Hoofdstuk 2
Error’s POV
“Wakker worden, klootzak. Ana moet iets met je doen voordat de ceremonie vanavond begint,” schreeuwt Todd naar me terwijl hij tegen mijn benen schopt. “Wat het ook is, het kan me geen reet schelen,” schreeuw ik terug. “Ik heb haar gevraagd om mijn Luna te worden,” zegt hij. “Nou, goed voor haar. Heb je het Stephanie of Joanna verteld?” vraag ik hem met een grijns.
“Vuile klootzak,” brult hij, terwijl hij me in mijn maag schopt. “Het is oké, Toddy; ik wist van die hoeren. Ik zal je ware Luna zijn,” zegt ze glimlachend tegen hem. “Nou, ga dan verder,” sist hij naar haar.
Ze grijnst naar me; “Ik, Anastasia Colleen Derwood…” “Wacht, ga je me afwijzen?” vraag ik. “Jesse, waarom wijst ze iemand af die niet haar partner is?” “Sorry Danny, ik probeerde het verborgen te houden zodat ze je geen pijn zou doen,” zegt hij terwijl hij een barrière loslaat. Ik rook haar geur van bosbessen en esdoorn; het bezorgt me rillingen. Mijn gezicht vertrekt van teleurstelling; “Neeeee,” fluister ik. "Niet zij; iedereen behalve zij."
“Mag ik de afwijzing voortzetten?” schreeuwt ze. “Ik, Anastasia Colleen Derwood, wijs hierbij Error Molchany af als mijn partner,” roept ze. Ik sta op en toren boven haar uit. Hoewel mijn lichaam dun en bleek is, ben ik nog steeds anderhalve voet langer; “Ik, Error Molchany, accepteer je afwijzing en wijs hierbij Anastasia Colleen Derwood af als mijn partner,” herhaal ik terug naar haar.
We vallen allebei op de grond, schreeuwend terwijl de partnerband breekt en verdwijnt. Ik zit weer rechtop; “Je bent klaar; laat me nu met rust,” schreeuw ik naar hen. Todd schopt me weer en tilt Anastasia van de grond voordat hij wegloopt.
Ik haal een oud stuk brood onder de vloerplank vandaan; “Of ik nou zilveren boeien heb of niet; ik vertrek hier vanavond,” zeg ik tegen Jonas. “We zullen een zwerver worden; jij en ik; misschien is er een tweede kans partner voor ons?” zegt hij, terwijl hij probeert mijn humeur op te beuren. “Als die er is, zal ze geen dunne, afgetakelde man zoals ik willen. Ze zal me meteen afwijzen. Ik wil sowieso geen partner; ze zullen me alleen maar pijn doen zoals iedereen.”
“Je hebt het toch niet weer over zelfmoord, hè?” vraagt hij. “Waarom niet? Ik heb nu niets meer om voor te leven.” Ik denk er al een tijdje over na; vanavond is de nacht. Het is tijd om ze mijn laatste afscheid te geven. “Ik zal aan je zijde staan; we doen dit samen,” zegt hij, terwijl hij tegen me aanduwt.
“Jij daar,” roept een ruwe stem, die me uit mijn gedachten haalt. “Wat wil je?” sis ik naar mijn zogenaamde vader. Hij slaat me in mijn gezicht. “Heb respect voor je Alpha,” spuwt hij. “Maak de tafels en vloeren in de eetzaal schoon. Als ik ook maar één vuiltje zie, zul je boeten,” schreeuwt hij, terwijl hij de kettingen van de boeien om mijn benen losmaakt en de emmer en schrobborstel voor mijn voeten gooit. “Aan de slag,” schreeuwt hij, terwijl hij me uit de hoek sleept en naar de eetzaal brengt.
Ik vul de emmer met koud, zeepachtig water en plaats mijn bonzende handen en polsen erin totdat de pijn wat minder wordt. Ik ga op mijn handen en knieën zitten en begin te schrobben. "We gaan die geur toch niet hier hebben voor de ceremonie, hè?" lacht Anastasia terwijl zij en Todd de eetzaal binnenlopen. "Ik wil niet dat mensen hun eetlust verliezen, schat. Maak je geen zorgen om hem."
"Iemand moet hem leren hoe hij zich moet wassen," giechelt ze, terwijl ze de emmer met zeepwater oppakt en over mijn hoofd giet. "Nee, nog steeds een stank," lacht ze.
