Hoofdstuk 2: „... je ziet er prachtig uit.”
Alora bond haar haar terug in een Franse vlecht, maar toen ze naar haar gebruikelijke wijde trainingsbroek en veel te grote hoodie greep, aarzelde ze. Alora droeg dit soort kleren altijd om zich te verbergen, en niet voor het eerst vroeg ze zich af waarom ze dat bleef doen.
Ze verborg haar lichaam om de spot van haar moeder en zus te vermijden, en de wellustige blikken van haar vader. Maar dat had nooit gewerkt voor haar. Haar moeder en zus noemden haar nog steeds een hoer en een slet. De wijde kleren zorgden er alleen maar voor dat ze dachten dat ze ook dik was, en haar vader wierp nog steeds wellustige blikken op haar volle borsten en billen.
Alora was begonnen met het kopen van kleren van het weinige geld dat ze mocht houden van haar salaris van de Wolf’s Bite Burger Palace. Het waren kleren die ze van plan was te gaan dragen zodra ze eindelijk uit het huis kon verhuizen dat ze als een hel beschouwde.
Ze spaarde ook voor een auto en was blij dat haar beste vriend Darien haar had aangespoord om haar rijbewijs te halen, zelfs zonder een auto te bezitten. Er was een professor aan de Packs University of Medical, Science, Technology and The Arts, of MSTA voor kort, die Alora haar auto liet lenen wanneer ze naar een verafgelegen wetenschappelijk evenement moest dat persoonlijk vervoer vereiste.
Alora opende haar kleine kast en haalde een kleine donkerpaarse sporttas tevoorschijn die ze maanden geleden had gekocht. Elk nieuw kledingstuk dat ze langzaam had verzameld, was netjes opgevouwen en in deze sporttas geplaatst. Er was ook een grote rugzak met een sterrenstelselprint in de kast, groot genoeg om al het andere dat belangrijk voor haar was mee te nemen.
Haar laptop, een Acer Nitro 5, zou zeker met haar meegaan. Haar dagboeken met medische formules en al haar aantekeningen over haar huidige experimenten in het Medisch Laboratorium van de Pack waren al ingepakt. Ze zou haar laptop inpakken voordat ze het huis zou verlaten. Al haar toiletartikelen werden altijd in de tas bewaard omdat ze nooit thuis douchte, samen met een extra paar schoenen.
Alora haalde een set kleren uit de tas. Een paar korte zwarte spijkershorts, met dikke zilverkleurige functionele ritsen van de zoom tot aan de tailleband aan beide zijden van de shorts. Een snelontgrendelingsknop zorgde ervoor dat de ritsen niet naar beneden gleden. Ze hadden ook een normale voorsluiting met rits en zilverkleurige knoop. Binnenin zat een zachte katoenen voering in het kruis van de shorts om de vrouwelijke delen te beschermen.
Het topje dat Alora tevoorschijn haalde was een paarse midriff tanktop, met een dikke genoeg shelf-bh om te voorkomen dat de tepels zichtbaar waren. Er was een dunne siliconenrand die de borstband van de shelf-bh bekleedde, om te voorkomen dat deze zou verschuiven tijdens het bewegen. Er was nog een kleine siliconenrand langs de onderzoom van het topje, om te voorkomen dat de stof omhoog zou glijden.
Een dikke functionele zilverkleurige rits liep van de zoom tot aan de halslijn aan de voorkant van het topje. Net als bij de shorts was er een snelontgrendelingsknop om te voorkomen dat de rits vanzelf naar beneden zou glijden. De bandjes van het topje waren slechts een inch breed, en de hals van het topje zakte genoeg om twee inches decolleté te laten zien. Alora had veel borst, dus twee inches decolleté zouden haar niet tot een slet of hoer maken. Tenminste, dat had haar beste vriend gezegd.
Alora trok de outfit aan, daarna een paar zwarte sandalen met bandjes en een teenring, de achterkant had een elastische band, waardoor de sandalen snel aan of uit konden worden getrokken. Alles was ontworpen en gemaakt voor wezens die konden veranderen, zoals weerwolven. Haar trainingsbroeken hadden een snelontgrendelingsgesp bij de tailleband, en haar hoodies hadden allemaal ritsen.
Nadat ze al haar zilverkleurige oorringen had ingedaan - Alora had zes piercings in elk oor, vier in elke oorlel en twee net voor de kromming van elk oor - keek ze naar zichzelf in de spiegel. “Je ziet er niet uit als een hoer of een slet, je ziet er prachtig uit,” zei Xena tegen haar, kijkend door Alora’s ogen van binnenuit.
Alora keek nog eens naar zichzelf in de spiegel. “Denk je niet dat ik te veel zou opvallen?” vroeg Alora aan Xena.
Xena kon Alora’s emoties voelen en wist dat haar menselijke vorm aanmoediging nodig had. “Je bent gekleed zoals de meeste vrouwelijke weerwolven dagelijks gekleed gaan,” zei Xena, hopend dat de herinnering zou helpen.
