Hoofdstuk 13
Die avond, toen ze thuiskwam, doorzocht Maya voor het eerst niet Kimberly's fouten alsof ze door een boek bladerde, om haar vervolgens te berispen en te straffen. In plaats daarvan zei ze dat ze naar haar kamer moest gaan, een bad moest nemen en goed moest uitrusten.
Kimberly wist heel goed dat Maya vandaag veel zoetigheid had geproefd, dus natuurlijk was ze blij.
Halverwege de trap riep Maya haar van beneden, "Wat Vincent betreft, hoewel het onwaarschijnlijk is dat je hem goed genoeg kunt dienen om in de Watson-familie te trouwen, probeer, zolang hij nog interesse in je heeft, meer geld en connecties te krijgen. Op die manier verlies je tenminste niet te veel als hij genoeg van je krijgt."
Bij het horen hiervan, voelde Kimberly een sterke walging opkomen, waardoor ze zich benauwd voelde, maar ze behield nog steeds een formele glimlach, "Ik begrijp het."
Toen ging ze snel naar boven en keerde terug naar haar kamer.
Leunend tegen de deur, gleed ze langzaam naar de grond, haar ogen dof. Buiten was Maya als een elegante en waardige dame, elk woord en elke actie toonde hoge kwaliteit. Maar thuis sprak ze grof, zonder aarzeling vulgaire bijvoeglijke naamwoorden gebruikend, wat een sterk contrast creëerde.
Dit was Maya's kracht. Hoeveel mensen konden twee compleet verschillende gezichten behouden zonder een keer te struikelen?
Na het omkleden, het verwijderen van haar make-up en het nemen van een douche, voelde Kimberly zich veel minder geïrriteerd en moe, haar hele lichaam ontspande aanzienlijk.
Na het opruimen liep ze naar haar bed, haar ogen vielen op de jas die aan de stoel hing. Ze pakte hem op een ingeving en snoof er instinctief aan. Het droeg nog steeds Vincent's unieke geur.
De verschillende flirtaties van de avond echoden in Kimberly's gedachten, zo opwindend en spannend.
Liggend op het bed opende Kimberly WhatsApp en stuurde Vincent een bericht.
"Ik ben thuis."
Een antwoord kwam snel, "OK."
Een simpel "OK" paste inderdaad bij Vincent's karakter.
Ze stuurde nog een paar berichten, maar Vincent's antwoorden waren heel kort, slechts twee of drie woorden, en toen stopte hij met reageren.
Kijkend naar de tijd, was het bijna 2 uur 's nachts. Hij moest in slaap zijn gevallen. Hij was die avond gedrogeerd, dus hij moest zich nu erg oncomfortabel voelen.
Ze legde haar telefoon neer, kroop ook in bed en viel in slaap.
Gedurende enkele dagen bleef Kimberly in haar kamer, zonder er zelfs maar uit te stappen. Susan bracht haar maaltijden, en Maya kwam haar niet storen, waardoor Kimberly een paar rustige dagen had.
Maya was haar nachtmerrie, een nachtmerrie uit haar kindertijd.
Zelfs nu verstrengelde deze nachtmerrie haar nog steeds, gevangen in deze afgrond.
Kimberly kon nooit begrijpen of naar de Knight-familie komen haar redding of haar ondergang was.
In de middag liep Maya haar kamer binnen en bracht direct een schokkend nieuws.
"Ik heb vanavond een dinerafspraak met meneer Watson. Kleed je mooi aan en ga met me mee."
In een oogwenk werd Kimberly's uitdrukking gespannen, haar hele lichaam verstijfde als een standbeeld.
"Ik begrijp het."
"Zeg niet alleen dat je het begrijpt. Het is nu 14:00 uur, en het diner is om 18:00 uur. Begin nu met je voorbereidingen, neem een bad, doe een gezichtsmasker op, en doe je make-up mooi. Ik vond de make-up die je had op het feest laatst erg mooi, dus ik heb dezelfde visagist gevraagd om het vandaag voor je te doen." Maya bekeek Kimberly nauwkeurig, alsof ze een fijn kunstwerk inspecteerde.
