Hoofdstuk 8
"Geen probleem, Maya. Ik kom snel terug."
Kimberly had al een tijd geen verkoudheid of koorts gehad. De laatste keer dat ze gestraft werd, was meer dan twee jaar geleden. In de twee jaar dat ze bij Louis was, had Maya haar niet veel problemen bezorgd.
"Goed dan, kom vroeg terug. Ik laat Susan wat kippensoep voor je maken."
Maya drong niet aan en hing op nadat ze had gesproken.
Kimberly stopte haar telefoon weg, dwong haar pijnlijke lichaam om het hotel uit te lopen en nam een taxi terug.
In de auto haalde ze de verkoudheidsmedicijnen uit haar tas en nam ze in, zonder de sandwich aan te raken. Door de jaren heen had ze de gewoonte ontwikkeld om nooit buiten de deur te eten, altijd een nobel en elegant imago in openbare gelegenheden te behouden.
Ondertussen, aan de andere kant.
Vincent reed terug naar het bedrijf en riep onmiddellijk zijn assistent, Rex Ingram, naar zijn kantoor.
"Mijnheer Watson, dit is het financiële rapport voor dit kwartaal."
Ray legde een document voor Vincent neer.
Vincent wierp er een korte blik op en leek zich toen plotseling iets te herinneren en keek op naar Ray. "Is de gastenlijst voor het liefdadigheidsbal over een paar dagen al definitief?"
"Het is al definitief. Hier is de lijst."
Ray haalde een tablet tevoorschijn, opende een document en legde het voor Vincent neer.
"Heb je de familie Knight uitgenodigd?"
Vincent keek er niet naar, hij vroeg het gewoon terloops.
"Het bedrijf van de familie Knight is niet erg groot en draagt niet veel bij aan de Watson Group, dus ze zijn niet uitgenodigd. Bent u van plan om de familie Knight te helpen?"
Ray was een beetje verrast en vroeg voorzichtig. Vincent boog zijn hoofd en zei onverschillig: "Waarom zou ik de familie Knight helpen?"
Vincent's stem was kalm, maar droeg een onverklaarbare druk met zich mee.
"Sorry, mijnheer Watson, ik heb me vergist."
Ray voelde zich een beetje nerveus. Het liefdadigheidsbal van de Watson Group nodigde altijd de topfamilies en beroemdheden uit. Een familie zoals de familie Knight zou niet eens voorbij de drempel komen.
Ray had gedacht dat Vincent's relatie met Kimberly de afgelopen dagen snel was gevorderd en dat dit misschien een uitzondering zou zijn, maar het leek erop dat hij het mis had.
In Vincent's gedachten telden alleen belangen. Uitzonderingen werden waarschijnlijk alleen gemaakt voor die ene persoon.
Er waren de laatste tijd geruchten dat die persoon misschien terug zou komen.
Kimberly keerde terug naar de villa. Susan had al kippensoep gemaakt. Hoewel ze niet veel eetlust had, dronk ze een kom op Maya's aandringen.
"Kimberly, rust later uit en neem een paar dagen vrij om thuis te herstellen."
Aan de eettafel had Maya een zeldzame zachte glimlach. Kimberly was niet gewend haar zo te zien.
"Susan, zorg de komende dagen goed voor Kimberly en help haar snel te herstellen."
"Ja, mevrouw."
Susan knikte instemmend.
"Dank je, Maya. Ik ben vol en wil graag naar boven om te rusten."
Kimberly had een hevige hoofdpijn. Ze stond op het punt om op te staan en weg te gaan toen Maya haar terugriep.
"Wacht, Kimberly."
Kimberly draaide zich om en keek Maya vragend aan.
"Je weet van het liefdadigheidsbal van de Watson Family over een paar dagen, toch?"
Maya keek Kimberly onderzoekend aan. Kimberly pauzeerde en herinnerde zich toen.
De Watson Group hield er elk jaar een. Ze had er eerder met Louis aan deelgenomen. Nu, zonder Louis, kon Maya zeker niet naar zo'n groots evenement.
"Ik weet het, maar sinds Louis en ik uit elkaar zijn, is onze relatie behoorlijk slecht. Hij zal me waarschijnlijk niet meenemen."
Kimberly keek naar de kippensoep op de tafel en voelde een kilte in haar hart. Ze wist dat Maya's bezorgdheid met voorwaarden kwam.
"Dan kun je het aan meneer Watson vragen. Zijn jullie de laatste tijd niet close geweest? Hoe moeilijk is het om een extra uitnodiging te krijgen? Doe gewoon een beetje schattig."
Maya liep naar Kimberly toe, pakte haar hand en klopte er zachtjes op.
"Vincent en ik zijn nog niet zo close."
Kimberly trok haar hand weg van Maya. Het liefdadigheidsbal van de Watson Group was iets waar iedereen bij wilde zijn. Ze stelde niets voor voor Vincent. Waarom zou hij een uitnodiging aan de familie Knight geven?
"Je hebt al met hem geslapen, en je zegt dat jullie niet close zijn? Denk niet dat ik niet weet wat je gisteravond hebt gedaan. Kimberly, ben je alles vergeten wat ik je heb geleerd? Ben je zo nutteloos? Als ik had geweten dat je zo nutteloos was, waarom heb ik je dan opgevoed?"
