Hoofdstuk 3
Error’s POV
Ik heb het gedaan; ik heb mezelf gedood op de avond van mijn broer’s Alfa Ceremonie. Wat een pech voor hem; al die Alfa’s en Luna’s die de waarheid ontdekken en waarschijnlijk vertrekken.
Ik open mijn ogen en zie een waterval; glinsterend in het maanlicht. Er is een stenen bankje voor de waterval en een bruine wolf die ernaast zit. “Jesse?” roep ik naar de wolf. Hij draait zijn hoofd “Danny” zegt hij glimlachend tegen me. Ik ga op het bankje zitten en begin hem te aaien; “Het spijt me dat ik jou ook moest doden. Ik kon het gewoon niet langer verdragen” zeg ik tegen hem.
“Het is oké; ik zei je toch dat we hier samen in zaten” zegt hij terwijl hij tegen mijn been duwt. Ik kijk om me heen; “is dit het hiernamaals?” vraag ik hem. “Niet precies” een vrouwenstem komt uit de schaduwen.
Ik kijk naar waar de stem vandaan komt. “Dit is het gebied waar wolven en mensen mij komen ontmoeten; voordat ze verder gaan” zegt ze terwijl ze uit de schaduw komt. Haar schoonheid was adembenemend. Haar zilveren haar stroomde langs haar rug en haar blauwe jurk reikte tot de grond.
“Godin Selene” zeg ik tegen haar. “Error” zegt ze tegen mij en ik krimp ineen bij de naam. “Sorry; ik zou je Danny moeten noemen, is dat niet de naam die je moeder je wilde geven?” vraagt ze me. “Ja” antwoord ik, terwijl ik naar mijn voeten kijk. Ze komt naast me zitten. “Waarom wilde je terugkomen naar mij, Danny?” vraagt ze.
“I-Ik ehh” stamel ik. Hoe kan ik haar vertellen dat ik mezelf wilde doden omdat ze weigerde me te helpen ontsnappen aan mijn kwelgeesten? “Ik weet dat je vaak om de dood hebt gebeden; wat ik niet heb beantwoord, Danny. Daar is een reden voor. Jesse bad dat je sterk zou zijn; dat je je zou verzetten tegen je kwelgeest, wat je vaak hebt gedaan” zegt ze tegen me.
“Je zag wat ze met me deden. De pijn; het misbruik; vanaf het moment dat ik geboren werd. Alles omdat mama stierf aan complicaties bij mijn geboorte” schreeuw ik naar haar, terwijl ik van het bankje opsta. Ik bedoelde niet om het op haar af te reageren; ik was gefrustreerd en boos op iedereen die me dit aandeed.
“Ik zag het” antwoordde ze. “En ze zullen hier staan zoals jij nu staat en beoordeeld worden voor wat ze een onschuldig kind hebben aangedaan.”
“Zal ik mijn moeder en grootmoeder nu zien?” vraag ik Selene. Ze kijkt me aan en glimlacht; “je bent hier; maar het is nog niet jouw tijd om verder te gaan. Het was nooit jouw tijd. Jesse deed meer dan alleen bidden voor je kracht; hij bad ook voor je ware zielsverwant. Hij hoopte dat je haar zou zien, voordat je over Anastasia hoorde. Maar ik kon de band niet veranderen tenzij de afwijzing werd gegeven; en jullie beiden hadden die afwijzing nodig” zegt ze tegen me.
“Anastasia en ik moesten elkaar afwijzen?” vraag ik haar, terwijl een traan over mijn gezicht rolt. “Jij en Anastasia waren om een reden gekoppeld. Een reden die snel genoeg onthuld zal worden” vertelt ze me. “Je hebt je ware zielsverwant; een van mijn uitverkorenen. Jullie hebben elkaar nodig” vervolgt ze; terwijl ze me een glimlach schenkt. “Echt?” zeg ik verbaasd; dan laat ik mijn hoofd weer hangen en ga terug op het bankje zitten. Het besef dat ik dood ben en niet bij mijn zielsverwant zal zijn, raakt me als een ton bakstenen.