"Todd, Ana, Alpha James is op zoek naar jullie," zegt Beta Simon terwijl hij de eetzaal binnenkomt. Hij wacht tot het paar weg is en geeft me een bord met droge koekjes. "Hier, eet iets," zegt hij tegen me. Ik pak een koekje van het bord en knabbel eraan.
Ik pak de lege emmer op en vul deze opnieuw met zeepwater, waarna ik weer begin te schrobben. Als ik klaar ben, komt Todd opnieuw de eetzaal binnen. "Ik kan niet hebben dat je het feest verpest van mijn Alpha-ceremonie," zegt hij terwijl hij mijn arm grijpt. Ik ruk mijn arm los. "Ik wil hier toch niet zijn," schreeuw ik naar hem.
Hij grijpt opnieuw mijn arm en zet zijn klauwen in mijn huid. "Ik zou je laten geselen, maar dat maakt hier een rotzooi van," sist hij terwijl hij me naar mijn hoek sleept en me weer vastketent. Ik haal de rest van de koekjes uit mijn geïmproviseerde zak en leg ze onder de vloerplanken.
"Wat als we veranderen? Je zei dat het te gevaarlijk was voor ons om dat te doen. Dat zal me doden," zeg ik tegen Jesse. "Ik zei dat ik met je ben om dit te doen, maar ik zal het niet voor je doen," antwoordt hij. Ik laat een zucht ontsnappen. "Ik kan het niet doen terwijl ik in een hoek geketend ben; ik zal een andere manier moeten vinden."
Ik draai mijn benen rond en plaats ze dichter bij de muur, waardoor de kettingen om mijn enkels vallen. Wat de hel? De idioot was vergeten ze goed vast te maken. Ik grijns. "We zijn hier weg zodra de ceremonie begint," vertel ik Jesse.
Todd's POV
Die kleine etterbak stierf niet door de afwijzing. Ana vertelde me op de dag dat ze 18 werd dat ze gekoppeld was aan de verkeerde broer. Ze achtervolgt me al sinds ze 14 was en ik heb alleen seks met haar gehad om Error te vernietigen. Hij was niet onder de indruk. Ik dacht dat als ik Ana zou vertellen dat ik haar als mijn Luna wil en haar zou laten afwijzen, dat dat zeker het einde van hem zou zijn.
Hij gaf er niet om; hij stond op en accepteerde de afwijzing, terwijl hij haar ook afwees. Nu heb ik een hoer die ik beloofd heb mijn Luna te zijn, terwijl ik er geen wil. En een bastaard van een broer die weigert te sterven.
Ik duwde hem terug in zijn hoek; zoals de verwilderde hond die hij is. Ik deed de kettingen niet op slot; ik hoop dat hij het begrijpt en vertrekt. Ik heb de verantwoordelijkheid niet nodig. Hij moet oprotten en leven in de goot waar hij thuishoort.
"Toddy, schat; je komt te laat voor de ceremonie," zegt Anastasia tegen me. Ik haat het als ze me Toddy noemt. "Mijn naam is Todd; niet Toddy; en zeker niet schat. Ik ben geen twee, verdomde, jaar oud," schreeuw ik tegen haar. "Sorry, Todd; je komt te laat voor de ceremonie. Gasten beginnen al binnen te komen," fluistert ze.
Ik pak mijn jas en loop de trap af; tenminste, ik hoef de introducties niet met haar te doen.
Onderaan de trap kijk ik naar de hoek; verdorie, kan hij geen hint nemen. Ik kijk om me heen; overal komen gasten binnen; hij wacht vast tot de gang leeg is. Ik grijns als Alpha Henry en Luna Jade van de naburige Cedar Moon Pack aankomen.
"Henry, Jade; wat goed om jullie weer te zien," begroet mijn vader hen. "Het is goed om jou ook te zien; dit is mijn dochter Claudia," stelt Alpha Henry voor. Mm; zij is heet. Ik zou wel een stukje van dat kontje willen. "Claudia; leuk je te ontmoeten," zeg ik met mijn perfecte, meisjes-veroverende glimlach.
Ze knikt en kijkt naar de hoek. Hoe durft ze alleen maar te knikken naar mij; ik ben de beste vangst die ze hier kan krijgen. Waar kijkt ze naar? Oh; die sukkel in de hoek, de geur moet haar afschrikken. "Hoe zou je het vinden om naar de eetkamer te gaan?" glimlach ik, terwijl ik hen naar de eetkamer begeleid. Als ik mijn kaarten goed speel, heb ik vanavond die heerlijke borsten in mijn mond.
