Weer terug
Althaia
We zaten in zijn glimmende zwarte Aston Martin terwijl we naar het feest reden. Ik herinner me nog hoe hij vroeger altijd zei dat hij een Aston Martin wilde, en blijkbaar was die droom werkelijkheid geworden. Als er Ć©Ć©n ding was dat we samen deden als kinderen, was het wel praten over auto's. We waren altijd opgewonden en gefascineerd wanneer we de speciale en dure auto's in de films zagen. En ik had echt een zwak voor die auto's. Auto's die ik me nooit zou kunnen veroorloven, maar waar ik alleen maar van kon dromen om ze met mijn eigen ogen te zien. En nu zat ik gewoon in een verdomde Aston Martin, het voelde onwerkelijk. Ik moet toegeven, het was een sexy auto, en hij zag er nog heter uit terwijl hij erin reed.
Een sexy man verdient een sexy auto.
"Vertel eens, Michael, hoe komt het dat je naar het verlovingsfeest gaat?" Ik bedoel, we kenden elkaar allemaal, en we waren close toen we opgroeiden. Ik had alleen niet gedacht dat hij zou blijven hangen, aangezien hij altijd praatte over de wereld rondreizen.
Hij draaide zijn hoofd snel om naar me te kijken en richtte zich toen weer op de weg.
"Ah, ik was vergeten dat je het niet weet." Zei hij met een glimlach, en ik keek hem verward aan. Wist niet wat? "Ik werk nu voor je vader." Zei hij terwijl hij nog steeds recht vooruit keek.
Oh.
"Betekent dat dat je ook deel uitmaakt van het... familiebedrijf?" Ik wist niet precies hoe ik het moest verwoorden. Het klonk allemaal zo vreemd op mijn tong en maakte me een beetje ongemakkelijk. Het zat me niet lekker dat hij nu voor mijn vader werkte. Waarom zou hij in hemelsnaam bij dat soort zaken betrokken willen zijn? Hoewel ik er niet veel van wist, zou het woord maffia genoeg moeten zijn om te weten dat het geen veilige carriĆØre is.
"Familiebedrijf, zeg je?" Hij lachte zachtjes. "Is dat hoe je het noemt? Wees niet zo bescheiden, Althaia. Het is gewoon de maffia." Zei hij nonchalant alsof het geen big deal was.
"Maffia." Zei ik hardop alsof het een vreemd woord was. "Je zegt het alsof het een normale 9-tot-5 baan is." Zei ik, terwijl ik mijn hoofd een beetje opzij draaide om hem boos aan te kijken. "Wat is er gebeurd met je 'ik wil de wereld rondreizen' droom?"
"Wie zegt dat ik de wereld niet rondreis, bellissima?" Zei hij glimlachend. "Ik reis rond, en ik verdien een hoop geld. Dat is een win-winsituatie voor mij." Hij lachte.
Oh god, hij noemde me mooi. Het voelde alsof er duizend vlinders in mijn buik losgelaten werden.
Wacht eens even.
"Je spreekt nu Italiaans?! Sinds wanneer?" Zei ik oprecht verrast dat hij dezelfde taal sprak als mijn vader. Mijn vader was Italiaans terwijl mijn moeder Grieks was. Ik groeide op met zowel Italiaans als Grieks, dus sprak ik Italiaans wanneer ik alleen was met mijn vader, en Grieks wanneer ik met mijn moeder was, en als we allemaal samen waren, spraken we Engels. Toch sprak mijn moeder vloeiend Italiaans omdat ze al een tijdje met mijn vader samen was, en omdat ik bij mijn moeder woonde, was het zowel Grieks als Engels.
"Tja, je wordt een beetje gedwongen de taal te spreken als je constant omringd bent door Italiaanse maffiosi. Moet mezelf kunnen verdedigen als iemand van plan is mijn witte kont neer te schieten." Hij lachte alsof hij net de grappigste grap ooit had verteld.
"Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt," ik kon het niet helpen om met hem mee te lachen.
"En jij? Spreek je de taal nog of is die lang vergeten?" Hoewel ik de taal al een tijdje niet meer had gesproken, herinnerde ik me er nog veel van. Ik was niet zo vloeiend meer als vroeger, maar dat zou ik hem niet vertellen. Ik wilde niet dat iemand wist dat ik nog Italiaans sprak, omdat ik wilde weten of iemand slecht over me sprak.
"Nah, het is grotendeels vergeten." Zei ik terwijl ik mijn lichaam recht vooruit richtte. "Ik ken nog een paar woorden hier en daar, maar niets te serieus. Het is alleen ik en mama, dus er is eigenlijk geen reden om Italiaans te spreken." Zei ik terwijl ik op mijn lip beet. Ik hoopte dat hij de leugen niet doorhad.
Hij draaide zijn hoofd een beetje om me aan te kijken en gaf me weer een van zijn prachtige glimlachen, zijn ogen twinkelden een beetje in het proces. Hij was echt een mooie man met oceaanblauwe ogen waar je gemakkelijk in kon verdwalen. Ik moest mijn ogen van hem afwenden zodat ik niet te lang betrapt zou worden op staren. Hij maakte me een beetje nerveus met zijn knapheid.