Nog steeds zich ondergekleed en te bloot voelend, pakte Alora haar hoodie, ritste hem open en gooide hem over haar schouders. Het was een grote zwarte hoodie. Op de achterkant stond een schedel versierd met blauwe en paarse rozen. Ze wilde hem dicht ritsen, maar stopte.
De zoom hing een centimeter onder de zoom van haar shorts, de hoodie zat losjes op haar schouders. Terwijl ze weer in de spiegel keek, liet Alora haar handen zakken en besloot de hoodie niet dicht te ritsen. Dit zou wel goed zijn, Xena knikte goedkeurend in Alora's hoofd.
Ze pakte haar laptop, een cadeau van Damien, Darien's oudere broer, dat via Darien aan haar was opgedrongen, en stopte hem in haar rugzak. Ze haalde de oplader van haar telefoon uit het stopcontact en pakte die ook in, daarna pakte ze haar telefoon en keek naar de datum.
Dit was de laatste week van school. Ze hadden drie dagen examens, de laatste gevechtstraining en rangschikkingsexamen, en de schriftelijke examens, voor de enige drie vakken die ze op de middelbare school had. Op de universiteit had ze al haar eindexamens al afgerond en zou ze haar doctoraten in Genetica, Hematologie, Biochemie en Microbiologie ontvangen.
Alora studeerde al deze vakken sinds ze negen was en haar wolf kreeg. Dat was toen Alora ontdekte dat haar genetica de reden was waarom haar familie haar haatte. Alora bleef zichzelf afvragen waarom ze was geboren zoals ze was. Een bezoek aan de bibliotheek van de roedel en vele boeken over genetica later, en Alora was verslaafd aan wetenschap.
Toen ze op de middelbare school zat, werd bewezen dat ze een genie was, zelfs onder hun zeer intelligente soort. Ze sliep zelden, hoogstens vier uur per nacht, en als ze niet sliep, studeerde ze. Ze bracht zelden tijd door met anderen, en als ze dat deed, was het alleen met Darien en zijn oudere broer Damien.
Damien, die vijf jaar ouder was dan zowel Alora als Darien, zat op de beste universiteit voor Alpha-training. Damien zat in zijn laatste jaar en zou binnen twee weken thuis zijn. Damien, Darien en hun ouders, Alpha Andrew en Luna Ember, waren de enige reden waarom Alora zo ver kon komen met haar opleiding.
Als het aan haar ouders had gelegen, zou ze op haar veertiende van school zijn gehaald en nooit de middelbare school hebben afgemaakt, laat staan beginnen aan de universiteit terwijl ze nog op de middelbare school zat. Natuurlijk had dat veel te maken met haar zus Sarah. De geliefde prinses van hun familie.
Sarah was twee keer blijven zitten, één keer op de basisschool en nog een keer op de middelbare school. Sarah zou dit jaar als twintigjarige senior net aan slagen. Het populairste meisje van de school had een van de slechtste cijfers. Of dat had ze, totdat ze leerde anderen te betalen om haar werk voor haar te doen.
Alora had geluk dat ze geen lessen had met Sarah, anders zou zij degene zijn die haar huiswerk moest maken. Alleen als Alora het deed, hoefde Sarah niemand te betalen. Alora had het al een tijdje weten te vermijden om opgesloten te worden in de kelder en onderworpen te worden aan Sarah's 'zachte' behandeling, en ze wilde dat graag zo houden.
Met een diepe zucht liet Alora zich achterover op haar bed vallen, telefoon in de hand, kijkend naar de tijd. Weerwolven droegen meestal geen horloges, tenzij ze aan een speciaal betoverde band vastzaten. Een die zou veranderen om de grootte van de drager aan te passen. Die waren duur, en Alora had nog geen geld over voor zoiets.
Na het ontvangen van al haar diploma's en het werken voor de Pack Labs als Hoofdonderzoeker met een eigen team, zou ze dat wel hebben. De Labs hadden al gegarandeerd dat ze een baan bij hen zou blijven hebben. Nu haar stage was afgelopen, konden ze haar een echte werknemer maken met volledige voordelen en een salaris dat bij haar positie paste.
Alora keek uit naar die dag, haar diploma's zouden vandaag worden uitgereikt. Wanneer de zon onderging, zou ze officieel een PhD zijn. Een PhD die nog op de middelbare school zat. Als wetenschapsstudent, iemand die genetica studeerde, had Alora zich ooit afgevraagd of haar ouders echt haar ouders waren. Dus had ze een DNA-test laten doen en door de DNA-database van de roedel laten lopen.
Helaas bewees het alleen maar dat ze hun dochter was, het onthulde ook een smerig geheim dat haar moeder liever niet had genoemd. Technisch gezien was het geen geheim, het was gewoon zo'n weinig besproken feit, dat het leek alsof iedereen het vergeten was. Bettina kwam oorspronkelijk uit de Heartsong Clan.