Hoofdstuk 4
Het hele weekend werd besteed aan in- en uitpakken. Ze mocht niets naar boven dragen, maar dat hield haar niet tegen.
Nathans kamer was belachelijk groot zonder reden. Een Cali king bed omringd door zwarte meubels en een grote flatscreen aan de muur. Pluche tapijt dat aanvoelde als een teddybeer onder haar tenen. De badkamer had dubbele wastafels, een douche met dubbele douchekoppen en een jacuzzi. De kast was op zichzelf al een slaapkamer. Zwarte, grijze en blauwe pakken en stropdassen hingen zorgvuldig op. Witgekleurde overhemden netjes gevouwen en gestapeld op de planken, en er waren lege planken die nu gevuld waren met haar spullen.
Het was maandag, dus ze nam snel een kijkje waar al haar spullen waren en ging naar het asiel terwijl ze mentaal probeerde te vergeten dat ze daar terug zou komen om te slapen.
Er was nog veel te doen, vooral in de tuin, waar ze nog niet aan begonnen waren. Zonder apparatuur en met de noodzaak om een paar dingen voor veiligheidsredenen te halen, gingen ze naar de bouwmarkt.
Terwijl ze naast Tony in gang vier stond en naar een grasmaaier keek, ging haar telefoon voor het eerst af. Ze keek er verward naar. Het was een sms-bericht.
Nathans mobiel. "Waar ben je?"
Tony besloot de grasmaaier in het winkelwagentje te doen en ze liepen verder.
Waarom wilde hij dat weten? Waarom gaf hij erom? Sinds wanneer gaf hij erom? Ze dacht erover na terwijl ze Tony op de achtergrond halverwege de gang iets hoorde mompelen. Waarschijnlijk omdat zijn zus en haar gezin vanavond aankwamen en hij wilde dat ze deed alsof ze zijn liefdevolle vrouw was.
Ze drukte op antwoorden. "Ik ben in de bouwmarkt." Verzonden.
Ze pakten natte vloertekens en beton om het gat in het pad te repareren.
Ping! Haar telefoon ging weer af. Tony bemoeide zich met haar eigen zaken en keek rond terwijl zij haar bericht las.
Nathans mobiel. "Met wie?"
Waarom wilde hij dat ineens weten? Ze vroeg hem niet waar hij was en met wie hij was. Ze zuchtte en drukte op antwoorden.
"De eigenaar van het asiel. Tony." Verzonden.
Ze maakten hun boodschappen af in de winkel en gingen terug. Ze kreeg geen ander bericht van hem, en ze verwachtte er ook geen.
Later... In de achtertuin renden de katten en honden los rond en de geur van vers gemaaid gras vulde de lucht. Sabrina gooide een bal zo ver ze kon en keek hoe de honden erachteraan renden.
"Sabrina!" Hoorde ze Tony achter haar roepen. "Iemand is hier om je te zien."
Ze draaide zich om en zag haar knappe man in een grijs pak naar haar toe lopen.
Tony ging terug naar haar kantoor en liet hen alleen.
Nathan bekeek haar van top tot teen; zijn blik gleed langs haar benen en weer omhoog. Ze droeg een spijkershort die haar slanke, gladde benen liet zien en een strak tanktopje.
"Wat doe je hier?" Vroeg ze net toen hij op een paar centimeter van haar lichaam stopte.
Hij keek naar de honden en de twee katten die dapper genoeg waren om zich bij hen te voegen en zijn benen omringden. "Dus dit is wat je aan het doen bent?"
"Ik heb het je verteld." Ze sloeg haar armen over elkaar.
"Waarom?" Vroeg hij.
"Waarom?" Haar wenkbrauwen trokken samen. "Moet ik een reden hebben waarom?"
Hij kwam dichterbij. "Je hebt alles wat je maar zou kunnen willen. Leeft het verwende leven dat je vader je gegeven heeft. Dus vertel me, waarom zou ik niet mogen vragen waarom je in de modder met honden wilt spelen?"
"Misschien hou ik van honden, en ben ik niet bang voor modder."
Ze staarden elkaar aan voor wat een eeuwigheid leek. Ze kon het snelle bonzen van haar hart horen. Toen... "Laten we gaan." Hij greep haar armen en trok haar met kracht mee.
"Waar gaan we heen?" Ze draaide haar hand.