"Ja, dat begrijp ik. Maak je geen zorgen, ik zal je persoonlijke tolk zijn tijdens je verblijf." zei hij terwijl hij zijn kin omhoog tilde als een soldaat klaar voor dienst. Ik lachte zachtjes bij het zien van hem. Hij zag er zo trots uit.
"Gek hoe de rollen zijn omgedraaid, hĆØ?" zei ik glimlachend naar hem. "Vroeger was ik degene die dingen voor jou vertaalde." Hij keek snel naar me terwijl hij grijnsde en reed door de grote poorten van het landhuis van mijn vader. Ik voelde de zenuwen alleen maar groter worden naarmate we dichter bij de hoofdingang kwamen.
"We zijn er!" zei Michael in een zingende stem.
Klaar of niet, hier kom ik.
Michael parkeerde precies voor de trappen die naar de ingang van het huis leidden.
"Wacht even." zei hij terwijl ik mijn gordel wilde losmaken. Hij stapte snel uit de auto, liep naar mijn kant en opende de deur voor me, waarbij hij zijn hand uitstak om me te helpen uitstappen.
Wat een knappe gentleman is hij.
Snel schudde ik de vuile gedachten van me af die mijn hoofd begonnen binnen te dringen, keek naar hem op en glimlachte. Ik bedankte hem zachtjes, terwijl ik zijn hand vasthield en probeerde elegant uit de auto te stappen, zonder hem te veel te laten zien door de lange split van mijn jurk.
Mijn rechtervoet eerst uitsteken was een vergissing, want de split van de jurk schoof hoger op, waardoor hij een volledig zicht kreeg op mijn blote, gebruinde been. Ik zag dat zijn ogen gefixeerd waren op mijn blote been, en ik haalde snel mijn andere been ook uit de auto en stond op. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen toen ik Michael naar me zag grijnzen.
Waarom is het hier zo heet? Of is het eigenlijk wel heet? Of maakt hij me heet? Oh God, geef me alsjeblieft de kracht om deze nacht door te komen, zonder dat ik de kleren van deze man afscheur. Ik wed dat hij er goed uitziet onder al die kleren.
OkƩ, stop, ga daar niet heen.
Ik keek naar beneden om zeker te weten dat mijn jurk nog op zijn plaats zat, en ik niet per ongeluk mijn ondergoed aan iemand liet zien. Goh, als mensen over me zouden praten, wilde ik zeker niet dat ze het zouden hebben over hoe je mijn string kon zien. Ik kromp mentaal ineen bij de gedachte daaraan.
Ik liet mijn vingers langs de ketting glijden die ik droeg, om te controleren of die nog op zijn plaats zat, rustend precies tussen mijn borsten. Het was een dunne zilveren ketting met een traanvormige aquamarijn hanger met een edelsteen.
"Je draagt de ketting nog steeds, zie ik." Ik zag Michael's ogen mijn vingers volgen, terwijl hij een kleine glimlach liet zien en de edelsteen aanraakte.
"Natuurlijk! Nono heeft hem me gegeven. Op deze manier is hij altijd bij me. Ik doe hem nooit af, tenzij ik nat word." Ik keek naar hem en glimlachte. Hij liet zijn hand zakken en gaf een brede grijns. "Ja?" zei hij terwijl zijn gezicht dicht bij het mijne kwam. "Hoe vaak ben je dan nat?" zei hij met een lage stem terwijl hij me diep in mijn ogen keek met zijn oceaanblauwe ogen. Mijn adem stokte een beetje door de manier waarop we stonden.
Op dit punt was ik er vrij zeker van dat mijn gezicht zo rood was als het maar kon zijn, en mijn hart begon een beetje sneller te kloppen door onze nabijheid. Ik gaf hem een lichte klap op zijn arm terwijl ik om hem heen stapte. Ik voelde dat ik niet kon ademen als hij zo dichtbij me was.
"Hou op! Je weet wat ik bedoel. Kom op, laten we gaan. Ik wil niet te laat op het feest zijn." zei ik terwijl ik naar mijn handen keek, die het kleine cadeaudoosje vasthielden. Ik hoorde hem achter me lachen terwijl hij de autodeur sloot en naast me kwam staan. Hij nam het kleine doosje uit mijn handen en hield het in Ć©Ć©n hand terwijl zijn andere hand op mijn rug rustte.
"Klaar?" vroeg hij, en ik knikte kort. Ik haalde diep adem, me mentaal voorbereidend op wat er ook zou komen, hopend dat het goed zou gaan.
Samen liepen we de trap op en het landhuis binnen, dat ik ooit thuis noemde.
Ik hoop dat je geniet van het verhaal tot nu toe, en het leuk vindt om te reageren, te liken en toe te voegen aan je bibliotheek! :D
Wees je ervan bewust dat je hier en daar wat fouten kunt vinden. Ik kom langzaam terug naar de hoofdstukken om te redigeren.
Hoe dan ook, geniet mijn lievelingen! ^_^