De Ultieme Misleiding van de Miljardair

Hoofdstuk 2 De boodschap

Ik stond op het punt zijn telefoon te pakken om te zien wie het bericht had gestuurd toen James de slaapkamer weer binnenkwam, de telefoon greep, er snel naar keek en zei: "Het is Sophia!"

"Wat verberg je voor me?" vroeg ik, terwijl ik me ongemakkelijk en angstig voelde.

Het bericht was kort: Heeft ze het ontdekt?

Het was duidelijk dat ze bang waren dat ik iets zou ontdekken. Er hing een vreemde sfeer in de lucht.

Ik keek naar James, terwijl mijn ongemak toenam.

James lachte en gooide de telefoon terug op de kast. Hij trok me in zijn armen en kuste me. "Je overdrijft! Het gaat niet over jou; het gaat over mijn moeder! Sophia heeft mijn naam weer gebruikt om Mia geld af te troggelen!"

Sophia Smith was de zus van James. Ze was al sinds haar kindertijd zwak en ziekelijk, altijd verwend en vertroeteld. Nu, eind twintig, werkte ze niet en bracht ze haar tijd door met reizen en genieten van het leven.

Ik zei geïrriteerd: "Geld af te troggelen van Mia? En waar komt Mia's geld vandaan?"

Hij lachte, tilde me op en droeg me naar de badkamer terwijl hij me kuste. "Natuurlijk weet ik dat; het komt allemaal van jou, mijn schat! Ik heb zoveel geluk dat ik met zo'n geweldige vrouw ben getrouwd!"

Ik vond het fijn om dat te horen. Door de jaren heen had ik nooit gierig gedaan tegenover zijn familie. Ik geloofde altijd dat een harmonieuze familie tot voorspoed leidde en dat je anderen met oprechtheid moest behandelen.

We namen samen een douche, en al mijn twijfels en grieven verdwenen.

Liggend in zijn armen die nacht, bracht ik opnieuw het onderwerp van het kopen van een huis ter sprake. Het was bijna een obsessie voor mij geworden.

Sinds we getrouwd waren, woonden we in dit kleine appartement van 53 vierkante meter. Ik stoorde me niet aan de grootte, maar we konden Olivia niet ongemakkelijk laten wonen!

Olivia zou bijna naar school gaan, en er waren geen goede scholen in onze huidige buurt.

In feite hadden we de afgelopen jaren genoeg geld gespaard om een huis te kopen, maar James zei altijd dat er geen haast was. Skyhaven ontwikkelde zich snel, en we moesten een goede locatie vinden om veel verhuizen te vermijden.

Toen ik het vanavond weer ter sprake bracht, maakte hij geen bezwaar. Hij klopte op mijn schouder, kuste mijn voorhoofd en zei: "Goed, ik houd het in de gaten. Als ik een geschikte plek vind, neem ik je mee om het te bekijken, en dan mag jij beslissen!"

Ik was behoorlijk tevreden met dit antwoord en viel gelukkig in slaap, dromend van een mooi groot huis.

De volgende ochtend, na Olivia naar de kleuterschool te hebben gebracht, kreeg ik een telefoontje van mijn vriendin Ava Davis, die me vroeg om elkaar op onze gebruikelijke plek te ontmoeten.

Natuurlijk stemde ik meteen toe en nam snel een taxi naar onze ontmoetingsplaats.

Ava was mijn enige goede vriendin in Skyhaven, iemand met wie je over alles kon praten. Maar het was zeldzaam dat ze me zo vroeg in de ochtend belde. Ze was een druk persoon, een manager bij een film- en mediabedrijf.

Zodra ik onze favoriete dessertwinkel binnenliep, zag ik haar in de hoek zitten met een laptop voor zich, haar slanke vingers typend. Een straal ochtendzon scheen op haar, waardoor ze sereen en mooi leek.

Toen ze me zag, zwaaide ze.

Ik liep snel naar haar toe en plaagde: "Hoe komt het dat je vandaag zo vrij bent, me zo vroeg in de ochtend belt?"

Ava rolde met haar ogen en keek me aan. "Mag ik niet?"

"Haha, natuurlijk wel!" Ik ging zitten en pakte zonder pardon de koffie die ze voor me had besteld, en nam een slok. "Maar ben jij niet druk? Ik ben degene die vrij is!"

"Je hebt het lef om dat te zeggen. Ik denk dat je door James verwend bent en lui bent geworden. Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb; mensen moeten niet te comfortabel worden, anders worden ze dom!" zei Ava, terwijl ze me een veelzeggende blik gaf.

Om de een of andere reden zorgden Ava's woorden ervoor dat mijn hart een slag oversloeg. Ik keek naar haar en vroeg nonchalant: "Wat bedoel je?"

Ava sloeg haar ogen neer, kijkend naar het laptopscherm voor haar, alsof ze iets probeerde te verbergen. "Ik probeer je gewoon een realiteitscheck te geven!"

Toen keek Ava plotseling op naar me en zei: "Ik zag James eergisteren!"