"Mijn zus komt vanavond terug, en je moet er zijn als ze arriveert." Hij sleurt haar door het gebouw.
"Ik zie je morgen, Tony." Roept ze terwijl ze langs haar kantoor loopt.
Nathan duwt haar in de limo en glijdt naast haar. Zijn lichaam schuurt tegen het hare terwijl hij haar een stoel verder duwt. Ze hijgt. Hij was zo warm en hard. Haar lichaam tintelt door de nabijheid. Wat is het met hem? Geen enkele man had haar ooit zo beïnvloed. Zijn aura straalde dominantie uit, en zij weigerde gedomineerd te worden. Als ze bij hem in de buurt was, voelde het alsof ze onder een betovering was. Alleen zijn geur deed haar denken aan een warm bubbelbad op een koude winterdag.
"We gaan huisje-boompje-beestje spelen." Hij onderbreekt haar bijna erotische gedachten. "Dus zorg ervoor dat je de gelukkige vrouw speelt."
Ja... ze wist het, daar ging al die aandacht voor haar over. Ze was het misschien even vergeten, maar ze wist het. Ze kruist haar armen en daagt hem uit met samengeknepen ogen. "Ik heb een vraag. Ga jij de gelukkige echtgenoot spelen? En... ben je daartoe in staat?"
Hij had zijn onderarmen op zijn knieën en keek naar de vloer totdat ze klaar was met praten. Hij leunt naar voren en legt een hand op de blote huid van haar dij. "Wil je het zien?"
Haar mond valt open van ongeloof. Snel slaat ze zijn hand weg en draait haar hoofd om naar buiten te kijken. Dit had ze niet verwacht. Normaal was hij koud en afwezig; ze dacht dat hij haar misschien een oogrol zou geven.
Ze sluit haar ogen en leunt achterover. Om welke reden dan ook, hun geheim moest verborgen blijven, en ze waren vastbesloten dat te doen.
Ze komen een paar minuten later thuis aan. Ze rent snel in de richting van haar kamer.
"Dat is niet langer je kamer..." Hij roept de herinnering van achteren. Ze draait zich om en gaat naar haar nieuwe kamer. Tijdelijk.
Pas als ze de deur sluit, beseft ze dat ze nergens meer kan schuilen. Haar enige plek om te ontsnappen was weg.
Druipend nat van de douche, gekleed in een donzige witte handdoek, opent ze de badkamerdeur op een kier en steekt haar hoofd naar buiten. Niemand was daar, dus ze pakte een bloemenjurk die mooi om haar middel sloot en kleedde zich aan. Ze keek naar zichzelf in de spiegel toen ze besefte dat Nathan tegen het deurkozijn leunde en haar gadesloeg.
"Clarissa is hier." Hij steekt zijn hand naar haar uit. "Kom."
Ze maakte haar saffieren ketting vast en gaf hem haar trillende hand.
Elke zenuw in haar lichaam stond op scherp. Zijn aanraking was verrassend zacht, warm en troostend.
Haar rechtervoet bereikte de onderste trede en ze werd geduwd door een klein jongetje. Het zorgde ervoor dat ze in Nathan viel. Hij hield haar vast door haar heupen te grijpen. "Je bent oké." Verzekerde hij haar.
De toon van zijn stem deed haar willen smelten in zijn armen. Ze pakte zijn hand en stond weer op. Haar benen waren nog steeds zwak.
"Wie is deze dame?" Vraagt het jongetje.
"Dit is mijn vrouw, Dylan."
Sabrina verslikte zich bijna in haar tong. Ze moest zichzelf eraan herinneren om te blijven ademen. Zijn vrouw...
"Heb je een vrouw?" Een ouder meisje komt aanlopen en gaat achter Dylan staan.
Nathan legt zijn hand op haar onderrug. "Herinner je je de bruiloft niet, Alyssa?" Vraagt hij zijn oudste nichtje. "Ooh ja! Ik was het vergeten." Ze pauzeert en inspecteert Sabrina. "Ze is mooi."
"Dank je. En jij ook, met die prachtige groene ogen van je."
Alyssa bloost en trekt haar weg van Nathan. "Kom." Ze leidt haar naar de keuken waar haar moeder, vader en andere broers en zussen staan.
"Hoi, Sabrina." Groet Clarissa haar met een knuffel.
"Hoe gaat het met je? Al een bolle buik?"
