♥ Hoofdstuk 7 ♥
Magnus Darkmore.
En het is niet alleen uit een verlangen naar macht, het komt voort uit een dieper genoegen, een sadistisch genoegen dat ontstaat bij het zien hoe iemand voor me buigt en hoe hun weerstand geleidelijk afbrokkelt. Het zien van de wanhoop in hun ogen—de angst en onderwerping—is wat me echt voldoening geeft.
''En jij, Damien?'' vraag ik met een nieuwsgierige blik op mijn gezicht. ''Wat is jouw genoegen in dit alles?
Damien glimlacht, zijn blik vol ondeugendheid.
''Ik, aan de andere kant, geniet van de medische kant van het spel. Het begrijpen van de psychologie van mensen en hoe ze reageren op verschillende prikkels en druk. Het is fascinerend om te zien hoe de geest gemanipuleerd kan worden en hoe kleine veranderingen in je omgeving grote veranderingen in je gedrag kunnen veroorzaken. En natuurlijk is er iets diep bevredigends aan het hebben van iemand volledig onder je controle zonder dat ze het zelfs maar beseffen.
Kael lacht weer, terwijl hij zijn hoofd schudt.
''Ik heb twee gekke, perverse broers.'' zegt hij met een geamuseerde glimlach.
We kijken naar hem, nieuwsgierig.
''En jij, beste broer?'' vraag ik nieuwsgierig. ''Wat is jouw rol in deze chaos?
Kael leunt naar voren, zijn ogen glinsteren met een mengeling van ondeugd en plezier.
''Oh, ik ben de moderator. De persoon die het evenwicht bewaart tussen chaos en orde.'' zegt hij lachend. ''En ook degene die ervoor zorgt dat jullie twee niet in complete psychopaten veranderen.
''Is dat een compliment of een belediging?'' vraagt Damien, terwijl hij een wenkbrauw optrekt.
''Een beetje van beide, zou ik zeggen.'' antwoordt Kael met een tevreden glimlach. ''Maar serieus, je weet dat hoewel ik misschien de meest rationele van ons lijk, ik ook mijn voorkeuren heb.
''En wat zijn precies jouw voorkeuren?'' vraag ik, geïntrigeerd.
Kael geeft een lichte glimlach, alsof hij zijn woorden overweegt.
''Ik hou ervan om dingen interessant te houden. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet net zo veel van een goed manipulatiespel als de volgende persoon. Maar voor mij zit het plezier in het observeren van de reacties en zien hoe ver ik kan gaan zonder de controle te verliezen. Het is als een schaakspel, maar met meer tastbare gevolgen.
''Dus je zegt dat jij de strateeg van de klas bent?'' vraagt Damien, leunend naar voren.
''Precies.'' bevestigt Kael met een knik. ''Ik plan en voer uit met precisie. En natuurlijk heb ik plezier in het proces.
''Het lijkt erop dat we allemaal onze rollen goed gedefinieerd hebben.'' zeg ik nadenkend. ''Ik zorg voor het meest directe en soms wrede deel. Damien, jij houdt psychologische controle. En Kael, jij plant en voert uit.
''En samen vormen we een formidabel team.'' zegt Kael, met een glinstering van voldoening in zijn ogen.
Kael leunt achterover in zijn stoel, slaat zijn armen over elkaar en kijkt ons aan met een berekenende blik in zijn ogen.
''Dus, we zijn het erover eens dat we haar willen, toch?'' vraagt hij, bijna uitdagend.
''Absoluut.'' antwoord ik, terwijl ik mijn blik vastberaden houd. ''Ze heeft ons geraakt op een manier die we niet hadden verwacht. Het maakt niet uit dat ze getrouwd is. Wat telt, is hoe wij ons over haar voelen.''
''Ik ben het eens.'' zegt Damien, met een lichte glimlach. ''En sinds ze ons aantrok, is ze onze obsessie geworden. Zo simpel is het.''
Kael buigt zich naar voren met een intense blik.
''Precies. Het maakt niet uit wat haar status is. Als het onze aandacht heeft getrokken, wordt het een verlangen, en we stoppen niet totdat we het hebben. Zo werken de dingen hier.''
''Maar wat als ze getrouwd is?'' vraag ik, terwijl de twijfel in de lucht hangt. ''Zou dat de zaken niet compliceren?''
''Dat zou het doen als we ons zorgen maakten over de consequenties.'' zegt Kael, op een afwijzende toon. ''Maar dat doen we niet. Als ze onze interesse wekt, dan is ze van ons. Niets anders doet ertoe.''
Damien lacht zachtjes, terwijl hij zijn hoofd schudt.
''Precies. Als ze onze obsessie is geworden, dan is het slechts een kwestie van tijd voordat alles zich ontvouwt. Laten we haar behandelen als een uitdaging. Als ze zich tot ons aangetrokken voelt en toegeeft aan onze wil, dan zal ze van ons zijn.''
''En als ze dat niet doet?'' vraag ik nieuwsgierig.
''Dan intensiveren we de aanpak.'' antwoordt Kael met een koude glimlach. ''We gebruiken alle beschikbare middelen om ervoor te zorgen dat ze ons opmerkt en ons wil. Als iemand, of iets, ons in de weg staat, verwijderen we die.''
''Er is hier geen ruimte voor zwakte,'' zegt Damien met een vastberaden toon. ''Als zij is wat we willen, dan zorgen we ervoor dat ze van ons wordt, wat er ook voor nodig is.''
Ik leun achterover, sla mijn armen over elkaar, terwijl ik de woorden van mijn broers in me opneem. Het verlangen om de nieuwe kandidaat te bezitten, om de aantrekkingskracht om te zetten in iets tastbaars, is sterk. Het idee dat ze een obsessie voor ons is geworden, dat onze aantrekkingskracht voor haar iets diepers en bezitterigs is geworden, accepteren we allemaal met koude enthousiasme.
''Dus we zijn het allemaal eens,'' zeg ik, terwijl ik hen aankijk. ''Ze zal van ons zijn, wat het ook kost.''
''Precies.'' zegt Kael met een tevreden glimlach. ''Ze zal van ons zijn. Wie er ook in de weg staat, als ze ons heeft aangetrokken, dan zijn we klaar om haar te veroveren.''
''En zo zij het.'' sluit ik af, met een resolute blik op mijn gezicht. ''De obsessie voor haar zal ons leiden, en we zullen ervoor zorgen dat ze een deel van ons leven wordt, wat het ook kost.''
De drie van ons wisselen vastberaden blikken, een stille verstandhouding gaat tussen ons heen. De beslissing is genomen. Ze zal van ons zijn. En niets, en niemand, zal ons ervan weerhouden dit te bereiken.