“Je bent niet dood, Danny” zegt ze tegen me. Ik kijk naar haar, een andere traan rolt over mijn gezicht. “Waarom ben ik hier dan?” vraag ik haar. “Ik wilde met je praten; je vertellen; wat een sterke man je bent en zult worden. Je zielsverwant is dichterbij dan je denkt” antwoordt ze me.
“Als ik niet dood ben; en ik niet levend ben. Wat ben ik dan?” vraag ik haar. “Ik stuur je terug; je hebt een kans om te worden wie je moet zijn” vertelt ze me. “En wat is dat precies?” vraag ik. “Dat is iets wat je zelf moet ontdekken. Ik kan niet al je geheimen verklappen” antwoordt ze, glimlachend en opstaand van het bankje.
Ik overdenk wat mijn Godin me net heeft verteld; “Claudia” zeg ik hardop. Jesse tilt zijn hoofd van de grond; ik weet dat hij ook op haar geur reageerde. “Haar geur; Aardbeien en Munt” glimlach ik, terwijl de gedachte aan haar geur me weer raakt. “Selene; waarom mag ik bij haar zijn?” vraag ik haar. “Omdat je het verdient en zij jou verdient” antwoordt ze, trots glimlachend naar me.
Ik glimlach naar haar; “Jesse, ben je klaar om terug te gaan?” vraag ik hem. Hij kwispelt met zijn staart en komt naar me toe; duwt tegen mijn been. “Danny; voordat je gaat” zegt Selene tegen me; ik sta weer op en kijk naar haar; “Vertrouwen is moeilijk te geven, zodra het vertrouwen is gebroken. Het is moeilijk om het weer te herstellen. In jouw geval; werd het vaak gebroken. Je zult niet vergeten wat ze je hebben aangedaan en het is jouw keuze of je degenen wilt vergeven die je pijn hebben gedaan. Maar onthoud; wraak is niet altijd het antwoord” zegt ze, terwijl ze naar me toe komt en me een kus op mijn voorhoofd geeft.
Ik glimlach naar haar en sluit mijn ogen, terugvallend in de duisternis.
Claudia’s POV
Ik kan niet geloven dat die onuitstaanbare, arrogante klootzak het lef had om Error te martelen en erom te lachen. Hij martelde hem simpelweg omdat hij geboren was. Dat is absurd. Een moeder zal altijd haar leven geven voor haar kind.
Ik snuif zijn geur op; esdoorn en vanille. Het feit dat hij nog steeds een geur heeft, is een goed teken; daar ben ik zeker van. Dokter Elliot zei dat hij erg ondervoed is en via een infuus gevoed moet worden. Hij was verbaasd dat hij überhaupt kon staan, laat staan een mes door zijn nek steken.
"Liefje, je moet rusten. Je bent nu al meer dan twee maanden aan Error's zijde. Het helpt niet dat je nog steeds boos bent over de acties van James en Todd," zegt mama tegen me. "Dokter Elliot zei dat hier zijn zal helpen. Ik ga niet weg," zeg ik tegen haar, terwijl ik mijn hand op die van hem leg. Ik voel nog steeds de tinteling van de mate band, weer een goed teken.
Hij is een beetje aangekomen sinds hij bewusteloos is en zijn haar begint weer te groeien. Ik had het helemaal afgeschoren toen we hier aankwamen; het zag er echt slecht uit. Er ontbraken stukken over zijn hele hoofdhuid. Ik kan me alleen maar voorstellen wat hij heeft doorstaan; wat ze hem hebben aangedaan. Ik zal ervoor zorgen dat hij nooit meer zoiets hoeft mee te maken.
"Ahh, ahh," hij beweegt. Ik spring van mijn stoel; "Error," roep ik naar hem. Hij knippert met zijn oogleden. "Error," zeg ik nogmaals, zachtjes. Hij opent zijn ogen en kijkt om zich heen in de kamer. Hij ziet mijn moeder op de stoel in de hoek zitten en beweegt zijn hoofd naar de mijne. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. "Claudia," zegt hij. "Je herinnert je het?" Ik glimlach naar hem; opluchting in mijn stem, hij is eindelijk wakker.
