Hoofdstuk 6
Emilia
"Dante, sorry, ik zag je daar niet." "Dat lijkt er wel op, wil je een drankje met me doen?" "Ik ben echt hongerig en moe, Dante. Ik ga liever naar huis, misschien een andere keer." "Wanneer heb je voor het laatst gegeten?" Ik bloosde een beetje, maar was er zeker van dat hij het niet zou zien omdat het zo donker was in de stripclub. "Vanmorgen met jullie." "Emilia, dat kun je niet doen, kom met mij mee." Hij pakte mijn arm en sleepte me praktisch mee. "Waar neem je me mee naartoe?" "Naar mijn kantoor en dan ga ik je te eten geven." Oh mijn God, ik denk dat mijn slipje net is ontploft. Al die seksuele spanning de hele dag was niet goed voor me.
We stapten in de lift en Dante hield nog steeds mijn arm vast. Ik dagdroomde in mijn hoofd hoe hij me tegen de liftdeur duwde en ik mijn benen om zijn middel sloeg terwijl Dante met zijn harde pik in mijn natte kutje zonk. Ik moet afgedwaald zijn, want Dante zwaaide met zijn hand voor mijn gezicht. "Aarde aan Rossi." "Sorry, ik ben gewoon moe." Ik probeerde te verbergen waar ik echt aan dacht. "Ja, zeker, niet met die glimlach op je gezicht." Ik keek om me heen en het was het mooiste kantoor dat ik ooit heb gezien, vooral voor een stripclub. Je kunt vanaf hier direct op het podium kijken en er zijn hokjes om te zitten en een drankje te drinken of te eten. Het was totaal misplaatst voor een stripclub. "Heel mooi kantoor." "Niet wat je verwachtte." "Helemaal niet." "Nou, dit is ons kantoor, het kantoor beneden is van de managers.
In dit kantoor doen we zaken of als we stoom willen afblazen, komen we hier. Neem plaats." Hij hielp me naar het hokje dat recht naar beneden keek op de dames die aan het strippen waren. Ik keek naar twee strippers voordat Dante me vroeg: "Kan ik een biefstuk met friet voor je halen?" "Biefstuk en salade graag, ik moet dit lichaam toch op een of andere manier in vorm houden en naar de sportschool gaan zit er niet in voor mij." "Ik ben zo terug." Ik hoorde hem een telefoontje plegen en hij bestelde twee biefstukken en salades, medium rare, oh wauw, hij weet hoe ik mijn biefstuk graag heb of is het gewoon ieders voorkeur. Toen was hij terug en ging heel dicht naast me in het hokje zitten. "En waarom kun je niet naar de sportschool?" "Nou, ik begin vroeg in de ochtend met werken en je ziet hoe laat het nu is en ik ben nog niet eens thuis." "Je moet grenzen stellen met je klanten." Oh, juist, jij moet praten. "Ik probeer het, maar sommigen zijn erg overtuigend en dan eindig ik met het eten van diner of ontbijt met hen."
"Ik vind het leuk als je het in die volgorde zegt." "Dante, je weet wat ik bedoel." "Weet ik dat echt?" "Ik ben er zeker van dat je dat weet. Het ontbijt van vanmorgen en nu diner met jou." "Wees niet zo prikkelbaar, Rossi, ik wist wat je bedoelde, ik plaagde je alleen maar. Werk je altijd zo laat?" "Meestal op maandagen en dinsdagen, vanaf woensdag kan ik normaal gesproken om 18.00 uur thuis zijn. Maar dan ben ik met een goed boek en een glas wijn aan het ontspannen van de twee hectische dagen." "En vriendjes?" "We hebben het er vanmorgen over gehad, ik heb geen vriendjes, ik heb geen tijd en ik heb zeer veeleisende klanten. Ik weet niet zeker of mannen dat zouden begrijpen." "Bepaalde mannen wel." Er klopte iemand op de deur en toen rook ik de biefstuk en begon ik te watertanden. "Wil je iets te drinken bij de biefstuk, Rossi?" "Gin-tonic als je dat hebt." Normaal drink ik niet met klanten, maar vandaag zijn er al zoveel regels gebroken, waarom niet nog een? Ik weet gewoon dat BOB het vanavond erg druk zal hebben.
