Hoofdstuk 1
Laat in de nacht, langs de weg.
Een Maybach stond geparkeerd in de schaduw, schommelend op en neer.
Halfnaakte Kimberly Sanchez zat bovenop Vincent Watson, zich extreem ongemakkelijk voelend terwijl zijn geslachtsdeel herhaaldelijk haar vaginale opening plaagde zonder binnen te dringen.
"Ga je nog seks hebben of niet? Als je het gaat doen, doe het dan gewoon. Zo niet, laat me dan afstappen!"
Bij het horen hiervan grinnikte Vincent zachtjes, "Achter me aan zitten en dan nog zo'n temperament hebben?"
Kimberly voelde zich sprakeloos en begon hem boos aan te kijken.
Ze had nog nooit iemand gezien die een achtervolging met seks begon.
Kimberly was een sexy schoonheid, met een heet lichaam, gracieuze rondingen en ogen vol verleiding, een ultieme schoonheid waar je nooit genoeg van kon krijgen!
Vooral nu, met haar verleidelijke ogen gevuld met woede en verlegenheid, stortten Vincents psychologische verdedigingslinies meteen in!
Met een stoot drong hij diep zijn penis in Kimberly!
Het gevoel van het doorbreken van de weerstand deed zijn donkerbruine ogen oplichten, "Was je niet?"
Kimberly wist wat hij wilde zeggen,
Haar gezicht kleurde lichtjes rood en haar wenkbrauwen fronsten van de pijn van haar lichaam dat werd gescheurd.
Ze keek weg en Kimberly's zachte en charmante stem droeg een vleugje sarcasme, "Waarom zo verbaasd? Denk je dat een promiscue vrouw zoals ik het niet verdient om haar maagdelijkheid te behouden? Of denk je dat ik het heb laten herstellen alleen om jou te verleiden?"
Vincent opende zijn mond, maar voordat hij kon spreken, ging ze verder, "Maak je geen zorgen, dat is niet nodig! Je weet wat voor persoon ik ben, meneer Watson. Je trok me de auto in voor seks omdat je denkt dat ik schaamteloos ben, toch?"
Vincent keek naar het vage sarcasme op Kimberly's delicate gezicht en herinnerde zich wat er was gebeurd voordat hij haar de auto in trok.
Oorspronkelijk was Kimberly van plan om vanavond Louis Turner ten huwelijk te vragen.
Louis had Kimberly twee jaar lang achtervolgd, met een goed uiterlijk, een goede familieachtergrond en diepe genegenheid. Kimberly dacht dat trouwen met hem niet al te slecht zou zijn, dus bereidde ze zich voor om hem ten huwelijk te vragen.
Wie had gedacht dat toen ze haastig aankwam bij de zorgvuldig ingerichte huwelijksaanzoekscène, ze Louis een andere vrouw zag vasthouden en denigrerend over haar hoorde spreken.
"Die slet Kimberly is zo makkelijk, elke man kan haar hebben. Ik speelde gewoon de rol van een liefhebbende man voor twee jaar, en ze geloofde het echt, het is hilarisch!"
De vrouw in zijn armen giechelde, "Meneer Turner, ze gaat je ten huwelijk vragen, is het niet slecht om zo op haar gevoelens te trappen?"
Louis grijnsde, "Wat is er slecht aan? Het was maar een spel. De familie Turner heeft hoge standaarden, en iemand zoals zij, die door velen is bespeeld, komt niet in aanmerking."
"Meneer Turner, stop met grappen maken. Je hebt haar twee jaar lang achtervolgd, hoe kan het gewoon een spel zijn?"
"Als het niet was voor de weddenschap die ik met hen had gemaakt, om Kimberly, de promiscue vrouw, voor me te laten vallen, wie zou dan dit spel van diepe genegenheid met haar willen spelen? Gelukkig heb ik gewonnen, en hoef ik niet meer voor haar te acteren. Je hebt geen idee, ik stond op het punt te kotsen van het acteren!"
Kimberly had nooit verwacht dat Louis' tederheid, genegenheid en zorgvuldige aandacht allemaal een act waren.
