Zijn Ongewenste Vrouw

Hoofdstuk 5

Sabrina speelt nog even met de kinderen en stuurt ze dan naar boven om zich klaar te maken voor bed.

Onmiddellijk voelt ze zich ongemakkelijk en misplaatst. Ze mist de kamer waarin ze opgesloten zat.

Vlinders fladderen rond in haar buik terwijl ze de trap op gaat. Ze bidt stilletjes dat Nathan in zijn kantoor zit.

Ze klikt het licht aan als ze de kamer binnenkomt en ziet dat de kamer leeg is. Ze slaakt een zucht van opluchting. Waarschijnlijk zat hij inderdaad in zijn kantoor.

Ze trekt haar pyjama aan en haast zich naar de badkamer. Ze verwijdert haar sieraden, make-up en poetst haar tanden.

Op het moment dat ze de badkamerdeur sluit, komt Nathan uit de kast. Ze verstijft en staart hem aan. Hij draagt geen shirt, alleen een zwarte joggingbroek. Zijn buikspieren glinsteren in het licht.

"Maak je geen zorgen, het bed is groot genoeg. Ik zal je niet aanraken." Hij loopt langs haar heen naar de badkamer.

Natuurlijk zal hij haar niet aanraken. Hij is niet uit vrije wil met haar getrouwd.

Ze schudt het van zich af en kruipt in bed. Haar ogen sluiten meteen. De volgende keer dat ze ze opent, ziet ze zijn gezicht boven haar.

"Ik neem aan dat je dicht bij me wilt zijn," zegt hij.

Ze slaakt een kreet wanneer hij niet op haar antwoord wacht, maar in plaats daarvan naast haar gaat liggen. Zijn harde lichaam raakt haar aan en duwt haar een stukje opzij.

"Dit is mijn kant," laat hij weten.

Wat een bruut, wil ze zeggen. "Sorry... normaal slaap ik aan deze kant van mijn bed. Ik dacht er niet bij na."

"Het is oké... ga maar slapen." Hij klopt zijn kussen op en draait zich van haar af.

Ze gaat rechtop zitten en schuift wat opzij. Plots voelt het alsof zij zijn slaap verstoort. Het zal niet makkelijk zijn om in slaap te vallen. Ze is zich bewust van elke ademhaling van hem en hij moet op een gegeven moment gedoucht hebben, want ze blijft komkommers ruiken...

Wanneer ze haar ogen weer sluit, ziet ze zichzelf bovenop hem klimmen. Ze opent haar ogen weer wijd. Ze zou niet zo moeten denken. Ze begint te woelen en draaien, maar uiteindelijk kan ze geen comfortabele houding vinden.

Ze staat op en kijkt naar hem. Hij heeft zich één keer bewogen en ligt nu op zijn rug. De lakens rusten op zijn heupen en laten de contouren van zijn sixpack zien.

Waarom moest hij zo aantrekkelijk zijn? Kon ze niet een man hebben die misschien wat minder knap was? Of beter nog, een man die haar leuk vond?

Ze laat zich weer zakken, sluit haar ogen en probeert opnieuw te slapen. Maar ze blijft zich constant aanpassen. Ze kan niet geloven dat het zo moeilijk is om met hem in de buurt te slapen.

"Wil je dat ik je help om stil te blijven liggen?" Hij slaapt niet.

Ze verstijft. "Nee." Ze draait haar rug naar hem toe en hoe graag ze ook wil, ze beweegt niet meer.

Het was de slechtste nacht van haar leven. Ze heeft het gevoel dat ze helemaal niet geslapen heeft. Het geluid van de badkamerdeur die sluit, maakt haar wakker. Nathan komt naar zijn kant van het bed en pakt zijn horloge van het nachtkastje.

Ze kan zien dat hij niet weet dat ze naar hem kijkt. Dan vernauwen zijn ogen zich even naar haar. Hij stopt zijn portemonnee in zijn zak en kijkt afwezig naar zijn telefoon.

Ze draait zich om, pakt haar telefoon van het nachtkastje en kijkt hoe laat het is. 6:13 uur.

Ze was niet meer gewend om zo vroeg op te staan.

