Verboden Passie

Hoofdstuk 2

Taylor had Phoebe en Theodore nooit onder druk gezet om kinderen te krijgen. Toen waren geen van haar vriendinnen grootmoeders, dus had ze geen haast.

Maar nu was Delilah Hill plotseling grootmoeder geworden, en toen ze haar Benjamin zag vasthouden met een stralende glimlach, voelde Taylor zich zowel jaloers als afgunstig.

Dus moest ze Phoebe aansporen om snel zwanger te worden.

Phoebe perste haar lippen op elkaar en was sprakeloos.

Ze dacht dat Theodore zoals gewoonlijk een excuus zou vinden om Taylor af te wimpelen, maar na lang wachten zei hij nog steeds niets.

Phoebe keek verward naar Theodore. De feestzaal was helder verlicht, wat Theodore's ruige knappe uiterlijk benadrukte. Hij bleef stil, zonder enige tekenen dat hij haar zou helpen.

Hoewel dit niet alleen haar probleem was.

"Waarom staar je naar Theodore? Ik praat tegen jou, antwoord me." Toen niemand reageerde, werd Taylor ongeduldig en beval, "Morgen regel ik een privégezondheidscontrole voor je. Daarna blijf je thuis en bereid je je voor op de zwangerschap."

"Mam," Phoebe zat in een dilemma. Taylor zette haar onder druk om een kind te krijgen, terwijl Theodore haar niet toestond zwanger te worden. "Het is momenteel erg druk op het werk, misschien over een paar maanden."

"Wat is er zo druk? Gaat het bedrijf failliet zonder jou?" Taylor onderbrak haar op dwingende toon, "Vergeet niet, Phoebe, ik stemde alleen in met jullie huwelijk omdat je zwanger was. Anders, als dochter van een huishoudster, denk je dat je dan in de Reynolds-familie zou kunnen trouwen?"

Phoebe durfde dat zeker niet te vergeten.

Vanwege haar zwangerschap voor het huwelijk vernederde Taylor haar vaak, in de overtuiging dat ze het kind gebruikte als pressiemiddel om Theodore tot een huwelijk te dwingen.

Theodore keek naar Phoebe's bleke gezicht en sprak uiteindelijk, "Mam, mevrouw Vanderbilt lijkt naar je op zoek te zijn."

Taylor's aandacht verschoof toen ze Delilah in hun richting zag kijken, en ze zei ontevreden, "Ze pronkt gewoon met haar kleinzoon. Jullie twee moeten me niet teleurstellen!"

Theodore was machteloos.

Nadat Taylor was vertrokken, voelde Phoebe plotseling meer buikpijn, waarschijnlijk omdat de anticonceptiepil begon te werken. Ze zei zacht, "Ik moet naar het toilet."

Theodore fronste terwijl hij haar zag weggaan, zich onverklaarbaar geïrriteerd voelend. Hij nam een glas wijn van een ober en dronk het in één teug leeg.

Op dat moment zag Theodore een bekende lange gestalte de feestzaal verlaten. Was het Edward?

Phoebe kwam uit het toilet, met pianomuziek die door de gang weerklonk. Ze wilde niet terug naar de feestzaal en Theodore weer zien.

Kijkend naar de drukke feestzaal, voelde Phoebe plotseling een gevoel van vermoeidheid. Haar huwelijk voelde verstikkend; ze verlangde naar wat ademruimte.

De binnenplaats was helder verlicht, maar toen ze aankwam, was er al iemand. Net toen Phoebe zich wilde omdraaien en vertrekken, kwam er een stem van achteren. "Phoebe?"

Phoebe huiverde bij de bekende stem, Theodore's waarschuwing weerklonk in haar gedachten. Ze versnelde haar pas om weg te gaan.

Iemand blokkeerde haar pad.

"Phoebe, haat je me zo erg dat je me niet wilt zien?"

Phoebe keek op en zag Edward's ogen vol pijn en verdriet.

Een golf van verdriet overspoelde haar hart, bijna verstikkend.

Phoebe haalde diep adem en probeerde kalm te blijven. "Het spijt me, Edward, we zouden elkaar niet moeten ontmoeten."

Zij en Edward waren sinds hun jeugd speelkameraden geweest en altijd heel close.

Edward, slechts twee weken ouder dan zij, was door Delilah aan Evelyn toevertrouwd vanwege haar slechte gezondheid na de bevalling.

Hun band was onbreekbaar, en deze nauwe verbinding maakte Phoebe's relatie met Edward uniek.

Totdat dat ongeluk gebeurde. Als dat ongeluk niet was gebeurd, hadden ze misschien levenslang goede broers en zussen kunnen zijn.

Edward's ogen waren helder en gepassioneerd, gevuld met verliefdheid op haar. Hij pakte haar pols opgewonden vast, "Phoebe, ga niet weg. Ik heb je al lang niet gezien. Je hebt me vermeden. Ik mis je echt."

Eerder in de feestzaal had Edward Phoebe stilletjes in de gaten gehouden. Hij kon zien dat Theodore haar niet goed behandelde.

