Hoofdstuk 1: Bruiden ruilen
Aurora White zat voor de spiegel in haar luxueuze trouwjurk, haar make-up was perfect en geluk straalde uit haar ogen.
Vandaag was de dag dat ze met Daniel zou trouwen. Na een jaar daten zouden ze eindelijk in het huwelijksbootje stappen.
"Zus, je hebt echt geluk, je gaat trouwen met iemand uit de rijkste familie van Amsterdam, de familie Taylor, en wordt mevrouw Taylor," zei Aurora's stiefzus Emily White, die ook een trouwjurk droeg, met een vreemde ondertoon.
Emily keek naar Aurora's mooie gezicht, en een vleugje jaloezie flitste door haar ogen. Ze wilde dat mooie gezicht echt verscheuren!
Aurora's uitdrukking werd kouder en ze reageerde sarcastisch: "Gefeliciteerd ook voor jou, binnenkort word je de vierde vrouw van John. Trouwens, ik hoorde dat meneer Lewis onlangs misvormd is geraakt bij een auto-ongeluk en verlamd is, met nog maar een paar jaar te leven. Je wordt waarschijnlijk weduwe."
"Aurora!" Emily's gezicht werd bleek van woede. Toen ze eraan dacht dat Aurora zou trouwen met iemand uit de Taylor familie terwijl zij moest trouwen met een stervende man, werd haar gezicht nog gemener.
"Aurora, wees maar niet zo zelfvoldaan. Je zult nog wel huilen!" sneerde Emily.
Denkend aan haar voorbereide plan, verscheen er een vleugje trots in Emily's ogen. Na vanavond zou Aurora klaar zijn!
"Emily, Aurora, jullie zijn allebei hier!" Emily's moeder, Nicole Clark, kwam binnen met twee glazen sap, glimlachend, "De trouwauto's van de familie Taylor en de familie Lewis komen er zo aan. Neem wat sap om je dorst te lessen."
De hypocriete glimlach op het gezicht van haar stiefmoeder deed Aurora fronsen. Na meer dan tien jaar samenwonen, hoe kon ze Nicole's ware aard niet kennen?
Denkend aan het feit dat ze dit huis binnenkort zou verlaten en nooit meer Nicole en haar dochter hoefde te zien, aarzelde ze maar nam toch het sap aan.
"Dank u, tante Clark." Aurora nam slechts een klein slokje.
Emily en Nicole keken toe hoe ze het sap dronk, wisselden een blik en een koude glimlach verscheen op hun lippen.
"Aurora, ik kan echt niet verdragen dat je weggaat." Nicole veegde de hoekjes van haar ogen, "Hoewel je niet mijn biologische dochter bent, heb ik je altijd als mijn eigen kind behandeld."
Aurora lachte inwendig. Nicole verdiende echt haar prijs voor beste actrice; haar acteerwerk was top.
Toen ze acht was, minder dan een maand na het overlijden van haar moeder, bracht haar vader Nicole en Emily, die een maand jonger was dan zij, in hun huis.
Toen realiseerde Aurora zich dat haar vader haar moeder al had verraden. Hij had een minnares en een dochter buiten hun gezin, en haar moeder wist er niets van!
"Mevrouw, de trouwauto van de familie Taylor is gearriveerd," herinnerde een bediende aan de deur.
Nicole gaf de bediende een blik en instrueerde: "Hailey, breng Aurora naar de trouwauto van de familie Taylor."
Met de steun van de bediende nam Aurora een paar stappen, plotseling voelde ze zich duizelig. Ze wreef over haar slapen, haar zicht begon te vervagen.
'Wat is er aan de hand? Waarom ben ik zo duizelig? Zou er iets mis zijn met het sap!'
Voordat Aurora het doorhad, gaven haar benen het op en viel ze.
De trouwauto stond geparkeerd bij de ingang van de familie White, en de bediende Hailey droeg de bewusteloze Aurora naar de auto.
Nicole keek vanaf het balkon toe hoe de auto wegreed, haar glimlach werd dieper.
"Mam, is alles in orde? Wat als Aurora halverwege wakker wordt?" Emily was een beetje bezorgd.
"Maak je geen zorgen. Ik heb alles geregeld. Ze zal gehoorzaam trouwen met die verlamde man van de familie Lewis," zei Nicole.
Aurora was net in de auto van de familie Lewis gestapt, niet in die van de familie Taylor.
Emily was nerveus, "Maar wat zeg ik tegen Daniel? Hoe moet ik vanavond alles uitleggen?"
