De Ondeugende Kleine Bruid van de CEO

Hoofdstuk 12 De beslissing van de familie Linister

Vera ging haar kleren verwisselen.

Toen ze terugkwamen in de kamer, had Vera iets op haar hart. Ze hield Patrick tegen en zei: "Kunnen we praten?"

"Wat? Heeft je vader je gestuurd om zo snel met me te praten?" vroeg Patrick.

"Mijn vader?" Vera was verrast. "Wat is er gebeurd in onze familie?"

Patrick dacht bij zichzelf, ‘Heeft Warren Vera niet gevraagd om met mij over de grondstoffen te praten?’

Patrick nam het initiatief en vroeg: "Waar wil je het over hebben?"

"Twee dingen. Ten eerste, als we samen teruggaan naar mijn huis, laten we proberen normaal over te komen. Laten we mijn ouders niet laten merken dat we elkaar verachten. Anders maken ze zich zorgen om mij. Als mijn ouders erachter komen wat ik de afgelopen twee dagen bij jou thuis heb meegemaakt, zullen ze me zeker dwingen om te scheiden, wat tegen de wensen van jouw vader ingaat. Hoewel ik niet weet hoe jouw vader je onder druk heeft gezet om te trouwen, als ik eenmaal wil scheiden, zullen jouw dagen ook niet makkelijk zijn. Ten tweede, laten we verhuizen. Ik kan niet goed opschieten met Cindy, en hier blijven zal de conflicten binnen jouw familie verdiepen. Als we verhuizen, kun jij de hele nacht wegblijven. Als je door de politie wordt betrapt op het solliciteren van prostituees, zal ik als jouw vrouw naar het politiebureau gaan om je te redden. Bovendien, als we verhuizen, hoef je je geen zorgen om mij te maken, en ik zal me niet met jou bemoeien. Je kunt doen wat je wilt met mevrouw Tooker. Indien nodig, zal ik je ook helpen. Deze twee dingen zijn goed voor ons beiden, wat denk je ervan?" legde Vera uit.

Patrick kneep zijn ogen samen en bekeek Vera van top tot teen. "Vera, waarom denk je dat ik hiermee akkoord zou gaan?"

"Omdat mijn verzoeken jou geen kwaad zullen doen," antwoordde ze.

Ze vroeg proactief, "Heb je tijd nodig om erover na te denken?"

Patrick liep dichter naar haar toe, waardoor Vera instinctief een stap terugdeed. "Jouw instemming is genoeg, je hoeft niet zo dicht bij me te komen."

"Je bent te klein om met mij te onderhandelen," kaatste hij terug.

"I..." Vera keek naar haar benen. Ze keek toen op naar de man voor haar en zei: "Je kunt me afwijzen, maar doe geen persoonlijke aanvallen!"

Patrick glimlachte voor het eerst oprecht voor Vera, alsof het verslaan van Vera hem gelukkig maakte.

De oprechte glimlach was aangenaam. Nadat hij zich realiseerde hoe hij zich gedroeg, zette Patrick snel een serieus gezicht op.

Hij kuchte twee keer en vertrok, terwijl hij zijn colbert vasthield.

"Je zult het warm krijgen met een colbert in de zomer. Hoe durf je mijn korte benen belachelijk te maken?" riep het meisje koppig van achteren.

Patrick glimlachte opnieuw bij het horen van haar woorden.

Patrick liep naar de deur en zag Tom. "Meneer Patrick, meneer Shawn wil met u praten."

"Zeg hem dat ik niet wil luisteren." Patrick was in een goed humeur, maar zei iets verontrustends.

Hij liep arrogant weg. Hij was nog steeds blij toen hij in de auto stapte. Hij keek naar het zwarte colbert in zijn hand, maar in plaats van het aan te trekken, gooide hij het opzij.

Toen Shawn hoorde wat Patrick had gezegd, werd hij zo boos dat hij bijna struikelde. "Die klootzak!"

Tom kon ook niets doen. Patrick woonde sinds zijn dertiende zelfstandig op het Olteran Landgoed. Shawn en Patrick groeiden geleidelijk uit elkaar door verschillende opvattingen over sommige zaken. Ze waren de meest onbekende vader en zoon, alleen verbonden door bloed.

Tom zei: "Meneer Patrick is nu eenmaal zo. Hij zal voor niemand veranderen."

Patrick was gewend om alleen te zijn, zonder de zorg of warmte van familie nodig te hebben.

Voor hem waren dit misschien lasten.

Hoewel hij dit wist, voelde Shawn zich nog steeds boos. Hij begreep niet waarom Patrick zo was geworden. "Ik had hem niet alleen buiten moeten laten wonen."

Tom zei: "Meneer, het is niet uw schuld."

Zodra Patrick terug was op het bedrijf, liep Jack zijn kantoor binnen. "Meneer Olteran, waarom bent u aan het werk in plaats van op huwelijksreis?"

Patrick vroeg: "Heeft de familie Linister contact met je opgenomen?"

"Nee," vroeg Jack, "Meneer Olteran, bent u van plan om het bedrijf van de vader van uw vrouw over te nemen?"

Patrick voelde zich verward en dacht, 'Waarom heeft niemand contact met me opgenomen? De familie Linister zou mij toch gebruiken om materialen van de familie Olteran te krijgen, toch? Hoe kunnen de vijftien projecten starten zonder materialen?'

"Heeft de familie Linister de naam van ons bedrijf gebruikt om grondstoffen van andere bedrijven te kopen?"

Jack schudde zijn hoofd. "Meneer Olteran, ik weet wat u wilt weten. Dit is wat ik u moet vertellen. Het is vreemd, maar de familie Linister heeft gisteren alle vijftien projecten teruggegeven."

Patrick was verbaasd dat de familie Linister alle vijftien projecten had afgewezen.

"Weet je de reden?" vroeg Jack. "De familie Linister heeft niets uitgelegd. Iemand probeerde discreet navraag te doen, maar Warren weigerde."

Patrick bedekte zijn mond met zijn hand. "Wat voor streken haalt de familie Linister uit?"