Kimberly voelde zich helemaal verdoofd. Ze liet een korte, spastische adem ontsnappen, "Maya, de make-up van het feest was te zwaar, niet geschikt voor dagelijks gebruik."
Maya was ontevreden, "Ga je naar mij luisteren of naar jezelf? Doe wat ik zeg."
Kimberly berustte zich, haar uitdrukking vervaagde langzaam, haar ogen werden steeds troostelozer.
"Goed, ik begrijp het."
"Breng die houding vanavond niet mee naar het diner. Je moet glimlachen en geen ongenoegen tonen. Begrijp je dat? Na al die jaren van je opvoeden, is het tijd dat je me begint terug te betalen. Verpest het niet." Maya's toon was vol waarschuwing.
Kimberly's gezicht verstijfde, en ze sloeg haar ogen neer en knikte.
Maya nam haar mee om ervoor te zorgen dat de onderhandelingen soepel zouden verlopen. Ze wist dat ze Vincent niet in haar eentje om gunsten kon vragen, maar met Kimberly erbij zou het veel makkelijker zijn.
Het diner was gepland in een beroemd hoogstaand restaurant in Smaragdstad, gelegen in het bruisende centrum. Een maaltijd daar kostte minstens 10.000 euro.
Het leek erop dat Maya van plan was vanavond veel geld uit te geven.
Maar voor Kimberly was dit geen goed teken. Ze kende Maya goed. Alles wat Maya nu deed, zou ze onthouden, en als Kimberly ooit de banden met Vincent zou verbreken, zou Maya het zeker op haar afreageren.
Maya en Kimberly arriveerden vroeg in het restaurant, en Maya had dure wijn meegenomen, elke fles kostte 15.000 euro, en ze had er twee bij zich.
Dit was Maya's eerste keer in zo'n hoogstaand restaurant, dus gedroeg ze zich als een rijke dame, arrogant de bediening instruerend om de wijn te decanteren en hen waarschuwend dat als ze de flessen zouden breken, ze het niet konden betalen, zelfs niet als ze zichzelf zouden verkopen.
Toen Kimberly Maya zo zag, voelde ze een sterke walging opkomen. Ze voelde zich ongemakkelijk en verontschuldigde zich om naar het toilet te gaan, maar in werkelijkheid wilde ze gewoon wat frisse lucht krijgen.
Kimberly droeg vandaag weer een zwarte jurk, maar in tegenstelling tot de zeemeerminjurk van de vorige keer, had deze een off-the-shoulder ontwerp met een rechte zwarte rok. Haar haar was elegant opgestoken, haar taille was slank, en ze droeg zwarte stiletto sandalen. Haar zwanenhals en door de zon gekuste huid maakten haar verbluffend mooi.
Maar voor Kimberly was dit te sexy. Zelfs in zo'n hoogstaand restaurant was het niet nodig om zo verfijnd gekleed te gaan, wat de indruk gaf van iemand die de wereld nog nooit had gezien.
Aan het einde van de gang, op het terras, leunde Kimberly op de reling en haalde diep adem, waardoor ze tijdelijk haar innerlijke onrust verlichtte.
Na vijf of zes minuten verliet Kimberly het terras. Ze had Maya verteld dat ze naar het toilet ging, dus ze kon niet te lang wegblijven, anders zou Maya boos worden.
Net toen ze het terras verliet, kwam ze Vincent en Ray tegen die langzaam van de andere kant van de gang kwamen.
Instinctief keek ze op haar horloge. Ze waren een uur te laat. Typisch Vincent, altijd een statement makend. Kimberly dacht zelfs dat hij het expres deed om Maya een lesje te leren.
Toen Vincent haar zag, scanden zijn diepe bruine ogen haar van top tot teen. Hij liep snel naar haar toe, en toen hij voor haar stond, vielen zijn ogen op haar nauwelijks zichtbare decolleté, en zijn uitdrukking werd merkbaar onaangenaam.