Hoofdstuk 5: Wees mijn vriend
De auto was halverwege toen Aurora mompelde, "Stop de auto. Ik ga overgeven."
John vond snel een plek om te stoppen, met de bedoeling haar uit de auto te helpen. Ze keek hem met een verwarde blik aan, "Jullie mannen deugen allemaal niet."
Toen hij zag dat ze echt dronken was, wilde John iets zeggen, maar plotseling begon ze te braken.
John's kleding zat onder het braaksel, wat hem erg ongemakkelijk maakte, aangezien hij altijd een nette freak was.
Aurora werd wakker en zag dat de zon al op was.
Toen ze zich realiseerde dat ze in de auto wakker was geworden en dat de man van de vorige avond nog steeds naast haar zat, nu zonder zijn shirt, voelde ze zich alsof ze droomde.
'Jezus, wat heb ik in hemelsnaam gedaan gisteravond? Heb ik hem uitgekleed en met hem geslapen? Drinken veroorzaakt echt problemen!' zei ze in zichzelf.
Aurora wreef over haar hoofd, kalmeerde zichzelf en stapte uit de auto. Het was erg stil en er was niemand in de buurt. Ze vond een steen om op te zitten en staarde wezenloos in de verte.
Na het zien van Daniels ware aard, voelde ze een gevoel van opluchting.
Als Daniel wist dat ze een paar jaar geleden een kind had gekregen, zou hij waarschijnlijk nog wreder tegen haar zijn, ook al was ze van begin tot eind een slachtoffer geweest.
Nu hoefde ze zich geen zorgen meer te maken dat haar geheim door Daniel ontdekt zou worden.
Maar denken aan de zoete momenten met Daniel van het afgelopen jaar maakte Aurora nog steeds een beetje verdrietig.
John was al wakker. Hij wachtte tot Aurora een beetje gekalmeerd was voordat hij met twee flessen water naar haar toe liep.
"Drink wat water om je keel te verzachten. Je hebt veel gehuild gisteravond, dus je keel moet pijn doen."
Aurora stabiliseerde zichzelf, "Waarom was je bij Moonlight Restaurant?"
Ze dacht dat ze in een taxi was gestapt. Nu ze nuchter was, realiseerde ze zich dat ze in de verkeerde auto was gestapt. Maar hoe was ze in zijn auto beland?
"Het is het lot," John trok een wenkbrauw op, "Ik kwam toevallig langs en zag je bij de ingang van het restaurant. Jullie vrouwen zeggen altijd het ene en bedoelen het andere, doen eerst terughoudend, maar gisteravond was je zo direct..."
Hij stond op het punt te zeggen dat Aurora gisteravond zelf in zijn auto was gestapt.
Voordat hij kon uitpraten, bloosde Aurora en zei snel, "Stop met praten. Ik was dronken gisteravond. Ik neem mijn verantwoordelijkheid."
John fronste, dacht na over Aurora's woorden, en keek toen naar zijn shirtloze staat. Hij begreep snel dat Aurora een misverstand had over wat er gisteravond was gebeurd.
Nadat Aurora over hem heen had gebraakt, had hij zijn kleren weggegooid.
"Dronken? Dat is inderdaad een heel goed excuus," zei John met een glimlach, zonder zich de moeite te nemen om het uit te leggen, "Ik probeerde je nummer te bellen, maar het was verbroken. Ik weet dat je op me neerkijkt omdat ik arm ben. Als je me niet wilt zien, kan ik nu vertrekken en je nooit meer lastigvallen."
Hij klonk net zo teleurgesteld als voorheen.
Aurora wist niet waarom, maar ze kon John's toon niet weerstaan. Het gaf haar een schuldgevoel.
"Nee, ik kijk niet op je neer. Het telefoonnummer klopt. Hoe kan het verbroken zijn?" Aurora haalde diep adem, "Mijn naam is Aurora. Wat is de jouwe?"
John glimlachte en stelde zichzelf voor, "John, een arme jongen die klusjes doet en goederen bezorgt voor anderen. Ik ben dertig jaar oud en in goede gezondheid, heb geen slechte gewoonten, en heb een normale seksuele functie, wat jij..."
Hij stond op het punt te zeggen dat Aurora het zelf kon verifiëren in de toekomst, maar herinnerde zich haar eerdere misverstand en veranderde het in, "wat jij gisteravond hebt geverifieerd."
"Ahem!" Aurora bloosde diep.
Ze vroeg zich af, 'Heb ik echt met hem geslapen gisteravond? Wacht even, waarom klinkt de naam John zo bekend? De man met wie ik bijna trouwde heette ook John!'
Maar de geruchten zeiden dat meneer Lewis een kreupele been en een misvormd gezicht had en niet lang zou leven, terwijl de man voor haar gezond en erg knap was. Hij was gewoon een gewone arme jongen, dus hoe kon hij meneer Lewis zijn?
Het leek gewoon een toevalligheid van dezelfde naam.
John observeerde Aurora's uitdrukking en vervolgde, "Ik heb ook geen broers of zussen. Ik zou gaan trouwen, maar op de trouwdag werd ik opgehouden door jou te helpen, en nu heeft de vrouw de verloving verbroken. Ik ben momenteel single."
John's oprechte blik deed Aurora's hart sneller slaan.
Denkend aan Daniels verandering van hart, keek Aurora rustig naar John, "Zou je mijn vriendje willen zijn?"
John was verbaasd maar lachte toen, "Ik wil niet je vriendje zijn."
