Hoofdstuk 4
Danny’s POV
"Wat denk je?" vraag ik aan Jesse. Het is overweldigend om Claudia hier te hebben; ik heb nog nooit een vriendin gehad. Meteen in een vaste relatie stappen is eng. "Praat met haar; leer haar kennen" moedigt hij me aan. "Wat moet ik zeggen?" "Wees jezelf, Danny. De band tussen jullie zal het makkelijker maken, maar vertrouw er niet op dat het al het werk voor je doet. Je moet er ook aan werken" zegt hij tegen me. "Hoe kan ik dat doen?" "Vraag haar mee uit. Een date is een goede manier om haar te leren kennen."
Ik adem diep in; "Als ik hier weg ben; wil je dan op een date met mij?" vraag ik aan Claudia; mijn hart begint heel snel te kloppen, waardoor een alarm afgaat op de machine naast me.
Een man in een witte jas komt de kamer binnen; "goedemorgen, Danny. Luna Jade zei dat je zo genoemd wilt worden. Ik ben dokter Elliot; het is goed om je wakker te zien" zegt hij tegen me; terwijl hij mijn pols oppakt. "Hoe voel je je?" "Ik weet het niet; als een speldenkussen" zeg ik tegen hem. Ik heb naalden en slangen die uit elk mogelijk gaatje van mijn lichaam komen.
Hij lacht om me; "Elke naald en slang is op dit moment noodzakelijk. Je gezondheid is al een heel eind gekomen sinds je hier binnenkwam." Ik kijk naar hem terwijl hij op een knop drukt van een van de machines naast me. "Dit is om de vloeistoffen te controleren die via de naald in je arm je lichaam binnenkomen. De slang in je neus gaat door je keel naar je maag voor voedingsstoffen en de katheter is voor..." "Ik weet wat een katheter doet" onderbreek ik zijn uitleg.
Hij lacht opnieuw. "Ik wil dat je met een collega van mij praat. Haar naam is dokter Isabella Drury, ze is een psycholoog" zegt hij tegen me. Ik geef hem een lege blik. Ik weet niet wat een psycholoog is. "Het is oké, Danny; ik kan bij je zijn als je Isabella ziet" zegt Claudia glimlachend tegen me. "Wat is een psycholoog?" vraag ik hen, nog steeds verward.
"Dokter Drury is iemand die je kan helpen met je verleden. Het is een zwaar verleden geweest" legt Claudia uit. Ik kijk naar haar; ik wil met niemand praten over mijn vader en broer. "Wat als ik niet met haar wil praten? Ik zou liever vergeten dat ik een vader en broer heb" vraag ik hen beiden.
"Ik wil nog steeds dat je haar ziet. Praat; praat niet; het is aan jou. Alles wat je bespreekt, blijft vertrouwelijk. We begrijpen dat je terughoudend bent en we willen niet dat je je verplicht voelt om iets te vertellen als je dat niet wilt" zegt dokter Elliot, terwijl hij de naalden in mijn arm controleert.
"Voordat we beginnen met het verwijderen van enkele van deze slangen en naalden, wil ik zien hoe je omgaat met eten en drinken. Ik zal je lichte maaltijden geven; als je het eten binnenhoudt, zullen we de voedingssonde verwijderen," legt hij uit, met een brede glimlach op zijn gezicht.
"Ik weet niet of ik iets kan eten. Ik knabbelde vroeger op droge koekjes of oud brood. Als ik iets groots at, kwam het er weer uit. Jesse zei dat ik te zwak was om te veranderen, omdat we niet gezond genoeg waren en het me zou doden," vertel ik hem. Claudia slaakt een kreet; ik wil niet dat ze medelijden met me heeft. "Ik raakte eraan gewend om geen eten te hebben, Claudia. Als Betta Simon eraan dacht om me eten te geven, verstopte ik wat," glimlach ik naar haar. "Dat is iets wat voor jou gaat veranderen," zegt ze, nog steeds fronsend naar me.
"Jesse had gelijk; je was te zwak om te veranderen. Je bent een paar maanden bewusteloos geweest en we hebben je gevoed via de voedingssonde. Kijk wat je kunt eten. We zien wel verder," moedigt dokter Elliot aan, terwijl ik naar hem knik.