Ze begint haar dag met een stuk toast en knuffelt drie schattige kinderen. Ze waren zo lief om ervoor te zorgen dat ze terug zou komen, en maakten plannen voor spelletjes die ze samen zouden spelen. Het hebben van hen in huis zou haar beter laten voelen. Het zou het leven een beetje makkelijker maken. Het was als een verfrissende adem van lucht.

Later bij het asiel rijdt er rond vijf uur een politieauto het parkeerterrein op. Twee agenten komen het gebouw binnen met een zwarte puppy.

Tony en Sabrina begroeten hen. Ze vertellen dat ze uit twee provincies verderop kwamen, ongeveer drie kwartier rijden. De hond was aangereden door een auto en had gelukkig alleen gekneusde ribben. Niemand wilde hem claimen of mee naar huis nemen. Tony's dierenasiel was hun laatste hoop voordat hij geëuthanaseerd zou worden.

Ze accepteren hem graag. Sabrina maakt een comfortabel bed voor hem en geeft hem eten, water en wat pijnstillers die de agenten voor hem hadden achtergelaten. Daarna maakt ze het schilderwerk aan de balie af en gaat naar de plek waar ze de onbeweeglijke hond had achtergelaten. Ze wilde hem niet alleen laten. Hij keek verward en hulpeloos. Dus gaat ze bij hem op de grond zitten en aait hem tot hij in slaap valt.

Ping! Een sms-bericht. Nathans telefoon.

"Ik neem aan dat je in het dierenasiel bent. Hoe laat ben je thuis?"

Het was bijna zeven uur. Ze wilde hem vragen of het echt uitmaakte, maar dat deed ze niet. Ze drukt op 'antwoord'.

"Ik weet het niet zeker." Verzonden.

Na een minuut. Ping! Nog een sms-bericht. "De kinderen en hun moeder vragen naar je. Ik, als je man, zou moeten weten wanneer je thuis bent. Vind je ook niet?"

Hij eiste een antwoord, dat wist ze. Maar ze wilde niet teruggaan. Ze voelde zich alsof haar luchtpijp werd dichtgeknepen in dat huis. Ze antwoordde toch. "Ik vertrek over 10 minuten." Verzonden.

Onmiddellijk. Ping, Nathans telefoon. "Doe geen moeite, ik kom je halen."

Het duurde niet lang voordat ze op de passagiersstoel van zijn zwarte sportwagen zat. Hij reed moeiteloos, met één hand op de versnellingspook. "Je moet me laten weten als je te laat komt." Beveelt hij streng.

Ze knikt instemmend en kijkt weg.

"Baylee verraste ons vandaag. Ze blijft een tijdje."

Haar nek draait snel in zijn richting. "Je weet dat ze vermoedt dat dit huwelijk nep is, toch?" Ze raakte in paniek.

"Het maakt niet uit wat Baylee denkt. Ze kan denken wat ze wil." Hij houdt zijn ogen op de weg.

Toen ze thuis aankwamen, werden ze overvallen door drie kleine lichamen bij de voordeur en natuurlijk sprak Alyssa als eerste. "We hebben je gemist!"

Dylan daarna. "Woon je hier niet?"

"Ik wist niet dat je weer weg was. Ik zie dat je je vrouw bent gaan halen." Clarissa glimlacht naar Nathan.

"Wat een verrassing, Sabrina..." Baylee komt achter haar zus vandaan. "Dit is de eerste keer dat ik mijn grote broer met dezelfde vrouw zie. Je moet wel iets bijzonders zijn."

"Leuk je ook te zien, Baylee."

"Maak me niet kwaad, Baylee." Gromt hij tussen zijn tanden.

Sabrina gebruikt dat moment van rivaliteit tussen de broers en zussen om naar boven te rennen voor een douche.

Ze buigt voorover met een handdoek terwijl ze haar haar droogt en wanneer ze haar haar weer omhoog gooit, botst ze met Nathans ogen in de spiegel.

"Waarom ben je met me getrouwd?" Zijn handen zaten in zijn zakken en hij leunde tegen de gesloten kamerdeur.

"Wat bedoel je?"

