Hoofdstuk 2
"Sally en ik hebben besloten dat het verdragen van Jen een kleine prijs is voor het vermaak dat zij en haar partner bieden. Heb je een lach nodig? Ga gewoon zitten bij een van hun ruzies. Wil je het warm krijgen? Ga gewoon zitten bij een van hun ruzies. Wil je een goede huilbui? Ga gewoon zitten bij een van hun ruzies, en dan moet je misschien huilen om de goede hersenspoeling die je nodig zult hebben. Ja, die twee zijn een regelmatige programmering van prime time televisie." ~Jacque
"Ze is blind? En de ander is een stripper?" Jen's stem klonk vanuit de badkamer. Zij, Jacque en Sally hadden zich verzameld in de suite van Sally en Costin. "De Grote Luna moet wel het onderste uit de kan schrapen voor genezers als ze blinde meiden en strippers inzet."
"Jen, technisch gezien zou jij ook als stripper kunnen worden geclassificeerd," riep Jacque terug vanuit de kamer waar zij en Sally zaten. "Jij vraagt gewoon nooit geld om je kleren uit te trekken."
"Eigenlijk is Jen meer een stripper dan Stella. Stella trekt haar kleren niet uit. Ze danst alleen maar," merkte Sally op. Ze leunde achterover op de bank en slaakte een tevreden zucht. Het was goed om thuis te zijn.
Jacque knikte naar haar zigeuner-genezersvriendin. "Goed punt. Jen’s kleren blijven nooit aan als ze danst." Beide hoofdjes draaiden zich om toen Jen de badkamer uit kwam wandelen.
"Hé, Tweedle Dee en Tweedle Dum, niemand vroeg om jullie commentaar vanaf de zijlijn. Ik wees er gewoon op dat deze nieuwe chicas, waar jullie ons over vertellen, veel bagage lijken te hebben. Geen oordeel," zei ze terwijl ze haar handen defensief ophield, "aangezien ik nog geen negentien ben, getrouwd en een kind heb."
"Ze hebben inderdaad veel bagage," gaf Sally toe. "Maar ze zijn echt geweldig. Jullie gaan ze leuk vinden."
Jacque reikte over en klopte op haar knie. "Mis je ze al?"
Ze gaf haar een kleine glimlach en haalde haar schouders op. "Ze hebben veel meegemaakt en zullen nog veel meer meemaken voordat alles gezegd en gedaan is. Ik denk dat ik een soort moederkloek ben. Ik maak me zorgen over mijn kuikens."
Jen plofte naast Sally op de bank en gaf een lichte ruk aan haar bruine haar. "Ja, nou, luister, Moeder Gans. Jij bent onze beste vriendin. Ik zeg niet dat ik de nieuwe kuikentjes niet leuk zal vinden, maar onthoud gewoon wie je als eerste heeft geclaimd. Dus geen tranen over gemorste genezers, of wat dan ook."
"Wat ze bedoelt," vulde Jacque aan terwijl Jen aandachtig naar haar nagels keek, "is dat ze je echt heeft gemist. Wij allebei."
Sally leunde over en sloeg haar armen om Jen heen. "Ik beloof dat niemand ooit jouw plaats kan innemen, Jen. Jij brengt de lol in disfunctioneel."
"Jij brengt de wij in vreemd," voegde Jacque eraan toe terwijl ze naar de andere bank klom en haar armen om haar twee beste vriendinnen sloeg.
"Jij brengt de mogelijk in mogelijk," vervolgde Sally.
"Dat is niet eens een ding," gromde Jen terwijl ze hen terug omhelsde.
"Waar, maar als het er was, zou jij de mogelijk zijn," stemde Jacque in.
Jen glimlachte toen ze hen wegduwde. "Genoeg siroop, en genoeg over de nieuwe zigeuners. Ik wil horen over de nieuwe mannen." Jen stopte midden in haar zin en fronste. "Is het alleen mij of blokkeren jullie mannen jullie ook?" vroeg ze hen.
Sally voelde de muren in Costins gedachten opkomen. Ze probeerde onmiddellijk door zijn verdediging heen te breken, maar hoe meer ze duwde, hoe sterker hij ze maakte als reactie. "Costin laat me niet binnen."
Jacque knikte. "Fane ook niet."
Sally's ogen vernauwden. "Costin noemde," —ze tikte op haar hoofd, wat aangaf dat hij de informatie via de band had gedeeld— "nog maar net dat hij met Vasile ging praten."
