Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 592 Ik heb er nu al spijt van

Phoebe voelde als een veertje in zijn armen. Haar borst bewoog nauwelijks, haar ademhaling zo oppervlakkig dat het leek alsof ze elk moment kon wegglippen.

Theodore's ogen waren bloeddoorlopen, tranen stroomden over zijn gezicht. Hij voelde zich nog nooit zo dankbaar.

Phoebe leefde nog!

Hij trok ...