13.
Dimitri
Ik had geen idee wat er met mijn partner aan de hand was. Het zien van die kenmerkende gouden ring in Tara's ogen boezemde me zoveel angst in. Onder normale en veilige omstandigheden zou ik dolblij zijn geweest, zelfs vieren, maar dat kon ik nu niet. Niet op dit moment.
Zittend aan de keukentafel staarde ik naar het schattige placematje dat ze voor ons had neergelegd voor ons ontbijt. Het was zo huiselijk en natuurlijk. Haar zorgzaamheid, haar beschermendheid. Ik haalde diep adem en wist dat ik antwoorden moest vinden. Op dat moment voelde mijn hart een pijnlijke trek, de behoefte aan mijn vader was er. Hij wist altijd wat te doen en was enorm goed op de hoogte van de koninklijke bloedlijnen. Nu moest ik dit alleen doen.
Concentrerend op het familieboek van wolven, visualiseerde ik hoe het eruitzag, het gewicht en de inhoud, en knipte met mijn vingers om het uit zijn verborgen plek tevoorschijn te halen; met een luide knal verscheen het boek voor me. Toen ik mijn ogen opende, zag ik het grote en dikke donkere leren boek. Ik merkte de rood en goud zijden bladwijzer met het koninklijke insigne op. Het was geplaatst bij de laatste inschrijving van de overleden Koning Vincent. Ik wist wat daar geschreven stond, ik had niet de kracht om het nogmaals te lezen. De pagina's waren verweerd, maar de geschriften waren nog steeds duidelijk en leesbaar. Met weinig moeite vond ik de pagina die ik nodig had.
"Geen."
"Hoe kan dat nou?"
Tien minuten later was ik gefrustreerd. Door de familiestamboom en elke inschrijving van de koningen vóór mij te gaan, vond ik geen vermelding van hun partners als alfabloed geboren. De vorige koninginnen waren ofwel van Delta- of Omega-bloedlijn. Er waren een paar mensen, maar die stierven tijdens de bevalling of de eerste keer dat ze in een wolf veranderden. Ik had antwoorden nodig over wat er met mijn Lena aan de hand was. Haar beschermende en defensieve instincten werden wilder, sterker. Die milde dreiging van een vrouw had Tara enorm getriggerd. Ik was in de war waarom. Dante verdween nadat hij onze partner in een slaaptrance had gebracht, hatend dat we dat moesten doen, ging hij terug naar het heiligdom. Wetende hoe hij is, is hij ook op zoek naar antwoorden.
Ik bleef de pagina's omslaan tot ik bij de laatste inschrijving kwam. Daar, in het handschrift van mijn vader, stonden de sterfgevallen van mijn ooms en tantes, inclusief hun pups. Hij maakte melding van de tragedie van onze familie. Ik stond op het punt het boek te sluiten om terug te keren naar Lena toen ik merkte dat de bladwijzer niet goed tussen de pagina's zat. Dichterbij kijkend, zag ik dat de basis van de linten bladwijzer tussen de pagina's achter de laatste inschrijving zat. Snel sloeg ik de pagina om en richtte mijn aandacht op de inschrijvingsdatum.
**27 april 2018
Ik voel de verandering in de lucht en het verdriet van onze lieve Maangodin, Selene. Mijn tijd is nabij. Ik ben bang en enigszins opgelucht. Ik ben opgelucht dat ik mijn geliefde partner Diantha zal ontmoeten. Mijn liefde. Mijn hart. De liefhebbende moeder van mijn zoon. Ik ben bang omdat ik mijn enige vlees en bloed zal verlaten. Mijn zoon. Dimitri is op zoveel manieren gegroeid en zoals Selene heeft voorspeld is hij inderdaad sterker dan vorige koninklijke pups. Zijn hart is zeer puur, zijn geest is uitzonderlijk, tactisch en zeer logisch. Zijn wolf Dante is sterk en extreem loyaal en beschermend naar mijn zoon. Ik ben blij dat hij Dante heeft.
Ik ben bang dat de wereld waar ik hem voor heb afgeschermd, onvriendelijk voor hem zal zijn. Hoe meer ik hem leer over de moderne manieren, zijn ziel keert altijd terug naar het wilde, het traditionele wolvenleven. Hoewel hij het moderne leven van zijn volk accepteert, verafschuwt hij hoe ze afdwalen van hun natuurlijke pad. Zijn liefde voor hen maakte dat hij dit plan accepteerde dat ik aan het uitvoeren ben. Ik bid voor zijn veiligheid. Na mijn dood zal hij de laatste Romano zijn. Het doet me pijn dit te erkennen, maar er is een verrader in ons midden. Als mijn vermoedens juist zijn, zal hij degene zijn die mijn leven beëindigt, maar het zal daar niet stoppen. Daarom heb ik al mijn plannen in het geheim gemaakt en heb ik besloten een buitenstaander te vertrouwen. Hij zal mijn Dimitri beschermen. Ik heb mijn vertrouwen in deze man gesteld, net zoals vele wolven vóór mij dat deden in hem en zijn familie vóór hem. Alles bij elkaar is hij een vriend, een bondgenoot.
De familie Monroe kan worden vertrouwd.
Wat betreft de verrader, onze acties bij de hoofdraad waren unaniem. De misdaad die werd gepleegd was van kwaadaardige intentie en werd dienovereenkomstig aangepakt. Het spijt me voor de pijn die we hebben veroorzaakt, maar ik en mijn familie stonden erachter.
