Hoofdstuk 5: „Wachten op een bepaald iemand...?”
"Wat ga je doen als je ouders erachter komen dat je vandaag je naam hebt veranderd?" vroeg Darien aan Alora.
"Waarschijnlijk flippen ze helemaal," zei Alora met een sombere toon. "Maar weet je, ik ben eerlijk gezegd klaar met me druk maken over wat ze denken. Na deze examens ben ik vrij van hen."
Darien vond het hoog tijd, Alora en Darien stapten uit de auto en leunden tegen de passagierskant. Ze waren vroeg op school, dus er stonden slechts een paar andere auto's op de parkeerplaats van leerlingen zoals zijzelf; de rest behoorde tot leraren of personeel van de school.
Alora dronk de koffie op die hij voor haar had meegenomen. Een chai latte gemaakt met donkere biologische bonen, gezoet met truvia, en afgewerkt met een schuimlaag van half kokosmelk, half havermelk. Darien had Alora meer dan eens een koffiesnob genoemd, maar ze lachte dat altijd weg.
"Nu je je niet meer druk maakt over hoe ze zullen reageren op je naamsverandering, geef je dan ook niet meer om wat Sarah denkt of zegt?" vroeg Darien haar.
Alora schonk hem een glimlach. "Ik geef alleen genoeg om Sarah om haar en haar kliek te vermijden," zei Alora droog. "Verder is het antwoord ja, ik ben gestopt met me druk maken over de rotzooi die uit die banshee's mond komt."
Darien gooide zijn hoofd achterover en lachte. Alora had een halve glimlach op haar gezicht. Ze vond het leuk om haar vriend te laten lachen; hij zag er altijd zo zorgeloos uit als hij dat deed. Vandaag droeg hij losse zwarte cargoshorts met een snel los te maken gesp, een zwart tanktop en zwarte canvas instappers.
Zijn licht golvende haar, met net genoeg krul om hem duivels te laten lijken, was net zo zwart als dat van zijn broer, met dezelfde donkerblauwe highlights in de zon. Darien was een lange wolf van zeven voet zes, en zijn brede lichaam was strak gespierd.
Zijn huid had een warme gebruinde kleur. Hij had een lange rechte lupine neus en een brede volle mond, zijn tweegekleurde ogen, kopieën van die van zijn broer, waren omrand met dikke zwarte wimpers waar menig vrouw jaloers op was.
De lucht was licht vochtig, net genoeg om een naderende storm aan te kondigen. Het weer was warm genoeg om zonder trui te gaan, maar ze droeg hem alleen zodat ze zich niet zo bloot voelde. De geur van bloemen was overal. Overal waar je keek, was er een uitbarsting van kleuren. De bomen en struiken waren weelderig met bladeren en bloemen.
De plantengroei in het Pack Territory was dicht, het zichtbare gras was diep groen en dik. Wanneer je de bast van de bomen door het gebladerte kon zien, was het diepbruin en bedekt met mos. De aarde hier was donker, soms zwart, en uiterst vruchtbaar.
Alora leunde haar hoofd achterover en keek naar de bewolkte lucht, de kleuren variërend van wit tot donkergrijs. "Er komt zeker snel een storm," zei Alora zacht.
Het klonk alsof ze gewoon een opmerking maakte over het weer, maar Darien wist wel beter. Het maakte hem een beetje verdrietig te weten dat zijn vriendin binnenkort door een moeilijke tijd zou gaan vanwege haar familie.
"Vergeet niet, je hebt altijd mij, Damien, mijn moeder en mijn vader om je te steunen. Je hoeft het alleen maar te zeggen," zei Darien tegen haar.
Alora keek omhoog naar Darien en glimlachte zachtjes. "Dank je." Ze keek rond op de parkeerplaats van de school. "Zullen we naar binnen gaan?" vroeg Alora hem, met haar duim wijzend in de richting van hun middelbare school.
De school was enorm, net als het overdekte stadion links ervan. Links van het stadion was een gigantische parkeergarage van zes verdiepingen. Rechts van het hoofdgebouw van de school was een enorme open ruimte die zich uitstrekte en om het schoolstadion en de parkeergarage heen liep.
Daarachter waren zes grote trainingsgyms. Elk voor de verschillende vechtrangen. Het hoofdgebouw van de school was zeven verdiepingen hoog. Het was een kolossaal gebouw dat achtduizend leerlingen kon onderwijzen, met genoeg leraren om elke klas te bezetten.
Omdat er zoveel leerlingen op school waren, met veel verschillende vakken, kwamen de leraren naar je thuislokaal. Je thuislokaal werd bepaald door de vakken die je volgde en het niveau van die vakken.
Darien zat in hetzelfde thuislokaal als Alora, hun klas zat vol met zeer intelligente leerlingen. Al hun mede-thuislokaalgenoten gingen naar de Pack University of MSTA voor de tweede helft van hun dag.
Ze volgden AP Engels en AP Geschiedenis, en vechttraining op de middelbare school. Net als Darien hadden ze nog maar drie examens te gaan voordat het schoolleven voor hen zo goed als voorbij was.
Alora en Darien keken op toen ze het geluid van een ander voertuig hoorden aankomen. Het waren een paar eerstejaarsstudenten. "Nog niet," antwoordde Darien.