"Net als Decebel," gromde Jen.
Jacque's kaak verstrakte. Ze haatte het wanneer Fane haar blokkeerde. Het bracht de pijnlijke herinneringen terug van slechts een paar maanden eerder, toen hij haar niet binnenliet vanwege zijn worstelingen met wat zij had doorstaan door toedoen van de heks, Desdemona. "Wolfje moet wel een verdomd goede reden hebben om me te blokkeren," snauwde ze bijna.
"Wow, mama wolf heeft klauwen," grijnsde Jen, haar irritatie met haar eigen partner even vergetend.
"En ze noemde hem wolfje, niet wolfman zoals ze meestal doet," merkte Sally op.
"De hormonen beginnen je te pakken, hè?" vroeg Jen.
Jacque kneep in de brug van haar neus. "Het ene moment gaat het prima en het volgende moment wil ik echt, echt iets naar iemand gooien."
"Oke... nou, hier zitten en nadenken over waar team harig het over heeft, met de nadruk op harig, gaat niet helpen om prego kalm te houden. Dus terug naar die nieuwe wolven die zijn binnengebracht om te helpen met de nieuwe genezers. Zijn er knappe bij?" vroeg Jen terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelde naar Sally.
Jacque sloeg Jen met een kussen net toen de deur van de suite openging.
"Wie van wie is knap?" gromde Decebel terwijl hij de kamer in liep, zijn ogen gefixeerd op zijn partner.
"Heb je een radar die je vertelt wanneer je binnen moet komen terwijl ik over ongepaste dingen praat?" vroeg Jen terwijl ze haar ogen vernauwde naar Decebel.
"Aangezien je altijd over ongepaste dingen praat, heb ik niet echt een radar nodig. Het is vrijwel zeker dat wanneer ik een kamer binnenkom, je net iets ongepasts hebt gezegd of midden in een ongepaste opmerking zit."
"Oh, goed punt," kirde Jacque terwijl Sally haar vuist naar haar vriendin uitstak.
"Akkoord," knikte Sally.
Jen draaide haar hoofd opzij en fixeerde haar twee beste vriendinnen met een boze blik. "Niemand vroeg om commentaar van de pindagalerij."
"Ik zou graag denken dat we minder pinda en meer geweldige galerij zijn," zei Sally terwijl ze naar Jacque keek. "Ben je het niet eens?"
"Absoluut eens."
Jen gaf het op om hen de doodsblik te geven, aangezien het niet werkte, en draaide zich weer naar haar partner. "Wat is er, B? Misschien ben je gekomen om ons te vertellen waarom jullie superieure mannen ons hebben buitengesloten?" Ze tikte op haar hoofd terwijl ze probeerde zijn mentale blokkade te doorbreken.
Hij gaf haar zijn beste wolfachtige glimlach, waarvan hij wist dat het haar vanbinnen helemaal week maakte. Verdomde wolf, dacht ze bij zichzelf.
"Misschien blokkeer ik je gewoon vanwege mijn eigen ongepaste dingen die misschien iets of iemand heets omvatten."
Sally en Jacque schoven verder naar achteren op de bank terwijl Jen langzaam opstond. "Als je aan iets heets denkt, dan beter een verdomde woestijn of Zuid-Texas in augustus zijn."
"En als dat niet zo is?" vroeg Decebel terwijl hij een stap naar haar toe deed, zijn ogen flitsend naar het gloeiende amber van zijn wolf voordat ze teruggingen naar hun gebruikelijke kleur.
Jen liet een laag gegrom horen.
"Oh jee," mompelde Sally.
"We zouden hun ruzies moeten filmen. Het is zoveel beter dan wat dan ook op de tv," murmelde Jacque, terwijl ze probeerde de aandacht van hun ziedende vriendin niet te trekken.
"Vertel me dan, B, wat het is dat je denkt dat heet is? Wat is het dat je denkt dat zo ongepast is dat je je partner uit je gedachten moet blokkeren?"
"Ik begrijp niet waarom je zo boos wordt, Jennifer."
"Hij gebruikt die verdomde kalmerende stem. Ik haat het als ze dat doen," zuchtte Sally zachtjes.
"Absoluut haten," stemde Jacque in terwijl ze op haar nagels beet en haar vriendin en haar partner intensief in de gaten hield.
Decebel ging verder terwijl Jen een stap naar hem toe deed. “Ik moet omgaan met jou die naar andere mannen kijkt, over andere mannen praat en over andere mannen kwijlt.”