"Je hebt mijn vraag niet beantwoord," zeg ik, terwijl ik naar Claudia kijk. "Welke vraag was dat?" vraagt ze, met een glimlach op haar gezicht. Ze weet waar ik het over heb. "Wil je dat ik het nog een keer vraag?" lach ik. "Wat als ik dat wil?" antwoordt ze met een speelse toon in haar stem. Ik glimlach, "wil je met me op date gaan?" vraag ik haar opnieuw. "Ja."
Ik glimlach en leg mijn handen achter mijn hoofd. Wat is dit nu? Ik schrik en trek mijn handen snel weer weg van mijn hoofd. "Voorzichtig; je trekt de infuusnaald uit je arm," zegt dokter Elliot, terwijl hij de naald weer controleert. "Is alles oké?" vraagt Claudia, met bezorgdheid op haar gezicht. "I-ik, ja," stamel ik, terwijl ik mijn hand weer op mijn hoofd leg en over mijn haar wrijf.
Ze glimlacht; "Ik heb Monica, onze kapster, laten komen om je haar te knippen. Ze zei dat de enige manier was om het af te scheren zodat het gelijkmatig kan teruggroeien," zegt ze tegen me. Ik kijk haar verward aan. "Kan ik het zien?" vraag ik haar. "Ik laat een verpleegster een spiegel voor je brengen. Ik zal ook het keukenpersoneel vragen om een kleine maaltijd voor je te brengen," antwoordt dokter Elliot, terwijl hij de kamer uitloopt.
"Wat is er nog meer gebeurd sinds ik bewusteloos was?" vraag ik Claudia terwijl ik naar mezelf kijk. Ik zie dat mijn benen er nog steeds uitzien als botten bedekt met huid. Ze kijkt naar me en een glimlach verschijnt weer op haar gezicht; "je gezicht is een beetje voller geworden; dokter Elliot zei dat we je moeten laten bewegen om je spieren op te bouwen," vertelt ze me.
"Nog iets anders?" vraag ik haar, terwijl ik in haar blauwe ogen kijk. "We hebben James en Todd verteld dat je dood bent. We hebben ze ook verteld dat ze hier niet langer welkom zijn," zegt ze met woede in haar stem. "Je hoeft niet boos op hen te zijn. Ik ben lang geleden opgehouden boos te zijn," vertel ik haar. Ze kijkt geschokt door mijn bekentenis. "Begrijp me niet verkeerd, ik haat ze nog steeds. Ik ben gewoon niet boos op hen," leg ik uit. "Het kan me niet schelen, ze zullen boeten voor wat ze jou hebben aangedaan," spuwt ze, haar stem nog steeds boos.
"Godin Selene zei iets tegen me voordat ik hier terugkwam. Ze zei dat ik niet zal vergeten wat mij is overkomen en dat ik de keuze heb om hen te vergeven of niet. Op dit moment verdienen ze mijn vergeving niet. Maar ze zei ook dat wraak niet altijd het antwoord is. Ik weet niet precies wat ze daarmee bedoelt. Ik denk dat ze me vertelde dat ik geen wraak moet zoeken," frons ik naar haar. Ik weet hoe ze zich voelt; ik voel het ook. Ik haat ze en ik wil dat ze boeten voor wat ze hebben gedaan.
"Misschien. Dat zou iets kunnen zijn om met Isabella te bespreken," zegt ze, terwijl ze mijn hand pakt. Ik kan geen genoeg krijgen van de vonken die ik voel door Claudia’s aanraking. De gevoelens die ik voor haar heb; die heb ik nog nooit eerder gevoeld. Een gevoel van doelgerichtheid en de wil om te leven. Ik ben blij dat Godin Selene me terug heeft gestuurd om bij haar te zijn.
"Danny, ik ben verpleegster Jennifer. Dokter Elliot zei dat je jezelf in de spiegel wilde zien?" Verpleegster Jennifer komt mijn kamer binnen en plaatst een spiegel voor me. Ik kijk naar mijn haar; er is een paar centimeter groei, overal op mijn hoofd. "Ik had nooit gedacht dat ik weer een volle bos haar zou hebben," snik ik, terwijl een traan over mijn wang rolt.
Claudia leunt over en kust mijn voorhoofd. Wauw; de tintelingen van de partnerband raken een plek die de dokters en verpleegsters waarschijnlijk niet willen dat het raakt. Ik kruis mijn benen onder mijn deken om de opkomende bobbel te verbergen. "Het is een natuurlijke reactie Danny. Claudia is heel mooi en onze partner. Je zult opgewonden raken door haar kus," informeert Jesse me. "Ik kan niet opgewonden raken in een ziekenhuisbed. Dan gaan er alarmen af en komt elke dokter en verpleegster hier binnen rennen."