"Speel geen stommetje, Sabrina. Ik bedoel precies wat ik zei."

Ze draait zich om naar hem. Hij bestudeerde haar aandachtig en begon langzaam dichterbij te komen. Met grote ogen en licht geopende mond deed ze een stap achteruit. Waarom doet hij alsof hij het niet al wist?

"Je weet waarom?" zei ze.

"Ik wil het uit jouw mond horen."

"Mijn vader vroeg me het te doen." Misschien zou hij haar met rust laten als ze hem gewoon antwoordde.

"Waarom?" Hij scande haar gezicht.

"Dat weet ik niet." Ze stond bevroren met haar ogen op hem gericht, als een hert in de koplampen.

"Kom niet aan met die onzin. Ik wil de waarheid van jou horen, Sabrina."

Haar naam op zijn lippen deed haar hart een slag overslaan. "Ik begrijp het niet. Waarom zou je willen dat ik dat beantwoord? Jij van alle mensen zou de juiste informatie moeten hebben." Ze bleef achteruit stappen.

"Wat heeft je vader je verteld?" vroeg hij terwijl hij dichterbij kwam.

Ze begon het nu te begrijpen. Hij maakte zich zorgen over zijn geheim. "Oh, ik snap het nu. Je maakt je zorgen over de informatie die mijn vader over jou heeft."

"Over mij?" Hij wees naar zijn borst.

Haar wenkbrauwen gingen omhoog. "Wie anders?"

Nathan pakte haar armen vast en trok haar dichterbij. "Wat heeft je vader je verteld, Sabrina?" Zijn kaak gespannen. "Dwing me niet om het nog een keer te vragen."

Ze beet op haar lip. "Maakt het uit?" Op dat moment klonk er een luid bonk en een kreet vanachter de deur. Haar hoofd draaide in de richting van het geluid. Ze probeerde te bewegen, maar Nathan's greep verstevigde.

"Laat me los. Dat klinkt als Emmie," zei ze terwijl ze in zijn greep worstelde.

Hij knipperde en liet haar los.

Toen ze de deur opende, vond ze een huilende Emmie op de grond. Clarissa, Vivian en de kinderen stonden om haar heen. Tranen stroomden uit haar felgroene ogen.

Dylan begon aan Sabrina uit te leggen wat er was gebeurd terwijl Clarissa haar dochter optilde. "Ze rende zo snel dat ze met haar hoofd tegen de muur botste."

Sabrina keek naar de grond en zag een ABC-boek. Ze bukte om het op te rapen.

"Ze kwam je haar favoriete boek laten zien," zei Alyssa.

Vivian wierp haar vernietigende blikken toe terwijl ze haar dochter naar beneden volgde.

Sabrina deed een stap achteruit en botste tegen wat voelde als een bakstenen muur. De borst van haar man. Ze bewoog snel naar voren en pakte de handen van Alyssa en Dylan, die bij haar bleven. Ze keek niet achterom; ze wilde wegrennen van zijn vragen. Hij maakte haar nerveus en kwetsbaar.

Ze maakte een praatje met Dylan en Alyssa totdat ze de woonkamer bereikten. Toen liet ze hen los.

Iedereen zat rond en was in gesprek totdat ze haar opmerkten. Alleen kleine Emmie had haar hoofd tegen haar moeders borst gedrukt en maakte kleine snikkende geluiden. Clarissa zat op een driezitsbank naast Baylee, en Vivian zat dicht bij Jacob op een andere driezitsbank.

Ze wilde Emmie gewoon een beetje troosten en haar haar boek teruggeven. Dus ging ze op de lege plek naast Clarissa zitten. "Gaat het?" vroeg ze.

Emmie keek op maar antwoordde niet. Dus legde ze het boek gewoon op Clarissa's schoot. Ze keek toen rond. Iedereen keek naar hen.

Nathan volgde haar. Hij nam plaats tegenover haar en hield zijn ogen op haar gericht. Toen haar ogen de zijne ontmoetten, keek hij niet weg. Ze maakte aanstalten om te vertrekken toen Emmie in haar hand sprong. "Emmie slapen bij jou."

