Hoofdstuk 6
Tragedy's POV
Alleen achtergelaten in de kamer neem ik een moment om mezelf te verzamelen.
De ontmoeting met de imposante Alpha had me van mijn stuk gebracht, maar er was een sprankje hoop in zijn woorden - een kans op verlossing binnen zijn roedel.
Terwijl ik de tranen wegveegde die mijn wangen hadden bevlekt, nam ik de kamer in me op, met zijn weelderige inrichting.
Het was een groot contrast met de bescheiden ruimte die ik kende in mijn vorige roedel. Thuis was ik beperkt tot een oude bezemkast - stoffig en vochtig, met een klein eenpersoonsmatras op de vloer.
Het grote tweepersoonsbed, de luxe meubels en de eigen badkamer in deze kamer spraken van een leven waar ik alleen maar van had gedroomd, maar ik kon mezelf nog niet laten verleiden door het comfort... ik wist diep van binnen dat dit misschien niet lang zou duren.
Een klop op de deur deed me verstijven en ernaar staren...
"Kleding voor u, mevrouw... gestuurd door de Alpha..." Een kleine vrouw komt de kamer binnen, oud, terwijl ze me stralend aankijkt.
Ik dwing mezelf om terug te glimlachen, als een hert gevangen in de koplampen, terwijl ze de zachte zijden en pluizige handdoeken in mijn armen legt - voordat ze me een zachte klop op de schouder geeft.
"Ik kan me alleen maar voorstellen wat je hebt doorgemaakt, lieve schat... maar weet dit, onze Alpha mag dan fel en angstaanjagend zijn, hij is een zeer redelijk man... douche en gebruik alle producten die je nodig hebt - hij wil dat je jezelf helpt." De vriendelijke dame legt uit, terwijl ik knik en haar een laatste glimlach geef voordat ze terug naar de deur loopt.
Niemand is ooit zo vriendelijk tegen me geweest als zij net was...
Met die gedachte wellen mijn ogen weer een beetje op terwijl ik naar de badkamer sjok.
Ik ga naar binnen, verlangend om mezelf schoon te maken en me om te kleden in de schone kleren die voor me zijn klaargelegd. Het warme water kalmeerde mijn vermoeide lichaam, spoelde het vuil en de viezigheid weg die zich tijdens mijn tijd bij mijn oude roedel hadden opgehoopt.
Ik kreun wanneer het water tegen de snijwonden op mijn voeten slaat, maar ik ben dankbaar dat ik de wonden toch heb kunnen schoonmaken... Ik was niet gewend om thuis met warm water te douchen, dus dit was opnieuw als een droom voor mij...
Ik schuim mijn haar in met de naar bessen ruikende shampoo en conditioner, genietend van het schoonmaken ervan voor de eerste keer met zulke hoogwaardige producten. Ik deed twee volledige wasbeurten, omdat ik wilde dat mijn haar zo schoon mogelijk zou zijn en om het makkelijker te maken om door de knopen heen te borstelen...
Wanneer ik uit de douche kom, maak ik gebruik van de nieuwe tandenborstel en munt tandpasta - schrob mijn tanden grondig totdat ik tevreden was dat ze schoon waren.
Uiteindelijk kom ik uit de badkamer, gekleed in de schone babyblauwe zijden pyjama's, en kijk naar mijn spiegelbeeld.
Het spiegelbeeld dat naar me terug staarde leek al een andere persoon dan het gebroken en afgewezen meisje dat ik altijd was geweest.
Er was een kleine glans van hoop in mijn ogen, terwijl mijn vingertoppen de zachte stof aanraakten die ik nog nooit eerder had aangeraakt...
Ik doorzoek de badkamer opnieuw, dankbaar om een haarborstel te vinden, terwijl ik geniet van het door mijn lange zachte golven werken - mijn blonde lokken zien er voor het eerst in maanden weer glanzend uit.
Net toen ik klaar was, mijn bijna droge haar en schone huid bewonderend in de spiegel, onderbrak een klop op de deur mijn gedachten.
Geschrokken haastte ik me om het te openen, en vond een van de vertrouwde handlangers van de Alpha buiten staan - kijkend zo geïrriteerd als hij er eerder uitzag.
"De Alpha verzoekt uw aanwezigheid in zijn studeerkamer," zegt de handlanger botweg, zijn stem zonder emotie terwijl ik knik.
Zenuwachtig volgde ik hem door de gangen, mijn stappen weerklonken in de stilte. Het gewicht van de verwachting hing in de lucht terwijl we de studeerkamer van de Alpha naderden, een kamer die macht en autoriteit uitstraalde...
De handlanger duwde de deur open, onthullend de Alpha zittend achter een massief houten bureau. De kamer was versierd in smaragdgroen en goud, met eikenhouten planken gevuld met oude boeken en ingewikkelde artefacten, een getuigenis van de uitgebreide kennis en invloed van de Alpha.
Ik stapte de kamer binnen, mijn blik gefixeerd op de Alpha, die me met een ondoorgrondelijke uitdrukking bekeek.
Zijn donkere haar complimenteerde zijn gebruinde huid, en zijn sterke gelaatstrekken hadden een air van dominantie. De tatoeages sierden zijn gespierde armen, toevoegend aan zijn rijkdom, status en macht. Maar het waren zijn doordringende groene ogen die me altijd leken gevangen te houden.
Ik had nog nooit zulke ogen als de zijne gezien in mijn leven...
