Bitch Face
Althaia
Zodra je het herenhuis binnenkomt, zie je recht voor je een prachtige beige marmeren trap die leidt naar twee kleinere trappen aan weerszijden, waardoor het lijkt op de letter 'Y' met een zwart leuning die naar de tweede verdieping leidt. Een glanzende kristallen kroonluchter hangt aan het plafond, precies in het midden van de trap, met een klein spotje dat de rest van het plafond verlicht, wat een echt verfijnde uitstraling creƫert.
We liepen langs de trap om in de achtertuin te komen, en een sterke golf van nostalgie overspoelde me terwijl ik om me heen keek. Zoveel herinneringen zijn in dit huis gemaakt, en hoewel het meeste interieur was veranderd, was er nog steeds een gevoel van vertrouwdheid. Misschien heb ik niet zo veel jaren in dit herenhuis doorgebracht, maar die jaren waren enkele van de beste in mijn leven omdat ik toen Cara aan mijn zijde had.
Muziek en geklets bereikten mijn oren toen we nu bij de ingang van de achtertuin stonden, nog steeds buiten het zicht van de mensen. We volgden het stenen pad dat om de hoek naar de rechterkant van het huis kronkelt. Ik keek goed om me heen terwijl prachtige bloemen en planten in alle tinten aan weerszijden van het pad stonden, en ik moet zeggen dat de tuinman fantastisch werk had verricht, want het voelde alsof je door een weide liep met de vele mooie kleuren.
Ik stopte net voordat we de hoek om gingen om ons bij de rest van de mensen te voegen.
āGewoon diep ademhalen, Thaia. Het komt goed, dat beloof ik.ā Ik draaide me om naar Michael en hij gaf me een geruststellende glimlach terwijl hij mijn hand zachtjes kneep. Ik kneep iets steviger in zijn hand, dankbaar dat hij hier was om mijn zenuwen een beetje te kalmeren.
āIk weet het, het zijn gewoon de zenuwen die me te pakken krijgen. Het is lang geleden dat ik hier ben geweest, en zoveel herinneringen.ā Ik gaf hem een kleine glimlach terug. Hij legde zijn hand weer op mijn onderrug en trok me iets dichter naar zich toe, wat ik verwelkomde omdat het mijn steeds toenemende zenuwen kalmeerde.
Zodra we de hoek omgingen, slaakte ik een kleine zucht bij het zien van wat er voor me lag. Ik was verbluft door hoe mooi alles eruitzag.
āWauwā ademde ik uit terwijl ik de aanblik in me opnam.
Het was een grote open ruimte met enorme bomen die de plek omringden. Ze hadden de bomen omwikkeld met lichtslingers, waardoor de hele plek verlicht werd, en er hingen lichtsnoeren van de ene boom naar de andere, waardoor er een soort plafond in de lucht werd gecreƫerd. Er waren grote ronde tafels verspreid met eenvoudige off-white tafelkleden, transparante vazen met gouden gravures waarin witte en zachtroze Camellia bloemen stonden. Als dit alleen al het verlovingsfeest was, kon ik me niet voorstellen hoe groots de bruiloft zou zijn. En het zou zeker groots zijn, gezien het aantal mensen dat hier aanwezig was.
āJa, ik ben het met je eens.ā zei Michael terwijl hij ook om zich heen keek in de achtertuin. āIk ga dit even op de cadeautafel zetten. Kan ik iets te drinken voor je halen?ā Hij knikte naar de rechterkant waar een bar was opgezet met een barman.
āIets zonder alcohol zou geweldig zijn, bedankt. Ik wil zo nuchter mogelijk blijven.ā Het is niet dat ik geen paar glazen champagne aankon, ik wilde gewoon niets dat mijn zintuigen zou verstoren als er iets mis zou gaan. En bovendien was ik nog steeds zenuwachtig als de pest en zou ik waarschijnlijk het ene drankje na het andere achterover slaan om mijn zenuwen te kalmeren. Dat risico kon ik niet nemen.
āKomt voor elkaar! Ik ben zo terug.ā En daar ging hij.
OkƩ, dit is het dan. Ik ben nu alleen. Oh, jeetje, ik had met hem mee moeten gaan, maar in plaats daarvan stond ik hier, helemaal alleen, en ik wist niet wat ik moest doen. Moest ik gewoon naar boven gaan en zeggen 'hoi, herinner je me nog?' Dat klonk als een vreselijk plan.