Mijn zoon, als je dit leest, wees dan veilig en alert. Degene die het einde van onze lijn ziet, heeft een zilveren tong en kan zelfs de meest loyale hoofden doen keren. Velen hebben hem gevolgd in zijn kruistocht. De heiligheid is verbroken, de troon wordt nu als zwak en niet-bestaand beschouwd. Orde moet worden hersteld en ik ben er zeker van dat dit zal gebeuren.
Ik hou van je, Dimitri, en het spijt me dat ik je moet verlaten, maar ik zal bij je moeder zijn. We houden allebei van je en bidden dat je de liefde zult ervaren die wij deelden. Je hebt de kracht om hier doorheen te komen. Treur niet om mij, want ik zal gelukkig zijn. Vind je eigen geluk en liefde in deze wereld waarin ik je plaats. Vind veiligheid.
Dit is mijn laatste aantekening.
Ik, Koning Vincent Romano, wens de toekomstige royals geluk tijdens deze beproeving.
Gezegend zijt gij.**
**
Staande over mijn Lena, raakte de aantekening van mijn vader me nog steeds. Zoveel vragen die beantwoord moeten worden. Terwijl ik naar mijn schoonheid keek, dacht ik na over mijn verbintenis met Elena. Een lid van de familie waarvan vader zei dat ik haar kon vertrouwen. Is onze verbintenis een truc of was het ons voorbestemd? Als onze band een truc is, zullen mijn gevoelens voor haar dan verdwijnen bij de waarheid? Tranen vulden mijn ogen bij de gedachte door moeder te zijn misleid. Lena was al mijn alles. Ik moet de waarheid ontdekken.
Met een zwaai van mijn hand over haar lichaam, brak ik de trance onmiddellijk. Ik keek toe terwijl ze diep ademhaalde voordat haar ogen open flitsten. Haar groene ogen waren vertroebeld door verwarring, maar toen ze mij zag, vulde vreugde haar ogen. "Ik had niet door hoe moe ik was. Hoe laat is het?" vroeg ze terwijl ze zich met haar ellebogen omhoog duwde.
Het was wreed van me, maar ik moest haar herinneringen wissen om een nieuwe overgang te vermijden. Om op de juiste manier te kunnen overgaan, moeten we verbonden zijn. Ze zal met gaven worden gezegend, maar met haar bloedlijn weet ik niet wat er zal gebeuren. Ik bid dat zij mijn oorspronkelijke partner is en niet een plan van moeder om de royals in leven te houden. Ik moet plannen maken voor wanneer dit gebeurt. Ik was waarschijnlijk niet oplettend toen ik haar hand op mijn kaak voelde. Ik schrok fysiek en stapte van haar weg. Haar hand bleef in de lucht hangen, de gekwetste blik op haar gezicht doorboorde me.
"S-Sorry. Je schrok me. Ik was aan het dagdromen. Waarom ga je niet douchen? Ik zal het ontbijt klaarmaken." Ik probeerde haar te sussen, mijn harde actie weg te wuiven, maar haar ogen vertelden me dat ik niet succesvol was. Zonder een woord verliet ze me om te gaan douchen. Elke stap die ze nam voelde als een steek in mijn hart. Het was fysiek pijnlijk. Terwijl ik op mijn lippen beet, dempte ik de pijnlijke kreunen.
'NEE!' Dante's schreeuw deed me ineenkrimpen.
'Wat heb je gedaan? Ze is van ons. Echt van ons. Moeder legde het uit. Ze is van ons.' De wanhoop om mij te laten geloven was in zijn stem te horen.
Dante begon te babbelen totdat ik hem beval kalm te worden.
'Er is een reden waarom de Monroes hier zijn,' zei hij in een verslagen toon.
'Waarom? Heeft moeder je verteld waarom ze zo snel overgaat?' vroeg ik terwijl ik naar de plek staarde waar mijn partner was verdwenen, de pijn was er nog steeds. Langzaam begon ik naar die open deur te lopen, me bij elke stap uitkledend.
'Ja!'
Dante aarzelde een beetje met antwoorden. Ik stond nu voor de badkamerdeur. Ik hoorde het water van de douche lopen, maar geen gehum of gezang zoals ze normaal doet.
'Ze zijn de laatsten van de hybride coven. Het Gevallen Koninkrijk.'
'Wat? Nee. De Ouderen zeiden dat de verhalen slechts verhalen waren om ons te vermaken. Wij zijn de enige royals die het bovennatuurlijke soort veilig houden.'
In ongeloof en shock opende ik de badkamerdeur, zonder te letten op bescheidenheid, liep ik recht de douche in. Ik vond haar wezenloos naar de muren staren terwijl ze zichzelf omhelsde.
Het besef ontsnapte me, ik had mijn partner gekwetst.
"Het spijt me Elena. Het spijt me zo, liefje," smeekte ik, terwijl ik mijn armen om haar natte lichaam sloeg. Met mijn gezicht in de holte van haar nek bleef ik daar wachten tot ze mijn aanraking beantwoordde. "Ik had het mis. Ik wijs je niet af. Het spijt me. Mijn fout, mijn liefde. Mijn fout." Ik babbelde.
Uiteindelijk voelde ik haar tegen me bewegen, "Ik kan niet overleven zonder jou, Mikael," haar zachte bekentenis bereikte mijn hart. Het deed me inzien dat ik ook niet zonder haar kan overleven.
Er broeit iets.
Waarom zou moeder de laatste twee royals samenbrengen onder zulke nijpende omstandigheden?
Deze dreiging is meer dan het lijkt.