Hoewel Kimberly niet van Louis hield, was ze na twee jaar enigszins door hem geraakt. Ze dacht dat, aangezien ze toch moest trouwen, iemand vinden die diep van haar hield niet al te slecht zou zijn.
Onverwacht resulteerde haar enige proactieve zet in deze machtsstrijd erin dat haar waardigheid met voeten werd getreden.
Een beetje ironisch, maar niet veel.
Iemand merkte Kimberly op die bij de deur stond en wenkte onmiddellijk naar Louis.
Louis draaide zich om, en voor een moment was er een schuldige blik in zijn ogen.
Maar het was slechts een moment, denkend aan Kimberly's reputatie, verdween die schuld onmiddellijk.
"Alles gehoord?" zei hij rechtvaardig.
Kimberly knikte kalm.
"Goed, dat bespaart me de moeite om het opnieuw uit te leggen, en we kunnen deze klucht sneller beëindigen. Laten we uit elkaar gaan, op een vriendelijke manier."
Het publiek om hen heen barstte los!
Kimberly had zorgvuldig een aanzoek geregeld, alleen om bespot te worden als een klucht.
Het was de grap van het jaar voor hen!
Wat heb je aan schoonheid? Wat heb je aan de aanbidding van mannen?
Met een geruïneerde reputatie was ze slechts een speeltje voor mannen, niemand nam haar serieus.
Iedereen wachtte op Kimberly's reactie, maar ze vroeg lui, "Wat was de weddenschap?"
Louis was even verbluft, fronste toen en zei, "Een gelimiteerde editie supercar."
Kimberly klikte met haar tong, "Je gevoelens zijn behoorlijk goedkoop!"
Haar mooie ogen glinsterden, scannend door de kamer voordat ze zich richtten op de onverschillige, nobele en knappe man die tegen de champagnetoren leunde.
Vincent, het hoofd van de Watson Groep in Smaragdstad, de erfgenaam van de prestigieuze Watson-familie, een echte figuur uit de hoge samenleving, en niet geïnteresseerd in vrouwen.
Hoge hakken klikten scherp op de gepolijste vloer terwijl Kimberly haar gracieuze heupen wiegde, naar Vincent toe lopend.
Met een boeket in haar hand knipperde ze lichtjes met haar ogen, een charmante glimlach spreidde zich uit over haar gezicht, gezegend door de schepper.
"Meneer Watson, vergeleken met de nutteloze Louis die alleen maar een rijke familieachtergrond heeft, zou ik veel liever met u trouwen! Het was gewoon omdat Louis zo volhardend was dat ik dacht dat ik hem misschien een kans zou geven. Nu we uit elkaar zijn, kan ik u najagen. Dus, meneer Watson, wilt u mij een kans geven?"
Terwijl ze met Vincent flirtte, vergat ze niet om een sneer naar Louis te maken.
Louis' gezicht veranderde, "Kimberly, waar ben je gek van! Je verloor je gezicht nadat ik je gedumpt had, dus probeer je wraak op me te nemen door met Vincent te flirten? Hij is mijn vriend, denk je dat hij oppikt wat ik heb weggegooid?"
Kimberly wilde oorspronkelijk geen aandacht aan zijn geschreeuw besteden, maar Louis' woorden waren te hard. Als ze niet zou reageren, zou Louis echt denken dat ze smoorverliefd op hem was.
Kimberly sprak met minachting, en keek toen niet meer naar Louis, haar ogen gefixeerd op Vincent, het licht in haar ogen als kleine haakjes die Vincent's ziel probeerden te vangen.
Vincent tilde lui zijn oogleden op, een hint van betekenis flitste door zijn donkerbruine ogen, en een lichte glimlach speelde om zijn lippen, "Het is niet onmogelijk."
Louis stond verstomd op zijn plaats!
Kimberly was ook een beetje verbluft, haar mooie ogen glinsterden.
Waren deze mensen niet verondersteld de vrouwen van hun vrienden te vermijden?
Toen hij Kimberly in een roes zag, strekte Vincent zijn lange arm uit, sloeg die om haar taille en trok haar naar voren.