“Oh, die laatste opmerking had een beetje venijn,” lachte Sally.
“Hij wil haar echt een beetje bijten,” voegde Jacque toe en de twee gniffelden zo stil mogelijk.
“IK. KWIJL. NIET,” beet Jen hem toe met opeengeklemde tanden.
“Wil je wedden?” Decebel’s stem werd laag terwijl zijn ogen opnieuw begonnen te gloeien met zijn wolf. Deze keer stopten ze niet met gloeien.
“Oké, dat maakte zelfs mij opgewonden,” ging Sally door met haar commentaar.
“Helemaal heet en bezweet,” zei Jacque terwijl ze zichzelf koelte toewaaide.
“We gaan het er niet over hebben of jij me laat kwijlen. Ik mag aantrekkelijke mensen opmerken—”
Decebel liet een lachsnurk horen. “Opmerken, goeie.”
Jen negeerde hem. “Maar ik kwijl niet over hen. En aangezien je toegang hebt tot mijn gedachten, omdat ik ze niet voor je blokkeer, zou je moeten weten dat het enige waar ik aan denk dat heet is, jij bent. Ik praat misschien veel onzin, maar niemand weet beter dan jij wie ik echt ben. Ben ik een partner die zit te peinzen over de sixpack van een andere wolf? NEE! Dat ben ik niet. Ik mag ze opmerken, net zoals jij aantrekkelijke vrouwen opmerkt, maar daar stopt het. Dus, ik vraag het je nog een keer, partner,” snauwde Jen. “Wat is het dat je voor me verbergt? Het kan maar beter iets zijn zoals dat de wereld morgen vergaat, want als ik erachter kom dat het gedachten zijn over een andere vrouw, dan help me God, Decebel, dan snijd ik je mannelijkheid af en voer ik het aan de kippen.”
"Kippen?" vroeg Decebel, blijkbaar overrompeld.
"Ja, kippen, want die pikken ze helemaal kapot voordat ze ze ooit opeten. Dubbele voldoening, als je het mij vraagt."
“Oké, dat klinkt alsof ze erover nagedacht heeft. Moeten we ons zorgen maken dat Jen bedacht heeft wat ze zou doen met de mannelijkheid van haar partner als ze die ooit verwijdert?” vroeg Sally aan Jacque.
Jacque schudde haar hoofd. “Als ze ooit thuiskomt met kippen, dan moeten we ons echt zorgen maken.”
Jen draaide langzaam haar hoofd om haar vrienden aan te kijken.
“Oh-oh,” zong Sally. “Ze heeft die blik.”
“Helemaal die blik,” beaamde Jacque.
“Wat is er met jou en het woord helemaal?” vroeg Sally terwijl ze vanuit haar ooghoek naar Jacque keek.
“Ik weet het niet,” zei Jacque nadenkend. “Het leek gewoon het juiste woord voor de situatie. Decebel heeft zichzelf helemaal zo diep in de ellende gewerkt dat Jen hem misschien castreert, en Jen dreigt hem helemaal te castreren en die troep aan de kippen te voeren. Helemaal – zoals in allesomvattend – de situatie is nijpend.”
“Zijn jullie twee klaar?” snauwde Jen. “Decebel verbergt hier belangrijke informatie voor ons en jullie maken je zorgen over Jacque’s gebrek aan woordenschat?”
“Prioriteiten, Jen,” zei Sally kortaf. “Jacque staat op het punt een kostbaar leven op deze wereld te zetten. Willen we echt dat haar kind als onwetend wordt bestempeld omdat haar mama haar geen breed scala aan woorden kan leren?”
“Ik heb wel wat woorden voor jou,” mompelde Jacque terwijl ze Sally’s been een kneep gaf. Sally slaakte een kreetje maar zei niets meer toen Jen een vinger naar hen beiden wees.
“Ik zal later met jullie twee afrekenen.” Jen draaide zich weer naar Decebel. “Jij en ik gaan een gesprekje voeren.”
“Is dat hoe je het tegenwoordig noemt?” vroeg Decebel terwijl hij haar oppakte en over zijn schouder slingerde.
“Laat me los, jij grote, harige, vlooien besmette, stomme man!”
Decebel gaf haar een klap op haar achterste terwijl hij zijn hoofd naar Jacque en Sally kantelde. “Wees niet te streng voor jullie partners,” zei hij tegen hen en draaide zich om om te vertrekken. Jen bleef scheldwoorden naar haar partner spuwen terwijl hij haar de kamer uit droeg.