"Tragedie," sprak de Alpha, zijn stem bevelend maar met een vleugje nieuwsgierigheid. "Je hebt de afwijzing van je metgezel geaccepteerd, maar ik voel dat je nog veel met je meedraagt." Met zijn woorden sluit de handlanger de deur en laat ons weer alleen, wat me zenuwachtig maakt.
Ik knikte, mijn stem nauwelijks hoorbaar. "J-Ja, Alpha. De pijn van zijn afwijzing blijft hangen, maar ik ben vastbesloten om vooruit te gaan. We waren niet voor elkaar bestemd."
Hij bestudeerde me een moment, zijn blik onverzettelijk. "Goed," antwoordde hij, zijn stem met een vleugje goedkeuring. "Nu heb ik een taak voor je."
Mijn hart versnelde bij zijn woorden. Dit was mijn kans om mezelf te bewijzen, om mijn plaats binnen de roedel te verdienen.
"Je ziet er veel beter uit nu we je hebben opgeknapt." Zijn ogen glijden plotseling over mijn verschijning van top tot teen, terwijl ik onder zijn vurige blik ongemakkelijk beweeg.
"Kom hier." Hij wenkt met zijn vingers, en mijn voeten bewegen als vanzelf - alsof ik onder zijn betovering sta.
"Ga zitten." Hij zegt het volgende, terwijl ik langzaam plaatsneem in de stoel tegenover zijn grote bureau, bewonderend de stapels papierwerk die hij erop had liggen.
Hij was duidelijk een drukbezet man...
Ik bestudeer hem, terwijl een glinstering van amusement zijn ogen vult voordat hij spreekt - "Je eerste taak is, ik wil dat je mijn haar knipt en mijn baard scheert." Hij besluit, terwijl ik bijna in elkaar zak.
"W-Wat?" stamelde ik, voordat hij van zijn positie opstond en door de kamer liep.
Hij loopt naar een kast en haalt een schaar en een open scheermes tevoorschijn, vervolgens plaatst hij ze op het bureau voor me naast wat andere apparatuur.
Het gewicht van de verantwoordelijkheid drukt op mijn schouders, en ik besef dat deze taak meer is dan simpelweg verzorgen.
Het is een test van vertrouwen en kwetsbaarheid...
"Tragedie," zegt hij, zijn stem laag en bevelend, "je zult doen wat ik beveel. Dit is geen keuze. Als je mijn persoonlijke dienstmeid wilt zijn, moet ik je vertrouwen." Hij haalt zijn schouders op, voordat hij weer in zijn stoel gaat zitten en me wenkt om dichterbij te komen.
Zijn persoonlijke dienstmeid...
Zijn woorden bezorgen me een rilling over mijn rug, en mijn hart bonst in mijn borst.
Ik weet dat het niet mogelijk is om hem tegen te spreken, maar de intensiteit van zijn blik maakt duidelijk dat er meer op het spel staat dan een simpele knipbeurt...
Ik haal diep adem, probeer mijn trillende handen te kalmeren terwijl ik de schaar oppak.
Terwijl ik dichterbij stap, knettert de lucht van spanning. De geur van zijn oerenergie en dure cologne vult de kamer, overweldigend en bedwelmend goddelijk.
Ik laat mijn vingers door zijn donkere lokken glijden, voelend hoe dik en zwaar ze zijn. De strengen kronkelen om mijn vingertoppen als levende wezens, alsof ze verlengstukken van zijn kracht zijn.
Met elke knip van de schaar vult de kamer zich met het geluid van autoriteit die wordt doorgeknipt, terwijl ik bij elke knip bijna ineenkrimp.
Zijn ogen boren zich in me, hun groene intensiteit doorboort mijn ziel. Het is alsof hij door mijn elke gedachte en verlangen kan zien, de rauwheid binnenin mij blootlegt.
Terwijl ik het haar wegknip, kan ik niet anders dan een vreemde connectie met hem voelen, alsof ik hem op dit moment in mijn leven moest ontmoeten...
Elke haarlok die op de grond valt voelt als een stukje van zijn identiteit dat wordt afgelegd, een kant van hem onthullend die hij voor de wereld verborgen houdt.
Wanneer ik verder ga met zijn baard, wordt de kamer nog meer geladen. Het scheermes glijdt met gevaarlijke precisie over zijn huid, en de geur van zijn mannelijke essentie vult de lucht.
Ik voel zijn handen omhoog bewegen naar mijn dijen om plotseling mijn heupen vast te houden, waardoor ik onder zijn aanraking verstijf...
"Je trilt." Merkt hij nonchalant op, terwijl ik mijn keel schraap en mentaal vervloek om mijn blozende wangen.
De kwetsbaarheid in zijn uitdrukking is zowel fascinerend als angstaanjagend, een scherpe herinnering aan de macht die hij over me heeft - ondanks dat ik degene ben met een open mes tegen zijn keel.
Met elke beweging van het scheermes ben ik me scherp bewust van het gewicht van dit moment. Het gaat niet alleen om verzorging; het gaat erom of ik hem zal proberen te doden.
Ik zou het niet durven...
Als ik eindelijk klaar ben, stap ik terug om mijn werk te bewonderen, mijn adem stokt in mijn keel terwijl ik mezelf losmaak van zijn greep.
"Tragedie," mompelt hij, zijn stem gevuld met een mix van tevredenheid en honger. "Je hebt gehoorzaamheid en vaardigheid getoond. Dat bevalt me." Geeft hij toe, terwijl hij zijn werk in de spiegel bewondert.
Zijn woorden bezorgen me een rilling over mijn rug, een krachtige combinatie van angst en opwinding.
Deze man, deze Alpha, was als geen ander die ik ooit had ontmoet.
Hij was anders...