Hoofdstuk 3: Breaking with Father
Eigenlijk had Aurora het antwoord al geraden uit Deans woorden, maar ze wilde het toch nog vragen.
Ze kon niet geloven dat haar eigen vader haar ook kwaad zou willen doen.
Aurora's vraag maakte dat Dean zijn blik afwendde, schuldig en niet in staat om Aurora in de ogen te kijken.
"Wat is dat voor houding? Ik ben je vader. Hoe durf je zo tegen me te praten?"
Aurora sneerde, "Ja, je bent mijn vader, dus waarom duw je me dan het vuur in? Waarom geef je Nicole haar zin en dwing je me te trouwen met de familie Lewis?"
Aurora dacht, zonder Deans instemming had Nicole die dingen nooit kunnen doen.
Nu de zaak al beklonken was, liet Nicole de schijn vallen en zei kil, "De familie Lewis wilde gewoon trouwen met een dochter van de familie White; ze hebben niet gespecificeerd wie. Bovendien, in Silvercrest City, is de familie Lewis een topfamilie! We hebben zo'n goed huwelijk voor je geregeld. Je zou ons dankbaar moeten zijn."
"Als de familie Lewis zo geweldig is, waarom laat je Emily dan niet trouwen?" kaatste Aurora sarcastisch terug.
Voordat ze hier kwam, was Aurora al naar de familie Taylor geweest, en ze vertelden haar dat Daniel en Emily waren uitgegaan.
Op dat moment voelde Aurora een gevoel van wanhoop!
'Zou het kunnen dat Daniel me heeft verlaten? Waarom kwam hij me niet zoeken toen hij ontdekte dat de bruid verkeerd was?' dacht ze.
"Genoeg," zei Dean streng. "Emily's gezondheid is niet goed. Als ze met de familie Lewis trouwt, zal ze het niet aankunnen. Jij bent haar zus. Wat is er mis mee om in haar plaats te trouwen?"
Bij het horen hiervan staarde Aurora Dean geschokt aan, alsof ze door de bliksem was getroffen. Door de jaren heen had ze geweten van Deans voorkeur, maar ze had niet verwacht dat het zo ver zou gaan! Misschien was ze in zijn ogen nooit zijn dochter geweest.
Aurora's hart draaide zich om van pijn. Na de dood van haar moeder trokken Nicole en haar dochter in bij de familie White. Sindsdien had ze nooit meer aan de eettafel gezeten, elke dag levend van restjes en kliekjes.
Na de middelbare school verdiende ze al haar collegegeld door parttime te werken.
Ze was de oudste dochter van de familie White, maar leefde slechter dan een zwerfhond.
Emily genoot van het aura van een rijke dame, gekleed in merkkleding en frequenteerde luxe clubs, terwijl Aurora goedkope kleren droeg en zich in metro's en bussen perste om te werken.
Aurora dacht dat ze met de man van wie ze hield kon trouwen en de familie White kon verlaten, maar ze had niet verwacht dat Nicole en haar dochter tegen haar zouden samenzweren! Haar leven stond op het punt geruïneerd te worden!
"Papa, met jou die zo bevooroordeeld is en Nicole toestaat mij zo te behandelen, hoe verdrietig zou mama zijn als ze het wist?" Aurora stikte bijna in haar woorden, haar ogen rood terwijl ze naar Dean keek.
"Je moeder is al dood. Hou op met haar te noemen," zei Dean fronsend en kil. "Aangezien de familie Lewis de verloving heeft verbroken, hoef je niet met hen te trouwen. Deze zaak is opgelost. Ga terug en trek andere kleren aan. Zet jezelf niet voor schut. Er is werk op kantoor. Ik moet gaan."
Dean zei dit en vertrok direct, zonder Aurora zelfs maar aan te kijken.
Aurora liet een koude lach horen, koppig op haar lip bijtend om haar tranen tegen te houden. Meer dan tien jaar lang had Dean allang opgehouden haar als zijn dochter te beschouwen. Ze had geen enkele band meer met deze familie.
Zodra Dean vertrok, onthulde Nicole haar scherpe en gemene gezicht, "Ik had niet verwacht dat je zou durven te ontsnappen aan het huwelijk! Hoe bevalt dit grote cadeau van mij? Tevreden?"
Aurora's ogen waren koud, "Nicole, je bent zo verachtelijk. Ben je niet bang voor wraak?"