"Eén gin tonic komt eraan." De ober zette het eten voor ons neer met de salade dressing apart. Oh, wauw, hij had daar zelfs aan gedacht. Hij kwam terug en ging naast me zitten met net genoeg ruimte om te eten, maar hij bleef met zijn knie tegen me aanstoten. Toen ik mijn eerste hap van de steak nam, kreunde ik en Dante keek naar me. "Wat? Het is heerlijk." "Die kreun is bedoeld voor andere dingen." Voordat ik besefte wat ik zei, vroeg ik: "Zoals wat?" En toen realiseerde ik me wat ik had gezegd. "Sorry, dat bedoelde ik niet zo." "Ik wil je graag laten zien waarvoor je die kreun kunt gebruiken, Rossi." "Zakelijk, Dante, je bent een van mijn klanten." "Is dat wat je de anderen vandaag hebt verteld?" "Bespreken jullie echt alles met elkaar?" "Alleen belangrijke dingen." "Ik ben absoluut niet belangrijk." "Dat is wat jij denkt, Rossi." Ik besloot niet verder op die opmerking in te gaan. Ik maakte mijn steak en salade af, Dante was stil en zei verder niets meer. "Dank je, Dante, het was erg lekker." "Ben je blij dat je gebleven bent?" "Tot mijn verbazing ja, dat ben ik." "Weet je wat, Rossi?" "Wat, Dante?" "Zie je die meisjes daar beneden?" "Ja." "Op een dag, heel binnenkort, ga je voor mij en de jongens dansen zoals zij dat doen."
Ik was geschokt, ik wist niet wat ik daarop moest zeggen. Ik staarde hem alleen maar aan. Toen kwam hij naar voren en greep mijn heupen en trok me naar zich toe. Ik slaakte een kleine kreet en toen was Dante's tong in mijn mond en kuste hij me. Hij ging ervoor en kuste me, ik was in shock, ik denk niet eens dat mijn lippen bewogen en toen beet hij op mijn lip en oh mijn God, dat gevoel in mijn kut was terug en ik kuste hem terug. Ik weet niet of het de gin tonic was of gewoon de hele dag voorspel, maar ik stond op zonder mijn lippen van de zijne te halen en ging op zijn schoot zitten met een been aan elke kant van zijn heupen. Hij vertraagde niet, hij bleef me kussen en mijn rug aaien, zijn handen gleden onder mijn jas en hij voelde blote huid, toen kreunde hij en het voelde alsof ik ging klaarkomen zonder dat hij met mijn clit speelde. Dat haalde me om de een of andere reden uit mijn roes en ik sprong snel van zijn schoot en stond naast de tafel. "Waar ga je heen, Rossi, het werd net heet." "Nee, Dante, we kunnen dit niet doen. Ik ben met iedereen gestopt, ik kan niet verder gaan met jou." "Maar wil je dat?" Ik probeerde dom te spelen en vroeg: "Wil ik wat?"
"Wil je verder gaan met ons?" "Verdomme, Dante." Ik pakte snel mijn handtas en liep naar de lift, terwijl ik steeds weer op de knop drukte. "Rossi, hij gaat niet open totdat ik op deze knop druk." Hij liep naar me toe, of beter gezegd, hij bewoog naar me toe alsof hij zijn prooi aan het jagen was. Toen hij recht voor me stond, vroeg ik hem: "Alsjeblieft, Dante, laat me gaan." "Prima, Rossi, maar ik loop met je mee naar je auto." "Dat is niet nodig." "Dat is niet onderhandelbaar, Rossi, ik loop met je mee." Hij opende de lift en ik rende bijna naar binnen. Toen de deuren sloten, drukte hij me in de hoek van de lift en zweefde boven me met zijn lippen. "Nog een smaakje, Rossi, alsjeblieft." Ik zei geen nee, dus hij kwam dichterbij en kuste me opnieuw. Verdomme, hij kuste hemels, het voelde alsof ik vloog terwijl hij me kuste. Het ping van de lift haalde ons beiden uit onze roes, maar toen we ons omdraaiden, stonden George, Gio en Antonio bij de open liftdeuren.