Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 97

Het voelt alsof de tijd door mijn vingers glipt.

Ik schiet in actie en ren op volle snelheid naar hen toe.

Met elke krachtige stap verklein ik de afstand, woede bonzend in mijn borst. De schurken komen dichter bij de weerloze kinderen. De spanning is ondraaglijk, en ik vrees dat ik het niet op tijd ...