Hoofdstuk 10
Bij het horen hiervan beefde Kimberly's hart alsof ze was gestoken en het mes meerdere keren werd omgedraaid. Het voelde alsof een gigantische steen op haar borst drukte, waardoor ze nauwelijks kon ademen.
Maar voor Maya was Kimberly niets meer dan een marionet. Alles wat ze moest doen was bevelen opvolgen.
Dus knikte Kimberly, haar ogen dof en levenloos.
Rijkdom en macht kwamen samen op deze schitterende avond, hun hoogtepunt bereikend in de glans en invloed van de elite. Goed geklede obers schoten heen en weer tussen de socialites, dienend aan talloze hoogwaardigheidsbekleders en mensen uit de bovenklasse. Het podium schitterde met lichten en de verzameling beroemdheden ademde luxe en adel met elke beweging die ze maakten.
Naast de socialites waren er ook veel bekende media en journalisten uitgenodigd op het feest. De flitslichten van de camera's maakten de scène nog verblindender.
Veel mannen kwamen naar Kimberly om een glas te heffen, en velen vroegen om haar contactgegevens.
Natuurlijk wilde ze die niet geven, maar onder de onderdrukkende blik van Maya had ze geen andere keuze dan hen één voor één toe te voegen op WhatsApp.
Op dat moment ontstond er plotselinge commotie en uitroepen, en iedereen draaide zich netjes naar de ingang van de balzaal. Kimberly en Maya deden hetzelfde. Vincent, gekleed in een zilvergrijze rokkostuum, liep langzaam binnen. Zijn knappe verschijning was bijna onwerkelijk, als een god die uit de hemel neerdaalde.
De vrouwen op het bal zuchtten en wierpen bewonderende blikken naar Vincent.
Vincent zag Kimberly van een afstand met slechts één blik. Hun ogen ontmoetten elkaar in de menigte, en bij het zien van Vincents blik, kleurden Kimberly's wangen rood, van haar wangen tot aan de hoeken van haar ogen.
Vincent krulde zijn lippen lichtjes en keek toen weg.
De hoofdpersoon van het bal van vanavond was gearriveerd. Vincent stapte het podium op, uitstralend een nobele aura, met een perfect geproportioneerd figuur en een vlekkeloos gezicht, gebeeldhouwd door God, genoeg om talloze vrouwen te laten bezwijken en de mannen met ontzag te vervullen, zich minderwaardig voelend.
Niemand kon hem van zijn voetstuk halen; hij was de Koning van Emerald City.
Maya gaf Kimberly een por met haar elleboog, een sluwe glimlach op haar gezicht, "Vincent ziet er echt goed uit. Als je zou kunnen trouwen met de Watson Familie, zou je voor het leven binnen zijn. Maar hoe zou dat mogelijk kunnen zijn?"
Kimberly bleef stil, haar ogen lichtjes neergeslagen, langzaam haar vuisten baltend.
Na de gebruikelijke formaliteiten, maakte Vincent zijn beleefde opmerkingen af, moedigde iedereen aan om te drinken en plezier te hebben, en stapte toen van het podium af.
Toch volgden ieders ogen onbewust Vincent.
Hij was gewoon te charmant.
Veel vrouwen wilden het excuus van proosten gebruiken om dichter bij Vincent te komen, maar wat hij ook zei, maakte dat die gretige vrouwen vertrokken nog voordat hun glazen elkaar raakten.
Maya leidde Kimberly rond alsof ze aan het winkelen waren, en liet haar met iedereen proosten, ongeacht of ze hen kenden of of ze gekwalificeerd waren. Met Kimberly's schoonheid, zelfs als de Knight Familie niet gekwalificeerd was, zouden alle mannen Kimberly respecteren.
In de hogere kringen was schoonheid de sleutel tot het openen van deuren.
En Maya wilde dat Kimberly die sleutel was.
Gedurende het hele bal was Maya vol glimlach, gebruikmakend van Kimberly's naam om enkele deals te sluiten en zelfs enkele diners voor Kimberly te regelen.
Kimberly, echter, kon niets doen, als een delicate pop, liet ze Maya alles regelen.