Haar ogen werden groot. Ze kreeg geen kans om te antwoorden toen Nathan weer naast haar stond.
"Vind je dat niet wat te snel?" Hij onderschept.
Ze loopt van hem weg en stelt zich voor aan Jacob, kleine Emmie en baby Matthew die nog steeds sliep. Daarna vindt ze een plekje bij het aanrecht en voelt Nathan's hand weer op haar. Hij wrijft zachtjes horizontaal over haar onderrug. Hij wist echt hoe hij de liefhebbende echtgenoot moest spelen.
Ze ziet dat Matthew wakker wordt in zijn autostoeltje en tilt hem op. Ze wiegt hem en kijkt gefascineerd naar zijn kleine alles.
"Hij gaat zo meteen zijn longen uit zijn lijf schreeuwen." Clarissa geeft haar een fles.
Ze neemt hem graag aan, voedt, boert en wiegt hem weer in slaap in haar armen. Kinderen schreeuwden, gesprekken gingen door, maar zij concentreerde zich op de baby. Toen kwam de realiteit hard binnen. Ze werd teruggebracht naar de echte wereld toen Vivian haar kleinkind opeiste.
Met tegenzin geeft ze hem terug en richt haar aandacht op het gesprek in de keuken. Jacob vertelde Nathan over een paar huizen die ze in de buurt hadden gezien. Ze vonden geen enkel leuk.
Het huis werd nog chaotischer toen verhuizers langs begonnen te lopen en met Vivian in de buurt voelde ze zich ongemakkelijk. De blik van de vrouw was als een vlammenwerper. Ze bleef haar de boodschap sturen dat ze hier niet thuishoorde. Dit is haar familie, en Sabrina was volkomen ongewenst.
Dus besluit ze weg te sluipen. Ze vindt de kinderen die onder de eettafel aan het spelen zijn. Ze vraagt aan Ned, die hen in de gaten hield, of er snacks in de keuken zijn. Hij knikt met een glimlach en brengt haar wat koekjes... "Kom, zit bij me." Ze lokt hen.
Ze komen blij bij haar zitten op de stoelen naast haar.
"Vertel me eens over school."
Alyssa kauwt. "Ik zit in groep zes en Dylan zit in groep vier. Emmie is net drie geworden en mama zegt dat ze te jong is voor school, en Matthew is nog een baby." "Ik had een afscheidsfeestje op school. Ik ga nooit meer terug."
"Serieus? Ga je je vrienden missen?"
"Ik mis mijn vrienden niet. Ze zeiden dat ze me niet meer leuk vonden omdat ik weg ga." Dylan antwoordt voordat Alyssa dat kan doen.
"Dat is oké. Je maakt wel nieuwe vrienden." Ze verzekert hem terwijl ze haar hand uitstrekt naar de zijkant van zijn hoofd en door zijn haar wrijft.
Emmie komt bij haar op schoot zitten. Ze heeft haar nog geen woord horen zeggen, maar ze houdt van koekjes. "Moeten we je tante Nathan's vrouw noemen?" vraagt Alyssa.
Ze giechelt en schudt haar hoofd. "Nee. Je kunt me gewoon Sabrina noemen."
Plotseling voelt ze dat iemand naar haar kijkt, ze draait zich om en ziet Nathan tegen de muur leunen. Hij staarde en deed geen moeite om weg te kijken toen hij betrapt werd. Ze kijkt weg. Een gevoel van anticipatie nestelde zich in haar buik.
"Oom Nathan, waarom kwam Sabrina niet naar oma Margaretha's verjaardagsfeestje?"
Hij duwt zich van de muur af en trekt een stoel naast Sabrina waar Emmie zat.
"Omdat dat de moeder van je vader is en wij haar niet kennen. Weet je nog? Alyssa."
"Oh ja." Ze neemt de laatste hap van haar koekje en kijkt rond. "Wat dan met mijn verjaardagsfeestje? Waarom kwam ze daar niet naartoe? Terwijl ze slikt voegt ze eraan toe "Jij wel."
Hij leek sprakeloos. Hij stond op het punt te spreken toen Sabrina zijn onderarm, die hij op de tafel had gelegd, vastpakte om hem te laten zwijgen.
"Ik kom naar het volgende feestje, toch Oom Nathan?" Ze kijkt hem lachend aan. Ze gelooft volledig in haar eigen woorden.
Hij knikt wanneer hun ogen elkaar ontmoeten. "Ja," bevestigt hij.