"Ze heeft tegenwoordig een goede woordenschat," knikte Sally terwijl ze de deur achter het stel dicht zag gaan.
"Ze lijkt vandaag een beetje gespannen," zei Jacque terwijl de deur achter Decebel en Jen dichtviel.
"Je weet dat ze het haat als Decebel dingen voor haar verbergt."
Jacque knikte. "Waar, maar ze laat het nooit echt merken als hij haar beschuldigt van een beetje te vrijgevig te zijn met haar lof voor het andere geslacht."
Sally hmm-mmde en klopte toen op haar benen. "Nu drama mama weg is, wat wil je doen?"
"Drama mama," lachte Jacque. "Klassiek." Ze tikte met haar wijsvinger op haar kin terwijl ze nadacht en zei toen met een glimlach: "Een dutje doen. Aangezien Fane zich als een eikel gedraagt en me blokkeert, en ik niet zal kunnen achterhalen waarom totdat hij opduikt, want ik ga echt niet rondwaggelen op zoek naar zijn knappe kont, kan ik net zo goed uitrusten voor de discussie die later ongetwijfeld zal komen."
Sally kreunde. "Ugh, jullie zwangere mensen zijn zo saai."
"Hé!" snauwde Jacque. "Ik kan ofwel saai zijn of bitchy. Wat wil je echt?"
"Goed, doe je dutje maar. Ik ga Rachel opzoeken. Ze wil vast horen over de nieuwe genezers. En daarna ga ik mijn partner zoeken om te zien of ik kan uitvinden wat er aan de hand is."
"Kom me over een uur wakker maken, oké?" Jacque gaapte terwijl ze op de bank ging liggen.
Sally draaide zich om en keek naar haar vriendin terwijl ze de deur opende. "Je weet toch dat dit mijn kamer is, hè? De kamer die ik deel met mijn partner?"
Jacque wuifde haar weg. "Ja, maar jij bent niet zo freaky als Jen, dus ik hoef me geen zorgen te maken dat ik wakker word van iets dat mijn hersenen voor het leven zou kunnen beschadigen."
"Klopt," stemde Sally in terwijl ze de kamer uitliep en de deur achter zich sloot. Net toen ze zich omdraaide om de gang in te lopen, botste ze tegen een bekende borstkas.
"Ik was net onderweg naar jou," zei Costin terwijl hij naar haar keek. "En ik hoopte dat je nog in onze kamer zou zijn." Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen naar haar.
Sally hield haar hand op. "Sorry, barman, maar je bent geblokkeerd." Ze maakte een gebaar naar haar schouder. "Prego ligt daar te slapen op onze bank."
Costin fronste. "Heeft ze geen eigen bank?"
"Ja, maar blijkbaar was die te ver om te lopen."
"Ik kan je horen, weet je?" riep Jacque.
"Ik vergeet altijd dat ze dat hele wolvengebeuren heeft," vertelde Sally hem.
"Dus we kunnen niet in onze kamer?"
De zielige blik op zijn gezicht deed haar lachen.
"Toen ik zei dat ik je kon horen, bedoelde ik eigenlijk dat jullie vervelende bovennatuurlijke wezens weg moesten gaan omdat ik probeer een dutje te doen," riep Jacque weer.
"Wow, ze is chagrijnig," zei Costin met een grijns.
"Waarom maakt dat je aan het lachen?"
"Omdat dat betekent dat Fane haar moet verdragen."
Ze hoorden een harde dreun tegen de deur. "Ja, arme Fane," zei Sally terwijl ze Costins hand pakte. "Je kunt met me meegaan om met Rachel te praten over de nieuwe genezers. En onderweg kun je me vertellen waarom jij en de andere jongens de band voor ons blokkeren." Haar stem klonk lief, maar de blik in haar ogen maakte duidelijk dat ze niet zo kalm was over de situatie als ze leek.
"Ik gok dat dat geen code is voor een zoensessie in de potionskamer en daarna kussentjespraat?"
Ze grijnsde naar hem. "Nee, mijn liefste, dat is het niet en waarom blijf je het een potionskamer noemen?"
"Klinkt beter dan zigeunergenezerlab. Maar we zouden het de luuuve potion kamer kunnen noemen." Hij knipoogde naar haar.
Sally lachte. "Is dat alles waar je aan denkt?" vroeg ze terwijl ze hem meetrok.
"Ja," antwoordde hij onmiddellijk en voegde toen toe: "Nou ja, dat en eten."