Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 162

Emilia

Ik stond onder de douche. Ik had geen tranen meer over om te huilen, dus stond ik daar gewoon. Dante en Antonio kwamen niet naar me toe, wat ik waardeerde; ze gaven me de tijd om te verwerken wat er net was gebeurd. Op een bepaalde manier zou ik blij moeten zijn, want George en Gio waren de ...