Hoofdstuk 08: Precies wat hij wil
ELLIE
“Verdomme,” kreunde ik gefrustreerd. “Oké. Hij is aantrekkelijk. Elke verstandige vrouw zou dat vinden. Tevreden?”
“Daar heb ik het niet over. We weten allebei dat hij er heet uitziet. Ik heb het over wat hij je laat voelen.”
“Alsjeblieft, stop.”
“Accepteer het, Ellie, en alles wordt makkelijker tussen jullie twee. Als je hem wilt, neem hem dan. Zo simpel is het.”
“Het lijkt alsof je alles bent vergeten wat ik heb meegemaakt door mannen zoals hij.”
“Het zou alleen maar seks zijn. Jullie zijn allebei volwassenen. Het zou goed voor je kunnen zijn.”
“Waarom denk je dat seks de oplossing is voor mijn problemen?”
“Waarom zoek je redenen om hem te haten? Alleen maar omdat hij seks met je wil?” vroeg ze lachend.
“Ik wil gewoon dat hij me met rust laat. Ik wil niets met hem te maken hebben, hoe aantrekkelijk hij ook is. Begrijp je dat?”
“Goed,” zuchtte ze. “Stop dan met denken dat alles wat hij doet bedoeld is om jou te raken. Je bent paranoïde.”
“Dat zeg je omdat je de voldane glimlach op het gezicht van die klootzak niet hebt gezien.”
“Dat komt omdat hij precies krijgt wat hij wil, jou gek maken.”
Ik haalde diep adem.
“Wat moet ik dan doen? Hem me laten provoceren en gewoon stil blijven?”
“Of je speelt het spel, en we weten allebei waar dat eindigt, of je vergeet dat hij bestaat. Als je dat al kunt.”
Ja, ik speelde zijn spel zonder het zelf door te hebben, maar ik zou dit niet laten eindigen zoals hij wilde.
Ethan Morgan kon mijn huid laten tintelen met zijn diepe stem en me opwinden met zijn provocaties, waardoor ik verlangde naar de aanraking van zijn handen, maar ik zou die klootzak nooit laten krijgen wat hij wilde.
Ik kon het me niet veroorloven om bij hem betrokken te raken. Mijn intuïtie vertelde me dat het slecht zou aflopen als ik doorging. Ik moest hem vergeten.
Maar hoe kon ik dat doen als hij op mijn werk kon verschijnen wanneer hij maar wilde? En hij was ook nog eens de broer van een van mijn vrienden, die ik vaak zag.
Verdomme, Ellie! Je bent geen tiener meer; je bent een volwassen vrouw, dus houd je hoofd erbij. Je kunt niet toestaan dat een man die net in je leven is gekomen je controle en je verstand laat verliezen.
Ik zou met hem samenwerken als het nodig was, op een uiterst professionele manier, en ik zou proberen te doen alsof hij niet bestond als ik hem zag bij bijeenkomsten met mijn vrienden. Ja, dat moest ik doen. Hem negeren. Negeer de dingen die hij me liet voelen. Negeer zijn provocaties.
“Waar was je net?” vroeg Anna, onderbrekend mijn gedachten.
“Je hebt gelijk. Ik kan niet toestaan dat die man me gek maakt. Hij krijgt precies wat hij wil.”
“Geweldig. En wat heb je besloten? Ik hoop op de optie die eindigt in seks,” zei ze, terwijl ik met mijn ogen rolde.
“Als je echt denkt dat seks iets in mijn leven zou oplossen, moet je weten dat ik iemand minder een klootzak zou kunnen vinden.”
“Doe dat dan. Het kan je helpen hem te vergeten.”
“Denk je dat echt?”
“We weten allebei de voordelen en eerlijk gezegd, je moet van die spanning af.”
“Ik zal erover nadenken.”
“Nou, terwijl jij nadenkt, ga ik naar huis om van de mijne af te komen,” zei ze met een knipoog.
“Bedankt voor de herinnering dat terwijl jij Will thuis hebt wachten, ik boeken, tv... en een eenzaam bed heb.”
ETHAN
Ik slaagde erin om laat in de middag met Will en mijn broer af te spreken om alle informatie door te nemen die Alice had verstrekt over de problemen in het laboratorium. Dit zou mijn eerste klant zijn sinds mijn terugkeer uit Londen, en ik was vastbesloten om mijn best te doen, zoals altijd.
Blijkbaar hadden noch Will noch Bennett eerder gerealiseerd dat dit het laboratorium was waar Anna en Ellie werkten. Nu zaten ze allebei aan de vergadertafel, elkaar in stilte aanstarend.
“Ik denk dat het gepaster zou zijn als Will deze klant behandelt,” zei mijn broer, zijn vuist tegen zijn lippen gedrukt.
“Wat? Waarom? Ik heb al het eerste contact met de klant gelegd.”
Ik was verontwaardigd omdat ik precies wist wat hij dacht.
“Zijn vrouw werkt daar, zoals je hebt vermeld.”
“En dat heeft niets te maken met Miss Brown, toch?” vroeg ik sarcastisch, mijn armen over elkaar slaand en leunend tegen de boekenplank achter me. “Betwijfel je serieus mijn vermogen om professioneel te handelen?”
“Dat is het niet. We moeten gewoon elk risico vermijden.”
“Natuurlijk! Omdat jij, mijn beste broer, de meest geschikte persoon bent om iemand daarop te beoordelen!” spotte ik sarcastisch.
Vergeet Bennett dat zijn eigen vrouw met hem had gewerkt toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten?
“Genoeg,” zei Will. “Ik geloof dat je broer precies weet hoe hij dit moet aanpakken.”
“Dank je. Tenminste iemand hier die dat inziet.”