Nicole instrueerde Emily serieus, "Ik heb de zaken met de familie Taylor al geregeld. Zodra vanavond voorbij is, is alles onomkeerbaar."
"Begrepen." Emily's gezicht was gevuld met jaloezie en haat. "Mam, ik wil dat Aurora in ellende leeft, dat ze de gevolgen proeft van het concurreren met mij om een man!"
Nicole grijnsde, "Aurora overleeft de nacht waarschijnlijk niet. Weet je, de vorige vrouwen van John verdwenen allemaal op mysterieuze wijze vlak na hun huwelijk."
Aurora voelde plotseling een ongemak in haar lichaam, heel heet, haar wangen brandden.
Ze herinnerde zich het sap dat Nicole had gebracht en realiseerde zich dat er iets mis was.
Ze was in Nicole's val gelopen; er was iets mis met het sap!
De trouwauto reed nog steeds snel door, en Aurora realiseerde zich dat dit niet de weg naar de familie Taylor was, wat haar in paniek bracht.
"Stop de auto, stop de auto!" Aurora riep angstig, bonzend op het raam, "Wie zijn jullie? Waar brengen jullie me naartoe?"
De chauffeur, verward, antwoordde, "Mevrouw White, ik ben van de familie Lewis, ik breng u naar hun huis."
"De familie Lewis?" Aurora begreep het plotseling.
Nicole speelde een bruidwisseltruc! Ze wilde dat Aurora zou trouwen met de mismaakte en kreupele meneer Lewis, terwijl haar dochter Emily zou trouwen met Aurora's vriend Daniel!
"Stop de auto. Er is een vergissing! Ik moet naar de familie Taylor, niet naar de familie Lewis!" Aurora bleef op het raam bonzen, haar ogen rood van urgentie.
Ze hield van Daniel; ze wilde niet trouwen in de familie Lewis en kon Nicole en haar dochter niet laten slagen!
Op dat moment voelde Aurora zich nog slechter, haar lichaam brandde, haar wangen werden roder. Ze trok ongemakkelijk aan haar trouwjurk; alle tekenen wezen op één ding: ze was gedrogeerd met een lustopwekkend middel!
Dus, Nicole had ook het sap met een lustopwekkend middel gemengd? Ze wilde Aurora niet alleen in het vuur duwen, maar haar ook vernederen en volledig ruïneren!
"Stop de auto!" Aurora behield wanhopig haar laatste beetje gezond verstand en schreeuwde naar de chauffeur.
De chauffeur negeerde haar. In wanhoop opende ze snel de autodeur!
"Mevrouw White!" De chauffeur was geschokt en trapte snel op de rem. Aurora opende de deur en sprong eruit!
Ze rolde een paar keer over de grond, de pijn maakte haar geest wat helderder.
"Mevrouw White, stap terug in de auto, mevrouw White," de chauffeur rende in paniek achter haar aan.
Aurora klemde haar tanden op elkaar, hinkend terwijl ze rende. De pijn was de beste manier om helder te blijven.
De chauffeur moest ook omgekocht zijn door Nicole! Aurora raakte in paniek, wetende wat de gevolgen zouden zijn als ze gevangen werd.
"Mevrouw White, kom terug met me mee!" De chauffeur rende inderdaad achter haar aan.
Aurora rende sneller, bijna huilend. Ze wilde niet trouwen met de kreupele en mismaakte meneer Lewis.
Toen ze de chauffeur dichterbij zag komen, raakte Aurora wanhopig, niet wetende waar ze naartoe moest rennen. Plots zag ze een auto een paar honderd meter verderop staan, met de lichten aan.
Er was iemand! Aurora's hart sprong op van vreugde, en ze rende er met al haar kracht naartoe.
Een zwarte luxeauto stond langs de weg geparkeerd, en een man in vrijetijdskleding leunde tegen de deur, pratend aan de telefoon.
Net toen de man in de auto wilde stappen en weg wilde rijden, rende Aurora ernaartoe, smekend met een snikkende stem, "Help me, alsjeblieft, red me!"
De man was een moment verbaasd, zijn diepe ogen scanden Aurora.
Op dat moment zei de persoon aan de andere kant van de telefoon angstig, "De bruid komt zo aan. Waarom ben je er nog niet?"
"Vervelend!" De man hing de telefoon uitdrukkingsloos op.
Op dat moment had de chauffeur haar al ingehaald. Aurora, die dit zag, gaf er niet om of de man het ermee eens was of niet, opende snel de autodeur en glipte naar binnen, handen samen gevouwen, smekend met een snikkende stem, "Help me alsjeblieft!"