Nicole lachte zelfgenoegzaam, "Mijn dochter is al stevig in de positie van mevrouw Taylor. Jij bent niet waardig om met haar te concurreren. Aurora, een paar jaar geleden had je al een kind met iemand anders. Daniel weet hier waarschijnlijk niets van, of wel? Denk je dat je het voor de Taylor-familie kunt verbergen door niets te zeggen?"
Aurora's gezicht werd bleek toen ze in het diepste deel van haar hart werd gestoken.
"Jij en Emily hebben me toen opgezet!"
Ja, Aurora had vijf jaar geleden een kind gekregen, maar het kind stierf kort na de geboorte, en ze wist nog steeds niet wie de vader was.
Ze had niet de moed om Daniel hierover te vertellen; het was een nachtmerrie waar ze aan wilde ontsnappen.
Nicole grijnsde, "En wat als we je hebben opgezet? Zelfs als je het vertelt, zal je vader je niet geloven. Aurora, alles in de familie White behoort toe aan mijn dochter. Je vader heeft lang geleden al de hoop op jou opgegeven."
"En laat me je nog iets vertellen, het kind dat je toen had, is niet gestorven. Hij is een heel knappe jongen."
"Wat? Waar is mijn kind?" Aurora was geschokt, haar hart deed pijn bij de gedachte aan het kind.
"Wil je het weten?" Nicole glimlachte gemeen. "Knie voor me neer en smeek me, dan zal ik het je vertellen."
"Nicole!" Aurora beet bijna op haar lip tot het bloedde. "Op een dag zal ik ervoor zorgen dat je de straf krijgt die je verdient!"
Nicole zou haar nooit de verblijfplaats van het kind vertellen; ze wilde haar alleen vernederen!
Aurora balde haar vuisten. Ze zou alles over het kind te weten komen, vroeg of laat. Wat Nicole en haar dochter betreft, ze zou hen nooit laten gaan!
Moonlight Restaurant.
Aurora dronk het ene glas wijn na het andere, zonder het eten aan te raken. Ze wist niet hoeveel ze had gedronken; haar hoofd tolde al, dronken tot het uiterste.
Telkens als ze eraan dacht hoe haar geluk werd vernietigd door Nicole en Emily, en hoe Daniel haar had verlaten, voelde haar borst alsof die werd verscheurd.
"Aurora, stop met drinken." Sophia pakte de wijn uit Aurora's hand en zei boos, "Ze zijn echt verachtelijk om je zo erg pijn te doen! Gelukkig ben je niet getrouwd met de familie Lewis, anders zou je hele leven geruïneerd zijn."
Sophia veranderde van toon, "Eigenlijk, als meneer Lewis niet gedoemd was om jong te sterven, zou het veel beter zijn geweest om mevrouw Lewis te zijn dan mevrouw Taylor. De familie Taylor en de familie Lewis zijn niet eens vergelijkbaar."
Meneer Lewis was erg mysterieus, en weinig mensen hadden hem gezien. Er deden allerlei geruchten de ronde binnen de innerlijke kringen.
"Sophia, ik voel me vreselijk. Mijn vader keurde Nicole en Emily's gedrag goed, zette me op. Hij heeft me nooit als zijn dochter beschouwd!"
Het gevoel van verlaten en verraden worden door haar naaste familie deed Aurora veel pijn.
Wat nog meer pijn deed, was dat ze nog steeds geen contact had kunnen krijgen met Daniel.
"Daniel wil me ook niet, Sophia. Ik heb niets meer." Aurora lag op de tafel, tranen stroomden als regen.
"Je hebt mij nog, Aurora. Niet huilen." Sophia voelde zowel hartzeer als woede. "Het is maar Daniel. Ik zal iemand beter voor je vinden. Ik ken veel hoogwaardige vrijgezellen, rijk en knap. Wat dacht je ervan als ik je aan hen voorstel?"
Terwijl Sophia sprak, flitste het gezicht van de man van gisteren plotseling door Aurora's gedachten. Bij de gedachte aan hun verwikkeling, bloosde haar gezicht weer.
Waarom dacht ze aan die man?
"Ik bel nu iemand voor je. Eén man verliezen is niet zo'n groot probleem." zei Sophia terwijl ze een telefoontje ging plegen.
Aurora, dronken en versuft, reikte naar de wijn maar zag plotseling een bekende figuur.
Het was Daniel! Ze moest hem vinden en een verklaring krijgen!
Aurora werd meteen nuchter en strompelde achter hem aan.