We nemen allemaal plaats. Ik zit aan de hoofdtafel; met papa aan de ene kant en; oh shit, Anastasia aan de andere kant van mij. Hoe moet ik nu flirten met haar in de buurt? Ik kijk naar Claudia en geef haar nog een glimlach. "Welkom iedereen op deze gedenkwaardige gelegenheid. We zijn hier om de overdracht van mijn positie als Alpha aan mijn zoon Todd te vieren. Geniet van de maaltijd en we beginnen de ceremonie zo meteen," kondigt papa aan.
Ik pak mijn glas champagne en til het naar Claudia voordat ik een slok neem. Gelukkig is Ana te druk bezig met haar gesprekken met mijn Beta, Timothy, en mijn Gamma, Rick om erom te geven.
Ik glimlach weer naar Claudia terwijl ze naar voren leunt en iets in het oor van haar vader fluistert. "James; wie is die jongen buiten in de hoek van het gebouw?" vraagt Henry aan papa. "Welke jongen?" vraagt papa; hij kookt net zo erg als ik. Ze willen weten over Error. "Die we zagen toen we het packhouse binnenkwamen," antwoordt hij.
"Oh, je bedoelt de slaaf. Hij wordt gestraft voor het vermoorden van de Luna," zegt papa onverschillig. "Echt? Heeft hij je partner vermoord? Hoe?" vraagt Jade ons. "Daar wil ik nu liever niet over praten; dit is een feest," antwoordt hij haar.
Ik eet het laatste stukje aardappel op mijn bord op, als ik het kleine stuk ongeluk zie; hij komt de eetzaal binnen. Hij loopt naar de ceremoniële tafel; "Wat doe jij hier in godsnaam?" schreeuw ik terwijl de hele zaal stilvalt. Hij staart naar me; dan kijkt hij naar Claudia. "Ik vroeg je; wat doe jij hier in godsnaam?" schreeuw ik weer.
Hij grijnst naar me en pakt het ceremoniële mes op; "Error, leg het mes neer," zegt Simon kalm tegen hem. Hij grijnst weer; "Nee." Ik sta op uit mijn stoel; tot mijn verbazing staat Claudia ook op. "Error, is dat hoe hij je noemde? Een vreemde naam voor iemand," zegt Claudia tegen hem. "Het is de naam die mijn vader me gaf. Hij zei dat het was omdat ik een fout was, omdat mijn moeder stierf tijdens de bevalling," sist hij.
"Alsjeblieft, Error, leg het mes neer en ik zal je helpen," zegt ze zacht tegen hem. Goed plan; misschien als we kalm blijven, gaat hij weg. "Error, we willen niet met je vechten. Je bent vrij om te gaan." "Ik wil geen gevecht, grote broer. Ik wil dit mes voor iets anders," schreeuwt hij.
Ik hoor gegasp door de kamer. Verdorie, Error gaat eraan. Als ik klaar met hem ben, zal hij wensen dat hij zonder een woord vertrokken was. "Error, alsjeblieft laat ons je helpen," zegt Claudia. "Helpen? Laat me raden; helpen met schietoefeningen; ik ben het doelwit. Of helpen met dit brandijzer; kijken of het werkt voor het vee," spuugt hij en ik laat een lachje ontsnappen. Dat waren goede tijden. "Nee, ik ben klaar met mijn klootzak van een vader en zijn roedel," schreeuwt hij, terwijl hij het mes ontbloot en tegen zijn nek plaatst.
"Nou, doe het dan," schreeuw ik naar hem. "Nee; je bent... je bent..." huilt Claudia; "Sorry, Claudia," fluistert hij, terwijl hij me een sinistere blik toewerpt. Ze schreeuwt als Error het mes in de zijkant van zijn nek steekt en op de grond valt.
"Goed zo," glimlach ik terwijl Claudia op de grond valt, huilend. Ik sla mijn armen om haar heen. "Ga weg van me, arrogante klootzak," gromt ze, terwijl ze me wegduwt. Heeft ze net naar me gegromd?
Henry en Jade rennen naar Error toe en leggen een verband om zijn nek. "Laten we hem naar ons ziekenhuis brengen," roept Henry, terwijl hij hem oppakt en de deur uit draagt.
Ik ga terug naar mijn tafel. Ik ben blij dat die klootzak net zelfmoord heeft gepleegd. Ik had hem vermoord voor het verpesten van mijn avond.