Afgewezen worden maakte Aurora een beetje ongemakkelijk.
Ze stond op het punt iets te zeggen toen John plotseling van onderwerp veranderde en zei: "Ik wil je man zijn."
Aurora's ogen werden groot. "Is dit niet te snel?"
Ze dacht dat ze het stap voor stap konden aanpakken. Ze waren al samen, dus misschien konden ze proberen te daten. Als het niet werkte, konden ze uit elkaar gaan. Als Daniel met Emily kon zijn, waarom zou zij dan in het verleden blijven hangen? Toch gaf ze toe dat hem vragen om haar vriend te zijn een beetje een wraakzuchtige bedoeling had.
Toen hij Aurora's verbaasde uitdrukking zag, maakte John zich ook zorgen dat hij te haastig was geweest en haar had afgeschrikt.
"Dan doe ik een stap terug en word eerst je vriendje," zei John zacht. "We hebben elkaar net ontmoet, en we moeten elkaar beter leren kennen."
Waarom klonk zijn toon een beetje terughoudend voor haar?
Aurora vroeg: "Je bruid heeft de bruiloft afgezegd. Zijn je ouders oké? Moet ik iets doen?"
"Ze zijn erg van streek. Ze zijn gisteren op reis gegaan om te ontspannen en zijn momenteel onbereikbaar," zei John, terwijl hij een verhaal verzon met een stalen gezicht. "Als ze terugkomen, neem ik je mee om ze te ontmoeten."
Aurora dacht er niet veel over na omdat haar maag al knorde van de honger.
John glimlachte en nam Aurora's hand als vanzelfsprekend vast. "Kom, laat me je meenemen om te eten."
John's actie verraste Aurora. Ze keek naar hun ineengestrengelde vingers en haar gezicht werd weer rood. Zijn handpalm was warm en de aanraking van zijn huid veroorzaakte een vreemd gevoel in haar hart. Ze dacht dat ze gek moest zijn, zo snel hun relatie als vriend en vriendin bevestigen met iemand die ze pas twee keer had ontmoet. Maar toen ze dacht aan Daniel en Emily's gezichten, verdween elk schuldgevoel en schaamte dat ze voelde.
John had Aurora's reacties geobserveerd, en een sluwe glimlach speelde om zijn mondhoeken.
John nam Aurora mee naar een nabijgelegen restaurant. Het was niet erg chique, maar het was schoon en netjes.
"Bestel wat je wilt," zei John, terwijl hij het menu met gentlemanlike gratie aan Aurora overhandigde.
Aurora wierp een blik op het menu. De prijzen waren redelijk, dus ze bestelde twee gerechten en een soep.
Toen hij zag dat ze zo weinig had besteld, fronste John. "Bestel nog een paar gerechten."
"Geen nood, het is maar met z'n tweeën. We zullen niet zoveel op kunnen," zei Aurora en hield hem tegen. "Bezorgwerk is zwaar, en geld verdienen is niet makkelijk. Laten we het niet verspillen."
'Probeert ze geld voor mij te besparen?' dacht hij.
John's frons ontspande zich, en een vage glimlach verscheen. "Goed, ik luister naar jou."
Toen overhandigde John plotseling een bankkaart aan Aurora. "Dit zijn mijn spaargelden. Het is niet veel, slechts een paar duizend euro. Het wachtwoord zijn de laatste zes cijfers."
"Wat doe je?" Aurora was een beetje in de war.
"Vanaf nu geef ik ook mijn maandsalaris aan jou. Ik verdien momenteel ongeveer duizend euro per maand, wat niet veel is, maar ik zal hard werken om meer te verdienen en je een beter leven te geven."
Aurora was gevleid. Ze kenden elkaar nog geen twee dagen, en hij gaf haar al zijn spaargeld?
"Je houdt het zelf. Ik heb een baan en heb je geld niet nodig," weigerde Aurora snel.
"Je bent nu mijn vriendin. Het is alleen maar logisch dat jij mijn geld beheert," zei John, terwijl hij de bankkaart in Aurora's hand dwong. "Is dit niet wat jullie vrouwen een gevoel van zekerheid noemen?"
Aurora was verbijsterd. Dus John gaf haar een gevoel van zekerheid?
Er was een gezegde online dat het hart van een man is waar zijn geld is. Terwijl ze de bankkaart in haar hand hield, voelde Aurora inderdaad een gevoel van zekerheid. De man voor haar was misschien niet rijk, maar hij was oprecht. Aurora had nooit gedroomd van trouwen in een rijke familie of een luxueus leven leiden. Ze had altijd een eenvoudig en warm leven gewild. Ze dacht dat Daniel haar dat kon geven, maar Daniel was te ambitieus. Hij was niet tevreden met eenvoud en wilde vechten voor erfrechten.
"Dan houd ik het voorlopig voor je. Laat het me weten wanneer je het geld nodig hebt," zei Aurora, zonder verder te weigeren.
"Prima!" zei John met een glimlach. "Geef me gewoon wat zakgeld elke maand."
De gerechten werden geserveerd, en Aurora, die echt honger had, begon te eten. John at heel weinig en concentreerde zich op het opscheppen van eten voor Aurora en het inschenken van haar water.
De twee aten in een wegrestaurant als elk gewoon stel, en deze scène, gezien door Todd terwijl hij voorbij liep, was niets minder dan schokkend. 'Zie ik dingen? Het hoofd van de Lewis-familie eet daadwerkelijk in een wegrestaurant met een vrouw?' riep hij innerlijk uit.