Ik kijk weer in de spiegel en raak mijn gezicht aan. Het ziet er heel dun en bleek uit. Ik heb mezelf niet goed gezien sinds ik tien was en ik zie er vreselijk uit. Nog een snik ontsnapt uit mijn mond; "Als je weg wilt gaan, begrijp ik dat. Ik zou dit ook niet willen liefhebben," huil ik, terwijl ik weer naar mijn gezicht kijk. Claudia gaat op de rand van het bed zitten en veegt mijn tranen weg met haar vingers. "Ik ga nergens heen," zegt ze en kust me. Ik laat nog een snik ontsnappen. "Waarom?"
"Waarom? Omdat wat je ziet niet is wie je bent," snuift ze naar me. Ik draai mijn gezicht van haar weg, "sorry," zeg ik tegen haar. "Verontschuldig je niet voor hen. Je hebt niets verkeerd gedaan." "Kun je de spiegel nu weghalen alsjeblieft; ik kan mezelf niet meer aankijken."
Claudia reikt naar me toe en draait haar vingers door mijn haar. "Wanneer we op onze date gaan, wil ik je meenemen naar mijn favoriete plek," zegt ze glimlachend naar me. "Wat is je favoriete plek?" vraag ik haar, terwijl ik probeer terug te glimlachen. "Dat zul je moeten afwachten," grijnst ze terug als iemand op de deur klopt.
"Ehm, kom binnen," roep ik. Een oudere dame met bruin haar komt binnen met een bord sandwiches. "Danny, dit is Omega Joslyn. Onze hoofdomega en maker van de beste appeltaart," zegt Claudia. "Aangenaam kennis te maken, Omega Joslyn, maker van de beste appeltaart," antwoord ik terwijl ze de sandwiches op het dienblad voor me neerzet. Joslyn lacht; "Aangenaam kennis te maken, Danny," en verlaat de kamer.
Ik kijk naar het bord met sandwiches. "Wil je er een?" vraag ik Claudia. "Nee, jij eet ze maar. Kijk of je het binnen kunt houden," antwoordt ze, terwijl ze een sandwich oppakt en naar mijn mond brengt. "Ik kan zelf eten," lach ik. Claudia giechelt, "Ik weet het; maar waarom zou je zelf eten, als ik je kan helpen."
Ik haal mijn schouders op en neem een hap. Mijn keel is droog en ik heb moeite met slikken. Ik kijk rond in de kamer op zoek naar wat water. "Kun je een glas water voor me halen, alsjeblieft Claudia?" vraag ik, terwijl ik de kan op het aanrecht zie staan. "Natuurlijk," zegt ze, terwijl ze naar het aanrecht loopt en een glas inschenkt.
"Dank je," zeg ik tegen haar, terwijl ik een slok neem. Mijn maag draait om terwijl ik mijn hand naar mijn mond breng. "Gaat het?" vraagt ze, met bezorgdheid op haar gezicht. "Ja, ik denk dat mijn maag niet gewend is aan vers eten of water. Als ik het rustig aan doe, komt het wel goed," zeg ik tegen haar, terwijl ik nog een hap van de sandwich neem.
Ik slaag erin het hele bord sandwiches op te eten zonder het weer uit te braken. "Rustig aan," zeg ik trots. "Je zult binnen de kortste keren weer driegangendiners eten," giechelt Claudia. "Laten we voorlopig maar bij een bord sandwiches blijven."
"Danny, ik weet dat je niet met dokter Drury wilt praten. Ik zou het fijn vinden als je haar ook zou zien. Alsjeblieft, voor mij." Ik haal diep adem; "Wat zal het praten met haar opleveren?" vraag ik haar, geïrriteerd. "Ze heeft mij geholpen met dingen die mij zijn overkomen. Ik kon niet stoppen wat er gebeurde en ik gaf mezelf de schuld van veel. Ik denk dat ze jou ook kan helpen," zegt ze met een frons.
"Ik zal haar zien; als we praten, dan praten we," zeg ik tegen haar, terwijl ze weer glimlacht en opstaat. "Waar ga je heen?" vraag ik haar. "Ik ga Bella even laten weten dat je bereid bent haar te zien en dan kom ik terug. Als je wilt dat ik bij je blijf tijdens het gesprek, kan dat," zegt ze tegen me. "Nee, het komt wel goed," zeg ik tegen haar terwijl ze de kamer uitloopt.