Hoofdstuk 3
Emilia
Ik negeerde de blikken die de mannen elkaar gaven en maakte mijn ontbijt af. Ik wist dat ze me niet zouden laten vertrekken als ik het niet op at en ik had nog een andere afspraak om naartoe te gaan, gelukkig niet ver van George en Gio's huis. De mannen waren nog steeds aan het kibbelen over iets, ik was vergeten te luisteren omdat ze dat vaak doen en dan vragen ze me iets en heb ik geen idee waar het over gaat. Zoals nu. "Wat denk je, Emilia?" vroeg Antonio. "Sorry, wat?" "Jongens, ze was weer eens afgeleid," plaagde Gio. "Ik zou wel eens in dat hoofd van jou willen kijken," zei George. Dat verraste me een beetje omdat hij me normaal niet plaagt. "Wat zeiden jullie?" vroeg ik nogmaals. "Dante vroeg naar de diamanten die we besteld hebben," zei Antonio een beetje geïrriteerd omdat de vraag opnieuw gesteld moest worden. "Wat is er met de diamanten?" "Ik wilde weten of we ze nog steeds deze vrijdag krijgen, je had de vorige keer een probleem met je leverancier," zei Dante nogmaals. "Ik heb jullie verteld dat dat opgelost is en ja, jullie diamanten komen eraan." "Dank je, Rossi," zei Dante. "Sorry jongens, ik moet nu gaan. Ik kom over ongeveer 4 uur terug om het geld op te halen."
"Je volgende afspraak duurt 4 uur?" zei Antonio een beetje geschokt. "Ja, Antonio, dat klopt. Bedankt voor het ontbijt, George, tot later." Toen liepen ze allemaal met me mee naar de voordeur. George's lijfwacht liep naar me toe en begeleidde me naar mijn auto. Wat zou er in hemelsnaam met me kunnen gebeuren van de voordeur naar mijn auto, maar dit gebeurt elke keer en ik heb er ooit iets van gezegd en geen van hen was blij met me, zelfs de twee gemakkelijke niet. Dus liet ik hem me maar naar mijn auto begeleiden en de deur voor me openen. Ik maakte een bocht en reed het terrein van George en Gio af. Ik voel me altijd een beetje uit balans of ongemakkelijk als ik bij hen wegga, het is alsof een deel van mij wil blijven, maar een groter deel van mij weet dat ik nooit tussen hen zou kunnen kiezen en dat het nooit zou werken. Dus dromen over hen is mijn beste optie.
Ik bereikte mijn volgende bestemming, de Columba Misdaadfamilie. Het hoofd van de familie is Alejandra en de twee onder hem zijn Diego en Miguel. Zij zijn de mannen met wie ik altijd te maken heb. Wanneer ik bij de poort aankom, is het niet zoals bij de mannen waar ik eerder was. Oh nee, ze controleren de hele auto op bommen of vuurwapens en ze fouilleren me voordat ik het huis binnen mag en bij Alejandra kan komen. Nadat ik door alle veiligheidsmaatregelen ben gegaan, kom ik uiteindelijk bij Alejandra, Diego en Miguel. Ze zaten aan de eettafel met al het geld dat ze in het weekend van de drugsdealers hadden ontvangen. Als ik hier kom, moet ik alle biljetten bij elkaar leggen en dan gebruik ik mijn biljettenmachine om het geld te tellen. Er is altijd een discussie over mijn aandeel, meestal niet van Alejandra, maar Diego en Miguel kunnen soms eikels zijn.
Toen ik ze vandaag bekeek, kon ik zien dat het een van die dagen zou worden. "Goedendag heren." "Emilia, altijd op tijd." "Je kent me, Alejandra." "Laten we aan de slag gaan." Ik liep naar de tafel en begon te doen waar ik het beste in ben: geld sorteren en het vervolgens laten verdwijnen. Ik moet zeggen dat er vandaag behoorlijk veel geld was. Toen ik het sorteerde, liet ik het door de biljettenmachine gaan. Elke keer dat het door de machine ging, moest een van hen naast het bedrag in mijn boek tekenen. Ik ben ouderwets en wil er zeker van zijn dat de machine en mijn berekening hetzelfde zijn. Als dat niet zo is, begin ik het proces opnieuw, wat mijn klanten niet echt bevalt. Maar tot nu toe ging alles goed. Alles was geteld. "Oké heren, hier is een totaal van 6 miljoen dollar. Jullie weten dat mijn percentage 5% is, dus mijn aandeel is 300K. Dat is dit geld hier, Diego, als je het wilt tellen." "Dat denk ik wel." zei hij. Ik ken mijn klanten, ik ken hun stemmingen en gezichtsuitdrukkingen. Ik weet wanneer ze moeilijk gaan doen, het zijn er maar vier die ik nog niet kan doorgronden.
Bij hen is het elke keer een verrassing. Diego was klaar met het tellen van het geld, toen stopte ik mijn geld in mijn grote handtas en hun geld in koffers. Ik moet dit geld op verschillende rekeningen storten. Ik doe het nooit in één keer, dat zou de FIOD alarmeren, maar ik weet wat ik doe en daarom word ik goed betaald. Ik groette Alejandra, Diego en Miguel en liep met twee koffers en Alejandra's lijfwachten met meer geld. Ik had een aangepaste kluis in mijn auto laten plaatsen, achterin en onder de achterbank. Als iemand me ooit zou overvallen, zou ik in grote problemen zitten. Laten we hopen dat dat nooit gebeurt. Ik sloot alle koffers in de kluis en stapte weer in mijn auto. Toen ik op de klok in de auto keek, zag ik dat ik gelijk had: precies vier uur bij de Columba Misdaadfamilie. Ik reed terug naar het huis van George en Gio en zoals altijd zwaaide de beveiliger me naar binnen. Ik stopte voor het huis en George's lijfwacht kwam me weer ophalen. Gio opende de deur voor me, ik dacht dat het George zou zijn. "Hoi Rossi. Precies vier uur, je kent je vak." "Ik zei het je toch." Ik glimlachte naar hem. "Die glimlach gaat je in de problemen brengen." zei Gio, maar ik was niet zeker. "Wat zei je?" "Niets, maak je geen zorgen, kom, de koffers staan in mijn kantoor." Ik liep achter Gio aan naar zijn kantoor.
De koffers stonden klaar om mee te nemen. Gio sloot de deur achter zich, wat een beetje vreemd was. Ik liep naar de koffers om ze te pakken toen Gio zijn hand op mijn hand legde. Ik keek omhoog naar hem, ik weet niet wat mijn gezicht zei, maar hij boog voorover en kuste me. Hij kuste me alsof hij liefde wilde bedrijven met mijn mond. Ik kreunde en hij maakte gebruik van de gelegenheid om zijn tong in mijn mond te duwen. Verdorie, wat gebeurde er met mijn regel? Ik duwde hem niet weg, ik kuste hem terug. Sterker nog, ik vond het heerlijk om door hem gekust te worden. Toen moet mijn brein weer begonnen zijn met werken, want ik stapte achteruit en botste tegen de muur. Toen ik me omdraaide, was het niet de muur, maar een solide George die me vastpinde tussen hem en Gio.