Spelen Met Vuur

Trio is terug

Althaia

"Thaia!" riep Cara, die uit het niets verscheen en met een grote glimlach op haar gezicht naar me toe kwam.

"Cara!" gilde ik, even enthousiast als zij, terwijl ik snel mijn drankje terug aan Michael gaf, zonder me druk te maken dat ik een beetje morste, en zo snel als ik kon op mijn hakken naar haar toe liep en haar omhelsde. Ik sloeg mijn armen om haar heen en hield haar stevig vast. Het was zo lang geleden dat ik haar voor het laatst had gezien, wat echt balen was, want we waren als twee onafscheidelijke zussen.

"Oh mijn god, ik heb je zo gemist. Het is echt niet hetzelfde zonder jou," zei ze terwijl ze me nog steviger in haar kleine lichaam drukte.

"Ik weet het," zei ik met een lach. "Ik heb jou ook gemist!" Ik deed een stapje achteruit, terwijl ik haar handen vasthield en haar goed bekeek.

"Cara, je ziet er geweldig uit!" Ik staarde naar de prachtige jurk die ze droeg, een lange, vloeiende strapless jurk in een mooie oudroze kleur met een korsetachtige top met zilveren patronen die haar taille omhelsden en haar toch al volle borsten nog groter deden lijken. Haar pikzwarte haar was opgestoken met een paar losse lokken rond haar gezicht, en haar make-up was perfect gedaan; licht- en donkerbruin vervaagden in elkaar met een cut crease en een lichtroze glinsterende oogschaduw, wat haar hazelnootkleurige ogen complimenteerde. Ze zag er absoluut adembenemend uit.

"Je moeder heeft zichzelf echt overtroffen met deze jurk. Het is meer dan ik me ooit had kunnen voorstellen," zei ze met een knipoog, en ik liet mijn mond openvallen bij deze nieuwe informatie.

"Wacht, ik wist niet dat je mijn moeder had gevraagd om een jurk voor je te maken," zei ik terwijl ik mijn ogen tot spleetjes kneep. Mijn moeder was een ontwerpster en maakte adembenemende jurken. Toen we verhuisden, opende ze haar eigen kleine winkeltje, maar dat werd al snel een groot succes, en uiteindelijk moesten we uitbreiden en nu was het een bekende high-end winkel genaamd Jacinta. Ja, ze gebruikte haar eigen naam.

"Ja, nou, ik wilde niet dat je het wist, omdat ik je wilde verrassen, en –" Ze legde haar hand op haar borst en kneep met de andere hand in de mijne. "Ik hou zoveel van je, maar je bent echt slecht in het bewaren van zulke geheimen," zei ze terwijl ze me een onschuldige glimlach gaf.

Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar sloot hem weer omdat ze gelijk had. Ik was het type persoon dat een cadeau voor je koopt en binnen een paar minuten zegt 'raad eens wat ik net voor je heb gekocht'. Ik bedoel, ze wist al wat ik voor haar verloving had gekocht. Ik had letterlijk een foto van de champagneglazen genomen en haar een sms gestuurd met de tekst 'OMG, deze zijn zo schattig! Ik ga ze voor je kopen' en de foto gestuurd.

"Eerlijk genoeg," mokte ik naar haar.

"Maar jeetje, kijk eens naar jou! Die jurk staat je zo goed. Voor wie heb je je borsten zo uitgestald, hè?" Ze legde haar handen op haar heupen en wiebelde met haar wenkbrauwen naar me. Typisch Cara, altijd ongepast, ongeacht de situatie.

"Voor niemand," rolde ik met mijn ogen naar haar. "In tegenstelling tot jou, zijn mijn borsten meer bedekt dan die van jou."

"Waar, maar ik heb nu een man die ik moet imponeren, zodat hij weet wat hem te wachten staat, als je begrijpt wat ik bedoel," zei ze met een knipoog, waardoor ik moest lachen.

"Over mannen gesproken." zei ik terwijl ik om me heen keek om zeker te weten dat niemand ons kon horen. "Weet je echt zeker dat je dit wilt doen, Cara? Je kunt altijd, ik weet het niet, weglopen? Je weet dat ik met je mee zal gaan." zei ik met een serieuze blik. Als ze naar een ander land wilde vluchten, zou ik alles laten vallen en met haar meegaan. Ze was mijn enige familie naast mijn moeder, en ik zou alles doen om ervoor te zorgen dat ze veilig was.

"Je weet dat ik dat niet kan doen. Hij zal me opsporen en zeker vermoorden als ik er ook maar aan denk om weg te lopen." Ze gaf me een verdrietige glimlach. "Bovendien," vervolgde ze. "Alles is beter dan bij hem blijven wonen. Ik moet gewoon weg, ik moet ademhalen."

Hoezeer ik het ook haatte om het toe te geven, het was waar. Haar vader was een absolute maniak en gewelddadig, om het zacht uit te drukken. Als ze iets deed en hij vond het ongepast, zou hij zijn handen op haar leggen. Eén keer kwam haar vader thuis van God weet waar, onder invloed van zowel alcohol als cocaïne, en sloeg haar bijna dood als hij niet net op tijd een beetje bij zinnen was gekomen.

Ik hoop dat op een dag iemand hem hetzelfde zal aandoen. Amen.

"Zolang jij gelukkig bent, ben ik gelukkig." Ik gaf een kleine glimlach en trok haar in een andere omhelzing. "Onthoud gewoon, wat er ook gebeurt, Pitbull heeft het allemaal al meegemaakt." Ze trok zich terug en keek me recht in de ogen met een lege blik.

"Ik zweer het, Althaia, als je dat nog één keer zegt, zal ik je in elkaar slaan en je telefoon laten opeten." Oké, misschien had ik die uitdrukking iets te vaak gebruikt om de sfeer op te vrolijken. Wat kan ik zeggen, memes zijn het leven.

Ik stak mijn tong naar haar uit.

"Zijn jullie klaar met bijkletsen? Ik voel me hier helemaal eenzaam." zei Michael terwijl hij een arm om mijn schouder sloeg en zijn lippen tuitte.

"Is dit niet geweldig!? Het trio is eindelijk weer herenigd." zei hij enthousiast, en ik schudde alleen maar mijn hoofd en haalde zijn arm van mijn schouders. Ik had niet zoveel tijd besteed aan mijn haar voor hem om het in de war te brengen.

"Kom, laat me je voorstellen aan mijn aanstaande man." Ze knikte in de richting van een grote groep mannen die daar stonden, sigaren rookten en dronken wat hun gif ook maar was. Maar wat me verraste, was dat ze ons al aanstaarden. Helemaal niet intimiderend. Nee, helemaal niet.

"Veel plezier daarmee." zei Michael terwijl hij al in de richting van de mannen keek met een lege blik.

"Kom je niet met ons mee? Zei je niet net dat je je eenzaam voelde?" Ik grijnsde naar hem.

"Ja, ik ben niet zó eenzaam." Hij glimlachte naar me. "Tot ziens!" zei hij terwijl hij zich in de tegenovergestelde richting bewoog voordat een van ons een woord kon zeggen.

"Laten we gaan." Cara pakte mijn hand en samen liepen we naar de groep mannen die daar stonden en onze elke beweging observeerden.

O jee.