De Ultieme Misleiding van de Miljardair

Hoofdstuk 2 De boodschap

Ik stond op het punt zijn telefoon te pakken om te zien wie het bericht had gestuurd toen James de slaapkamer weer binnenkwam, de telefoon greep, er snel naar keek en zei: "Het is Sophia!"

"Wat verberg je voor me?" vroeg ik, ongemakkelijk en zenuwachtig.

Het bericht was kort: [Heeft ze het ontdekt?]

Blijkbaar waren ze bang dat ik iets zou ontdekken, maar de vraag was wat ze bang waren dat ik zou ontdekken?

Ik keek naar James, en hij keek terug. Een groeiend gevoel van onbehagen overviel me, en de lucht voelde zwaar aan van een onheilspellende spanning.

James lachte en gooide de telefoon terug op de kast. Hij trok me in zijn armen en kuste me. "Je overdenkt het! Het gaat niet over jou; het gaat over mijn moeder! Sophia heeft weer mijn naam gebruikt om Mia geld af te troggelen!"

Sophia Smith was de zus van James. Ze was sinds haar kindertijd al zwak en ziekelijk, altijd verwend en vertroeteld. Nu, eind twintig, werkte ze niet en bracht haar tijd door met reizen en genieten van het leven.

Ik zei geïrriteerd: "Mia geld aftroggelen? En waar komt Mia's geld vandaan?"

Hij lachte, tilde me op en droeg me naar de badkamer terwijl hij me kuste. "Natuurlijk weet ik dat; het komt allemaal van jou, mijn schat! Wat heb ik toch een geluk om met zo'n geweldige vrouw te trouwen!"

Ik vond het fijn om dat te horen. Door de jaren heen was ik nooit gierig geweest tegenover zijn familie. Ik geloofde altijd dat een harmonieuze familie leidde tot voorspoed, en dat je anderen met oprechtheid moest behandelen.

We namen samen een douche, en al mijn twijfels en grieven verdwenen.

Die nacht, terwijl ik in zijn armen lag, bracht ik het onderwerp van het kopen van een huis weer ter sprake. Het was bijna een obsessie voor me geworden.

Sinds we getrouwd waren, woonden we in dit kleine appartement van 53 vierkante meter. Ik had geen problemen met de grootte, maar we konden Olivia niet oncomfortabel laten leven!

Olivia stond op het punt naar school te gaan, en er waren geen goede scholen in onze huidige buurt.

In feite hadden we de afgelopen jaren genoeg geld gespaard om een huis te kopen, maar James zei altijd dat er geen haast was. Sky Harbor groeide snel, en we moesten een goede plek vinden zodat we niet vaak hoefden te verhuizen.

Toen ik het onderwerp vanavond weer ter sprake bracht, protesteerde hij niet. Hij klopte op mijn schouder, kuste mijn voorhoofd en zei: "Goed, ik zal het in de gaten houden. Als ik een geschikte plek vind, neem ik je mee om het te zien, en dan kun jij beslissen!"

Ik was best tevreden met dit antwoord en viel gelukkig in slaap, dromend van een mooi groot huis.

De volgende ochtend, na Olivia naar de kleuterschool te hebben gebracht, kreeg ik een telefoontje van mijn vriendin Ava Davis, die me vroeg om elkaar op onze gebruikelijke plek te ontmoeten.

Natuurlijk stemde ik meteen toe en nam snel een taxi naar onze ontmoetingsplaats.

Ava was mijn enige goede vriendin in Skyhaven, iemand met wie je over alles kon praten. Maar het was zeldzaam dat ze me zo vroeg in de ochtend belde. Ze was een druk persoon, een manager bij een film- en mediabedrijf.

Zodra ik onze favoriete dessertwinkel binnenliep, zag ik haar in de hoek zitten met een laptop voor zich, haar slanke vingers tikten snel. Een straal ochtendzon scheen op haar, waardoor ze sereen en mooi leek.

Toen ze me zag, zwaaide ze.

Ik liep snel naar haar toe en plaagde: "Hoe komt het dat je vandaag zo vrij bent, me zo vroeg in de ochtend belt?"

Ava rolde met haar ogen en keek me aan. "Mag dat niet?"

"Haha, natuurlijk mag dat!" Ik ging zitten en pakte nonchalant de koffie die ze voor me had besteld en nam een slok. "Maar ben jij niet druk? Ik ben degene die vrij is!"

"En je hebt het lef om dat te zeggen. Ik denk dat je verwend bent door James en lui bent geworden. Weet je wat? Ik denk dat ik je een waarschuwing moet geven: je kunt niet te comfortabel worden, anders word je dom!" zei Ava en gaf me een veelbetekenende blik.

Om de een of andere reden deed Ava's woorden mijn hart een slag overslaan. Ik keek haar aan en vroeg nonchalant: "Wat bedoel je?"

Ava sloeg haar ogen neer en keek naar het laptopscherm voor haar, alsof ze iets probeerde te verbergen. "Gewoon een reality check geven!"

Toen keek Ava plotseling naar me en zei: "Ik zag James eergisteren!"