De Wegrennende Puppy van de Alpha Koning

"Ik ga niet met je trouwen, het was gewoon een ongeluk."
Ik begroef mijn gezicht in mijn handen, proberend het zicht van het sterke, naakte lichaam van de Alpha naast me te blokkeren. Hij had me net ten huwelijk gevraagd, maar ik kende zijn naam niet eens. Wat had ik in hemelsnaam gedaan gisteravond na het drinken?
"Ongeluk? Jij bent mijn metgezel. Voelde je dat niet?" Hij greep mijn hand stevig vast, zijn ogen brandend van gevaar.
"Nee, dat is onmogelijk..." riep ik in paniek uit.
Want ik was een weerwolvenloze Omega.
Harper Laurier was een van de dochters van de Alpha van de Slivergray Pack, maar niet de echte. Als een weerwolvenloze Omega was ze bijna geïsoleerd en gepest door de hele roedel. Gebroken en gekwetst besloot ze de roedel te verlaten en een manier te vinden om haar wolf te ontwaken. Maar een ongeluk bracht het leven van dit gewone 18-jarige meisje in contact met de eerste prins van het Weerwolvenrijk.
De gevaarlijke en charmante prins beweerde haar metgezel te zijn en vroeg haar ten huwelijk, maar Harper voelde het helemaal niet.
Moest ze hem beloven? Of moest ze een leven leiden dat door niemand gecontroleerd werd?
Als de eerste erfgenaam van de Alpha Koning hadden talloze moordaanslagen Wyatt Elliot koud en paranoïde gemaakt. Hij besloot niemand te vertrouwen, en niets kon hem ervan weerhouden de troon te bestijgen.
Echter, een meisje kwam plotseling zijn leven binnen en opende zijn lang bevroren hart. Haar fatale aantrekkingskracht vertelde hem dat zij zijn metgezel was. Hij kon niet wachten om haar de zijne te maken, maar zij was zich niet bewust van de metgezellenband en probeerde zelfs van hem weg te rennen.
Hoe zou Wyatt de eerste meid behandelen die hem afwees?
Moest hij haar met geweld bezitten of zachtjes haar vertrouwen en hart winnen?