Sabrina Reed is de vrouw van Nathan Alden, maar niet uit zijn eigen keuze...
"Ik vond haar zo, meneer," kondigt de bewaker aan.
Sabrina wrijft in haar ogen om haar zicht weer helder te krijgen.
"Wat doe je hier buiten, Sabrina?" sprak Nathan tussen zijn tanden door.
Ze gaat rechtop zitten en probeert haar warrige haar te fatsoeneren.
"Wat doe je hier buiten?" Hij sprak deze keer luider, eisend om een antwoord. Hij droeg een pikzwart pak en een wit overhemd. Zijn wenkbrauwen waren gefronst en zijn armen gekruist.
"Ik kwam laat terug gisteravond, en de bewaker was weg, dus ik viel gewoon in slaap."
Hij stuurt zijn bewaker weg met een knikje en kijkt haar argwanend aan. "Waar was je gisteravond?"
Ze geeuwt. "Ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij het dierenasiel."
"Sta op," beveelt hij streng. "Verwacht je dat ik dat geloof? Sluiten dierenasielen niet op een fatsoenlijk tijdstip?"
Ze bleef zitten omdat haar benen pijn deden.
"Ja, maar"
"Sta op!" schreeuwt hij deze keer.
Zijn geschreeuw doet haar schrikken, waardoor ze in paniek raakt en onmiddellijk opstaat. Haar knieën knikten meteen. Al haar beenspieren waren verkrampt en klopten van de pijn. Ze haalt scherp adem en probeert zichzelf op te vangen.
"Verdomme." Hij grijpt haar en tilt haar moeiteloos in zijn armen.
"Wat is er met je aan de hand?" vraagt hij terwijl hij haar in zijn zwarte luxeauto zet. Ze had niet eens door dat hij die naar de poort had gereden.
Voordat ze hem kon antwoorden, sloot hij de deur. Hij klimt dan in de bestuurdersstoel en rijdt de auto de oprit op voor het landhuis.
"Antwoord me." Hij blaft. "Weet je hoe dat eruit moet zien?" Hij kijkt haar aan, wachtend op een antwoord. "Wat?" mompelt ze zachtjes.
"Dat ik niet wist dat mijn vrouw de hele nacht weg was?"


Zijn Ongewenste Vrouw

Nathan hield Sabrina dicht tegen zich aan tijdens de rit terug. Wanneer de auto stopt, beweegt geen van beiden. Hij blijft zijn hand op en neer over haar rug bewegen. De andere hand streelde de dij die ze op zijn been had gelegd.
Hij luistert naar haar ademhaling. Die was langzaam, diep en gelijkma...

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 10

Hoofdstuk 11

Hoofdstuk 12

Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 22

Hoofdstuk 23

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 25

Hoofdstuk 26

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 28

Hoofdstuk 29

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 31

Hoofdstuk 32

Hoofdstuk 33

Hoofdstuk 34

Hoofdstuk 35

Hoofdstuk 36

Hoofdstuk 37

Hoofdstuk 38

Hoofdstuk 39