Ik besloot om rond te kijken of ik Cara ergens in de menigte kon zien. Wat ik niet opmerkte, was dat de helft van de mensen al naar mij staarde terwijl ik in mijn eigen ellendige bubbel zat. Ik verplaatste mijn gewicht een beetje op mijn voeten omdat ik me ongemakkelijk begon te voelen met alle aandacht op mij gericht.
Plots voelde ik me ondergekleed, want wat is dit in hemelsnaam? Het lijkt wel of de Italiaanse Vogue al hun modellen in deze achtertuin heeft gedumpt. Ik heb nog nooit zoveel mooie mensen op Ć©Ć©n plek gezien. Vrouwen waren gekleed in lange prachtige jurken, mannen in pakken die hen eruit lieten zien alsof ze niet tot deze wereld behoorden, en dat is behoorlijk intimiderend. Hoe meer ik naar hen keek, hoe geĆÆntimideerder ik me voelde. Het was duidelijk dat ik een soort buitenstaander was.
Hoe lang duurt het om iets te drinken te halen?! Michael, alsjeblieft kom en red me. En waar in vredesnaam was Cara? Ik bleef rondkijken of ik haar ergens in de menigte kon spotten. Terwijl ik rondkeek, vielen mijn ogen op waarschijnlijk de knapste man die ik ooit had gezien. Hij droeg zwarte nette broek, een zwart overhemd dat van boven een beetje opengeknoopt was, waardoor een deel van zijn borst zichtbaar was, en zijn mouwen waren opgerold tot zijn ellebogen, waardoor zijn zwaar getatoeƫerde armen te zien waren. Zijn haar was donker, kort aan de zijkanten en iets langer bovenop, perfect gestyled. Deze man was de definitie van perfectie, en ik zou niet verbaasd zijn als ze een foto van hem naast het woord 'perfectie' in het woordenboek zouden zetten.
Wauw. Deze man is prachtig. Adembenemend zelfs.
Mijn ogen scanden hem, beginnend van onderen, en maakten langzaam hun weg omhoog naar zijn gezicht. Ik schrok een beetje en hield mijn adem in toen we oogcontact maakten. Normaal zou ik meteen wegkijken, maar er was iets aan hem waardoor ik iets langer naar hem bleef staren. Hij stond rechtop met zijn handen in zijn zakken. Hij kantelde zijn hoofd een beetje naar de zijkant terwijl hij mij ook van top tot teen inspecteerde. Zijn gezicht vertoonde absoluut geen enkele vorm van expressie terwijl hij naar mij staarde. Zijn ogen keken intens in de mijne, en het was alsof ik in een soort trance was omdat ik niet weg kon kijken terwijl we elkaar bleven aankijken van een afstand.
āKijk niet zo naar hem.ā Plots stond Michael voor me, liet me schrikken en blokkeerde mijn zicht op de man. āHij heeft mensen vermoord omdat ze op de verkeerde manier naar hem keken.ā Hij zei terwijl hij me mijn drankje aanreikte.
āHuh?ā ademde ik uit en staarde hem verward aan. āIk keek gewoon rond. Hoe kan ik de persoon vinden die ik zoek als ik niet mag kijken?ā Ik grinnikte een beetje naar hem en trok een wenkbrauw op.
āDe manier waarop je naar hem keek kan je een kogel opleveren.ā Hij keek me serieus aan, liet me weten dat dit geen grapje was. Ik keek hem met grote ogen aan, plotseling bang dat de man me zou neerschieten omdat ik de tijd nam om naar hem te kijken. Ik bedoelde het niet op een gemene manier, hij was echt te mooi om niet naar te kijken. āIk weet niet of je dit hebt gehoord, Althaia, maar je hebt een gemene rustende bitch-face. Je keek alsof je klaar was om met hem te vechten of zoiets.ā
Ik verslikte me in mijn drankje toen ik per ongeluk lachte. Drink en lach niet tegelijkertijd want je maakt jezelf belachelijk zoals ik deed. En dat voor zoveel mensen.
āIk heb dat misschien een paar keer gehoord.ā