Ik leg mijn hand weer op die van hem; de mate band electrifieert mijn lichaam. Hij trekt zich terug; "wat is er aan de hand?" vraag ik hem, terwijl ik probeer niet te huilen. "Niets; wat is er gebeurd?" vraagt hij me, terwijl hij opnieuw rond de kamer kijkt. "Je probeerde jezelf te doden. We hebben je weggehaald bij die monsters en naar ons ziekenhuis gebracht," vertelt mama hem.
"Nee; net. Wat gebeurde er net, toen je me aanraakte?" zegt hij. Ik glimlach naar hem; "bedoel je de mate band?" vraag ik hem; "wanneer we elkaar aanraken, is het alsof er elektriciteit door ons lichaam gaat; onze verlangens aanwakkert. Voor mij in ieder geval," vertel ik hem. Hij kijkt me opnieuw aan en snuift de lucht op terwijl zijn ogen glazig worden. Hij moet met zijn wolf praten.
Hij reikt naar mijn hand en ik pak die van hem weer vast. De vonken vliegen opnieuw door me heen en hij glimlacht. "Ik vind het leuk," zegt hij glimlachend naar me.
"Allereerst; we moeten je naam veranderen. Ik ga je niet Error noemen," zeg ik tegen hem, met irritatie in mijn stem. "Danny," antwoordt hij. "Pardon?" vraagt mama hem. "Oma Nelly zei dat mama me Daniel zou noemen. Ze zorgde voor me tot ik tien was. Toen stierf ze in een huisbrand en werd ik aan de muur van het packhouse geketend. Ze noemde me altijd Danny," zegt hij tegen ons. Ik glimlach; ik vind die naam leuk. "Danny, het is," zeg ik tegen hem.
"Ik laat dokter Elliot weten dat je wakker bent, Danny," zegt mama; terwijl ze uit haar stoel komt. "Oké," antwoordt hij haar terwijl ze de deur uitloopt.
"Ik wil niet tegen je liegen, Claudia. Jij bent mijn tweede mate. Mijn eerste mate was Anastasia; zij was erger dan Todd als het ging om mij pijn doen. Ik wist pas van haar op de dag van Todd's ceremonie toen ze kwam om mij af te wijzen en Todd's Luna te worden. Jesse liet de barricade los en ik ontdekte dat zij ook mijn mate was. Hij blokkeerde de band op de een of andere manier. Ik accepteerde de afwijzing en wees haar terug af. Hij bad tot Godin Selene dat ik mijn ware mate zou vinden voordat ik van haar wist; en jij kwam diezelfde nacht," glimlachte hij. "Is Jesse je wolf?" vraag ik hem; terwijl ik in me opneem wat hij net tegen me zei.
"Ja; hij wil je graag ontmoeten en je wolf. Hoe heet ze?" vraagt hij. "Amanda," antwoord ik.
"Hoe weet je dat hij tot Godin Selene bad dat ik je mate zou zijn?" vraag ik hem. "Zij vertelde het me. Ik stierf niet, maar ik leefde ook niet; ik was er tussenin. Ze zei dat ik terug moest gaan en de man moest zijn die ik moest zijn," vertelt hij me.
"Ik kwam terug om bij jou te zijn; dat is toch goed?" vraagt hij. Hij moet de verbaasde blik op mijn gezicht hebben gezien.
"Sorry," verontschuldig ik me; "Het is veel om te verwerken. Dit is niet mijn bezorgde blik, het is mijn nadenkende blik. Mij wordt vaak verteld dat ze hetzelfde lijken," lach ik. Hij kijkt me nog steeds met een frons aan. "Het is oké, ik ben blij dat je terugkwam om bij mij te zijn," glimlach ik naar hem. Hij raakt mijn hand weer aan; "Ik vind het gevoel van de mate band echt leuk," grijnst hij. "Ik ook."