Ze smolt. "Aww. Als het goed is met je mama en papa." Ze herinnert zich dan dat ze een huisgenoot had. "Oh, en oom Nathan." Ze kijkt naar hem.

Vivian zucht afkeurend en vertrekt.

"Ik heb er geen probleem mee," verklaart Jacob.

Baylee lacht. "We weten allemaal waarom. Clarissa vertelde me over je kleine probleem om haar in haar eigen bed te laten slapen."

Sabrina moest er even over nadenken. Jacob wilde de liefde bedrijven met zijn vrouw. Het deed haar denken aan Nathan die de liefde met haar zou bedrijven. Wat nooit zou gebeuren. Ze duwt de gedachte uit haar hoofd.

"Sorry dat ik je in de weg sta. Je zult het begrijpen als je zelf kinderen hebt." Jacob richt zijn ogen op Nathan voordat hij zijn vrouw een knipoog geeft.

Hij kijkt niet eens naar Jacob, hij blijft Sabrina aankijken.

"Mogen we ook bij tante Sabrina slapen? Alsjeblieft, oom Nathan." Hij kijkt naar zijn nichtje en neefje voor hem en zucht diep. "Goed dan."

Jacob dankte God en Sabrina kon niet anders dan giechelen om zijn opwinding.

Haar gelach is van korte duur wanneer Baylee haar ogen tot spleetjes knijpt. "Dus, wanneer ga je zelf kinderen maken?"

Denkend aan haar trouwdag antwoordt Sabrina. "Ik weet het niet. Je moet je broer vragen."

Baylee grijnsde. "Wat is er gebeurd met nooit kinderen willen, grote broer?"

Nathan fronst zijn wenkbrauwen. "Je weet beter dan mij naar mijn zaken te vragen."

Tot dan toe had Sabrina alleen gehoord van Nathan's 'wie ben jij om mij te ondervragen' houding.

Baylee gaf niet op. "Oh kom op. Mam vertelde me dat ze hier alleen is voor één reden. Geld. Je wilt niet antwoorden omdat je weet dat het de waarheid is."

"En jij weet wat er achter mijn slaapkamerdeur gebeurt?" Hij geeft ook niet toe.

"Nee, maar mam..."

Hij onderbreekt haar. "Maar mam niks!" Zijn gezicht wordt cynisch. "Ze weet ook niet wat er achter gesloten deuren gebeurt."

"Oké, stop hiermee!" Clarissa onderbreekt voordat ze weer kon spreken. "Baylee, je kunt niet zomaar iemand anders' huwelijk jouw zaak maken. Stop met naar mam te luisteren. Ze zal nooit tevreden zijn met welke vrouw dan ook in Nathan's leven. Laat haar gewoon ventileren. Bemoei je er niet mee."

"Oh, alsjeblieft... Je zei zelf op hun trouwdag dat er iets niet klopte."

"Ja, dat deed ik. Dat was voordat ik hen samen zag."

Baylee beweegt rond in haar stoel om haar zus direct aan te kijken. "Vind je het niet grappig dat we pas over haar begonnen te horen nadat de trouwdatum was vastgesteld?"

Ogen reizen van gezicht naar gezicht. Sabrina haalt diep adem, verwachtend het ergste. Het kon haar echt niet schelen als de hele wereld wist dat hun huwelijk nep was. Vivian lijkt om de een of andere reden verdenking te willen wekken. Zou dat haar kostbare geheim niet beïnvloeden? Ze zou blij zijn als ze de kamer niet met Nathan hoefde te delen.

"Wat ik wil weten is hoe ze het deed? Baylee richt haar aandacht weer op Sabrina en knijpt haar ogen samen. "Wat heb je gedaan om mijn broer te laten trouwen met jou? Hè?"

Sabrina stond op het punt te zeggen. Waarom vraag je het je broer niet, maar ze was te bang om de vraag te stellen.

"Genoeg!" Nathan liet iedereen opschrikken.

Clarissa steekt haar hand op om Nathan te kalmeren en wijst naar het slapende kind in Sabrina's armen.

"Laten we gaan." Hij staat op en beveelt zijn vrouw.