Toen Maya naar het toilet ging, had Kimberly eindelijk een moment om op adem te komen. Ze ruilde haar drankje in voor gewoon water van een ober en dronk het op, waardoor de ongemakkelijke maagpijn door de alcohol wat afnam.
Op dat moment zag ze een ober in de hoek iets in een glas gieten.
Voordat ze beter kon kijken, klonk er een stem: "Ik had niet verwacht dat Miss Sanchez me in bed zou plezieren, alleen zodat jij en Maya naar dit feest konden komen om een suikeroom te vinden?"
Bij het horen hiervan draaide Kimberly haar hoofd. Vincent stond achter haar, en ze verslikte zich, niet in staat om iets te zeggen.
"Het spijt me, maar ik heb je nergens over voorgelogen. Ik had gewoon de uitnodiging nodig."
Hoe dan ook, Kimberly's koppigheid bleef.
Vincent grijnsde, een zweem van onderzoek in zijn donkerbruine ogen, "Wat is je doel om hier met Maya te zijn?"
Doel? Kimberly lachte in zichzelf. Hoe zou ze het doel kunnen weten? Ze wilde niet eens naar zo'n evenement komen; alles was door Maya geregeld.
Toen Kimberly stil bleef, kwam Vincent een stap dichterbij, met een spottende glimlach op zijn lippen, "Het is de eerste keer dat ik hoor dat onze relatie zo hecht is, met jou die beweert de toekomstige mevrouw Watson te zijn."
Bij het horen hiervan was Kimberly verbluft, haar wenkbrauwen fronsten, "Wat?"
"Doen alsof je dom bent? Maya heeft iedereen verteld dat jij en ik een ongebruikelijke relatie hebben en dat je misschien de toekomstige mevrouw Watson wordt."
Opeens werd Kimberly's geest leeg. Ze had niet verwacht dat Maya zulke ongepaste opmerkingen zou maken, volledig zonder rekening te houden met haar reputatie en de gevolgen.
Desondanks kon Kimberly alleen maar kiezen om het te verdragen.
Ze haalde diep adem, "Het spijt me, meneer Watson, ik wist het echt niet."
"Miss Sanchez noemt me meneer Watson wanneer ze iets van me wil in bed, maar anders noemt ze me Vincent?" Vincent hief een wenkbrauw, kijkend naar haar met een spottende glimlach.
Haar vingers klemden zich om het wijnglas, de bitterheid in haar hart onderdrukkend, en ze forceerde een glimlach, "Meneer Watson, is dat goed?"
"Je bent echt slim. Ik zag je vanavond met veel mannen drinken en hun contactgegevens toevoegen. Ben je van plan elke nacht van partner te wisselen?" Vincent's lippen krulden in een glimlach.
"Meneer Watson is de ster van de avond, genietend van ieders aandacht. Ik had niet verwacht dat u de tijd zou hebben om mij op te merken. Dat is werkelijk mijn eer." Kimberly hief een wenkbrauw, onthullend een verleidelijke glimlach.
Vincent's lippen krulden in een bloeddorstige koude glimlach, en zijn ogen werden donkerder.
"Kimberly, je mond is net zo vaardig als je liefdeskunst."
Ze glimlachte bitter, "Dank u voor het compliment, meneer Watson. Of u het nu gelooft of niet, wat Maya ook heeft gezegd of gedaan, het heeft niets met mij te maken. Het was niet mijn idee. Kan ik haar acties beheersen? Maar na het feest zal ik haar vertellen te stoppen met zulke grootse uitspraken. Op zijn hoogst bevredigen meneer Watson en ik alleen elkaars fysieke behoeften, niets meer. Ik ken mijn plaats. Meneer Watson hoeft me daar niet aan te herinneren."
Na dit gezegd te hebben, draaide Kimberly zich om om te vertrekken, maar ze hoorde een gedempte kreun achter zich. Ze draaide zich om en zag Vincent zich aan de tafel vasthouden, er ziek uitziend.
Uit menselijkheid wilde ze vragen hoe het ging, maar ze stootte per ongeluk tegen de hoek van de tafel. Haar hoge hakken deden haar haar evenwicht verliezen, en ze viel direct in Vincent's armen.