Ze wist niet zeker of hij het alleen maar deed voor Alyssa, maar de blik in zijn ogen deed haar afvragen of hij haar voor het eerst zag.
"Koekjes op dit tijdstip van de nacht! Wie heeft ze koekjes gegeven?" Vivian komt binnen met een verontruste blik.
Sabrina bijt op haar lippen en knijpt haar ogen dicht, klaar om het op te biechten.
"Rustig aan, mam." Het was Clarissa's stem.
Emma sprong uit Sabrina's armen en rende naar haar moeder. "Ze hoeven nog niet te slapen, en het is niet alsof ze hun tante en oom vaak zien."
Vivian houdt haar tong in bedwang en roept haar kleinkinderen om hun grootvader te zien die net thuis is gekomen. Ze loopt langs Jacob die met Matthew binnenkomt.
"Laat je niet storen door mijn moeders korte lontje. Ze zal nooit wennen aan een andere vrouw die de liefde van haar enige zoon krijgt. Ze had niet gedacht dat ze die dag zou meemaken." Clarissa was aan het ene eind van de tafel gaan zitten naast Sabrina. Jacob zat tegenover Sabrina en dicht bij zijn vrouw, en Nathan zat naast hem.
Sabrina verplaatst zich zodat Nathan uit haar gezichtsveld is. Ze wilde Clarissa vertellen dat dat niet de reden was. Wetende dat dat geen goed idee was, knikt ze in plaats daarvan en richt haar aandacht op Jacob. "Mag ik hem vasthouden?"
Hij staat op en geeft haar Matthew over de tafel.
"Hoe is het getrouwde leven? Ik wilde eigenlijk na jullie bruiloft terugkomen, gewoon om te zien hoe je als echtgenoot zou zijn." Clarissa sprak tegen haar broer.
"Het is goed." Hij keek niet eens haar kant op, hij hield zijn focus op Sabrina die zijn slapende neefje vasthield. Zijn kleine handjes waren om haar vinger gewikkeld terwijl ze liefdevol naar hem keek.
"Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Je hebt het me nooit verteld." Ze sprak nog steeds tegen haar broer, maar dat weerhield Sabrina er niet van om zich te verkrampen.
Hij schraapt zijn keel. "Ik had een zakenreis in de buurt van haar woonplaats. Ik raakte een beetje verdwaald en stopte bij een bar om de weg te vragen. Ze was aan het serveren en trok mijn aandacht."
"Wat deed je toen? Ik moet het weten. Het is gewoon zo niet zoals jij." Clarissa drong aan.
"Ik maakte haar mijn vrouw, Clarissa..." Hij knarsetandde... "Wat denk je, dat ik een van je vriendinnen ben?"
De vraag maakte Jacob aan het lachen. "Clair, jongens geven geen details, vooral niet aan hun zussen." Hij pakt de hand van zijn vrouw en lacht nog wat meer.
Sabrina wordt weer gespannen wanneer ze een grote hand op haar onderrug voelt.
"Oké, prima, lach maar." Clarissa haalt haar handen van haar man en richt haar aandacht op haar schoonzus.
"Je ziet er goed uit met hem in je armen. Word ik binnenkort tante?"
Nathan haalt plotseling zijn hand weg, wat haar een beetje helpt te ontspannen. "Eh..." Hoe moest ze hierop antwoorden? Ze kijkt naar hem en wist dat ze daar geen hulp zou krijgen, hij leek enigszins geamuseerd.
"Ik denk niet dat het snel zal gebeuren." Ze antwoordde en voelde lichte trekjes aan haar haar. Wat aangaf dat Nathan met haar haar speelde. Eigenlijk onderzocht hij het.
"Sabrina, kijk!" roept Alyssa. "Oma gaf ons appels. Ze zegt dat het gezonder is dan koekjes." Zij en Dylan renden de kamer in, en Emma rende naar haar papa.
"Ja, en ze smaken ook goed," antwoordt Sabrina.
Een verhuizer komt binnen. "Ze zijn klaar met het binnenzetten van de dozen. Waar wilt u het meubilair hebben?" vraagt hij.
Het gesprek wordt gelukkig onderbroken. Sabrina mengt zich in een fluistergesprek met de kinderen wanneer Vivian de baby van haar overneemt. Toen merkte ze dat zij de enige was die nog aan tafel zat.