Kimberly botste recht in zijn armen, opkijkend met een lege uitdrukking in haar ogen.
Vincent's lippen krulden in een veelbetekenende glimlach, "Ga je me niet najagen? Hoe kun je me najagen als je daar alleen maar staat?"
Kimberly begreep niet waarom hij dit deed, en volgde instinctief zijn woorden: "Hoe wil je dan dat ik je achterna zit?"
"Er zijn hier te veel mensen, te veel afleiding. Zullen we ergens anders heen gaan?"
Kimberly glimlachte, "Natuurlijk."
Vincent sloeg zijn arm om Kimberly heen en was van plan om te vertrekken.
Louis, met een somber gezicht, versperde hun weg, "Kimberly, heb je er nog niet genoeg van? Vincent, ga je echt mee in haar onzin? Sinds wanneer ben jij zo makkelijk?"
Vincent keek lui naar Louis, terwijl hij een arm om Kimberly's middel had, "Leer jij mij nu hoe ik dingen moet doen?"
Louis' gezicht verstijfde, en hij schudde zijn hoofd, "Dat bedoel ik niet, ik..."
Toen keek hij naar Kimberly, "Kimberly, ben je echt zo wanhopig op zoek naar een man? Met mij breken en meteen met iemand anders aanpappen? Denk je dat Vincent interesse in je heeft? Je was niet eens geschikt om de Turner-familie binnen te komen, laat staan de Watson-familie!"
Louis' woorden waren niet onjuist.
De Watson-familie was een van de topfamilies in Emerald City, aan de top van de piramide, ver buiten het bereik van de Turner-familie!
Maar Vincent zei geen woord, hij nam Kimberly gewoon mee.
Vincent trok Kimberly in de auto!
Na een hete, diepe kus, vond Kimberly zichzelf halfnaakt, terwijl ze seks had met Vincent.
Ze was zelf een beetje verward!
Louis had Kimberly twee jaar lang achtervolgd, en ze vond zelfs kussen met hem weerzinwekkend.
Maar met Vincent belandde ze bij de eerste ontmoeting in bed!
Vincent's sexy stem, met een vage muntgeur, fluisterde in haar oor, "Denk je te veel na? Ik wilde gewoon iets controleren!"
Kimberly herinnerde zich dat Vincent, voordat hij haar de auto in trok, had gezegd dat hij haar oprechtheid in het achterna zitten wilde zien!
Destijds dacht ze dat iemand achterna zitten gewoon betekende net zo aanhankelijk zijn als Louis!
Wie had gedacht dat zijn idee van oprechtheid seks hebben was!
Met haar blote rug tegen het stuur, voelde de positie voor Kimberly een beetje gênant. Ze draaide haar hoofd weg, haar toon ongeduldig, "Als je het gaat doen, doe het dan gewoon. Waarom zoveel gepraat? Of kan meneer Watson het niet?"
Geen enkele man kan zo'n provocatie weerstaan.
Vincent grinnikte, greep haar middel, "Is dat zo? Niet huilen later!"
Kimberly vroeg zich nog steeds af waarom ze zou huilen toen Vincent plotseling het tempo opvoerde.
Elke stoot was diep en hard!
Kimberly, die nog nooit seks had gehad, kon zo'n ruwe behandeling niet aan.
Ze voelde zich als een klein bootje in een storm, dat elk moment door de golven kon worden omgeslagen!
Tot overmaat van ramp, na haar twee keer in de auto te hebben genomen, sleepte Vincent haar schaamteloos naar een hotel.
Kimberly bracht de hele nacht door met het betalen van de prijs voor haar woorden over dat hij het niet zou kunnen!
En het was uitzonderlijk bruut!
Kimberly werd weer wakker, en het was al middag.
Haar lichaam voelde alsof het door een vrachtwagen was overreden, pijnlijk en ondraaglijk.
Ze wilde zich uitrekken, alleen om te ontdekken dat er een hand over haar middel lag.
Haar lichaam verstijfde even. Wat was er aan de hand? Vincent was niet weggegaan?
