Hoofdstuk 4
Kimberly reageerde bijna instinctief, haar gezicht vol angst terwijl ze probeerde de persoon weg te duwen.
Toen ze probeerde te ontwijken, draaide haar stilettohak om en viel ze bijna.
Een hand reikte uit, sloeg om haar middel en trok haar terug.
Kimberly's gezicht drukte opnieuw tegen de warme borst van de man, en toen klonk er een bekende mannelijke stem boven haar hoofd.
"Wat ben je aan het doen, zo in paniek?"
"Vincent?" Kimberly keek op, oprecht verrast.
Wat deed hij hier?
Had hij die avond geen ruzie met Louis gehad?
Bij nader inzien was het logisch. Hij en Louis waren al vrienden sinds hun jeugd; hoe konden ze ruzie krijgen vanwege haar?
Vincent keek naar haar, wierp toen een blik op Louis, die met zijn nieuwe vriendin een somber gezicht trok, en zijn ogen werden iets kouder.
"Hier om hem te zien?"
Kimberly schudde haar hoofd, "Nee, ik was gewoon toevallig in de buurt."
Voordat ze haar zin kon afmaken, klonk er plotseling gebonk op de deur van de privéruimte, "Kimberly, kom naar buiten, ik weet dat je daar bent."
Vincent voelde duidelijk dat de persoon in zijn armen trilde.
Hij kneep zijn ogen samen naar de deur en reikte uit om deze te openen.
"Niet doen!" Kimberly greep instinctief zijn pols, haar ogen smekend naar hem opkijkend.
Vincent schoof haar hand weg en opende toch de deur.
Kimberly sloot haar ogen in wanhoop.
De deur ging slechts een kiertje open, en onthulde Vincent's koude en ontevreden gezicht.
Daniel, die op de deur bonkte, stond versteld en keek toen angstig, "Meneer Watson!"
"Wat is er aan de hand?" Vincent's stem was koud, met een vleugje dreiging.
Daniel schudde wanhopig zijn hoofd, "Niets, ik heb de verkeerde kamer! Sorry, meneer Watson, ik ga meteen weg!"
Daarmee draaide hij zich om en rende zonder om te kijken weg!
Binnen in de kamer, hoorde Kimberly Daniel vertrekken, zuchtte opgelucht en keek naar Vincent.
Maar Vincent liep recht langs haar zonder haar zelfs maar aan te kijken.
"Je kunt nu gaan." Zijn toon was zeer onverschillig, alsof ze elkaar helemaal niet kenden.
Kimberly's blik bleef even hangen, toen glimlachte ze begrijpend.
Ze wist dat ze voor iemand zoals hij slechts een speeltje was.
Misschien zelfs dat niet eens.
De afgelopen dagen had Kimberly geen contact opgenomen met Vincent of naar hem gezocht, vermoedend dat wat hij die dag zei slechts een grapje was.
Ze durfde het niet serieus te nemen, wachtend op meer bevestiging van hem.
Helaas, uiteindelijk besefte ze dat ze het te veel had overdacht.
Wat Vincent in bed zei, was inderdaad niet te vertrouwen.
Vooral iemand zoals Vincent, die geen gebrek had aan vrouwen om zich heen, van wie velen mooier waren en een beter figuur hadden dan zij. Hoe kon zij zijn aandacht waard zijn?
Kimberly trok zelfspottend aan de hoek van haar mond en draaide zich om om te vertrekken.
Buiten was Daniel inderdaad nergens te bekennen. Kimberly liep naar het raam, van plan om af te koelen in de bries.
Er was een klein platform buiten het raam. Kimberly stapte erop en stond aan de rand.
Nog een stap, en ze kon vallen.
Dit was de tweede verdieping, dus zelfs als ze viel, zou ze niet sterven.
Maar Kimberly had geen intentie om zelfmoord te plegen. Ze stond daar gewoon, haar voet tentatief optillend, alsof ze op het punt stond te springen.
Plotseling werd haar pols gegrepen, en een sterke kracht trok haar terug, gooide haar tegen een muur.
Haar schouder raakte de harde muur, waardoor Kimberly pijnlijk fronste.
"Wat, hem met een nieuwe vriendin zien maakt dat je wilt sterven? Jammer genoeg, zelfs als je hier springt, zal je niet sterven."
De gemengde geur van tabak en koele munt zweefde over. Kimberly keek op en ontmoette Vincent's extreem koude ogen.
Kimberly was verbijsterd. "Waarom ben jij het?"