En Phoebe zag er vermoeider uit. Edward kon nauwelijks geloven wat Phoebe had doorgemaakt.

Edward had er diep spijt van dat hij haar drie jaar geleden had laten gaan toen ze hem het meest nodig had.

"Edward, hou op met onzin praten. Je bent dronken en denkt niet helder."

Phoebe boog haar hoofd en trok krachtig haar pols uit Edwards greep, waarna ze onmiddellijk omdraaide om weg te gaan.

Ze kon zich niet voorstellen hoe woedend Theodore zou zijn als hij dit zou zien. Ze rende snel weg.

"Phoebe!" riep Edward verdrietig, "Ik weet dat je helemaal niet gelukkig bent. We zijn samen opgegroeid; ik weet hoe je eruitziet als je gelukkig bent. Vroeger lachte je veel, maar vanavond heb je geen enkele keer gelachen. Hij heeft je geen enkel geluk gegeven! Ga je blijven doen alsof?"

Phoebe's rug verstijfde.

Voordat ze Edward kon stoppen, zag ze een lange, slanke gestalte langzaam uit de duisternis tevoorschijn komen.

Theodore stond naast Phoebe, sloeg een sterke arm om haar middel en trok haar in zijn omhelzing, terwijl hij Edward met een koude grijns aankeek.

"Edward, wat heeft mijn familiezaken met jou te maken? Denk je dat je het geluk van mijn vrouw beter begrijpt dan ik?"

Terwijl hij sprak, keek Theodore neer op Phoebe, tilde haar kin op met zijn hand, zijn ogen vol boosaardigheid.

"Wat dacht je hiervan? Waarom tonen we niet wat affectie om meneer Vanderbilt gerust te stellen?"

Phoebe was doodsbang door Theodore's blik. Haar maag, die net iets beter voelde, begon weer te krampen, waardoor ze van pijn begon te trillen.

Ze was Theodore's waarschuwing niet vergeten.

Nu Theodore haar alleen met Edward had betrapt, kon ze nauwelijks bedenken wat voor gekke acties Theodore zou kunnen ondernemen.

Maar het enige wat ze zeker wist, was dat zij zeker de dupe zou worden van Theodore's woede.

Toen hij Theodore bijna Phoebe zag kussen, schreeuwde Edward, gedreven door jaloezie, "Theodore, ik weet dat je helemaal niet van Phoebe houdt. Waarom laat je haar niet gaan? Waarom laat je haar niet vertrekken?"

"Wie zegt dat ik niet van haar hou?" Theodore hield Phoebe's middel stevig vast, hun lichamen dicht tegen elkaar gedrukt, Phoebe's borst stevig tegen de zijne.

Theodore hield Phoebe stevig vast, wierp een uitdagende blik naar Edward en plaagde Phoebe met een luchtige toon. "Hé schat, vertel hem eens hoe ik je elke nacht gek maak in ons intieme toevluchtsoord."

Phoebe's gezicht werd bleek. Theodore wilde haar vernederen voor Edward.

Edward, die zag hoe Theodore Phoebe opzettelijk vernederde voor zijn ogen, was woedend. Hij wist dat Theodore het expres deed. Hij balde zijn vuisten, bijna klaar om naar voren te stormen. "Theodore, je hebt totaal geen respect voor haar. Je behandelt haar niet als je vrouw. Je bent een klootzak!"

"Edward, ga alsjeblieft weg, oké?" smeekte Phoebe.

Ze rook de sterke geur van alcohol op Theodore en wist dat hij in een verschrikkelijke bui was. Edward hier laten blijven zou Theodore alleen maar verder provoceren, en zij zou uiteindelijk degene zijn die zou lijden.

"Phoebe, laat je hem echt zo over je heen lopen?" Edward was verbijsterd. De persoon die hij koesterde werd vernederd door Theodore, en toch sprak Phoebe nog steeds voor Theodore op.

"Edward, dit is een zaak tussen ons." Phoebe hoopte dat Edward snel zou vertrekken.

Deze uitspraak raakte Edward als een mokerslag, waardoor zijn woede onmiddellijk afkoelde. Hij staarde wezenloos naar Phoebe, genesteld in Theodore's armen.

"Het spijt me; ik ben te ver gegaan." Edward's ogen werden rood, en hij gaf een bittere glimlach voordat hij struikelend de gang uit liep.

Phoebe keek naar Edwards verlaten figuur, haar hart zonk. Een plotselinge golf van misselijkheid overviel haar, waardoor ze Theodore opzij duwde en naar een nabijgelegen prullenbak rende, droog kokhalzend...

Theodore was even verbluft. Hij staarde koud naar Phoebe, die oncontroleerbaar aan het kokhalzen was.

Zijn woede kookte over, en hij brulde als een woedend beest. "Phoebe, wat is hier aan de hand? Zie je je oude vlam en vind je me ineens walgelijk? Ben ik niet opgewassen tegen hem, Phoebe?"