Proloog
Athena’s POV
Beep… Beep… Beep…
Met een kreun reik ik langzaam naar mijn nachtkastje en geef snel een klap op de vervelende wekker, terwijl ik met wazige ogen naar de grote rode cijfers kijk die 5:30 uur aangeven, wat een nieuwe kreun uitlokt terwijl ik mezelf snel dwing om op te staan en uit bed te komen.
Eenmaal opgestaan, loop ik snel naar mijn kleine badkamer voor een snelle douche. Bij het binnenkomen van de kamer doe ik langzaam het licht aan terwijl mijn ogen proberen zich aan te passen aan de felverlichte ruimte die mijn badkamer vormt. De kamer zelf was bescheiden, of in ieder geval vertel ik mezelf dat wanneer ik het vergelijk met alle andere badkamers die ik heb gezien tijdens mijn verblijf hier bij de Moon Walker Pack, de roedel van mijn neef.
De kamer was zorgvuldig geschilderd in zachte kleuren zoals wit en crème met hints van zilver die bijna glinsterden als maanstof wanneer het licht er precies goed op viel. De tegels waren een andere tint wit, waardoor de kamer licht en luchtig aanvoelde.
Zuchtend loop ik snel naar de douche terwijl ik mijn tanktop en katoenen korte broek uittrek, de twee dingen waarin ik normaal slaap terwijl ik hier ben, en draai de douche aan, waarbij ik de temperatuur naar mijn zin instel voordat ik langzaam naar binnen stap en het water over en rond mijn lichaam laat stromen terwijl mijn gedachten terugdwalen naar die saaie dag bijna 10 jaar geleden en de gebeurtenissen die me hierheen hebben geleid.
Ik was pas 9 jaar oud toen het gebeurde. Ik genoot van een prachtige dag met mijn familie in Moon Valley toen we plotseling werden aangevallen door rogues, honderden van hen die uit het niets kwamen en het hele roedel begonnen aan te vallen. Velen verloren die dag hun leven, waaronder die van de koninklijke familie, de Alpha, Luna, Beta, Gamma en Delta. De enige overlevende was ik, hun dochter, en dat kwam omdat de Beta van mijn vader, Beta Farkas, erin was geslaagd me lang genoeg te verbergen voordat de rogues me konden ruiken.
Omdat ik 9 jaar oud was, had ik mijn wolf nog niet, dus kon ik mezelf niet verdedigen, wat ertoe leidde dat ik me verstopte, aangezien de meeste wolven hun wolf pas kregen op de leeftijd van 16 of in sommige gevallen 14, mits je van hogere status was. Maar zelfs dan kregen de meeste wolven hun wolf pas op hun 18e, en zelfs dan waren de kansen klein, want velen kregen hem dan ook niet.
Ik daarentegen was gezegend op de leeftijd van 14, dat was de dag dat ik Artemis, mijn wolf, kreeg. Toen Artemis voor me verscheen, was ik in extase, want als dochter van een Alpha kon ik niet anders dan blij zijn omdat ik toen wist dat ik, wat er ook gebeurde, nooit meer eenzaam zou zijn.
‘Hallo mijn lieve kind’ spinde Artemis toen ze langzaam voor me verscheen. Terwijl ik haar aankeek, kon ik niet anders dan opmerken dat ze absoluut prachtig was, haar vacht puur als sneeuw terwijl kleine zilveren stipjes langs haar lichaam dansten alsof het maanstof was, terwijl haar prachtige blauwe ogen, die ook omrand leken met zilveren stipjes, me veelbetekenend aankeken.
Plotseling word ik uit mijn gedachten gerukt door het geluid van boos gebons op mijn deur. “JIJ KLEINE TEEF! SCHIET OP!” komen de kreten van een stem die ik maar al te goed kende, wat betekende dat ik veel te lang onder de douche had gestaan. Ik haast me om mijn douche af te maken, zorg ervoor dat ik mijn haar en lichaam goed was voordat ik het water uitzet.
Bij het verlaten van de douche zorg ik er snel voor dat alles uit is voordat ik mijn enige handdoek pak en mezelf afdroog, waarna ik de handdoek om mijn lichaam wikkel. Mijn lange bruine haar valt nat en warrig over mijn rug en schouders terwijl ik probeer de klitten eruit te borstelen, niet bewust van de persoon die nog steeds in mijn kamer was totdat het te laat was en een hand naar voren kwam en me in het gezicht sloeg, waardoor ik mijn borstel op de grond liet vallen en mijn hand mijn brandende wang bedekte.
“JIJ ONDANKBAAR KIND! IS DIT HOE JE ONS BEDANKT NA ALLES WAT WE VOOR JE HEBBEN GEDAAN? NA JE IN ONS HUIS TE HEBBEN GENOMEN NA DE DOOD VAN MIJN LIEVE ZUS EN HAAR PARTNER?” snauwt de stem terwijl haar hand mijn haar pijnlijk vastgrijpt, wat me doet grimassen van de pijn.
Met mijn ogen naar beneden gericht wist ik beter dan te kijken, want dat zou me nog meer problemen opleveren. Hoewel ik als Alpha geboren was, wist ik dat ik niet kon weerstaan omdat dit niet mijn roedel was en ik geen titel of rang had, waardoor ik minder was dan een Omega. Mijn familie herinnerde me er elke dag aan dat ik nooit meer zou zijn dan dat, wat me een grom van Artemis opleverde.