Kimberly wist niet of ze moest blijven doen alsof ze sliep of stilletjes de hand moest verwijderen en ontsnappen.
Voordat ze kon reageren, klonk er een diepe, hese stem van achteren.
"Wakker?"
Direct daarna voelde ze zijn hete lichaam tegen haar aan drukken, zijn ochtenderectie perfect uitgelijnd met Kimberly's onderrug.
De hand op haar taille bewoog vaardig naar haar borst en begon die hebzuchtig te kneden.
Op dat moment stroomden de verwensingen door haar hoofd, maar ze hield ze met moeite binnen.
Kimberly's lichaam was schoon, wat aangaf dat Vincent haar had geholpen zich op te frissen, wat niet zo slecht was.
"Waarom ben je nog hier?"
Het was duidelijk maar een simpele vraag, maar het leek Vincent achter haar te irriteren. Hij verhoogde de druk op haar borst en kneep hard.
Kimberly schreeuwde van pijn.
Ze had gisteravond zo verschrikkelijk geschreeuwd dat haar stem nu schor was, wat het nog verleidelijker maakte.
Vincent's verlangen was 's ochtends altijd sterker. Hij greep bijna onmiddellijk haar taille en trok haar onder zich.
Kimberly plaatste snel haar handen op zijn borst, "Wat doe je?"
"We hebben al samen geslapen, en nu wil je verlegen spelen?" Vincent keek op haar neer, zijn diepe bruine ogen vol verlangen.
Kimberly was een beetje geschrokken, haar handen nog steeds tegen zijn borst gedrukt, "Gisteravond wilde ik je achtervolgen, om mijn oprechtheid te tonen. Maar nu we samen hebben geslapen, heeft het geen zin meer om je te achtervolgen."
Vincent's toon werd koud, "Wat zei je?"
"Ik zei dat ik je niet meer wil achtervolgen!" herhaalde Kimberly eerlijk.
Vincent lachte boos, "Je achtervolgt wanneer je wilt, en trekt je terug wanneer je wilt. Wat denk je dat ik ben?"
En ze beschouwde daadwerkelijk slapen met iemand als het ultieme doel van achtervolging. Echt, ze was een schurk!
Kimberly keek hem aan, "Natuurlijk, je bent de knapste en rijkste meneer Watson in Emerald City! Ik ben heel helder; je bent de erfgenaam van de Watson Familie. Louis mag dan een eikel zijn, maar hij had gelijk over één ding. Ik kan niet in de Turner Familie komen, en ik kan zeker niet in de Watson Familie komen!"
Dus, met hem slapen was al een winst.
Kimberly had niet veel deugden, maar ze wist altijd wanneer ze haar verliezen moest beperken.
"Hoe weet je dat je er niet in kunt komen?" zei Vincent met een koude glimlach.
Kimberly was verbijsterd.
De Watson Familie was de meest prestigieuze familie in Emerald City, en vorig jaar werden ze zelfs de rijksten.
Het is geen overdrijving om te zeggen dat als Vincent met zijn voet zou stampen, de hele Emerald City zou beven.
Veel dochters van elitefamilies wilden met Vincent trouwen.
Wat was Kimberly?
Een beruchte, losbandige vrouw. Zou de Watson Familie haar überhaupt overwegen?
Kimberly duwde Vincent van zich af en stond op om haar kleren van de vloer te pakken.
"Als meneer Watson zo geïnteresseerd is in het maken van grappen met mij, waarom doet u me dan geen plezier en brengt u me terug?"
Vincent lag op het bed, zijn diepe bruine ogen staarden recht naar haar.
Na een tijdje liet hij een koude lach horen, "Ik dacht dat je ambitie had, maar je bent gewoon een verspilling. Ga zelf terug, ik ga niet jouw kant op!"
Kimberly trok soepel haar jurk aan, en terwijl ze hem dichtknoopte, gaf ze hem een verleidelijke blik met haar waterige ogen, "Meneer Watson, u hoeft me niet uit te dagen. Ik mag dan een slechte reputatie hebben, maar ik ben niet dom. Ik accepteer geen schimmige status!"