"Op iemand speciaals aan het wachten?" plaagde Alora.
Darien bloosde, maar gaf het niet toe. In plaats daarvan besloot hij haar af te leiden door te vragen: "Weet je nog toen je voor het eerst naar MSTA ging?"
"Ja, dat is bijna niet gebeurd," zei Alora, met een frons op haar gezicht toen ze eraan terugdacht. "De directeur van de middelbare school aan de zuidkant kon mijn scores tijdens de intelligentietest die we moesten doen toen we daar aankwamen, niet geloven."
"Heeft hij toen geen ouder-leraarconferentie georganiseerd?" vroeg Darien.
"Ja, dat heeft hij gedaan." Alora huiverde mentaal bij de gedachte aan wat er na die conferentie gebeurde. De vuisten, zwepen en messen die allemaal hun eigen speciale pijn veroorzaakten, zaten diep onder haar huid ingebed.
"De directeur wilde dat ik vroeg van school zou gaan en fulltime naar MSTA zou gaan. Toen mijn ouders dat weigerden, gaven ze als excuus dat ze bang waren dat fulltime naar de universiteit gaan te veel voor me zou zijn, omdat ik te jong was."
Alora keek naar Darien, en zijn uitdrukking liet precies zien hoeveel hij dat excuus niet geloofde.
"Toen stelde de directeur voor dat ze me naar de middelbare school lieten gaan, en tegelijkertijd naar de universiteit." Alora ging verder. "Dat viel ook niet in goede aarde bij hen."
"Welk excuus gaven ze om dat af te wijzen?" vroeg Darien.
"Ze vonden het niet goed voor me om naar school te gaan met kinderen die zoveel ouder waren dan ik. Ze zeiden dat ze bang waren dat ik misbruikt zou worden." Alora’s sarcasme sprak boekdelen.
Darien geloofde het excuus ook niet. "Wat was de echte reden?" vroeg hij haar.
Terwijl Alora nadacht, arriveerden er meer auto's, sommige gingen naar de parkeergarage, andere vonden een plek op het vier hectare grote parkeerterrein. De school bevond zich op vierhonderd hectare grond.
"Vertel het hem gewoon, hij haat Sarah al, hij gaat niet denken dat je liegt," zei Xena tegen Alora.
Alora keek een seconde naar de grond voordat ze knikte. Ze draaide haar hoofd en keek naar Darien. "Sarah was net weer blijven zitten. Dit keer op de middelbare school die wilde dat ik de middelbare school en de universiteit volledig zou afronden en op mijn elfde naar de universiteit zou gaan. Terwijl Sarah, op dertienjarige leeftijd, nog steeds in de zesde klas zat."
Darien's wenkbrauwen schoten omhoog van verbazing, niet omdat hij verrast was door de inhoud van wat ze zei, maar omdat ze hem dit daadwerkelijk vertelde in plaats van het onderwerp te veranderen om het antwoord te vermijden. Dit was de eerste keer.
Alora zag Darien's verbaasde blik en stopte bijna met vertellen wat er die dag gebeurde toen hij haar gebaarde om door te gaan. "Zie je, mijn ouders konden niet verdragen om de dochter die ze haten te zien slagen boven de dochter die ze liefhebben en koesteren als een prinses."
"Een stomme slet van een prinses," mompelde Darien duister, waardoor Alora moest lachen.
"Dus, de directeur, die niet wilde dat mijn 'genie'" Alora maakte aanhalingstekens in de lucht, "verloren zou gaan, was vastbesloten om mijn opleiding te laten vorderen. Hij stelde voor dat ik middelbare school en universiteit zou combineren, en dan direct na de middelbare school naar de universiteit zou gaan, zeggend dat ik tegen die tijd ouder zou zijn."
"Dat viel ook niet in goede aarde, of wel?" vroeg Darien, zijn toon droog, met een halve glimlach op zijn gezicht.
Alora schudde haar hoofd. "Nee, dat deed het niet."
"Wat gebeurde er daarna?" vroeg Darien, die wilde dat ze doorging. Hij had nooit de volledige details gekregen, en nu hij ze kreeg, wilde hij niet dat ze stopte met praten.
"Op dat moment waren mijn ouders klaar met het verbergen achter hun masker van zorgzame ouders en vertelden de directeur dat het niet uitmaakte wat de tests lieten zien, ze zouden me niet toestaan iets anders te ontvangen dan de basisopleiding die wettelijk vereist was," vertelde Alora hem.
Alora kon zien dat hij geïnteresseerd was, het was te zien in zijn ogen. Hij leek bijna op een opgewonden puppy, compleet met een kwispelende staart en een hangende tong.
"Dus ging de directeur naar de superintendent, die naar de schoolraad ging. Nadat de directeur en de superintendent de goedkeuring van de schoolraad hadden gekregen, wilden ze je vader benaderen over mijn opleiding."
"Dus dat is hoe mijn vader betrokken raakte bij jouw opleiding," zei Darien, klinkend alsof hij een 'ah ha!' moment had.
"Ja, de schoolraad vertelde de superintendent en de directeur van de middelbare school dat de enige manier om mijn ouders te omzeilen was om naar de Alpha van de roedel te gaan. Als de Alpha had je vader de wettelijke autoriteit om de vooruitgang van mijn opleiding te autoriseren," vertelde Alora hem.