"We zijn niet minder dan een Omega... We zijn een Alpha en zij zouden ons moeten dienen," gromt Artemis vanuit de diepten van mijn gedachten, blij dat mijn familie haar niet kon horen, aangezien ik nooit echt werd toegelaten tot de roedel van de Maanwandelaars en die van mijn tante.
'Artemis...' waarschuw ik. 'Hoezeer ik ook een hekel heb aan de manier waarop ze ons behandelen, ze zijn alles wat we nog hebben. Tante Leah en haar partner gaven ons onderdak toen we nog maar 9 waren. Zonder hen zouden we niet hebben overleefd en had ik jou niet kunnen ontmoeten.'
'...Toch... Ik hou niet van hoe ze jou behandelen boven hun eigen kinderen,' snuift Artemis voordat ze zich terugtrekt naar de verre hoek van onze geest, onze ruimte, een ruimte waar niemand ons kon kwetsen of ons minderwaardig kon laten voelen.
“LUISTER JE?” schreeuwt mijn tante opnieuw terwijl ze recht voor me staat en me weer uit mijn gedachten haalt.
"Uh... Het spijt me," mompel ik.
"Ik zei dat je Diana en Brian moet helpen met het komende bal dat over minder dan drie dagen plaatsvindt," berispt tante Leah, haar ogen berekenend alsof ze iets zoekt.
"Waarom ik?" vraag ik. "Ze zijn oud genoeg om hun partners te vinden en bovendien is het een Beta's taak en ik ben geen Beta." Daar had ik het gezegd, ik had eindelijk de woorden uitgesproken die ik al een tijdje wilde zeggen omdat het waar was, ik was geen Beta, dus ik begreep niet waarom het mijn verantwoordelijkheid was om mijn neven, Diana en Brian, te helpen met het versieren voor het jaarlijkse Paringsbal. Een bal dat eens per jaar werd gehouden bij verschillende roedels zodat wolven zoals ik hopelijk hun voorbestemde partner konden vinden of, als dat niet lukte, een gekozen partner konden nemen.
KLAP!
Met mijn hand op mijn gezicht voelde ik automatisch de pijn van haar hand, wetende dat er een afdruk zou zijn zodra ik mijn blauwe ogen op haar boze smaragdgroene ogen richtte.
"JE TRUT! Je doet wat je wordt verteld of ik laat mijn zoon je een lesje leren dat je niet zult vergeten," snauwt tante Leah die wist dat Brian graag pijn en ellende zou veroorzaken, zelfs als ik niets had gedaan om het te verdienen. "NU... ben ik duidelijk?"
"Ja... Tante," antwoordde ik snel, wetende dat ze haar woord zou houden als ik niet gehoorzaamde, want Brian was de oudste zoon van mijn tante en degene die de volgende Beta van deze roedel zou worden. Het leek erop dat ik zijn favoriete nieuwe speeltje was geworden als het ging om bepaalde straffen en als hij het niet was, dan kwamen ze van Diana, de jongste dochter van mijn tante, die het altijd haar missie maakte om mijn leven tot een hel te maken. En zelfs dan kwamen sommige straffen rechtstreeks van mijn oom, die er geen probleem mee had om ze aan mij te geven.
"Braaf meisje," grijnst tante Leah, die eindelijk mijn kamer verlaat zonder me nog een blik waardig te keuren terwijl ze mijn slaapkamerdeur met een klap sluit, waardoor ik verslagen op de vloer zak terwijl ik probeer niet te huilen.
'Het is goed, mijn lieve Athena... De Maangodin zal ons helpen,' fluistert Artemis zachtjes die op dat moment probeerde me te troosten.
'Ja, dat zal wel,' spot ik terug naar haar terwijl ik terugdenk aan mijn 18e verjaardag, de dag dat ik mijn partner kon vinden. Hoewel ik mijn wolf op mijn 14e had gekregen, kon ik mijn partner pas vinden toen ik 18 was, net als de meeste wolven. Alleen toen ik dat deed, kreeg ik de schok van mijn leven toen ik ontdekte wie het was, om vervolgens te realiseren dat mijn leven daarna niets anders dan een levende hel zou zijn.
Met mijn hand om mijn handdoek besluit ik dat het het beste is om me klaar te maken voordat iemand anders besluit aan mijn deur te verschijnen. Ik loop snel naar mijn kast om een eenvoudige maar mooie lichtblauwe top en een paar licht gewassen denim shorts te pakken. Vervolgens ga ik naar mijn ladekast om een simpele maar elegante bh en slipje te pakken en trek alles snel aan voordat ik een paar zwarte sandalen aantrek.
Eenmaal aangekleed en zeker wetende dat er niets te zien is, trek ik snel mijn haar in een hoge paardenstaart die zachtjes mijn nek en schouders en mijn sleutelbeen onthult. Tevreden loop ik de kamer uit, alleen om oog in oog te komen met de persoon die ik het minst wilde zien, mijn nicht Diana, degene die alles van me had afgenomen, inclusief mijn partner.