Moest hij niet bij Louis en hun vrienden zijn? Hoe was hij hier terechtgekomen?
"Wat, teleurgesteld dat ik het ben?"
Kimberly schudde haar hoofd, wilde iets zeggen, maar Daniels stem klonk buiten.
"Mevrouw Sanchez? Stop met verstoppen, ik zag je naar het kleine platform gaan. Als je niet naar buiten komt, kom ik je halen!"
De wellustige en walgelijke stem maakte Kimberly's gezicht bleek, en instinctief verborg ze zich in Vincents armen.
Kimberly had niet verwacht dat Daniel, bang gemaakt door Vincent, niet ver weg was gerend en nog steeds in de buurt was.
Toen hij Kimberly naar buiten zag komen, volgde hij haar meteen.
Nog maar een moment geleden was ze doodsbang en probeerde ze hem weg te duwen, en nu wierp ze zichzelf in zijn armen?
Vincent keek naar Kimberly, die als een bang konijntje was, en trok een wenkbrauw op.
Kimberly die aan de Knight-familie werd verkocht als een huwelijksinstrument, met de Knight-familie die wanhopig probeerde haar gezicht te gebruiken om hogerop te komen, was een grap in hun kring.
Maar weten was één ding, helpen was iets anders.
Kimberly zag zijn geamuseerde blik en voelde haar hart koud worden. Ze wist dat als ze niet om hulp vroeg, Vincent niet zou ingrijpen.
Misschien zou hij zelfs als ze vroeg niet helpen.
Maar nu had ze geen andere keuze; Vincent was haar enige uitweg.
Kimberly beet op haar onderlip en smeekte nederig, "Alsjeblieft, kun je me helpen die persoon buiten weg te krijgen?"
Haar toon was bijna nederig, en de vernedering deed haar handen stevig samenknijpen.
"Herinner je me als je hulp nodig hebt. Zie ik eruit als iemand die graag anderen helpt?"
Kimberly was even verbluft, dacht toen zorgvuldig na over zijn woorden en begreep de verborgen betekenis.
Vincent hintte dat hij boos was omdat ze de afgelopen dagen geen contact met hem had opgenomen?
Waarom?
Kimberly die gehoorzaam was en hem niet lastig viel, zou toch iets goeds moeten zijn voor Vincent, toch?
"Ik dacht dat je de voorkeur gaf aan meisjes die grenzen begrepen!"
Kimberly's waterige ogen toonden een beetje schuldgevoel en hulpeloosheid. Eén hand greep de zoom van zijn shirt, terwijl de andere naar zijn borst klom, haar vingertoppen licht krassend op een bepaalde plek.
Ze voelde Vincents lichaam plotseling verstijven, en zelfs zijn ademhaling werd onregelmatig.
Vincents ogen waren gevuld met naakte begeerte. Denkend aan hoe hij die nacht bijna aan haar was bezweken, dacht Kimberly dat hij waarschijnlijk van haar lichaam hield.
Als dat het geval was, wist ze misschien hoe ze hem kon laten helpen.
Kimberly ging op haar tenen staan en kuste hem direct.
Op het moment dat hun lippen elkaar raakten, voelde ze de hand om haar middel aanspannen.
Kimberly's ogen glinsterden van triomf, en haar lippen krulden omhoog.
Het leek erop dat ze juist had gegokt!
Kimberly's zoenvaardigheden waren niet geweldig, en het voelde verschrikkelijk.
Maar haar lippen waren heel zacht, haar taille slank en flexibel, en haar nek lang en uitnodigend om te kussen.
Toen ze haar hoofd naar achteren kantelde, vormde het een bijna verleidelijke curve.
Vincents ademhaling werd plotseling zwaar, en hij greep haar middel, tilde haar op om op de reling te zitten.
Vincent was erg lang, en met Kimberly zittend op de reling konden haar benen net om zijn middel wikkelen.
Ze spreidde haar benen, drukte haar lichaam tegen het zijne aan, voelend zijn hete, ijzerachtige orgaan tegen haar onderbuik. Kimberly liet een kokette lach horen.
"Wie had gedacht dat de zogenaamd ascetische meneer Watson zo zou zijn."
Voordat ze haar zin kon afmaken, bedekte Vincent haar lippen.
Eén hand greep haar middel, terwijl de andere onder haar rok reikte.
"Jij daarentegen, bent precies zoals de geruchten zeggen, heel makkelijk eenzaam te krijgen!"