoor te zorgen dat dat niet zou gebeuren. Hij stapte in zijn truck, die voor haar gebouw geparkeerd stond, en bleef zitten terwijl hij naar haar balkon keek. De afgelopen weken had hij er meerdere keren over nagedacht om haar zelf te ontvoeren en te verbergen waar niemand hen kon vinden. Maar hij wist dat dat geen goede manier zou zijn om haar vertrouwen te winnen.
Terwijl Trey haar appartement bleef observeren, begon hij een idee te krijgen. Zijn team zou er niet blij mee zijn, maar dat kon hem niets schelen. Caterina's veiligheid was het enige wat telde.
Vanaf het moment dat hij haar foto zag, wist hij dat er iets bijzonders aan haar was. Caterina vulde nu elke hoek van zijn gedachten, tot het punt dat niets anders meer belangrijk was. Hij zou alles doen wat nodig was om haar veilig te houden, en hopelijk, wanneer ze elkaar eindelijk zouden ontmoeten, zou zij dezelfde connectie voelen die hij voelde.
Trey's team dacht dat hij gek was omdat hij haar dossier niet had gelezen om meer over haar verleden en wat haar was aangedaan te leren, maar hij kon het niet. Hij kende alleen de feiten die hij nodig had om zijn werk te doen. Uit ervaring wist hij dat overlevenden vaak belangrijke informatie uit hun verklaringen weglieten uit schaamte en schuldgevoel. Wanneer hij Caterina eindelijk alleen kon krijgen, zou hij aan haar vertrouwen werken zodat ze hem alles zelf zou vertellen. Zijn team wist niet dat hij een verborgen motief had om haar verliefd op hem te laten worden terwijl hij haar beschermde.
Hij begon de parkeergarage in de gaten te houden omdat hij wist dat ze binnenkort naar het ziekenhuis zou vertrekken, waar ze nachtdiensten draaide als verpleegster. Hij had besloten wat hij zou doen, en als hij nu een zet wilde doen, had hij hulp nodig.
Er was maar één persoon in zijn team die Trey genoeg vertrouwde om hem te helpen zonder meteen iets aan zijn sergeant te zeggen. Hij stuurde snel een sms naar Ellie, waarin hij haar vroeg hem op te halen bij zijn appartement en iets met kiwi mee te nemen. Ze antwoordde net zo snel met ok en een vraagteken. Trey antwoordde met niets meer dan een knipogende emoji. Hij nam een risico door op eigen houtje te handelen, maar dat kon hem niets schelen. Nu hij een plan had, voelde hij de opwinding opbouwen om eindelijk met Caterina te praten.
Trey zag de zwarte Honda Civic uit de parkeergarage komen en volgde haar. Hij zou haar van de parkeerplaats van het ziekenhuis kunnen meenemen als hij dacht dat ze ermee akkoord zou gaan, maar dat zou te riskant zijn. Zichzelf laten opnemen in het ziekenhuis en haar overrompelen zou beter zijn.
Hij voelde zijn telefoon trillen en keek ernaar terwijl hij bij het stoplicht stond. Zijn sergeant liet hem weten dat een van de mannen die ze in de gaten hielden net naar de eerste hulp was gegaan in het ziekenhuis waar Caterina werkt. Dat was alles wat Trey nodig had om te weten dat hij de juiste beslissing nam. Het was tijd om in actie te komen voordat iemand anders de kans kreeg om haar te grijpen. Hij zou het vanavond doen, ongeacht de gevolgen. Hij moest Caterina beschermen.
Nadat hij haar het ziekenhuis had zien binnengaan, vertrok hij naar zijn appartement om Ellie te ontmoeten. Atlas rende rond in Trey's hoofd van opwinding. Trey moest hem eraan herinneren dat Caterina een mens was. Ze zouden het rustig aan moeten doen om haar niet af te schrikken. Als ze zijn partner was, zouden ze haar introduceren in een wereld waar ze niets van wist.
Hij begreep dat het veel voor haar zou kunnen zijn om in één keer te verwerken. Niet alleen zou ze ontdekken dat mensen haar opjaagden, maar ook dat de persoon die haar moest beschermen haar partner was en een weerleeuw. Trey schudde zijn hoofd terwijl hij reed. Als hij Caterina was, zou hij denken dat een van hen net was ontsnapt uit het gekkenhuis.