Maya's gezicht werd plotseling koud en ze keek Kimberly aan alsof ze haar opnieuw zou straffen.
Kimberly keek naar haar, haar handen balden zich strak samen voordat ze langzaam ontspanden. Ze onderdrukte haar emoties en zei kalm: "Begrepen. Ik zal het proberen."
"Dat is beter. Niet proberen, je moet het doen. Vincent heeft al jaren geen vrouw meer dichtbij zich laten komen. Nu je met hem slaapt, moet je de kans grijpen. Mannen zijn allemaal hetzelfde."
Maya's uitdrukking verzachtte een beetje. Kimberly luisterde alleen stilletjes zonder een woord te zeggen.
Gewoon nog even volhouden. Zodra ze de beoordeling van het buitenlandse bedrijf had doorstaan, kon ze deze kooi voor altijd verlaten.
Kimberly bleef enkele dagen in haar kamer om te herstellen, zonder naar buiten te gaan. Wanneer ze wakker was, leerde ze wat flirterige zinnen en stuurde af en toe berichten naar Vincent.
Vincent's antwoorden waren saai, maar soms kregen Kimberly's flirterige zinnen een reactie en konden ze wat meer praten.
Er was wat geflirt, maar Kimberly wist niet hoe ze de uitnodiging moest ter sprake brengen totdat Maya drie dagen voor het gala een grote scène maakte.
Kimberly had geen andere keuze dan het ter sprake te brengen.
Ze stuurde 's ochtends een bericht, en Vincent antwoordde pas 's avonds, niet met een tekst maar met een telefoontje.
Toen de oproep binnenkwam, schreeuwde Maya tegen Kimberly. Haar hand trilde bijna en drukte bijna op de ophangknop.
Maya zei niets, ze staarde haar alleen aan en gebaarde dat ze de luidspreker aan moest zetten.
Kimberly had geen andere keuze dan de luidspreker aan te zetten en de oproep te beantwoorden.
"Meneer Watson, het is al laat. Wat heeft u nodig?"
Kimberly sprak opzettelijk met een verleidelijke stem. Er was enkele seconden geen reactie aan de andere kant voordat Vincent's luie stem doorkwam.
"Is je brein gefrituurd, of wil je seks hebben?"
Kimberly's gezicht werd rood tot aan de wortels van haar haar. Ze keek instinctief naar Maya, niet in staat een woord te zeggen.
Maya fronste bij het horen hiervan en gaf Kimberly een waarschuwende blik voordat ze de kamer verliet.
Zodra de deur dicht was, slaakte Kimberly een zucht van verlichting en keerde terug naar haar normale stem. "Ik dacht dat meneer Watson van dat soort stem hield."
"Ik geef de voorkeur aan seks boven stemmen."
Vincent pauzeerde even voordat hij zei: "Als je de uitnodiging wilt, kom hem dan zelf halen."
Voordat Kimberly iets anders kon zeggen, eindigde de oproep en stuurde Vincent een hotelkamernummer.
Ze hoefde niet verteld te worden wat het betekende.
Vincent leek al jaren ongeïnteresseerd in vrouwen, maar het bleek dat hij zijn verlangens gewoon onderdrukte, nu allemaal losgelaten op haar.
Kimberly trok een sexy kort jurkje aan en deed make-up op voordat ze naar buiten ging. Terwijl ze door de woonkamer liep, zat Maya op de bank koffie te drinken.
De sombere nacht, eindeloze duisternis bedekte de lucht, geen glimp van sterrenlicht, de straat als een kalme rivier, kronkelend door de dichte schaduwen van bomen, gedimde straatlantaarns verlichten beide kanten van de straat, de hele aarde leek in slaap gevallen.
Twintig minuten later reed Kimberly naar het hotel. Ze nam de lift helemaal naar de kamerdeur. Net toen ze wilde kloppen, ging de deur open en een sterke arm trok haar direct naar binnen. Vincent drukte haar tegen de muur, zijn lange lichaam bedekte het hare.
Kimberly bleef een paar seconden rustig, toen reikte ze uit om zijn borst aan te raken, knoopte zijn overhemd knoop voor knoop los, haar verleidelijke blik drong recht door in zijn hart.
Haar vingers dansten lichtjes op zijn borst als elfjes, langzaam en zacht, betoverend.
Kimberly was echt een natuurlijke verleidster, elke blik en beweging was betoverend.
"Meneer Watson, zo ongeduldig? Wachten bij de deur?"
"Het geluid van je hoge hakken was door de hele gang te horen, en echt, wie is hier ongeduldig?" Vincent hield Kimberly's taille vast met één hand, lui kijkend hoe ze zijn overhemd losknoopte.
Ze knipperde met haar betoverende ogen, een verleidelijke glimlach verscheen op haar door de schepper begunstigde gezicht.
"Ik noem dit hard to get spelen, meneer Watson, onderdruk je verlangens niet, ik voel dat je hard bent."
Uitgelokt door Kimberly's woorden kon Vincent zich niet langer inhouden. Hij sleurde Kimberly naar het bed, scheurde haar kleren met kracht af, haar blote bovenlichaam blootgesteld voor hem. Kimberly slaakte een verlegen zucht, instinctief probeerde ze haar blootgestelde borst te bedekken met haar handen.
Vincent hield haar handen vast en tilde ze boven haar hoofd.
"Na zoveel keren, nog steeds zo gereserveerd?"