“Will heeft niet het gesprek met jou gehad dat ik vanmorgen had.”
"Nou, broer, in tegenstelling tot jou, weet ik hoe ik werk en privé gescheiden moet houden."
"Alsof jij een privéleven hebt. Prima, doe wat je wilt. De risico's zijn voor jou, en de gevolgen ook."
"Wanneer heb ik je ooit een reden gegeven om te denken dat ik mijn werk niet naar behoren kan doen?"
Bennett moest een grapje maken. Hij wist precies wat werk voor mij betekende; ik had de afgelopen jaren van mijn leven aan dit bedrijf gewijd.
"Je bent geobsedeerd door die vrouw. Geloof me, ik weet precies hoe dat is."
"Onzin! Ik ben niet zoals jij, en zij is niet Zoe."
"Genoeg! Vergeet niet, we hebben het over Ellie. Ze is als familie voor me. Ik schop je eigenhandig als je haar pijn doet. Onthoud dat," zei Will op dreigende toon.
Ik haalde diep adem en liep naar de tafel.
"Ik zal de informatie doorgeven aan de rest van het team zodat we kunnen beginnen. Is er verder nog iets te bespreken?"
"Ik hoop het niet, want het is al na zevenen. Anna vermoordt me," zei Will terwijl hij op zijn horloge keek.
"Nou, dan, goedenacht!"
Ik verliet de kamer en liep terug naar mijn kantoor, nog steeds in ongeloof dat mijn broer net mijn professionaliteit in twijfel had getrokken vanwege die vrouw. Verdorie. Ik kende haar amper en ze bezorgde me nu al problemen.
Ik ging gefrustreerd in mijn stoel zitten. Ik haalde diep adem en wreef met mijn handen over mijn gezicht om mijn gedachten te ordenen. Op dat moment klopte Bennett op de deur voordat hij binnenkwam.
"Heb jij ook geen vrouwtje dat thuis op je wacht?"
"Doe niet zo'n eikel." Hij liep binnen en sloot de deur achter zich.
"Ik zal je zo vaak als nodig herinneren dat je niemand kunt beoordelen daarom."
Mijn broer was de grootste klootzak van allemaal, en dat is hij nog steeds, maar nu had Zoe manieren gevonden om hem in toom te houden. Seks was een van die manieren.
Maar het zou slechts een week zonder haar duren voordat Bennett de hemel in een hel veranderde. Ik had dit vaak genoeg gezien wanneer hij voor werk naar Londen reisde.
"Het is laat," zei hij, terwijl hij een paar stappen zette en in de stoel tegenover mijn bureau ging zitten. "Ga naar huis. Stop met zoveel werken."
Ik wist dat dit gewoon mijn broer was die zich zorgen maakte om mij, maar ik was nog steeds boos op hem.
"Ik wil je geen enkele reden geven om aan mijn werk te twijfelen; je doet dat al zonder reden."
"Kap ermee. Je weet precies waarom ik dat zei."
"Voor Will?"
"Will is als onze broer."
"Laat maar zitten! Ik heb je nooit een reden gegeven om aan mijn werk te twijfelen."
"Dit gaat niet om jou. Ik weet precies hoe het is om betrokken te zijn bij een vrouw die je gek maakt. Het verpest zelfs je werk."
"Ik ben niet zoals jij. Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?"
"Je gaat dezelfde kant op."
"God! Ze is gewoon een vrouw! Ik heb haar nog niet eens geneukt, en jij ziet al dingen die er niet zijn."
"Je zei net 'nog niet.' Dat is precies waarom," zei hij, terwijl hij met zijn vuist op de tafel sloeg met een grijns.
"Geen enkele vrouw zal me nog gek maken."
"Nou, nu hoef je je niet alleen zorgen te maken over dat het leven je een schop onder je kont geeft, maar ook Will."
"Wat wil je dat ik zeg om me met rust te laten? Huh? Dat ik niet met haar zal omgaan? Maak je geen zorgen, dat doe ik niet terwijl ik werk."
"Goed! Ga nu naar huis. Genoeg gewerkt voor vandaag," zei hij terwijl hij opstond.
"Ik moet een voorsprong krijgen op deze klant."
"Doe het morgen."
"In tegenstelling tot jou..." Ik staarde naar mijn computerscherm en begon het wachtwoord in te typen om het te ontgrendelen. "Heb ik geen haast; ik heb geen vrouw die op me wacht thuis."
"Als je zo doorgaat, zal je die ook nooit hebben. Je zou aandacht moeten besteden aan dingen die echt belangrijk zijn," zei hij terwijl hij naar de deur liep, met zijn rug naar me toe.
"Zoals een vrouw?" Ik trok sarcastisch een wenkbrauw op, wachtend op een reactie.
Hij draaide zich om voordat hij de deurknop bereikte.
"Ja, of gewoon een vrouw die van je houdt."
Ik snoof. Een vrouw was het laatste wat ik nodig had. Ik herinnerde me maar al te goed wat er de laatste keer gebeurde toen ik er een nodig had, en eerlijk gezegd was ik veel beter af alleen.
"Goedenacht, broer. Zeg tegen Zoe dat ik haar een kus stuur."
"Blijf niet te lang," zei Bennett voordat hij de deur sloot.
Hoewel ik het probeerde te ontkennen, wist ik precies waarom hij zich zorgen maakte dat ik mijn werk misschien niet goed kon doen. Mevrouw Brown had de hele middag mijn gedachten beheerst.
Ik had haar nog niet eens gekust of aangeraakt, maar ik had al allerlei fantasieën over wat ik met haar zou doen. En nu werd mijn pik wakker bij de gedachte aan haar. Ik moest haar zo snel mogelijk uit mijn systeem krijgen. Ik zou geen enkele vrouw mijn werk laten verstoren.